Στοιχεία που έδωσαν στη δημοσιότητα το Ομοσπονδιακό Γραφείο Εργασίας και το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν δίνουν μια νέα εικόνα για τη φτώχεια μεταξύ των παιδιών στην «αναπτυγμένη» μητροπολιτική καπιταλιστική Γερμανία. Η αναλογία των παιδιών κάτω των 15 χρόνων που εξαρτώνται από τα επιδόματα του κράτους πρόνοιας υπό τον νόμο HARZ IV έχει πέσει μεταξύ Σεπτεμβρίου του 2006 και Σεπτεμβρίου του 2011 κατά 257.000 ή 13%.
Αν και οι αρχές πανηγυρίζουν για αυτά τα ποσοστά, ειδικοί αναφέρουν ότι αν λάβουμε υπόψη την αύξηση των γεννήσεων και μια σειρά άλλους παράγοντες, στην πραγματικότητα μιλάμε για την ίδια αναλογία παιδιών που εξαρτώνται από επιδόματα λόγω φτώχειας, 1 στα 7 παιδιά. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας λόγος χαράς για τους κυβερνώντες.
Ωστόσο, όποιος δει πιο διεξοδικά αυτές τις εκθέσεις καθώς και άλλες που έχουν δημοσιευθεί τα τελευταία χρόνια θα δει στην «αναπτυγμένη» Γερμανία την σταθεροποίηση της κοινωνικής ανισότητας, την αυξανόμενη κοινωνική πόλωση και ολοένα και μεγαλύτερη απελπισία στο κάτω μέρος της λεγόμενης «κοινωνικής σκάλας».
Τα παιδιά ξεφεύγουν από την φτώχεια μόνο όταν οι γονείς τους έχουν τη δυνατότητα να βρουν δουλειά. Ακόμα όμως και στα νοικοκυριά που οι γονείς έχουν μπορέσει να βρουν δουλειά, η κατάσταση πάλι δεν βελτιώνεται σημαντικά. Το 2011 υπήρξε αύξηση κατά 45% των «εργαζόμενων φτωχών» σε σχέση με τους αριθμούς που υπήρχαν το 2006. Με λίγα λόγια μια δουλειά με τον κατώτερο μισθό δεν βοηθά μια οικογένεια να ξεφύγει από τη φτώχεια. Τα φτωχά παιδιά κάτω των τριών στο Βερολίνο έχουν αυξηθεί κατά 1,2% και σε κάθε γειτονιά παρατηρείται αύξηση των φτωχών οικογενειών.
Το ζητούμενο όμως της κυβέρνησης δεν είναι η αύξηση των φτωχών αλλά η «μείωση της εξάρτησης των οικογενειών από κρατικές υπηρεσίες». Τέτοια σχόλια από κυβερνητικά στελέχη δεν πρέπει να προκαλούν εντύπωση. Το ζητούμενο της καπιταλιστικής κυβέρνησης στη Γερμανία δεν είναι η μείωση των φτωχών αλλά η αύξηση των περικοπών των επιδομάτων και η καταστροφή του εναπομείναντος κράτους πρόνοιας.
Η κατάσταση αυτή δεν αφορά μόνο τους αντιδραστικούς Χριστιανοδημοκράτες και τους συμμάχους τους αλλά και το SPD και το «ριζοσπαστικό» Αριστερό Κόμμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών – Αριστερού Κόμματος στο Βερολίνο από το 2001 ως το 2011 συνεισέφερε τα μέγιστα στη δημιουργία της σημερινής κατάστασης.
Στο Νταβός αστοί οικονομολόγοι μιλούσαν για τους κίνδυνους εμφάνισης της δυστοπίας εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Δυστυχώς για πολλά παιδιά και οικογένειες, τόσο στη Γερμανία όσο και αλλού, η δυστοπία αποτελεί ήδη μια πραγματικότητα.
