της Κατερίνας Μάτσα
Φαίνεται πως η Αμερική δεν είναι μόνο το επίκεντρο της πανδημίας του κορονοϊού, αλλά είναι και το επίκεντρο μιας άλλης, εξίσου επικίνδυνης επιδημίας, της επιδημίας συνταγογραφούμενων οπιοειδών.
Όπως αποκαλύφθηκε σε μια πρόσφατη δίκη της εταιρείας INSY, μετά το θάνατο μιας νέας γυναίκας 32 ετών, από το 1999 μέχρι σήμερα η Αμερική μετρά 750.000 περιπτώσεις θανάτων από υπερβολική δόση. Από αυτούς τα δύο τρίτα προκλήθηκαν από οπιοειδή αναλγητικά, με βάση τα στοιχεία του Center for Disease Control and Prevention. Τα αναλγητικά, είτε με τη μορφή δισκίων από το στόμα, είτε σε spray, συνταγογραφούνταν από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, σε ασθενείς πού υπέφεραν από πόνους, που μπορεί να οφείλονταν σε διάφορες αιτίες, όχι μόνο σε καρκίνο. Η εταιρεία έδινε μια συγκεκριμένη αμοιβή για τη συνταγή, η οποία αυξανόταν ανάλογα με τον αριθμό των συνταγών, που έγραφε ο γιατρός. Ο αριθμός των συνταγών αυξανόταν κατά γεωμετρική πρόοδο, τα κέρδη των γιατρών ήταν μυθώδη, το ίδιο και τα κέρδη της εταιρείας.[ Οποιαδήποτε ομοιότητα με ανάλογες περιπτώσεις στην Ελλάδα, που προκάλεσαν πρόσφατα θόρυβο, δεν είναι συμπτωματική]
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας Financial Times από την τελευταία δίκη, ο γιατρός της 32χρονης που έπασχε από ινομυαλγία και πέθανε από υπερβολική δόση την παραμονή του γάμου της, κέρδισε μέσα σε 18 μήνες 138.000 δολάρια, οι δε μετοχές της εταιρείας στο χρηματιστήριο εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Ο ίδιος παραδέχτηκε στο δικαστήριο ότι συνταγογραφούσε χωρίς να το έχουν ανάγκη οι ασθενείς. Το συγκεκριμένο φάρμακο περιείχε φεντανύλ, ένα οπιοειδές πολύ ισχυρότερο από τη μορφίνη.
Στο συγκεκριμένο δημοσίευμα αναφέρεται και η περίπτωση ενός άνδρα 38 ετών, που είχε πόνους μετά από τροχαίο, του χορηγήθηκε αυτό το φάρμακο, με υπόδειξη του γιατρού να αυξάνει διαρκώς τη δόση, με αποτέλεσμα να πεθάνει μετά από τρεις μήνες.
Αποκαλύφθηκε στο δικαστήριο ότι η εταιρεία δωροδοκούσε τους γιατρούς με πολλούς τρόπους, ταξίδια σε εξωτικά μέρη, γυναίκες, και βέβαια άφθονο χρήμα, τόσο για να συνταγογραφούν, όσο και για να κάνουν ομιλίες και να ανακοινώνουν έρευνες σε συνέδρια. Εννέα στους δέκα γιατρούς πού δωροδοκούνταν δεν ήταν ογκολόγοι και αναλάμβαναν περιπτώσεις ισχυρών και χρόνιων πόνων, μόνο για να πλουτίζουν.
“Παραβίασα τον όρκο του Ιπποκράτη, το ξέρω”, είπε χωρίς ίχνος ντροπής στη δίκη του.
Έχουν γίνει πάρα πολλές τέτοιες δίκες στη Αμερική. Οι εταιρείες έχουν ειδικά κονδύλια για τις αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων και ο χορός καλά κρατεί…
Από τις μεγάλες εταιρείες καμιά δεν χρεοκόπησε, εκτός από την τελευταία, την INSY, μικρή εταιρεία με άπληστο ιδιοκτήτη, που βιαζόταν πολύ να ανέβει στην κορυφή των πιο κερδοφόρων εταιρειών, πατώντας στις εκατόμβες των θυμάτων του.
Με την επιδημία των συνταγογραφούμενων αναλγητικών γίνεται φανερός ο ρόλος της φαρμακοβιομηχανίας και του ιατρικού κλάδου στη δημιουργία και την διαρκή επέκταση του φαινομένου της εξάρτησης από ουσίες. Και είναι αυτός ο πανίσχυρος ρόλος που διαμορφώνει τις τάχα ”επιστημονικές” θέσεις του ακαδημαϊκού και κοινωνικού κατεστημένου, ορίζοντας την εξάρτηση σαν “ χρονία, υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου, που χρειάζεται το φάρμακό της” – ακόμα και αν αυτό θα της κοστίσει τη ζωή!
Η κατάργηση αυτής της Ιατρικής που λειτουργεί μόνο για το κέρδος [for profit Medicine] είναι προϋπόθεση για μια Ιατρική για τον άνθρωπο ως υπέρτατη αξία. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την απαλλοτρίωση του κεφαλαίου, την εθνικοποίηση της υγείας, της έρευνας, του φαρμάκου, κάτω από την εξουσία των εργατών.
Όπως έδειξε και η πανδημία που είναι ακόμα σε εξέλιξη και θερίζει στην Αμερική, στην Βραζιλία κι αλλού σε όλο τον κόσμο, οι ανάγκες τού καπιταλιστικού συστήματος είναι ασυμβίβαστες με τις ανάγκες της Ζωής.
24\6\20
