Με ανακοίνωσή τους επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας, στις 10 Οκτωβρίου, το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων Εξαρχείων, Ν. Σμύρνης, Ιλίου, Αγ. Νεκταρίου Βόλου αναφέρει:
Όσοι επίσημοι πανηγυρικοί λόγοι κι αν εκφωνηθούν την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας δεν θα μπορέσουν να κρύψουν την αθλιότητα του συστήματος Ψυχικής Υγείας στη χώρα μας αλλά και παγκόσμια.
Η Ψυχική Υγεία σήμερα είναι δέσμια της θανατοπολιτικής, που επιβάλλεται, όσο βαθαίνει η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Μια κρίση που έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις μέσα από την αλληλεπίδρασή της με την πανδημία του κορονοϊού.
Σε αυτήν την ιστορική τομή που βιώνει η ανθρωπότητα έχουν δημιουργηθεί όλοι οι όροι μιας παγκόσμιας κοινωνικής έκρηξης. Στις Η.Π.Α., το Λίβανο, τη Χιλή, σε όλη τη Λατινική Αμερική και σε πολλές χώρες της Ευρώπης οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται, διεκδικώντας το δικαίωμα στη ΖΩΗ, μια ζωή με ποιότητα και αξιοπρέπεια. Απέναντί τους βρίσκουν το ρόπαλο της κρατικής καταστολής. Αστυνομικοί, παρακρατικοί, φασιστικές συμμορίες, δολοφονούν αδίστακτα όποιον βρουν στο δρόμο τους και τολμά να μη σκύψει το κεφάλι… ακόμα και άτομα διαγνωσμένα με προβλήματα ψυχικής υγείας…
Μέσα σε αυτούς τους όρους, η παγκόσμια μέρα Ψυχικής Υγείας αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα. Γιατί η κατάσταση εξαίρεσης, που δημιούργησε η πανδημία χρησιμοποιείται από την άρχουσα τάξη και τους μηχανισμούς της για την επιβολή μιας βιοπολιτικής, που αποβλέπει στον ακόμα μεγαλύτερο κοινωνικό έλεγχο, δίνοντας στην κατάσταση εξαίρεσης μόνιμο χαρακτήρα.
Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί παντού, ο φόβος της μόλυνσης και του θανάτου, η κοινωνική απομόνωση, το στρες, τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που συσσωρεύονται, η ανεργία, η επισφάλεια, η φτώχεια, η καταστολή, δημιουργούν στα πιο ευάλωτα άτομα όρους εμφάνισης ψυχοπαθολογικών καταστάσεων. Γι’ αυτό έχουν πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις οι αγχώδεις εκδηλώσεις, οι κρίσεις πανικού, οι καταθλίψεις, οι ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές, οι αυτοκτονίες, οι εξαρτήσεις όλων των τύπων κ.λπ. και έχουν αυξηθεί τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, παιδικής κακοποίησης, γυναικοκτονιών και εγκλημάτων κατά LOATKI ατόμων.
Όσο μεγαλώνει η κρίση τόσο μειώνεται η ανοχή της κοινωνίας απέναντι στη διαφορετικότητα. Οι μη-κανονικοί, με βάση τις νόρμες του συστήματος, οι ψυχικά πάσχοντες, οι φυλακισμένοι, οι τοξικομανείς, οι άστεγοι, οι φτωχοί, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες οδηγούνται στην εξόντωση.
Ειδικά όσοι νοσηλεύονταν στα ψυχιατρεία και στις άλλες ψυχιατρικές δομές κατά τη διάρκεια της καραντίνας βίωσαν ακόμα μεγαλύτερη καταστολή, μηχανικές καθηλώσεις, μόνιμα κλειδωμένες πόρτες, στέρηση επισκεπτηρίου και αδειών, διακοπή κάθε μορφής ψυχοθεραπείας, αύξηση της ποσότητας των ψυχοφαρμάκων κ.λπ.
Οι τεράστιες ελλείψεις στην πρόληψη και στην πρωτοβάθμια φροντίδα Ψ.Υ., η κραυγαλέα απουσία δομών κοινωνικής επανένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης, η τεράστια αύξηση των αναγκαστικών νοσηλειών, με την παρέμβαση του εισαγγελέα, οι άθλιες συνθήκες διαμονής των ασθενών καθώςκαι εργασίας του προσωπικού σε ψυχιατρεία και ψυχιατρικούς τομείς γενικών νοσοκομείων δημιουργούν μια ασφυκτική κατάσταση στο χώρο της Ψυχικής Υγείας.
Το εγχείρημα της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης που άρχισε πριν 40 χρόνια, μετά το σκάνδαλο της Λέρου, με τον πανευρωπαϊκό αντίκτυπο, απέτυχε. Οι περισσότερες εξωνοσοκομειακές δομές, κυρίως ξενώνες και οικοτροφεία, δόθηκαν σε ΜΚΟ, οδηγώντας, έτσι, σε μια ιδιότυπη ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος ψυχικής υγείας, ενώ μέσα στα ψυχιατρεία αναπαράγεται η χρονιότητα και η εξαθλίωση. Η ακαδημαϊκή ψυχιατρική και οι φαρμακευτικές εταιρείες κατάφεραν, τελικά, να επιβάλουν έναν άκρατο βιολογισμό, ταυτίζοντας την ψυχική πάθηση με την χρονιότητα, το ανίατο με την επικινδυνότητα και προτείνοντας όλο και περισσότερα και πιο ακριβά ψυχοφάρμακα. Το ψυχιατρικό σύστημα, στο σύνολό του, εξακολουθεί να είναι ιατροκεντρικό, και νοσοκομειοκεντρικό, με ασυλιακή κουλτούρα και πρακτική.
Όσο πιο πολύ αποσυντίθεται ο κοινωνικός ιστός και διαρρηγνύονται οι κοινωνικοί δεσμοί τόσο μεγαλώνει η αποξένωση των ανθρώπων και πληθαίνουν οι “παρίες” της κοινωνίας, κουβαλώντας το στίγμα, αντιμέτωποι με τη ρατσιστική βία κάθε μορφής και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, τα Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία, μαζί με όλες τις αυτοοργανωμένες μορφές αντίστασης, εναντιώνονται στη βαρβαρότητα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και του καπιταλιστικού συστήματος. Λειτουργούν, στο σύνολό τους, μέσα από γενικές συνελεύσεις, στη βάση της αρχής της ισοτιμίας όλων, όσων εμπλέκονται στην αλυσίδα της αλληλεγγύης στην πράξη. Παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας και Ψυχικής Υγείας, με σεβασμό στον άνθρωπο και την οδύνη του.
Αγωνίζονται μαζί με τους μαχόμενους υγειονομικούς της Δημόσιας Υγείας και Ψυχικής Υγείας ενάντια στην καταστροφική, ιδιαίτερα σε συνθήκες πανδημίας, πολιτική της κυβέρνησης, για την στήριξη, με κάθε μέσον, του ΕΣΥ και των λειτουργών του, για δωρεάν και υψηλού επιπέδου Υπηρεσίες Υγείας και Ψυχικής Υγείας για όλους τους κατοίκους της χώρας, χωρίς διακρίσεις.
Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων (Εξαρχείων, Ν. Σμύρνης, Ιλίου, Αγ. Νεκταρίου Βόλου):
- Δίνει καθημερινά τη μάχη, μαζί με όλα τα θύματα της συστημικής κρίσης, για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου, ψυχικού και σωματικού.
- Δίνει συλλογικά τη μάχη ενάντια στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και όλων των ανθρώπινων σχέσεων.
- Δίνει συλλογικά τη μάχη ενάντια στην ψυχιατρικοποίηση κοινωνικών φαινομένων και συμπεριφορών, ενάντια στις κοινωνικές προκαταλήψεις, τις ρατσιστικές διακρίσεις και τους αποκλεισμούς.
- Δίνει τη μάχη για να ακουστεί η φωνή και αυτών πού δεν έχουν φωνή.
- Δίνει τη μάχη, μαζί με ολόκληρη την κοινωνία ενάντια στο φασισμό.
- Δίνει τη μάχη για το άνοιγμα των κοινωνικών ιατρείων στα κοινωνικά κινήματα, μέσα από μια πολύμορφη και σε πολλά επίπεδα δράση, που θα συσπειρώνει όλους τους καταπιεσμένους, όλους τούς παρίες, όλους τους «από κάτω», όλες τις μορφές αντίστασης στη θανατοπολιτική, στον ψυχικό και το σωματικό θάνατο πού επιβάλει ο καπιταλισμός στην παρακμή του. Για τη δημιουργία των όρων κοινωνικής ανατροπής και απελευθέρωσης.
Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων αγωνίζεται συλλογικά με όραμα μια άλλη Υγεία και Ψυχική Υγεία, χειραφετητική και ανθρώπινη σε μια άλλη κοινωνία, ελεύθερη από τα καπιταλιστικά δεσμά.
Η Αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Αθήνα 5 Οκτωβρίου 2020
