Να τιμωτηθούν οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στα ΕΛΠΕ
Στις 8 Μαΐου 6 εργάτες των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ) τραυματίζονται βαριά μετά από έκρηξη που έγινε στη διάρκεια της επισκευής του διυλιστηρίου (shutdown). Τέσσερις εργάτες μετά από μερικές ημέρες πεθαίνουν εξαιτίας των σοβαρών εγκαυμάτων που έχουν υποστεί. Τους εργάτες που τους χώρισε το κεφάλαιο σε έλληνες και ξένους, σε μόνιμους και επινοικιαζόμενους εργολαβικούς, ένωσε πάλι το ίδιο το κεφάλαιο με τόσο οδυνηρό τρόπο. Οι εργάτες των ΕΛΠΕ, Μπάμπης Δευτεραίος, ο Ραμτάν Ντελιλάϊ, ο Αντώνης Αβράμπου και ο Κώστας Μαγκούρας δεν θα ξαναχωρίσουν ποτέ πια…
Η απίστευτη ένταση εργασίας με 12ωρες και 16ωρες βάρδιες σε συνδυασμό με την αντικατάσταση του έμπειρου προσωπικού που απολύθηκε με εθελούσιες εξόδους-απολύσεις τα τελευταία 3 χρόνια οδήγησαν στο ατύχημα. Η συντόμευση του χρόνου της γενικής επισκευής (shutdown) ώστε να μείνει το διυλιστήριο για ελάχιστο χρόνο εκτός λειτουργίας συνδέεται αφ’ ενός με την αύξηση των κερδών των μετόχων και του μεγαλομέτοχου των ΕΛΠΕ Λάτση, αλλά και με τα bonus που θα πάρουν τα ανώτερα διευθυντικά στελέχη. Έτσι καταλήγουν να κάνουν την επισκευή του διυλιστηρίου σχεδόν εν λειτουργία.
Η σιωπή γύρω από το έγκλημα
Κάτω από αυτές τις συνθήκες το δυστύχημα ήταν θέμα χρόνου και τύχης. Ο θόρυβος των ΜΜΕ γύρω από το θέμα γρήγορα έδωσε τη θέση του στη σιωπή που τύλιξε το θάνατο των εργατών. Στο «Πόρισμα Προκαταρτικής Διερεύνησης του Ατυχήματος» που συγκροτήθηκε από μηχανικούς και μέλη της διοίκησης του Σωματείου των εργαζόμενων στα ΕΛΠΕ, αθωώνεται κατά πλειοψηφία η εργοδοσία και απορρίπτονται οι διαπιστώσεις των δυο εκπροσώπων των εργαζόμενων για εντατικοποίηση της εργασίας και απάνθρωπα ωράρια. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο πόρισμα, που υπογράφεται από την πλειοψηφία της επιτροπής, το εξοντωτικό δωδεκάωρο χαρακτηρίζεται φυσιολογικό για την περίοδο της επισκευής του διυλιστηρίου. Το πόρισμα αυτό προδιαθέτει για πλήρη αθώωση κάθε υπευθύνου όταν καταλαγιάσει ο θόρυβος, όπως άλλωστε είχε γίνει και το 1992 με το θάνατο των 14 εργαζόμενων στο μεγάλο ατύχημα που έγινε στην ΠΕΤΡΟΛΑ, ιδιοκτησίας Λάτση, πριν η κυβέρνηση Μητσοτάκη του χαρίσει τη μερίδα του λέοντος στα ΕΛΠΕ.
Το σωματείο των εργαζόμενων στα ΕΛΠΕ μετά από μια χλιαρή ανακοίνωση και κάποιες κινητοποιήσεις για την τιμή των όπλων έκλεισε το ζήτημα. Ενώ η ΓΣΕΕ δεν έκρινε απαραίτητο να κάνει ούτε μια στάση εργασίας για το θέμα. Στη σιωπή αυτή γύρω από το έγκλημα συνέβαλε και η στάση της αριστεράς που αρκέστηκε σε γενικόλογες ανακοινώσεις.
Αγώνας για να σπάσει η σιωπή
Αυτή τη σιωπή αποφάσισε να σπάσει η πρωτοβουλία για ένα «Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών» που αποφάσισε να καλέσει σε σύσκεψη εργατικά σχήματα και πολιτικές κινήσεις της εργατικής τάξης ώστε να μην συγκαλυφθεί και αυτό το έγκλημα. Και με την πίεση αυτής της πρωτοβουλίας στις 5 Ιουνίου οργανώνεται μια διαδήλωση με συμμετοχή εκατοντάδων εργαζόμενων και με στόχο την καταγγελία του εγκλήματος και την τιμωρία των ηθικών αυτουργών.
Στη διαδήλωση παίρνει μέρος και η «Πρωτοβουλία Ενάντια στα Εργοδοτικά Εγκλήματα» που συγκροτήθηκε στις συσκέψεις για τον θάνατο των εργατών.
Σε νέες συσκέψεις της «Πρωτοβουλίας Ενάντια στα Εργοδοτικά Εγκλήματα» αποφασίστηκαν παρεμβάσεις στην πύλη των ΕΛΠΕ και λήφθηκε η απόφαση για κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις του εργατικού κινήματος για νέα διαδήλωση στις 24 Ιουνίου. Βγήκε αφίσα που καλούσε στη συγκέντρωση στα Προπύλαια και νέα διαδήλωση.
Δυστυχώς η πολιτική προσπάθεια να μη χαθεί στη λήθη και αυτό το έγκλημα αντιμετωπίστηκε με εκκωφαντική σιωπή από πολλούς χώρους της αριστεράς. Έτσι όμως ο αγώνας για την ανάδειξη του εργοδοτικού εγκλήματος συνδέθηκε με την προσπάθεια ενός ανεξάρτητου πολιτικού ρεύματος να σταθεί στα πόδια του χωρίς τη βοήθεια των ΜΜΕ ή της καθεστωτικής αριστεράς.
Στις 24 Ιουνίου η διαδήλωση έσπασε τη σιωπή της εργοδοσίας και των ΜΜΕ καταγγέλλοντας το έγκλημα και απαιτώντας την τιμωρία των υπευθύνων.
Ο αγώνας για την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την τιμωρία των ηθικών αυτουργών (εργοδοσία και ανώτερα στελέχη) θα συνεχιστεί μέχρι τη δικαίωσή του. Στο φόρο αίματος που απαιτεί από την εργατική τάξη το κεφάλαιο, η εργατική τάξη θα αντιτάξει τον αποφασιστικό αγώνα για τη λήψη μέτρων για την προστασία της ζωής της. Ο αγώνας αυτός είναι δεμένος με την απαίτηση να σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση με τους τοκογλύφους της ΕΕ και του ΔΝΤ που ζητάνε την παραπέρα υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και την ολοκληρωτική παράδοση της εργατικής τάξης στην εκμετάλλευση του κεφαλαίου.
Ο αγώνας ενάντια στα εργατικά ατυχήματα είναι συνδεδεμένος με την ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά τις εργατικές δολοφονίες.
Κ. Αβραμίδης
