φωτογραφίες και ρεπορτάζ του Θόδωρου Κουτσουμπού
Η αστυνομική βία κατά των διαδηλωτών το βράδυ της Πέμπτης 28 Ιουλίου ήταν απρόκλητη. Και βάρβαρη. Το πλήθος των διαδηλωτών που νωρίτερα είχαν συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική που κατακαίει όλη τη χώρα από το δάσος της Δαδιάς μέχρι την Πελοπόννησο και την Κρήτη αλλά και να συμπαρασταθούν στον φυλακισμένο αναρχικό απεργό πείνας, αποχωρούσαν προς τα Προπύλαια και την Ομόνοια, κατηφορίζοντας ειρηνικά την Πανεπιστημίου.
Ήταν ένα ζωηρό πλήθος περίπου 2.500 ανθρώπων που απλά φώναζαν συνθήματα θεωρώντας ότι σε αυτή την χώρα, σε αυτήν την πρωτεύουσα, που μόλις γιόρτασε με φανφάρες τα 48 χρόνια από την “αποκατάσταση της δημοκρατίας”, οι πολίτες της έχουν το δικαίωμα να διαδηλώνουν και να διαμαρτύρονται για τις κυβερνητικές πολιτικές, για το κάψιμο δασών, αλλά και για την δικαστική και κυβερνητική απόφαση να αφήσουν τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη να πεθάνει. Γιατί όσο και αν δεν αρέσει στο Μητσοτάκη και την κομπανία του, υπάρχουν άνθρωποι, πολλοί άνθρωποι για τους οποίους η ζωή ενός φυλακισμένου απεργού πείνας έχει αξία.
Απρόκλητα, στο ύψος της Βουκουρεστίου δυνάμεις των ΜΑΤ μπήκαν μέσα στη διαδήλωση και άρχισαν να ρίχνουν βομβίδες κρότου λάμψης στην αρχή και λίγο μετά αδέσποτες ροπαλιές και “όποιον πάρει ο χάρος” και χημικά που έκαναν αφόρητη την ατμόσφαιρα. Πιο κάτω, στο ύψος των Προπυλαίων, όχημα της αστυνομίας άρχισε να ρίχνει με κανόνι νερού για να διαλύσει τη διαδήλωση που ανασυγκροτημένη προχωρούσε προς την Ομόνοια.
Αναφέρθηκαν 13 προσαγωγές. Ανάμεσα στους προσαχθέντες ο δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Χαλανδρίου Σωτήρης Λαπιέρης που διέπραξε το “έγκλημά” να διαμαρτυρηθεί για την αστυνομική βία!
Ήταν η κορύφωση των αστυνομικών προκλήσεων που σημειώνονταν και στις προηγούμενες διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Γιάννη Μιχαηλίδη αλλά σταματούσαν στις απειλές και δεν έφθαναν στην τωρινή βαρβαρότητα. Σίγουρα δεν πρέπει να είναι συμπτωματικό ότι η βίαιη αστυνομική επίθεση σημειώθηκε ακριβώς την ημέρα που το Δικαστικό Συμβούλιο Λαμίας απέρριψε το αίτημα του επί 67 ημέρες φυλακισμένου απεργού πείνας. Για να καλύψει το έγκλημα που συντελείται από την κυβέρνηση και τους ταγούς υποτίθεται της δικαιοσύνης που αρνούνται να αναγνωρίσουν τα ίδια δικαιώματα στον Γιάννη Μιχαηλίδη με εκείνα που αναγνωρίζουν για τα φιλαράκια τους τους βιαστές, παιδοβιαστές και δολοφόνους, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με έναν εξωνυμένο πρώην αριστερό στο υπουργείο δημόσιας τάξης, εξαπολύει τη βαρβαρότητα των ΜΑΤ και των λοιπών σωμάτων καταστολής.
Προφανώς, αφού σε όλους τους τομείς τα πάει χάλια, έχοντας κατακάψει όλη τη χώρα με την πολιτική της, με τον πληθωρισμό να καλπάζει και να αδειάζει το πορτοφόλι της νοικοκυράς, με τις τιμές των καυσίμων στα ύψη, με την ύφεση στην οικονομία, με τη θανατοπολιτική στη δημόσια υγεία, με την καταστροφή της παιδείας, ο μόνος τομέας που θα μπορεί να επαίρεται για τις επιτυχίες της είναι η καταστολή. Η κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη και των συν αυτώ φασιστών, με τις βάρβαρες επιθέσεις σε ειρηνικές πορείες διαδηλωτών, σήμερα (χθες) στην
Πανεπιστημίου, την περασμένη εβδομάδα στην πορεία γυναικών στα Εξάρχεια, θέλει να δελεάσει το ακροδεξιό ακροατήριό της ότι “εμμένει στις αρχές της”. Δεν τα κατάφερε με τον στρατηγό άνεμο και κατέκαψε τη χώρα, δεν τα κατάφερε στην οικονομία αλλά φταίει η παγκόσμια κρίση, δεν τα κατάφερε στις τιμές της ενέργειας εξαιτίας του… Πούτιν(!), όμως τα πάει καλά στην επιβολή του νόμου και της τάξης στα Εξάρχεια και με την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Όμως μάλλον δεν θα έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα οι σχεδιασμοί τους. Η βάρβαρη και απρόκλητη βία τους θα γυρίσει μπούμερανγκ. Το παιδί του πολιτικού σωλήνα Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει την τύχη του Σάχη της Περσίας, ή του πρόσφατα ανατραπέντος προέδρου της Σρι Λάνκα.
Όλοι στον αγώνα. Ανατροπή της κυβέρνησης νεοφιλελέ-φασιστών του Μητσοτάκη. Όχι νεκρός απεργός πείνας στις φυλακές. Να αναγνωριστούν στον Γιάννη Μιχαηλίδη τα δικαιώματα που προβλέπουν οι νόμοι και το δικαιικό σύστημα. Να δοθεί τώρα πολιτική λύση. Λευτεριά στον Γιάννη Μιχαηλίδη.
