De facto αύξηση των απλήρωτων ωρών εργασίας, “κρατικοποίηση” των συνδικάτων και “απαγόρευση” των απεργιών. Αυτό είναι με τρεις φράσεις το νόημα του εργασιακού νομοσχεδίου το οποίο έφερε σε δημόσια διαβούλευση ο Υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης (https://neaprooptiki.gr/apo-tin-atomiki-eythyni-stin-atomik/).

  • Η αύξηση των απλήρωτων ωρών εργασίας θα προκύψει από την δυνατότητα ατομικών συμβάσεων μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη η οποία θα προβλέπει 10 ώρες εργασίας ανά ημέρα και 4 ημέρες εργασίας ανά εβδομάδα, την αύξηση των υπερωριών στις 150 ώρες ετησίως και το ”άνοιγμα” των Κυριακών σε μια σειρά επαγγελμάτων ιδίως στις μεταφορές και τον κλάδο της πληροφορικής. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα αύξησης των ωρών εργασίας για τους μερικώς απασχολούμενους με διακοπτόμενο (και όχι συνεχές όπως ισχύει έως τώρα) ωράριο.

Υπενθυμίζεται πως με βάση το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, προβλέπονται 8 ώρες εργασίας ανά ημέρα επί 5 ημέρες ενώ η ελαστική εφαρμογή αυτής της νόρμας μπορεί να συντελεστεί μόνο με συμφωνία του επιχειρησιακού ή κλαδικού σωματείου.

Επίσης έως τώρα οι υπερωρίες δεν μπορούν να ξεπερνούν τις 96 στη βιομηχανία και τις 120 στους υπόλοιπους κλάδους. Έτσι, π.χ. στη βιομηχανία οι υπερωρίες θα ανέλθουν στο 7,8% του συνολικού ετήσιου χρόνου εργασίας, έναντι του 5% που είναι σήμερα. Συνεπώς θα αυξηθούν κατά 2,8 μονάδες. Μαζί με την αύξηση των ημερήσιων ωρών εργασίας κατά 20%. Έτσι η δυνάμει αύξηση της δυνάμει απλήρωτης εργασίας θα φτάσει στο κατώφλι του 23%.

  • Η ”κρατικοποίηση” των συνδικάτων θα προκύψει από το ότι το νομοσχέδιο Χατζηδάκη προβλέπει πως υποχρεωτικά θα πρέπει τα συνδικάτα να εγγράφονται στο Μητρώο των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων το οποίο θα τηρείται στο Υπουργείο Εργασίας. Μάλιστα, όποιο συνδικάτο δεν εγγραφεί δεν μπορεί να ασκεί καμία συνδικαλιστική δράση, ούτε θα μπορεί να υπογράφει συλλογική σύμβαση εργασίας.

Αυτό σημαίνει πως όποιο συνδικάτο αρνηθεί τον κρατικό έλεγχο (μέσω της εγγραφής του στο Μητρώο των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων) de facto καταργείται.

  • Η ”απαγόρευση” των απεργιών προκύπτει από το ότι το εργασιακό νομοσχέδιο προβλέπει ότι για να ληφθεί απόφαση για απεργία από ένα συνδικάτο (εφόσον έχει εγγραφεί στο Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων του Υπουργείου Εργασίας) θα πρέπει να υπάρχει απαρτία των μελών του και να γίνεται ψηφοφορία εξ αποστάσεως, ενώ σε περίπτωση απεργίας σε κλάδους κοινής ωφέλειας (π.χ. δημόσιες συγκοινωνίες), θα πρέπει να λειτουργεί το 1/3 των υπηρεσιών τους. Πρακτικά αυτό θα έχει ως συνέπεια να λαμβάνονται εξαιρετικά δύσκολα αποφάσεις για απεργία, ενώ καταργείται de facto το δικαίωμα των εργαζομένων στους κλάδους κοινής ωφέλειας να απεργήσουν.

Έτσι, η εργατική τάξη της χώρας, βγαίνοντας (πολύ – πολύ αργά) από την ”καραντίνα” θα πρέπει να εργαστεί περισσότερες (απλήρωτες) ώρες. Αν θέλει να έχει σωματείο, θα πρέπει να δεχθεί τον απόλυτο έλεγχο του κράτους (καθώς πρέπει να εγγραφεί στα Μητρώα του) επικεφαλής του οποίου είναι μία κυβέρνηση η οποία αυξάνει τις ώρες της απλήρωτης εργασίας και θέτει άμεσους φραγμούς στη διεκδίκηση μέσω της απεργίας.

Από αυτήν την άποψη, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, από την Υγειονομική ”Καραντίνα” λόγω του κορονοϊού, περνά στην εφαρμογή μιας ”Καραντίνας” στο συνδικαλισμό την ίδια ώρα που δίνει το ”σήμα” για μεγαλύτερη ”αφαίμαξη” των εργαζομένων και άρα για μεγαλύτερες αντιστάσεις εκ μέρους τους.

Μάταια επιχειρεί ο θλιβερός Υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης, να πείσει πως το νομοσχέδιό του λίγο – πολύ ικανοποιεί και τις δύο κοινωνικές πλευρές, δηλαδή τόσο τους εργοδότες όσο και τους εργαζόμενους.

Ικανοποιεί μονόπλευρα τους εργοδότες βάζοντας εξ ολοκλήρου τους εργαζομένους να πληρώσουν και αυτήν την κρίση (μαζί και τα μέτρα ”στήριξης” που πήρε κατά τη διάρκεια του lock down), όπως και την προηγούμενη. Ποιους εργαζόμενους; Εκείνους που ανήκουν στο 1 εκατομμύριο που βγήκαν σε αναστολή από το Μάρτιο του 2020 έως σήμερα και επιβίωσαν με το ξεροκόμματο της αποζημίωσης των 534 ευρώ. Εκείνους που ανήκουν στο άλλο 1 εκατομμύριο των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, που δούλεψαν υπό ασφυκτικές συνθήκες, με μάσκες, μετακινούμενοι στοιβαγμένοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, με αυξημένα ωράρια…

Δ.Κ.