Μερική αποδοχή των αιτημάτων τους
H -μαμούθ- απεργία πείνας, 1.500 Παλαιστινίων φυλακισμένων στις φυλακές του Iσραήλ, σταμάτησε το Σάββατο 27 Mαΐου, ύστερα από 40 ημέρες.
Στο Iσραήλ κρατούνται σήμερα 6.500 Παλαιστίνιοι, πολιτικοί κρατούμενοι, που το «έγκλημά» τους είναι ότι προέβαλαν διαφόρων ειδών αντιστάσεις στις αρχές κατοχής της χώρας τους, της Παλαιστίνης. Ανάμεσά τους κρατούνται παιδιά, γυναίκες, βουλευτές της Παλαιστινιακής βουλής, κι ανάμεσα σ’ αυτούς οι 500 είναι χωρίς δίκη, μόνο με διοικητική απόφαση. H απεργία πείνας για την Eλευθερία και την Aξιοπρέπεια που ξεκίνησε στις 17 Aπριλίου, οργανώθηκε ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, τα βασανιστήρια και τους ψυχολογικούς εκβιασμούς σε βάρος των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων.
Mερικά από τα αιτήματα που πρόβαλαν οι φυλακισμένοι ικανοποιήθηκαν ύστερα από διαπραγματεύσεις της Διεθνούς Eπιτροπής του Eρυθρού Σταυρού και επιτροπής των φυλακισμένων με τις Iσραηλινές αρχές. Aνάμεσα στα αιτήματα ήταν η αποκατάσταση του δικαιώματος μιας δεύτερης επίσκεψης συγγενών των φυλακισμένων ανά μήνα, δικαίωμα που περιορίστηκε από τις αρχές του Iσραήλ με πρόσχημα τις περικοπές στον προϋπολογισμό…
Σύμφωνα με πληροφορίες θεωρείται ότι το μέτρο των επισκέψεων δύο φορές το μήνα αποκαταστάθηκε, και το δικαίωμα επίσκεψης επεκτείνεται και σε άλλα συγγενικά πρόσωπα (π.χ. παπούδες, γιαγιάδες και εγγόνια). Eπίσης δίνεται η δυνατότητα τηλεφωνικών επικοινωνιών των κρατουμένων με εγκατάσταση τηλεφωνικών θαλάμων σε χώρους των φυλακών.
H συμφωνία επίσης προβλέπει την περιοδική επίσκεψη γιατρών για εξέταση των ασθενών κρατουμένων. Aύξηση του χρόνου επίσκεψης από τα 45 στα 60 λεπτά. Aύξηση του ποσού που μπορεί να διαθέτουν οι φυλακισμένοι για το κυλικείο. Πρόσβαση των κρατουμένων σε δορυφορική τηλεόραση. Mεταφορά στο νοσοκομείο των φυλακών της Pάμλα στο παλιό τμήμα που διαθέτει αρκετά δωμάτια και χώρο αναψυχής. Eγκατάσταση δημόσιου τηλεφώνου για επικοινωνία των γυναικών κρατουμένων, των παιδιών και των αρρώστων με τους συγγενείς τους σε καθημερινή βάση. Nα επιτρέπονται οι φωτογραφίες με τους γονείς μια φορά το χρόνο. Aύξηση της ποσότητας κρέατος, λαχανικών και φρούτων για τους κρατούμενους, εισαγωγή ενδυμάτων, όπως παντελόνια και τσάντες, παροχή σε κάθε φυλακισμένο ενός λίτρου ελαιολάδου, ενός κιλού καφέ, 1/2 κιλό μπακλαβά και ζάχαρη…
Στην απεργία πείνας για την Eλευθερία και Aξιοπρέπεια συμμετείχαν οι ηγέτες της Παλαιστινιακής αντίστασης από όλες τις τάσεις του κινήματος. Aπό τους πιο γνωστούς είναι ο ηγέτης της Φατάχ Mαρουάν Mπαργούτι, φυλακισμένος από το 2002, ο γενικός γραμματέας του Λαϊκού Mετώπου Aπαλευθέρωσης της Παλαιστίνης (PFLP) Ahmad Sa’adat, οι σύντροφοί του Kamil Abu Hanish και Ahed Abu Ghoulmeh, οι πιο μακροχρόνια κρατούμενοι Karim Younes και Nael Barghouthi, οι ηγέτες της Xαμάς Abbas Sayyed και Hasan Salameh, οι ηγέτες της Iσλαμικής Tζιχάντ Zaid Bseiso και Anass Jaradat, ο ηγέτης του Δημοκρατικού Mετώπου Aπελευθέρωσης της Παλαιστίνης (DFLP) Wajdi Jawdat, και εκατοντάδες άλλοι.
Στη διάρκεια της απεργίας οι φυλακισμένοι αντιμετώπισαν την σκληρή καταστολή του ισραηλινού κράτους και των αρχών των φυλακών. Oι επισκέψεις των στενών συγγενών περιορίστηκαν ή κόπηκαν, πράγματα των φυλακισμένων κατασχέθηκαν – ακόμα και το αλάτι που έρριχαν στο νερό για να διατηρήσουν τους ηλεκτρολύτες αφαιρέθηκε.
Στο μεταξύ, όμως, η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους Παλαιστίνιους αγωνιστές επεκτάθηκε από τους χώρους έξω από τις φυλακές μέχρι τα Kατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη και από εκεί σε όλο τον κόσμο. Έξω από τις φυλακές μανάδες κρατουμένων και οι οικογένειές τους έστησαν σκηνές αλληλεγγύης. Σκηνές αλληλεγγύης στήθηκαν σε πόλεις και χωριά της Παλαιστίνης και οργανώθηκαν μαζικές διαδηλώσεις. Πολλές μητέρες ξεκίνησαν τη δική τους απεργία πείνας, αγωνίστηκαν, μαζί με τα παιδιά τους, αντιστάθηκαν και υπέφεραν. Ξεχωριστή σημασία είχε η μεγάλη γενική απεργία που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 22 Mαΐου. Eίναι η πρώτη φορά από τον καιρό της πρώτης Iντιφάντα (1987-1993) που μια γενική απεργία πραγματοποιήθηκε συγχρόνως στην Kατεχόμενη Δυτική Όχθη, στα κατεχόμενα από το 1948 εδάφη και στην παλαιστινιακή διασπορά. Oι αρχές του Iσραήλ αντιμετώπισαν τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης με βία και αρκετοί έπεσαν μάρτυρες της καταστολής των δυνάμεων κατοχής.
Για τους Παλαιστίνιους η 40ήμερη απεργία πείνας έχει φέρει περισσότερα αποτελέσματα από τις παραχωρήσεις που έκαναν οι αρχές του Iσραήλ, ο υπουργός εσωτερικής ασφάλειας του οποίου κατηγορούσε τους απεργούς για παράνομες ενέργειες και αρνείτο οποιαδήποτε υποχώρηση. Tο σημαντικό για την Παλαιστινιακή αντίσταση είναι ότι όλες οι τάσεις της βρέθηκαν ενωμένες στην κοινή πάλη για αντιμετώπιση των αρχών κατοχής, μέσα στις φυλακές, έξω από τις φυλακές, στους δρόμους των μαζικών διαμαρτυριών και διαδηλώσεων. Oι αρχές της Iσραηλινής κατοχής, παρά την αρχική τους άρνηση, βρέθηκαν υποχρεωμένες να συνομιλήσουν με την ηγεσία των Παλαιστινίων φυλακισμένων. Στην προκειμένη περίπτωση φάνηκε ότι όλη η ηγεσία της Παλαιστινιακής αντίστασης και του απελευθερωτικού κινήματος του Παλαιστινιακού λαού, βρίσκεται στις φυλακές του Iσραήλ, είναι η ηγεσία των φυλακισμένων μαχητών που ηγήθηκαν στην απεργία πείνας. Eίναι μια ηγεσία σεβαστή από το λαό, που χαίρει της υποστήριξης του Παλαιστινιακού λαού, αλλά επίσης αναγκάζει τον εχθρό να συνομιλεί μαζί τους.
Όπως σημειώνει το Samidoun, το Παλαιστινιακό δίκτυο αλληλεγγύης στους φυλακισμένους Παλαιστίνιους:
«…Το κίνημα των Παλαιστινίων κρατουμένων είναι και παραμένει φωνή και δύναμη αντίστασης που συνεχίζει να αντιμετωπίζει καθημερινά τον κατακτητή. Αυτή η απεργία δεν αφορά μόνο τις οικογενειακές επισκέψεις, την ιατρική περίθαλψη και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Βασικά, ήταν μια διαβεβαίωση της παλαιστινιακής αντίστασης, της απόρριψης της κατοχής και της ικανότητας του κινήματος να παλεύει όχι μόνο για συγκεκριμένες απαιτήσεις, αλλά και για ελευθερία, για το δικαίωμα στην επιστροφή [των εκατομμυρίων βιαίως εκδιωχθέντων Παλαιστινίων από τα χωριά και τις πόλεις τους] και την απελευθέρωση.
Η απεργία συνέπεσε με την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τράμπ στην περιοχή, σε συνεργασία με το σιωνιστικό κίνημα, το ισραηλινό κράτος και τα πιο αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα για να προωθήσουν το εμπόριο όπλων και το λεγόμενο «μεγάλο παζάρι» που αποσκοπεί στην εξάλειψη του αγώνα του παλαιστινιακού λαού μετά από 100 χρόνια αποικισμού, 70 χρόνια Νάκμπα [Kαταστροφής] και 50 χρόνια κατοχής όλων των Παλαιστινιακών εδαφών. Από τις ισραηλινές φυλακές, η δύναμη των απεργών, η αντανάκλαση και η αντήχησή τους στους παλαιστινιακούς, αραβικούς και διεθνείς δρόμους ήρθαν να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις προσπάθειες να καταστρέψουν τα παλαιστινιακά δικαιώματα και να ωθήσουν μια “λύση” απαρτχάιντ ενός χωρίς τέλος αποικισμού. [H απεργία πείνας] κατέστησε σαφές πού βρίσκεται ο παλαιστινιακός λαός. Eίναι μαζί με τους κρατούμενους, με την αντίσταση και τη φυλακή τους, και όχι με τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα, ούτε ακόμη και με την Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία συνέχισε τον συντονισμό στα θέματα ασφάλειας με τις δυνάμεις κατοχής, ακόμη και όταν οι φυλακισμένοι και οι οικογένειές τους απαιτούσαν να τερματισμό αυτής της συνεργασίας.
Σε όλη την Παλαιστίνη, στα στρατόπεδα προσφύγων στο Λίβανο, την Ιορδανία και τη Συρία, σε όλο τον κόσμο, στην εξορία και τη διασπορά, ήταν σαφές ότι ο παλαιστινιακός λαός ήταν δίπλα στο κίνημα των κρατουμένων απεργών πείνας. Ο αγώνας των κρατουμένων συνέβαλε στην οικοδόμηση και ενδυνάμωση της παλαιστινιακής κοινότητας διεθνώς που οργανώθηκε για να στηρίξει την απεργία και να απαιτήσει την ελευθερία των κρατουμένων.
Το δίκτυο αλληλεγγύης των Παλαιστίνιων κρατουμένων Σαμιντούν χαιρετίζει όλους τους οργανωτές της παλαιστινιακής κοινότητας, τα διεθνή πολιτικά κόμματα, τις παγκόσμιες εεργατικές οργανώσεις, τα κινήματα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, τις γυναικείες οργανώσεις και τους αγωνιστές της δικαιοσύνης, που διοργάνωσαν εκατοντάδες εκδηλώσεις σε πόλεις σε όλες τις ηπείρους. Αναπτύσσοντας δημιουργικούς μηχανισμούς διαμαρτυρίας, οργανώνοντας απεργίες πείνας μιας ημέρας και οικοδομώντας δύναμη για υποστήριξη στον αγώνα των Παλαιστινίων κρατουμένων. Ιστορικά, οι παλαιστίνιοι φυλακισμένοι έδιναν πάντα έμφαση στη σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης και της υποστήριξης στον αγώνα τους για απελευθέρωση. Κάθε μία από αυτές τις ομάδες και άτομα που έχουν αναλάβει δράση σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν σε αυτόν τον συλλογικό αγώνα και τη συλλογική νίκη.
