Μια συγκλονιστική εκδήλωση στη Λοκομοτίβα, το Σάββατο 26 Νοεμβρίου
Φωτορεπορτάζ: Θόδωρος Κουτσουμπός
Ήταν μια συγκλονιστική, ιστορική μπορούμε να πούμε, βραδυά, το Σάββατο 26 Νοεμβρίου, στην κατάμεστη Λοκομοτίβα, στα Εξάρχεια. Μέσα, πλήθος κόσμου, στο καφε-μπαρ, στο βιβλιοπωλείο στο πατάρι, έξω στο πεζοδρόμιο μέχρι το δρόμο. Στην απέναντι γωνία Καποδιστρίου και Μπόταση μια διμοιρία ΜΑΤατζήδων έτοιμοι για… πόλεμο. “Να [τους] τα πούμε; να [τους] τα πούμε;”, ακούστηκε κάποια στιγμή από τη μοτορόλα να λέει ο επικεφαλής της διμοιρίας. Κάποια στιγμή, στο βάθος, στο Πολυτεχνείο, μια μαζική διαδήλωση περνούσε φωνάζοντας δυνατά συνθήματα ενάντια στην αλλοίωση, εμπορευματοποίηση των Εξαρχείων και του Λόφου Στρέφη.
Μέσα στη Λοκομοτίβα, μια ιστορική και πολύ συγκινητική συνάντηση έφερνε μαζί τις οικογένειες των θυμάτων της αστυνομικής, ρατσιστικής και φασιστικής βίας που η ιστορική συγκυρία έχει αναδείξει ως σύμβολα του αγώνα για την απόδοση δικαιοσύνης. Του αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη των εγκλημάτων και την ατιμωρησία των θυτών αστυνομικών, ρατσιστών και φασιστών.
Ήταν εκεί:
- H Μάγδα Φύσσα, μητέρα του Παύλου, του δολοφονημένου από τους ναζί της Χρυσής Αυγής 33χρονου ράπερ, μάνα-σύμβολο όλων των παιδιών, των αδικημένων και κακοποιημένων από το απάνθρωπο σύστημα της καπιταλιστικής βίας, μητέρα όλου του εργαζόμενου λαού.
- Ο Γιάννης Μάγγος, πατέρας του Βασίλειου, του νεαρού ακτιβιστή που αστυνομικοί του Βόλου τον βασάνισαν, τον κακοποίησαν και τον πέταξαν σαν σακί έξω από το αστυνομικό μέγαρο της πόλης με σωματικές και ψυχικές βλάβες που επέφεραν τον θάνατό του ύστερα από ένα μήνα τον Ιούλιο του 2020.
- Η Ελένη Κωστοπούλου, μητέρα του Ζακ/Zackie, που νοικοκυραίοι και αστυνομικοί λιντσάρισαν και σκότωσαν με κλωτσιές στις 21 Σεπτεμβρίου 2018, στην οδό Γλάδστωνος, στο κέντρο της Αθήνας.
- Ο Γιάννης Σαμπάνης, πατέρας του 17χρονου τσιγγανόπουλου Νίκου Σαμπάνη, που ομάδα ράμπο αστυνομικών δολοφόνησαν εν ψυχρώ με δεκάδες σφαίρες γιατί έκλεψε με την παρέα του ένα αυτοκίνητο. Μια ζωή για ένα αυτοκίνητο κλεμμένο, που το είχαν έτσι κι αλλιώς μπλοκάρει και θα τους πιάνανε, από αστυνομικούς σε ρόλο διώκτη, δικαστή και δήμιου… Μαζί με τον πατέρα Γιάννη Σαμπάνη ήταν όλη η οικογένεια, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και εγγόνια, σε μια συγκινητική παρουσία.
Την εκδήλωση άνοιξε η Κατερίνα Μάτσα εκ μέρους του Δικτύου Κοινωνικών Ιατρείων και του σωματείου Υποστήριξης στο 18 Άνω, διοργανωτών της εκδήλωσης. Μίλησαν ο Γιάννης Σαμπάνης, ο Γιάννης Μάγγος, η Ελένη Κωστοπούλου, η Μάγδα Φύσσα και η συνήγορος υπεράσπισης Άννυ Παπαρούσου. Επίσης εκπρόσωπος του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Βόλου, Γιάννης Χατζηγιάννης· εκ μέρους του Δικτύου Κοινωνικών Ιατρείων, ο Αλέξης Χαλβατζής· ο δικηγόρος της οικογένειας Φύσσα, Αργύρης Συρίγος· ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης· εκπρόσωπος από τα Προσφυγικά, που στην αρχή της εβδομάδας δέχθηκαν την βίαιη επίθεση της αστυνομίας· η Εύη Νικολοπούλου, από το δίκτυο Κοινωνικών Ιατρείων και τις συλλογικές δράσεις του 18Άνω· ο Σάββας Μιχαήλ, γραμματέας του ΕΕΚ, κ.ά.
Το υλικό όλων των ομιλιών και παρεμβάσεων βιντεοσκοπήθηκε και σύντομα θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο και στο σάιτ της Νέας Προοπτικής.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των ομιλιών: η χωρίς όρια βία των αστυνομικών που υπό τον μανδύα της εξουσίας και της ατιμωρησίας θεωρούν ότι μπορούν να βιαιοπραγούν, να βασανίζουν, να βιάζουν (Α.Τ. Ομόνοιας) ή να δολοφονούν ανθρώπους. Και η συμπληρωματική παρέμβαση των εισαγγελικών και δικαστικών αρχών που είτε απαλλάσσουν εντελώς τους παρανομούντες αστυνομικούς είτε φροντίζουν να τους ρίξουν “στα μαλακά” και να μην πάνε φυλακή. Ακόμη και στην περίπτωση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, αστυνομικοί που παραβρίσκονταν στο σημείο δολοφονίας φρόντισαν να μην κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όπως τόνισε στην ομιλία της η Μάγδα Φύσσα.
Ένα κοινό μέτωπο όλων των περιπτώσεων αστυνομικής, ρατσιστικής, έμφυλης και φασιστικής βίας είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί, και ήδη η συνάντηση στη Λοκομοτίβα δείχνει ότι ένα τέτοιο μέτωπο διαμορφώνεται. Οι τραγικοί γονείς, μέσα στον ανείπωτο πόνο τους, βρίσκουν τη δύναμη να σταθούν όρθιοι και να αντιμετωπίσουν το τέρας του κρατικού και παρακρατικού Λεβιάθαν, καλώντας όλους μας, όλη την εργαζόμενη και μαχόμενη κοινωνία να σταθεί όρθια και να παλέψει για την συντριβή του κράτους της βίας, της καταπίεσης και αναξιοπρέπειας. Για μια αξιοβίωτη ζωή!
Εκτός των φωτογραφιών του Κώστα Κλινάκη, που αναφέρονται στην λεζάντα, οι υπόλοιπες φωτογραφίες είναι του Θόδωρου Κουτσουμπού.
