Ο συμβιβασμός του ΠΑΜΕ
στη ΓΣΕΕ στέλνει μήνυμα
επανεξέτασης στόχων στο εργατικό κίνημα
Το πρωΐ της 25/2/20 στο Καβούρι συμβαίνουν τα εξής τραγελαφικά. Το ΠΑΜΕ μέσα στο ξενοδοχείο συμμετέχει κανονικά στις διαδικασίες και δεν «ανοίγει ρουθούνι». Το δε ξενοδοχείο είναι γεμάτο ασφαλίτες. Έξω είναι χιλιάδες αγωνιστές του ΠΑΜΕ, στους οποίους οι επικεφαλής τους, τους λένε: Τώρα θα δείτε τι θα τους κάνουμε! Θα γίνει χαμός!
Έτσι έχουμε για τρίτη φορά μετά το 2018, το ΠΑΜΕ με την τακτική που ακολουθεί απέναντι στη ΓΣΕΕ να «αδειάζει» τις προσδοκίες χιλιάδων εργατών που αγωνίζονται για την απαλλαγή του εργατικού κινήματος από τα νύχια της εργοδοσίας και του κράτους.
Και τα ερωτηματικά κάθε απλού μέλους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, καθώς και ενός ευρύτερου χώρου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που έθρεφε προσδοκίες ή αυταπάτες για την στάση του, τωρα μπαίνουν με τον πιο έντονο τρόπο και ζητούν απάντηση:
Γιατί έκανε όλη αυτή τη φασαρία που συσπείρωσε τους εχθρούς του με αποτέλεσμα να χάσει ακόμα μια έδρα; Πρόκειται για την σκόνη με την οποία προσπαθεί να σκεπάσει το προδικασμένο γεγονός της απώλειας της έδρας του; Πράγμα που ήταν ήδη γνωστό στα επιτελεία. Ή πρόκειται για την αντιφατική γραμμή, μιας ανεξάρτητης δράσης που βρίσκει όμως το όριό της, στον σεβασμό και την υποταγή του αστικού πολιτικού συστήματος;
Θα βοηθήσει για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα, αν δουμε τα γεγονότα από λίγο πιο πίσω, από τις αρχές του 2018.
Τον Φλεβάρη 2018 το ΠΑΜΕ και τα Πρωτοβάθμια σωματεία έκαναν απεργία ενάντια στην υποταγή της ΓΣΕΕ στο απεργοκτόνο συνδικαλιστικό νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Τον Μάη 2018 το ΠΑΜΕ συμμετείχε στην απεργία της «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ» με τους εργοδότες, που οργάνωσε η ΓΣΕΕ μαζί με τους εργοδότες. Τον Οκτώβρη – Νοέμβρη 2018 σύρθηκε σε διαρκείς αναβολές της απεργίας που είχε κηρύξει και την είχαν ψηφίσει οι Ομοσπονδίες του και πολλά Εργατικά Κέντρα, μέχρι να συμπέσει με αυτήν που η ΓΣΕΕ θέλησε να «σφραγίσει». Το 2019 κήρυξε ανένδοτο, μέχρι και με σκληρές παρεμβάσεις ενάντια σε εκλογές εργατικών κέντρων και σωματείων μέχρι και το συνέδριο της ΓΣΕΕ, στο οποίο όμως αντίθετα από ό,τι στα δυο προηγούμενα, πήγε στις 25/2/20 και ψήφισε.
Αν το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ, ήθελε με την τακτική της σύγκρουσης που είχε επιλέξει να προωθήσει την διαδικασία για την δημιουργία μιας εναλλακτικής τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει τους βασικούς όρους που θα απάλλασσέ το εργατικό κίνημα από τους εργοδοτικούς κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, στο Καβούρι είχε για πρώτη φορά, σε τέτοια έκταση και βάθος, αυτή την «ευκαιρία». Αλλά επέλεξε όχι μόνο να μην το κάνει, αλλά κάτι χειρότερο, «νομιμοποίησε» την γραφειοκρατία.
Προφανώς επιβεβαιώνει ότι η «γραμμή» στο ΚΚΕ, ήταν και παραμένει, το να παίξει από δω και πέρα μεταξύ της φασαριόζικης αλλά «νόμιμης» αντιπολίτευσης, ή της συμμετοχής στη διαχείριση της κρίσης, ή ακριβέστερα και το ένα και το άλλο, ανάλογα με την περίπτωση.
Όσον αφορά όμως τις δυνάμεις έξω και πέρα από το ΠΑΜΕ είναι πλέον σαφές μετά από όλα αυτά, ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια να είμαστε απλώς η αντιπολίτευση της αντιπολίτευσης που κανει το ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ.
Πρέπει να δούμε στα σοβαρά πώς θα πρέπει να κινηθούμε και τι πρωτοβουλίες πρέπει να πάρουμε, στον ευρύτερο χώρο, χωρίς βιασύνη μεν, αλλά και χωρίς άλλες αναβολές για να δώσουμε την προοπτική που αρνείται καθαρά πλέον να δώσει το ΠΑΜΕ: Να αποδεσμευτεί η εργατική τάξη και οι αγώνες της από τον εργοδοτικό και κρατικό έλεγχο με ό,τι «εργαλεία» η ιδια μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει.
Σωτήρης Παπαδημητρίου
Εργάτης, αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς
