Editorial
Ο “σκατζόχοιρος”… κουνιέται στο στομάχι της Ευρώπης
Δύο γεγονότα, ένα πολιτικό και ένα οικονομικό, συνθέτουν την ισχυρότερη ωρολογιακή βόμβα στο οικοδόμημα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, μετά την κρίσιμη τριετία 1989 – 1992 (κατάρρευση ΕΣΣΔ – Μάαστριχτ/ευρώ): η εκλογική νίκη της φασιστοειδούς συμμαχίας M5S – Lega στην Ιταλία και η έναρξη της αντιστροφής της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ.
Η πρόσφατη συγκρότηση της αντιδραστικής, ανοιχτά ρατσιστικής κυβερνητικής συμμαχίας M5S-Lega στην Ιταλία, παρά τις –προσωρινές- προσπάθειες να κρυφθούν οι ακραίες αντι – Ευρώ θέσεις και των δύο κομμάτων, δρομολογεί την ισχυρότερη αμφισβήτηση των διαδικασιών σύγκλισης και ενοποίησης της Ευρωζώνης, πριν καν ξεκινήσουν οι πραγματικές διαδικασίες (οικονομικές και πολιτικές) του Brexit από την Ε.Ε. Ουδέποτε η διαδικασία ενοποίησης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, από τον καιρό του 89 – 92, δεν είχε αντιμετωπίσει ταυτόχρονα το άμεσο “σπάσιμο” στο εύρος της Ε.Ε. από μία ιμπεριαλιστική δύναμη του μεγέθους της Μ. Βρεττανίας και ταυτόχρονα ένα χτύπημα στην καρδιά της Ευρωζώνης, από μία χώρα που αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης (μετά το Brexit). Αυτή ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του μεγαλύτερου στρατηγικού εγχειρήματος του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού περιπλέκει ακόμα περισσότερο το ευρωπαϊκό τοπίο, καθώς εκδηλώνεται μέσα από την ανάδυση μιας φασιστοειδούς κυβέρνησης σε μία σμπαραλιασμένη εδώ και δεκαετίες αστική δημοκρατία στην τρίτη μεγαλύτερη μεγαλύτερη χώρα της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Σε μία χώρα όπου το εργατικό κίνημα διασπαμένο και ιστορικά απογοητευμένο από την ευρωσταλινική μάστιγα, παραδέρνει πολιτικά σε προσωρινά “στέκια” και διασώζει σπασμωδικά την ταξική του έκφραση σε λίγα μαχητικά συνδικάτα, η ανάδυση αυτής της κυβέρνησης αποτελεί πρόκληση για ολόκληρο το ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα.
Αυτό το γεγονός έρχεται σε ένα περιβάλλον όπου η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι υποχρεωμένη να δρομολογήσει την πλήρη ανατροπή των μέτρων με τα οποία είχε επιχειρήσει και εν μέρει καταφέρει να διασώσει μέχρι σήμερα το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα (μετά την κρίση του 2008), την περιβόητη πολιτική νομισματικής χαλάρωσης. Ήτοι την χρηματοδότηση της ευρωοικονομίας με αρνητικού κόστους (δανειακά) κεφάλαια. Την επόμενη εβδομάδα το ΔΣ της ΕΚΤ πρόκειται να συζητήσει και να αποφασίσει το πότε θα δρομολογήσει την ανατροπή αυτή, δηλαδή την διακοπή της παροχής φθηνών δανείων και την έναρξη αύξησης του κόστους των δανειακών κεφαλαίων.
Αυτό δηλαδή που έχει αρχίσει να κάνει η Fed από το 2014 και έχει προκαλέσει αλλεπάλληλες κρίσεις στις διεθνείς αγορές και διευρύνεται τώρα με τον εμπορικό πόλεμο του Τράμπ.
Η αλλαγή αυτή από την ΕΚΤ ζωντανεύει τον εφιάλτη του “σκατζόχοιρου” στα σπλάχνα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, το οποίο θα πρέπει να λειτουργήσει σε συνθήκες, όπου η εξόφληση των δανείων θα πρέπει να γίνει με ακριβότερα κεφάλαια και περισσότερο δυσεύρετα αφού σταματά (σταδιακά) και το QE.
Η σημασία αυτής της ανατροπής αναπόφευκτα θα είναι ισχυρότερη από οπουδήποτε αλλού στην Ιταλία στης οποίας το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται ο μεγαλύτερος όγκος “κοκκινων δανείων”. Μεγαλύτερος και από την Ελλάδα. Ο όγκος των κόκκινων δανείων στην Ιταλία ξεπερνά τα 350 δισ. ευρώ ήτοι είναι κατα 10 δις μεγαλύτερος από το συνολικό κρατικό χρέος της Ελλάδας…
Οι πληγές όμως που ανοίγει ο “σκατζόχοιρος” της κρίσης δεν βρίσκονται μόνο στην Ιταλία. Τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών δείχνουν ότι οι γαλλικές τράπεζες έχουν τεράστιο “άνοιγμα” στις ιταλικές τράπεζες.
Γεγονός που σημαίνει ότι κάθε κλυδωνισμός στην Ιταλία μπορεί άμεσα να συμπαρασύρει τις γαλλικές τράπεζες. Και μαζί τους ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Αυτό που πάνω του έχει στηριχθεί το Ευρώ και η στρατηγική επιβίωσης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού μετά το 1989.
