του Κώστα Αποστολόπουλου
Πριν από λίγες ημέρες κατατέθηκε στο Κογκρέσο το σχέδιο προϋπολογισμού των ΗΠΑ για το 2022, εκ μέρους της κυβέρνησης Τζο Μπάιντεν, ύψους 6 τρισ. δολαρίων, το οποίο, αν και αναμένεται να υπάρξουν προσαρμογές πριν οριστικοποιηθεί, δίνει το στίγμα της αμερικανικής πολιτικής για το επόμενο διάστημα.
Πολλά έχουν γραφτεί αλλά ανάμεσα στα τόσα άλλα εκείνο που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ένα τμήμα του για το οποίο έχουν γίνει πολύ λίγες αναφορές, αλλά το οποίο δίνει το πραγματικό χρώμα του προϋπολογισμού.
Αφορά στο κομμάτι των στρατιωτικών δαπανών που φτάνουν πλέον σε επίπεδα ρεκόρ!
Αρκεί να σημειωθεί πως από το 1,52 τρισ. δολάρια που υπολογίζεται πως θα κυμανθούν οι προβλεπόμενες δαπάνες για το δημοσιονομικό έτος 2022, το μισό αφορά σε πολεμικές δαπάνες.
Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ ύψους στρατιωτικού προϋπολογισμού, συνολικού μεγέθους 753 δισ. δολαρίων. Σε αυτά, περιλαμβάνονται 24,7 δισ. δολάρια για εκσυγχρονισμό των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ, μια ευρύτατη επέκταση στις πυρηνικά ενεργές εναέριες και θαλάσσιες δυνάμεις του αμερικανικού στρατού, αλλά και το μεγαλύτερο ποσό που έχει ζητηθεί ποτέ για έρευνα και ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων, ήτοι 112 δισ. δολαρίων.
Από το σύνολο των δαπανών, ένα ποσό 5,4 δισ. δολαρίων θα κατευθυνθεί στην υλοποίηση του σχεδίου Pacific Deterrence Initiative (Αποτρεπτική Πρωτοβουλία Ειρηνικού). Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πρόγραμμα που ήδη υλοποιεί η αμερικανική κυβέρνηση με τις Ιαπωνία, Νότιο Κορέα και Ταϊβάν για την εγκατάσταση επιθετικών πυραύλων στο έδαφός τους, με στόχευση στην Κινεζική ενδοχώρα, κάτι που το Πεκίνο προειδοποίησε ότι θα το εκλάβει ως πράξη πολέμου. Η συμπερίληψη και της Ταϊβάν στο σχέδιο, σηματοδοτεί την εγκατάλειψη μιας πολιτικής «στρατηγικής ασάφειας» απέναντι στην χώρα-«κόκκινο πανί» για την Κίνα, εκ μέρους των ΗΠΑ, που είχε τεθεί σε ισχύ από την κυβέρνηση Κάρτερ το 1978.
Ο στρατιωτικός προϋπολογισμός, ως τμήμα του συνολικού προϋπολογισμού, ανακοινώθηκε από το υπουργείο Άμυνας, με την εισαγωγική δήλωση του υπουργού, στρατηγού εν αποστρατεία, Λόυντ Ώστιν:
«Ο προϋπολογισμός μας προσφέρει το μείγμα δυνατοτήτων που χρειαζόμαστε περισσότερο και παραμένει πιστός στην στόχευσή μας προς την επιταχυνόμενη πρόκληση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, καταπολεμώντας τις επιζήμιες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις μας, και εκσυγχρονίζοντας τις δυνατότητές μας να αντιμετωπίσουμε τις αναπτυσσόμενες απειλές του αύριο».
Στην κατάθεση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, από τα χείλη του αρχηγού του γενικού επιτελείου υπογραμμίστηκε η ανάγκη οι ΗΠΑ να αναβαθμίσουν και να εκσυγχρονίσουν τον στρατό για να προετοιμαστούν για πόλεμο με τους «στρατηγικούς ανταγωνιστές» τους.
Αντίστοιχα, ξανά ο Ώστιν, δήλωσε ενώπιον των βουλευτών: «Πρέπει να διατηρήσουμε και να βελτιώσουμε το πλεονέκτημα σε γη, θάλασσα και αέρα, αλλά και σε ανερχόμενους τομείς, όπως το διάστημα και το κυβερνοδιάστημα. Είμαι πεπεισμένος πως ο αιτούμενος προϋπολογισμός του προέδρου μας βοηθά να το πράξουμε. Το αίτημα γεννιέται από την αναγνώριση πως οι ανταγωνιστές μας –και ειδικά η Κίνα- συνεχίζουν να αναπτύσσουν τις δυνατότητές τους. Πρέπει να προσπεράσουμε αυτήν τους την ανάπτυξη για να παραμείνουμε ένας φερέγγυος αποτρεπτικός παράγοντας για συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο».
Άλλωστε, την «αποτρεπτική δύναμη» των ΗΠΑ την έχουμε δει να εξαπολύεται πολλάκις στο παρελθόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη…
…Και ο «εσωτερικός εχθρός»
Ωστόσο, η εξωτερική επιθετικότητα σπάνια έρχεται μόνη της. Διότι παρά την εικόνα της στιβαρής και στέρεης κυβέρνησης που αριστοτεχνικά στήνουν τα επιτελεία του Λευκού Οίκου, η πραγματική κοινωνική κατάσταση κάθε άλλο παρά «ήρεμη» είναι.
Στη χώρα που κατά την διάρκεια της πανδημίας οι δισεκατομμυριούχοι πολλαπλασίασαν τα κέρδη τους, σοκ προκαλεί η είδηση πως 11 εκατομμύρια Αμερικάνοι κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.
Διεθνή μέσα αναφέρουν πως στις 30 Ιουνίου, λήγουν τα μέτρα κατά των εξώσεων (σ.σ. από προχθές έχουν λήξει και στην Ελλάδα…), και μία πρώτη γεύση από την πολυθρύλητη «επιστροφή» στην μεταπανδημική «κανονικότητα» (με τους 500 νεκρούς ημερησίως) αναμένεται να λάβουν όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι τους.
Και δεν είναι λίγοι: Περίπου το 15% των ενήλικων ενοικιαστών χρωστάνε από ένα ή και περισσότερα ενοίκια προς πληρωμή, σύμφωνα με ανάλυση του «The Center on Budget and Policy Priorities», με τους ειδικούς να εκτιμούν πως ο αριθμός των εξώσεων θα μπορούσε να εκτιναχθεί άμεσα με την άρση του προστατευτικού μέτρου.
Η αμερικανική εργατική τάξη, την στιγμή που βάλλεται πανταχόθεν πως «δεν θέλει να επιστρέψει στη δουλειά», δήθεν βολεμένη με τα ψίχουλα από τις εβδομαδιαίες επιταγές ενίσχυσης του Τζο Μπάιντεν, κάθε άλλο παρά βολεμένη, κι ως εκ τούτου σιωπηλή, είναι.
Μόνο το τελευταίο διάστημα μια σειρά από κλάδους, νοσοκόμες, μεταλλεργάτες, ανθρακωρύχοι, κινητοποιούνται ενάντια στην κοινωνική κατάσταση που η πανδημία επιδείνωσε στο έπακρο.
Για να πιάσει τόπο η εθνικιστική υστερία που εξαπολύει η Ουάσιγκτον στον ίδιο της το λαό, θα πρέπει να απομονωθούν τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης που κινητοποιούνται, και αναμένεται να πληθύνουν λόγω της συνθήκης. Είναι, άλλωστε, ένας «ενοχλητικός» αποπροσανατολισμός από την α λα Μπάιντεν εκδοχή του Make America Great Again.
