
Πολύ ενόχλησε τον κύριο Γιώργο Χρ. Παπαχρήστου των ΝΕΩΝ η εκδήλωση της Τρίτης 18 Ιουλίου με θέμα τη “Δικαιοσύνη για το έγκλημα στην Πύλο”. Τον ενόχλησε η μαζικότητα της προσέλευσης, παρά τις συνθήκες καύσωνα που επικρατούσαν. «Θα περίμενε κανείς», γράφει, «ότι η εκδήλωση θα ήταν μεταξύ συγγενών και φίλων. Αλλά όχι, ήταν ιδιαίτερα μαζική.»
Και πλάθοντας ένα φανταστικό σενάριο εξαπολύει τοξική επίθεση κατά των οργανωτών της εκδήλωσης και κατά του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. (Οργανωτές ήταν Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων, Συλλογικές Δράσεις Αλληλεγγύης στο 18 Άνω, Σωματείο Υποστήριξης στο Επιστημονικό και Κοινωνικό Έργο του 18 Άνω, κατάληψη στέγης προσφύγων/προσφυγισσών Νοταρά, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, καλλιτέχνες και… η ποδοσφαιρική ομάδα Αστέρα Εξαρχείων!)
Υπό τον τίτλο Παραχωρήσεις, ΝΕΑ 22-07-2023 (σελ. 6) ο κύριος Παπαχρήστου επιτίθεται κατά των διοργανωτών και ομιλητών της εκδήλωσης και των καλλιτεχνών που έπαιξαν και επίσης κατά του ΣΕΑ καλώντας την υπουργό Πολιτισμού, την “κυρία Μενδώνη μου…”, όπως την προσφωνεί, να παρέμβει.
Αλλά για να είσθε πιστευτός, κύριε Παπαχρήστου χρειάζεται κάποια, επίφαση, έστω, αντικειμενικότητας. Γράφει ο κ. Παπαχρήστου:
«Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της περασμένης Τρίτης στον κήπο (!!) του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων είχε ως θέμα “Δικαιοσύνη στο έγκλημα της Πύλου”. Μετείχαν δε μερικές προσωπικότητες του χώρου των αλληλέγγυων και των δικαιωματιστών, του τύπου Ιάσων Αποστολόπουλος, Κατερίνα Μάτσα, Μαρία Λουκά, Μαρία Παπαμηνά κ.ά. Εκτός από τις εισηγήσεις, υπήρχαν και μαρτυρίες προσφύγων – όλα στην κατεύθυνση των ευθυνών αφενός της Ελλάδας για τη σκληρή στάση που τηρεί στο θέμα του Μεταναστευτικού, και αφετέρου, του βραχίονά της, που είναι το Λιμενικό».
Αντιπαρερχόμαστε την υποτιμητικής χροιάς αναφορά στους “δικαιωματιστές” (η Κατερίνα Μάτσα π.χ. είναι υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των αποκλεισμένων, των προσφύγων και μεταναστών και κάθε καταπιεσμένου, όμως αρνείται τον “δικαιωματισμό” βλέποντας ως μαρξίστρια το ταξικό πρόβλημα ως όλο, αλλά αυτό αφορά σε άλλη συζήτηση).
Είναι προφανές ότι ο δημοσιογράφος των “Νέων” ΔΕΝ παρακολούθησε την εκδήλωση. Ας δούμε πώς έχουν τα πραγματικά γεγονότα. Η δημοσιογράφος-σεναριογράφος Μαρία Λούκα (όχι Λουκά κ. Παπαχρήστου) δεν ήταν στην εκδήλωση. Λόγω κωλύματος, στη θέση της ήταν ο Σταύρος Μαλιχούδης της ερευνητικής δημοσιογραφικής ομάδας Solomon ο οποίος και συντόνιζε την εκδήλωση. Η κ. Μαρία Παπαμηνά (φανταζόμαστε του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες) δεν ήταν παρούσα, ούτε ήταν ομιλήτρια. Ομιλήτρια εκ μέρους του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες ήταν η δικηγόρος Χρυσάνθη Ζαχάρωφ. Ομιλητής ήταν επίσης ένας άλλος δικηγόρος που “διέλαθε” της δημοσιογραφικής προσοχής του κυρίου Παπαχρήστου, ο Θόδωρος Συμεωνίδης, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας και της Πρωτοβουλίας Δικηγόρων και Νομικών για το ναυάγιο της Πύλου.
Πράγματι, υπήρξαν μαρτυρίες προσφύγων, συγκλονιστικές και μόνο η απανθρωπία μπορεί να τους βλέπει ως εχθρούς. Όποια αντίληψη κι αν έχει κανείς για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, ο πνιγμός 600 και πάνω ανθρώπων στο βυθό του βαθύτερου σημείου της Μεσογείου στα ανοικτά της Πύλου, είναι μια πράξη που πρέπει να ελεγχθεί. Μόνο ο κραυγαλέος φασιστικός “λόγος” θεωρεί ότι οι πρόσφυγες/μετανάστες είναι εχθροί, εισβολείς, και επομένως αξίζει να πεθάνουν. Στην (αστική, κοινοβουλευτική) δημοκρατία της Ελλάδας, ή όποιας ευρωπαϊκής χώρας, κανένας πλοίαρχος (ή πολιτικά προϊστάμενος) δεν μπορεί να είναι δικαστής, να επιβάλει θανατικές ποινές και ταυτόχρονα να είναι δήμιος και να εκτελεί, πνίγοντας στη θάλασσα τους “παράνομους”. Το ερώτημα είναι γιατί δεν διασώθηκαν οι άνθρωποι και δεν δόθηκε η αναγκαία βοήθεια στο αλιευτικό που βυθιζόταν;
Παρακάτω, ο κύριος Παπαχρήστου περιγράφει εναργέστερα την εκδήλωση: «[…] αμέσως μετά τις τοποθετήσεις όλων των ομιλητών, που περίπου περιέγραψαν πως η Ελλάδα θα πρέπει να ριχτεί στο πυρ το εξώτερον για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ακολούθησε, παρακαλώ Live, στο οποίο συμμετείχαν τα ακόλουθα μουσικά σχήματα «Alex & STEF», «FRANK ΡΑΝΧ», «Μεθυσμένα ξωτικά» και ο άγνωστος σε εμένα αοιδός Βασίλης Ράλλης με το συγκρότημά του».
Θα πιστέψουμε ότι τους άλλους τους γνωρίζει, αγνοεί όμως τον Βασίλη Ράλλη. Έστω. Όμως, ο “άγνωστος” στον κύριο Παπαχρήστου “αοιδός” δεν είχε κανένα συγκρότημα. Έπαιζε μόνος του!
Και ο ευφάνταστος “δημοσιογράφος” συνεχίζει την… γλαφυρή περιγραφή του:
«Φυσικά υπήρχαν μικροφωνικές (στη διαπασών…), φυσικά υπήρχαν φώτα, και βεβαίως έγινε από τους συγκεντρωμένους ένα ωραιότατο, φασαριόζικο, πάρτι, να το φχαριστηθούν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, στους διπλανούς τάφους».
Πράγματι, υπήρχε μικροφωνική. Στο “διαπασών” χμ! Αν ήσασταν κύριε Παπαχρήστου έξω από την πόρτα του κήπου του ΣΕΑ, στον πεζόδρομο της Ερμού, δύσκολα θα ακούγατε τι μουσική έπαιζαν μέσα, γιατί δεν είχαμε αρκετά ισχυρά μηχανήματα ήχου. Και σε κάθε περίπτωση, στις 11:30 πριν τα μεσάνυχτα, φροντίσαμε να κλείσει ο ήχος. Και δυστυχώς δεν υπήρχαν φώτα, δεν υπήρχε ο αναγκαίος για τα συγκροτήματα φωτισμός. Μόνο τα φώτα του κήπου και ένας προβολέας στην γωνία δεξιά που για λόγους ασφαλείας ανάβει κάθε βράδυ είτε υπάρχει εκδήλωση είτε όχι. Η αλήθεια είναι ότι κάπως μας “τύφλωνε”, όμως δεν θελήσαμε να τον πειράξουμε.
Στο φιλόξενο κήπο του κτηρίου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, σημαντικό κέντρο πολιτισμού και ιδεών της Αθήνας, το βράδυ της Τρίτης 18/7/2023 δεν οργανώθηκε ένα «φασαριόζικο πάρτι», αλλά μία βραδιά θλίψης για την απώλεια τόσων ψυχών και οργής για το έγκλημα στα ανοικτά της Πύλου, με ευαίσθητους ανθρώπους, ακτιβιστές, αλληλέγγυους, πρόσφυγες και μετανάστες, δικηγόρους, καλλιτέχνες και εκατοντάδες κόσμου. Μαζί με τα παιδιά της απεξάρτησης, που ξεκίνησαν την εκδήλωση με ένα καλλιτεχνικό δρώμενο, που όμως το ευφάνταστο ρεπορτάζ του κυρίου Παπαχρήστου “ξέχασε” να αναφέρει. Τα παιδιά της άλλης Ελλάδας, της αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, του αγώνα για καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Προφανώς οι εκ του γραφείου δημοσιογραφικές κατασκευές δεν έχουν σχέση με αυτόν τον κόσμο. Μπορούν μόνο να διανθίζουν τις προκαταλήψεις και εμμονές τους με φανταστικά ρεπορτάζ και σχόλια – που καμμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.
ΝΠ