Ανταπόκριση από τη Σόφια Fanis P. – Lev P.
Στην Ευρώπη της άλυτης από το 2008 καπιταλιστικής κρίσης, η Βουλγαρία μετράει τις πληγές της από την βάρβαρη καπιταλιστική παλινόρθωση. Στη διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων έχει εξελιχθεί σε ένα ιδανικό παράδειγμα κράτους-αποικίας της Δύσης στο έδαφος του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Ο καπιταλισμός, εκδηλώνοντας το βάρβαρο πρόσωπό του και σε συνοχή με την διάλυση των λαϊκών επαναστατικών παραδόσεων από τον σταλινισμό, έχει οδηγήσει τον νεοφιλελευθερισμό στο έπακρό του. Με την ποινικοποίηση της αριστεράς, την βίαιη καταστολή των εργατικών συνδικάτων, την ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών του κράτους και την πλήρη κατάκτηση της αγοράς από ξένα προϊόντα, η Βουλγαρία κατέληξε σε ένα γρανάζι (πελάτης) του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Τώρα, η Βουλγαρία, ύστερα από την πολιτική κρίση που σημάδεψε την χώρα με το κύμα διαδηλώσεων του περασμένου χρόνου, οδεύει στις τρίτες βουλευτικές εκλογές από τον Απρίλιο του 2021, αφού η (τετρακομματική) κυβέρνηση του Κίριλ Πετκόφ (η οποία θεωρείται μια από τις πιο φιλονατοϊκες κυβερνήσεις που είχε ποτέ η χώρα μετά το 1989) έχασε την ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης (την πρόταση μομφής σε βάρος της κυβέρνησής του ψήφισαν 123 βουλευτές, ενώ 116 καταψήφισαν, σε σύνολο 240, ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου Μίροσλαβ Ιβάνοβ). Σε κάθε ψηφοφορία μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει δυνατός ο σχηματισμός βιώσιμης κυβέρνησης και διαμορφώνεται μια πολιτική εκλογική κρίση που φαίνεται να μην έχει τέλος, ένα φαινόμενο βέβαια που δεν παρατηρείται μόνο στη Βουλγαρία αλλά και σε μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου. Οι νέες κοινοβουλευτικές εκλογές έχουν οριστεί για τις 2 Οκτωβρίου.
Το γεγονός της αύξηση της τιμής του ρεύματος είναι μόνο η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι αφού η Βουλγαρία παραμένει η πιο φτωχή χώρα της Ε.Ε. και το βιοτικό επίπεδο των μαζών συνεχίζει να συμπιέζεται, καταλαμβάνοντας την τελευταία θέση στη λίστα της ΕΕ στον κατώτατο μισθό με 332 ευρώ, πίσω από την Ουγγαρία (442 ευρώ) και τη Ρουμανία (458 ευρώ), παρόλο που ο μέσος μισθός στο 1ο τρίμηνο του 2022 βρίσκεται στα 816 ευρώ (capital.gr), ενώ σε κράτη όπως η Λετονία ο μέσος μισθός φτάνει τα 881 ευρώ.
Ένα βιοτικό χάος φαίνεται να κυριαρχεί στη γειτονική χώρα. «Για μια τριμελή οικογένεια απαιτούνται τουλάχιστον 1150 ευρώ για την κάλυψη των αναγκών της» και μάλιστα υποστηρίζεται πως «το 69,5% του βουλγάρικου πληθυσμού δεν αποκτούν έσοδα τα οποία να επαρκούν για την επιβίωση τους», δηλώνει η οικονομολόγος Βιολέτα Ιβάνοβα. Είναι καταφανές ότι η καπιταλιστική παλινόρθωση στη Βουλγαρία έχει καταδικάσει τον βουλγάρικο λαό στην πείνα, την μαύρη εργασία και την φυγή στο εξωτερικό.
Όσον αφορά το υγειονομικό της σύστημα, η Βουλγαρία είχε την τρίτη υψηλότερη θνησιμότητα στην Ευρώπη για το 2015, με ποσοστό 708 ανά 100.000 κατοίκους. Και οι τέσσερις ευρωπαϊκές περιφέρειες με τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από ασθένειες του κυκλοφορικού συστήματος ήταν όλες τους στη Βουλγαρία. (Βικιπέδια). Αυτή η κατάσταση στο υγειονομικό της σύστημα εγγυήθηκε την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στη θνησιμότητα από Covid-19, παγκοσμίως! Την πρώτη θέση κατέχει το Περού. Συνολικά από κορονοϊό έχουν αποβιώσει περισσότερα από 30.359 άτομα, αριθμός μεγαλύτερος από τα θύματα της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κατά τις καταδιώξεις μετά τις 9 Σεπτεμβρίου 1944. (BNR-bulgaria).
Είναι προφανές πως η καπιταλιστική παλινόρθωση, η βίαιη κυριαρχία της νομενκλατούρας και συνεπώς η κατοχική της υποταγή στα συμφέροντα της Δύσης, οδήγησαν το κράτος σε μια κατιούσα πορεία χωρίς αντίστοιχό της στο παρελθόν. Αυτό είχε σαν επιπτώσεις από το 1990 έως τώρα να έχει σημειωθεί απώλεια πληθυσμού 27% καθώς από 9,2 εκ. πλέον μετρούνται μόνο 6,7 εκατομμύρια. Στη συνέχεια, όπως είναι αναμενόμενο από την οικονομική κρίση, η αστυφιλία αφαιμάσσει τα χωρία. O πληθυσμός της Σόφιας έχει αυξηθεί τα τελευταία 18 χρόνια, ενώ μαρτυρίες κατοίκων χωριών λένε τα ακόλουθα : (propaganda)
«Την τελευταία φορά που γεννήθηκε μωρό στο χωριό», λέει η Στέφκα, «ήταν πριν από δέκα χρόνια. Τώρα αυτό το μωρό ζει με τη μαμά του στην Κύπρο».
«Αυτό το χωριό είχε πάνω από 600 κατοίκους, Τώρα είμαστε μόνο 13. Οι μισοί είναι στο νεκροταφείο και οι άλλοι μισοί στις πόλεις», εξομολογείται ο 70χρονος Μπόγιαν.
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι το βουλγάρικο κράτος είχε δεχτεί μόλις 50 πρόσφυγες μεταξύ της περιόδου 2015 – 2017, όπως σημειώνεται στα επίσημα έγγραφα.
Επίσης, ας σημειωθεί ότι η Βουλγάρικη κυβέρνηση έχει καταστήσει τη χώρα βασικό χώρο διέλευσης στρατιωτικής βοήθειας του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία (με αφετηρία το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης από την πλευρά της Ελλάδας – άλλου φιλονατοϊκού αντιρωσικού προπύργιου). Μόλις το περασμένο καλοκαίρι οι σχέσεις Βουλγαρίας – Ρωσίας έφθασαν στο ναδίρ, μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης της πρώτης για απέλαση 70 Ρώσων διπλωματών.
