Ο ασυναγώνιστος Joe Clarke

Η ζωή και η δράση ενός μαχητή του Sinn Féin

Το 1973, ο Joe Clarke ήταν ένας απ’ το συρρικνωμένο τσούρμο βετεράνων του 1916 που μπορούσες να βρείς στο Δουβλίνο.

Ενώ άλλοι είχαν γίνει Υπουργοί ή έφτασαν ακόμη και στο Áras ¹Το Áras an Uachtaráin, είναι η επίσημη κατοικία και ο κύριος τόπος εργασίας του Προέδρου της Ιρλανδίας. Σ.τ.Μ., ο Joe παρέμεινε πολιτικά ριζοσπάστης, και στην ηλικία των 92 ήταν ακόμα ενεργό μέλος του τοπικού του Sinn Féin Cumann ²Το cumann είναι η χαμηλότερη τοπική μονάδα ορισμένων ιρλανδικών πολιτικών κομμάτων [ο πυρήνας]. Σ.τ.Μ., και μάλιστα η γηραιότερη φιγούρα στη δομή του κόμματος. Όταν κατέβαινε τα σκαλιά του αεροπλάνου της Aer Lingus ³Η Aer Lingus είναι η αεροπορική εταιρεία με σημαία της Ιρλανδίας. Ιδρύθηκε απ’ την ιρλανδική κυβέρνηση και ιδιωτικοποιήθηκε μεταξύ 2006 και 2015. Σ.τ.Μ. στο αεροδρόμιο του Χίθροου, τον Απρίλιο του ίδιου έτους, δεν έμελλε να πάει παραπέρα. Του αρνήθηκαν την είσοδο στη Βρετανία, απελάθηκε γρήγορα και στάλθηκε σπίτι. Με το δικό του τρόπο, ήταν ένας ταιριαστός φόρος τιμής στο βετεράνο του 1916 που δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μάχη.

Η επανάσταση του JoeClarke:

Ο Joe Clarke γεννήθηκε στο Rush στις 22 Δεκεμβρίου 1882.  Προτού δραστηριοποιηθεί στο αυτονομιστικό κίνημα, εργάστηκε μια σειρά από δουλειές στην πόλη. Σε ένα ξενοδοχείο στις 11 «τριγυρνούσε στην κουζίνα», αργότερα σε ένα κατάστημα με μπότες και ως κατασκευαστής καλωδιώσεων. Ήταν οδηγός μιας ιππήλατης άμαξας για μια εταιρεία της Grafton Street ⁴Ένας απ’ τους δύο κύριους εμπορικούς δρόμους στο κέντρο του Δουβλίνου. τη στιγμή της εξέγερσης. Ως Ιρλανδός Εθελοντής, ⁵Οι Ιρλανδοί Εθελοντές, που μερικές φορές αποκαλούνται Ιρλανδική Εθελοντική Δύναμη ή Ιρλανδικός Εθελοντικός Στρατός, ήταν μια στρατιωτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1913 από Ιρλανδούς εθνικιστές, σε απάντηση στο σχηματισμό των Εθελοντών του Όλστερ το 1912 που ιδρύθηκε από ενωτικούς για να «προστατεύσουν» τους Ιρλανδούς Προτεστάντες απ’ την Κυβέρνηση του Δουβλίνου, και δήλωσε ότι πρωταρχικός της στόχος ήταν «να εξασφαλίσει και να διατηρήσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, κοινές για όλο τον ιρλανδικό λαό». Σ.τ.Μ. ήταν τυχερός που δεν πέθανε κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης. ⁶Η Εξέγερση του Πάσχα επίσης γνωστή ως η Ανταρσία του Πάσχα, ήταν μια ένοπλη εξέγερση στην Ιρλανδία κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας του Πάσχα τον Απρίλιο του 1916. Η Εξέγερση ξεκίνησε απ’ τους Ιρλανδούς Ρεπουμπλικάνους ενάντια στη βρετανική κυριαρχία στην Ιρλανδία με σκοπό την ίδρυση μιας ανεξάρτητης Ιρλανδικής Δημοκρατίας ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο πολεμούσε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Σ.τ.Μ. Ευρισκόμενος στην περιοχή της Northumberland Street και της Γέφυρας της Mount Street, ⁷Εκεί που θεωρείται ότι έλαβε χώρα μία απ’ τις μεγαλύτερες μάχες της Εξέγερσης του Πάσχα. Σ.τ.Μ. πήρε μέρος σε μερικές απ’ τις πιο σκληρές μάχες της εβδομάδας, σε μια περιοχή όπου οι SherwoodForesters ⁸Σύνταγμα πεζικού του βρετανικού στρατού που υπήρχε για σχεδόν 90 χρόνια, απ’ το 1881 ως το 1970. Σ.τ.Μ. έκαναν μια περίφημη πορεία εναντίον του τάγματος Εθελοντών εν αναμονή, ο οποίοι είχαν λάβει στρατηγικές θέσεις με την ελπίδα να στήσουν ενέδρα σε άνδρες που βάδιζαν προς την πόλη απ’ το DunLaoghaire. ⁹Παράκτιο προάστιο νοτίως του Δουβλίνου. Σ.τ.Μ. Ο Λοχαγός των SherwoodForestersA.A Dickson θυμάται:

«Ήταν ένα βάπτισμα του πυρός εντάξει, με καριοφίλια, πυροβόλα όπλα και όπλα μεγάλου διαμετρήματος, καθώς και πιο ορθόδοξα όπλα. Και 100 θύματα σε διήμερες συγκρούσεις στο δρόμο ήταν μια τρομερή απώλεια για ένα τάγμα: πόσο μάλλον, που ένας φίλος μου απ’ τις γραμμές, που κατετάγη την ίδια μέρα, πυροβολήθηκε στο κεφάλι οδηγώντας μια επίθεση σ’ ένα οχυρωμένο γωνιακό σπίτι, την πρώτη μέρα ενεργού υπηρεσίας, και ήταν δουλειά μου να γράψω και να το πω στη μητέρα του, η οποία πίστευε ότι ήταν ακόμα ασφαλής στην Αγγλία».

Στην πραγματικότητα, οι αριθμοί ήταν χειρότεροι από ό,τι θυμάται ο Λογαχός Dickson· συνολικά, οι SherwoodForesters είχαν 240 θύματα κοντά στη Γέφυρα της Mount Street. Ένας αυτόπτης μάρτυρας θυμήθηκε ότι «Κείτονταν σε όλη τη Northumberland Street, στα σκαλιά των σπιτιών, μέσα στα κανάλια στις όχθες των καναλιών και στο Warrington Place… το μέρος κυριολεκτικά κολυμπούσε στο αίμα.»

Ο Joe ήταν με μια μικρή ομάδα ανδρών στο κτίριο του Parochial Hall στη Northumberland Street,η οποία προκάλεσε χαμό στα βρετανικά στρατεύματα που προήλαυναν προς τη Γέφυρα της Mount Street. Όταν τελικά οι Εθελοντές ξέμειναν από πυρομαχικά, προσπάθησαν να δραπετεύσουν κρυμμένοι στο Percy Place πίσω απ’ το κτίριο. Εδώ, αναχαιτίστηκαν από Βρετανούς στρατιώτες. Σύμφωνα με ένα λεπτομερή απολογισμό:

«Όταν έψαξαν τον Joe Clarke, βρήκαν στην κατοχή του το περίστροφό του, και τον έβαλαν με την πλάτη σε μια πόρτα, με τα χέρια ψηλά. Με το ίδιο του το περίστροφο πυροβολήθηκε, κι η σφαίρα διαπέρασε την πόρτα ακριβώς πάνω απ’ το κεφάλι του.

Αμέσως, η πόρτα άνοιξε διάπλατα, κι ένας αγανακτισμένος γιατρός έσπευσε έξω, έχοντας δραπετεύσει λίγο πριν πυροβοληθεί καθώς παρευρέθηκε σε μια αυλή γεμάτη τραυματίες Βρετανούς στρατιώτες· και, μετά από μια σχεδόν απόδραση-θαύμα, ο Joe απομακρύνθηκε, με τα χέρια του δεμένα πίσω απ’ την πλάτη του.»

Ο Joe παρέμεινε πικραμένος τα τελευταία χρόνια απέναντι στον Έιμαν ντε Βαλέρα, ¹⁰Σημαντική πολιτική μορφή της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, Πρόεδρος της χώρας, Πρωθυπουργός και ένας απ’ τους πρωταγωνιστές στον αγώνα για την ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και εισηγητής του ιρλανδικού Συντάγματος Σ.τ.Μ. ο οποίος διοικούσε μια μεγάλη δύναμη ανδρών στους γειτονικούς Boland’s Mills, ¹¹Σύμπλεγμα ιστορικών αποθηκών που υπήρχαν στο λιμάνι του Δουβλίνου Σ.τ.Μ. αφού θυμάται ότι «υπήρχαν αρκετοί άνδρες στους Boland’s Mills, και παρόλο που ζητήσαμε ενισχύσεις, δεν πήραμε απάντηση». Σε μια συνέντευξη, έφτασε στο σημείο να πει ότι πάντα έβλεπε το Ντεβ ¹²Παρατσούκλι του Έιμαν ντε Βαλέρα ως «δικτάτορα» μέσα στο κίνημα.

Μετά την Εξέγερση

Μετά από μια περίοδο φυλάκισης σε αγγλικές φυλακές και το στρατόπεδο κράτησης του Frongoch ¹³Αυτοσχέδιος χώρος φυλάκισης κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Εξέγερση του 1916. Σ.τ.Μ. στην Ουαλία, ο Clarke επέστρεψε στο Δουβλίνο και εργάστηκε στις εγκαταστάσεις του Sinn Féin στην οδό Harcourt, υπηρετώντας στο σημαντικό και επικίνδυνο ρόλο του αγγελιαφόρου του Μάικλ Κόλινς ¹⁴Μάικλ Κόλινς (Ιρλανδικά: Mícheál Ó Coileáin) πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης του IRA, πρωτεργάτης του αγώνα της ανεξαρτησίας και απ’ τους κυριότερους πρωταγωνιστές της ίδρυσης της Ιρλανδικής Δημοκρατίας κατά τις αρχές του 20^ού αιώνα. Σ.τ.Μ. και άλλων ηγετικών προσώπων του αυτονομιστικού κινήματος. Πήγε με τη Ρεπουμπλικανική πλευρά στη διάσπαση του Εμφυλίου Πολέμου ¹⁵Υπέρμαχων και Πολέμιων της Συνθήκης Ειρήνης με τη Βρετανία το 1921. Ρεπουμπλικάνικη πλευρά εδώ εννοείται η πλευρά των Πολέμιων. Σ.τ.Μ. και ανακρίθηκε βάναυσα από πρώην συντρόφους του, όπου θυμάται ότι ζητούσαν πληροφορίες σχετικά με το ποιος πάει κι έρχεται στα γραφεία του Sinn Féin, καθώς και το που βρίσκονται διακεκριμένοι πολέμιοι της Συνθήκης ¹⁶Η Αγγλο-Ιρλανδική Συνθήκη του 1921, ήταν μια συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας και εκπροσώπων της Ιρλανδικής Δημοκρατίας που ολοκλήρωσε τον Ιρλανδικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Προέβλεπε την ίδρυση του Ιρλανδικού Ελεύθερου Κράτους μέσα σ’ ένα χρόνο, ως αυτοδιοικούμενης κυριαρχίας μέσα στην «κοινότητα εθνών γνωστών ως Βρετανική Αυτοκρατορία», ένα καθεστώς «το ίδιο με αυτό της Κυριαρχίας του Καναδά». Παρείχε επίσης στη Βόρεια Ιρλανδία -η οποία είχε δημιουργηθεί με Πράξη της Κυβέρνησης της Ιρλανδίας το 1920- μια επιλογή να εξαιρεθεί απ’ το Ιρλανδικό Ελεύθερο Κράτος, επιλογή την οποία άσκησε.

Αν και η συνθήκη εγκρίθηκε με μικρή διαφορά, δημιουργήθηκε διάσπαση η οποία οδήγησε στον Ιρλανδικό Εμφύλιο Πόλεμο, τον οποίο κέρδισε η πλευρά των Υπέρμαχων της Συνθήκης. Σ.τ.Μ.

Μεταξύ των ανδρών που του επιτέθηκαν σωματικά ήταν πρώην μέλη του «Ουλαμού ¹⁷Ο Ουλαμός, με το παρατσούκλι οι Δώδεκα Απόστολοι, ήταν μια μονάδα του Ιρλανδικού Ρεπουμπλικανικού Στρατού (IRA) που ιδρύθηκε απ’ το Μάικλ Κόλινς για να αντιμετωπίσει τις προσπάθειες των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών κατά τη διάρκεια του Ιρλανδικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας, κυρίως μέσω δολοφονίας. Σ.τ.Μ.», η κλειστή ομάδα ανδρών που ιδρύθηκε απ’ το Μάικλ Κόλινς:

«Οι Frank Bolster και Dolan ¹⁸Frank Bolster και Joe Dolan, μέλη του Ουλαμού. (.τ.Μ. (με παλτά βγαλμένα και τα μανίκια γυρισμένα πάνω) εξάρθρωσαν τα χέρια μου και με κλωτσούσαν στα πόδια και το σώμα, ξέσκισαν το μουστάκι μου μ’ ένα ψαλίδι· ξυράφι και κάποια άλλα όργανα βασανιστηρίων. Ο Dolan πραγματοποίησε το περισσότερο βασανιστήριο, βοηθούμενος απ’ το Bolster. Έστριψαν επίσης τα αυτιά μου με μια πένσα. Επίσης απείλησαν να χρησιμοποιήσουν καυτό σίδερο αν δεν τους έδινα πληροφορίες. Ο Dolan με χτύπησε με ένα μεγάλο μαύρο μπουκάλι. Απέφυγα το χτύπημα. Ο Bolster είπε ότι πρέπει να εκτελεστώ. Υπήρχαν έξι ή οκτώ άντρες στο δωμάτιο κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων, συμπεριλαμβανομένου του υπολοχαγού Tom Scully. Μου είπαν ότι θα με πήγαιναν ξανά στο δωμάτιο των βασανιστηρίων σε μια ώρα, αν δεν έδινα τις πληροφορίες που ήθελαν. Όλα μου τα λεφτά (πάνω από 6 λίρες), ένα στυλό και ένα μαχαίρι, μου τα πήρε ο Dolan. Στη συνέχεια με πήγαν σ’ ένα κελί μακριά από την αποθήκη και με άφησαν εκεί με επτά άλλους χωρίς κρεβάτι ή σκεπάσματα οποιουδήποτε είδους.»

Ο Joe παρέμεινε στο Sinn Féin εν μέσω της αναταραχής των επόμενων δεκαετιών. Αν και το κόμμα διατήρησε πολιτική αποχής προς το Dáil, ¹⁹Dáil Éireann («Συνέλευση της Ιρλανδίας») είναι το κατώτερο σώμα και το κύριο τμήμα του Oireachtas (ιρλανδικό νομοθετικό σώμα), το οποίο περιλαμβάνει επίσης τον Πρόεδρο της Ιρλανδίας και το Seanad Éireann (το ανώτερο σώμα). Σ.τ.Μ. ο Joe ήταν εκλεγμένος σύμβουλος στο DublinCorporation. ²⁰Dublin Corporation, είναι το προηγούμενο όνομα της κυβέρνησης της πόλης του Δουβλίνου μεταξύ 1661 και 1^ης Ιανουαρίου 2002. Είναι τώρα γνωστό ως Δημοτικό Συμβούλιο του Δουβλίνου. Σ.τ.Μ. Αργότερα κρατήθηκε το 1939, πρώτα στο Arbor Hill και αργότερα στον Cork Gaol, την εποχή που επιμελούνταν τη ρεπουμπλικανική WolfeToneWeekly.

Στη διάρκεια της ύπαρξής του στο Sinn Féin, είδε μια σειρά από διασπάσεις στις τάξεις του. Το κόμμα έχασε πολλά με την ίδρυση του FiannaFáil ²¹Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (κυριολεκτικά: Στρατιώτες του Πεπρωμένου), είναι ένα κεντρώο προς κεντροδεξιόΙρλανδικό ρεπουμπλικανικό και συντηρητικό πολιτικό κόμμα της Ιρλανδίας. Σ.τ.Μ. το 1926, αλλά ο Joe ήταν ακόμα ενεργός όταν η διάσπαση του 1970 είδε την εμφάνιση «προσωρινών» και «επίσημων» πτερύγων στο κίνημα, και την εμφάνιση δύο ξεχωριστών Sinn Féin, που θα αναφέρονται στον τύπο ως Sinn Féin (Gardiner Place) και Sinn Féin (Kevin Street). Παραδοσιακός, ο Joe ήταν πολιτικά εχθρικός μ’ αυτό που είδε στους συντρόφους του ως «κομμουνιστικοποίηση», αν και «ενώ διαφωνεί βαθιά μαζί τους ιδεολογικά, εξακολουθούν να είναι φίλοι του».

Δεν είχε χρόνο για κρατικούς εορτασμούς για την επαναστατική περίοδο, θεωρώντας τους ως υποκριτικούς. Όταν του έστειλαν το μετάλλιο -για τη συμμετοχή του στο 1916- το 1966 για το Χρυσό Ιωβηλαίο, σκέφτηκε να το επιστρέψει ή να το πετάξει, αν και η σύζυγός του πρότεινε «κάποιος ανώνυμος δημόσιος υπάλληλος να το πάρει και να το κρατήσει». Ο Joe αντ’ αυτών πούλησε το μετάλλιο για το ταπεινό ποσό των 10 λιρών. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Εθνικών Τάφων, και προεξάρχων στους ρεπουμπλικανικούς εορτασμούς για δεκαετίες, μαζί με φίλους όπως ο ιστορικός Éamonn MacThomáis και ο Brian O’Higgins, ένας άλλος βετεράνος του 1916 με έντονο ενδιαφέρον για τη δημοκρατική ιστορία. Στην εχθρότητά τους προς το κράτος, ο Joe και ο Brian δεν ήταν τελείως οι μόνοι μεταξύ των βετεράνων του 1916. Η Elizabeth O’Farrell, η φημισμένη νοσοκόμα της Φρουράς του Ταχυδρομείου (GPOGarrison) που διέδωσε τα νέα σχετικά με την επιθυμία του Πιρς ²²Πάτρικ Πιρς, Ιρλανδός δάσκαλος, δικηγόρος, ποιητής, συγγραφέας, εθνικιστής, ρεπουμπλικάνος πολιτικός ακτιβιστής και επαναστάτης, ο οποίος ήταν ένας απ’ τους ηγέτες της Εξέγερσης του Πάσχα το 1916. Μετά την εκτέλεσή του μαζί με δεκαπέντε άλλους, ο Πιρς ειδώθηκε από πολλούς ως η ενσάρκωση της εξέγερσης. Σ.τ.Μ. να συζητήσει όρους παράδοσης με τους βρετανούς ηγέτες, αρνήθηκε να δώσει τα αναμνηστικά της απ’ την επαναστατική περίοδο στο Γραφείο Στρατιωτικής Ιστορίας, στη βάση του ότι «όλες οι κυβερνήσεις απ’ το 1921 κι έπειτα είναι προδοτικές».

Ο Joe έκανε μια σπάνια εξαίρεση απ’ την πολιτική του να μποϊκοτάρει τα κρατικά γεγονότα, όταν εμφανίστηκε στο MansionHouse ²³MansionHouse, είναι η επίσημη κατοικία του Δημάρχου του Δουβλίνου από το 1715, και ήταν επίσης ο τόπος συνάντησης του Dáil Éireann απ’ το 1919 ως το 1922. Σ.τ.Μ. το 1969 για να αναστατώσει τον εορτασμό της πεντηκοστής επετείου της συνεδρίασης του Πρώτου Dáil. Με την ευκαιρία εκείνη, καταδίκασε τoν ντε Βαλέρα και επέστησε την προσοχή στη φυλάκιση ακτιβιστών απ’ την Επιτροπή Δράσης του Δουβλίνου ²⁴Η Επιτροπή Δράσης για τη Στέγαση στο Δουβλίνο (DHAC) ήταν μια ομάδα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960 που δημιουργήθηκε ως απάντηση στις ελλείψεις κατοικιών στο Δουβλίνο. Γρήγορα προχώρησε στην άμεση δράση και έκανε με επιτυχία καταλήψεις κτιρίων για να αντιταχθεί στα σχέδια ανάπλασης. Σ.τ.Μ. Ένας δημοσιογράφος που τον συνάντησε σημείωσε ότι σε σχέση με τη διαμαρτυρία του Mansion House:

«Το αναφέρει με πολλά γέλια και λέει, με προληπτική απόλαυση, ότι κάθε φορά που θα παρουσιαστεί η περίσταση, θα βρεθεί ξανά στους δρόμους, ακόμη και με τις πατερίτσες, για να προσθέσει το αδάμαστο βάρος και τα χρόνια του στη διαμαρτυρία των Ρεπουμπλικάνων.»

H απέλαση από την Αγγλία

Το Πάσχα του 1973, ο Clarke προσκλήθηκε να μιλήσει σε μια εορταστική εκδήλωση για το Sinn Féin στο Λονδίνο. Επρόκειτο να είναι η πρώτη του επίσκεψή στην Αγγλία μετά από πέντε δεκαετίες, και επρόκειτο να συνοδεύεται απ’ τη σύζυγό του Eilis. Σύμφωνα με την εντολή απέλασης που του δόθηκε στα χέρια του, η είσοδός του στη Βρετανία δεν θα είναι «ευνοϊκή για το δημόσιο συμφέρον». Άλλοι εξέχοντες ρεπουμπλικάνοι είχαν απομακρυνθεί από τη Βρετανία τους μήνες πριν απ’ τον Clarke, συμπεριλαμβανομένων εκπροσώπων και από τα δύο Sinn Féin. H IrishPress ένοιωσε ότι απομακρύνοντάς τον, ο Clarke ίσως είχε πετύχει περισσότερα από όσα αν του είχε επιτραπεί να μιλήσει:

«Όποιος κι αν είναι ο Βρετανός αξιωματούχος που ήταν υπεύθυνος για την απόφαση να μην επιτραπεί στον κ. Joe Clarke, βετεράνο του 1916, να μπει στην Αγγλία για να παρευρεθεί στις τελετές εκεί για την Εξέγερση του Πάσχα χθες, πρέπει σίγουρα να είναι ένοχος ηλιθιότητα της πρώτης τάξης… ποιος στα σωστά του θα μπορούσε να δει την παρουσία σε μια τελετή εορτασμού ενός 91χρονου μισοανάπηρου, κίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους; Συνολικά, η άρνηση έδωσε πολύ περισσότερη δημοσιότητα στον κ. Clarke από όση αν είχε γίνει δεκτός και έριξε στη βρετανική ανοχή ένα αρκετά μη-κολακευτικό φως. »

Ο Joe Clarke πέθανε τον Απρίλιο του 1976. Αν και είχε πληγεί από αρθρίτιδα, ήταν ακόμα οικείο πρόσωπο στους δρόμους της πρωτεύουσας τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Όταν ρωτήθηκε για τη συνεχιζόμενη παρουσία του σε συναντήσεις διαμαρτυρίας, είπε σε ένα δημοσιογράφο:

«Οι γυναίκα μου λέει ότι με κρατάνε ζωντανό. Γιατί να μη συνεχίσω να υποστηρίζω αυτό που πιστεύω όσο μπορώ; Όταν οι γέροι καθίσουν, μαραίνονται και πεθαίνουν. Η δραστηριότητα είναι το μυστικό της νεότητας και για τους ηλικιωμένους είναι το μυστικό της ζωής.»

Την κηδεία του παρακολούθησαν περίπου χίλιοι άνθρωποι, και καθώς η πομπή κινούνταν στην πόλη, σταμάτησε στο Γενικό Ταχυδρομείο, ²⁵Χρησίμευσε ως έδρα των ηγετών της Εξέγερσης του Πάσχα. Σ.τ.Μ. όπου τρεις σαλπιγκτές της Fianna Éireann ²⁶Fianna Éireann (Στρατιώτες της Ιρλανδίας) αποκαλείται μία εθνικιστική ένωση νέων, η οποία ιδρύθηκε στα δυτικά του Μπέλφαστ, γύρω στο 1903. Τα μέλη της συμμετείχαν στη δημιουργία του ένοπλου εθνικιστικού σώματος των Ιρλανδών Εθελοντών και ως εκ τούτου συμμετείχαν στην Εξέγερση του Πάσχα του 1916.Δραστηριοποιήθηκαν στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας και πήραν το μέρος των Πολέμιων της Συνθήκης στον Εμφύλιο Πόλεμο έπαιξαν το TheLastPost. ²⁷Το “Last Post” είναι μια σύντομη μελωδία με πνευστό όργανο, που χρησιμοποιείται κυρίως στη Βρετανία σε στρατιωτικές κηδείες της Κοινοπολιτείας, και τελετές που τιμούν εκείνους που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο.Στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, το “LastPost” όπως και στην Κοινοπολιτεία παίζεται κατά τη διάρκεια μνημόσυνων, κηδειών και εορτασμών. Η διαφορά για την Ιρλανδία είναι ότι η απόδοση γίνεται συνοδεία τυμπάνων. Σ.τ.Μ. Στο Νεκροταφείο Glasnevin, ο φίλος και σύντροφος του Éamonn MacThomáis έβγαλε λόγο, στον οποία περιέγραψε το Joe ως τη «ραχοκοκαλιά του IRA» και έναν «αδιάλλακτο Fenian²⁸Η λέξη Fenian χρησίμευσε ως όρος ομπρέλας για την Αδελφότητα Fenian και την Ιρλανδική Δημοκρατική Αδελφότητα (IRB), μυστικές πολιτικές οργανώσεις αφιερωμένες στην ίδρυση μιας ανεξάρτητης Ιρλανδικής Δημοκρατίας το 19^ο και στις αρχές του 20^ού αιώνα. Ήταν ενεργές στην Ιρλανδία, τη Βρετανία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μερικές φορές χρησιμοποιούσαν βία.Ο όρος Fenian εμφανίζεται σήμερα ως υποτιμητικός σεχταριστικός όρος στην Ιρλανδία, όπου αναφέρεται σε Ιρλανδούς εθνικιστές ή Καθολικούς, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ιρλανδία. Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί παρόμοια στη Σκωτία απ’ τους Προτεστάντες ως μια προσπάθεια υποτιμητικού θρησκευτικού χλευασμού όταν αναφέρονται σε Σκωτσέζους Καθολικούς ή σε Σκωτσέζους με ιρλανδική καταγωγή. Σ.τ.Μ..» Ήταν το τέλος μιας μακράς ζωής και αγώνα.

8 Δεκεμβρίου 2016

Μετάφραση Γιαν. Σιμ.