του Σάββα Στρούμπου
“Το πιο σημαντικό και δύσκολο ζήτημα στην πολιτική, κατά την άποψη μου, είναι να καθοριστούν από τη μία οι γενικοί νόμοι που προσδιορίζουν τον αγώνα ζωής – και – θανάτου όλων των κρατών του σύγχρονου κόσμου και, από την άλλη, να ανακαλυφθεί ο ειδικός συνδυασμός των νόμων αυτών για το κάθε ξεχωριστό κράτος”.1Leon Trotski: “Fight imperialism to fight fascism”, pg. 27, Writings 1938-39, publ. Pathfinder
Λέον Τρότσκι
Είναι πλέον γεγονός ότι ζούμε σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ρωγμή του χρόνου, που μονάχα σε ένα τοπίο αποκάλυψης θα μπορούσε να προσομοιάζει. Η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης συνεχίζεται με ολοένα αυξανόμενη ένταση. Το Ισραήλ, σε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής κυβέρνησης, που επιμένει να είναι το πιο πιστό σκυλί των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, γεμάτο θράσος και αλαζονεία, επιμένει να θάβει κάτω από τα ερείπια της βομβαρδισμένης Γάζας παιδιά και άμαχους, για να εξυπηρετήσουν τα άθλια συμφέροντά τους ή τους σκοτώνουν εν ψυχρώ όταν διανύουν χιλιόμετρα, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν λίγο ψωμί ή νερό για τους δικούς τους ανθρώπους. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ως ενδείξεις του μέγιστου βαθμού βαρβαρότητας στον οποίο φτάνει ο παρακμάζον ιμπεριαλισμός, τις τελευταίες μέρες η ανθρωπότητα μένει με κομμένη την ανάσα από την επίθεση που εξαπέλυσε το κράτος δολοφόνος και τρομοκράτης, Ισραήλ, απέναντι στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, επιδιώκοντας, όπως λένε τα παπαγαλάκια του, να αλλάξει τον χάρτη στη Μέση Ανατολή.
Λέγοντας τα παραπάνω, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ως φάρους ελπίδας την ηρωική αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού, που εξακολουθεί να αντιστέκεται έχοντας πλέον γίνει το σύμβολο της παγκόσμιας επανάστασης, όπως και τον ξεσηκωμό του λαού των ΗΠΑ, που εξεγείρεται και απέναντι στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και απέναντι στις απελάσεις των μεταναστών, αλλά και τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε όλον τον πλανήτη για να σταματήσει η γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Στα πλαίσια της διεθνούς αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, ακτιβιστές από το Freedom Flotilla Coalition με το πλοιάριο Conscience ξεκίνησαν ένα ηρωικό ταξίδι για να μεταφέρουν συμβολική ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα και να σπάσουν τον αποκλεισμό. Το Conscience βομβαρδίστηκε με ντρόουνς στα ανοικτά της Μάλτας σε απόσταση πάνω από 2.000 μίλια από τη Γάζα. Και μετά, το πλοίο Madleen με 12 επιβαίνοντες, με μια βίαιη πράξη ναυτικής πειρατείας και κρατικής τρομοκρατίας από το Ισραήλ στα διεθνή ύδατα, πάνω από 100 μίλια μακριά καταλήφθηκε από το ναυτικό του Ισραήλ, το πλήρωμά του απήχθη και τα 12 μέλη του κλείστηκαν στις ισραηλινές φυλακές μέχρι να απελαθούν. Την ίδια στιγμή, 205 αγωνιστές από την Ελλάδα και χιλιάδες απ’ όλο τον κόσμο συμμετείχαν στην πρωτοβουλία March to Gaza και επιχείρησαν να βαδίσουν προς τα σύνορα της Αιγύπτου με τη Γάζα απαιτώντας την ασφαλή και ελεύθερη δίοδο της ανθρωπιστικής βοήθειας. Οι Αιγυπτιακές αρχές ανέκοψαν βίαια την πορεία τους. Επίσης σχεδόν 7.000 χιλιάδες είχαν ξεκινήσει από Αραβικές χώρες (Τυνησία, Μαρόκο, Αλγερία και Μαυριτανία) με το καραβάνι Soumoud, που μπλοκαρίστηκαν στην ανατολική Λιβύη κατ’ απαίτηση το Αιγυπτιακού κράτους.
Ποια, όμως, οφείλει να είναι η θέση των επαναστατών απέναντι στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν σε αυτή τη ρωγμή του χρόνου; Κατά τη γνώμη μας αυτό αποτελεί ένα ερώτημα κομβικής σημασίας για τον πολιτικό μας προσανατολισμό στους ακραίους καιρούς που ζούμε.
45 χρόνια από τη νίκη της Ιρανικής Επανάστασης που ανέτρεψε την τυραννία του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ Σάχη Ρεζά Παχλαβί, δίνοντας ένα ιστορικό πλήγμα στον ιμπεριαλισμό, η διεθνής εργατική τάξη και όλα τα απελευθερωτικά και χειραφετητικά κινήματα πρέπει να υπερασπιστούν τον λαό του Ιράν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αιχμή του στη Μέση Ανατολή, το σιωνιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, που δεν διστάζει να βομβαρδίζει την Υεμένη, την Συρία, την Παλαιστίνη, τον Λίβανο και να εξαπολύει τώρα τον πόλεμο κατά του Ιράν, για να διασφαλίσει με το αίμα δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών την ιμπεριαλιστική επικυριαρχία και την παραμονή της ακροδεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου στην εξουσία. Χωρίς να αγνοούμε τα μεγάλα κοινωνικά και ταξικά προβλήματα του Ιρανικού κράτους, που έχουν οξυνθεί από δεκαετίες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, αλλά και μέσα στα πλαίσια του καθεστώτος Χομεϊνί, πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να στηρίξουμε αδιαπραγμάτευτα και χωρίς περιστροφές την νίκη του Ιράν στον πόλεμο κατά του Ισραήλ.
Όπως γράφει ο πανεπιστημιακός και ακτιβιστής Τάκης Πολίτης σε πρόσφατο άρθρο του:
“(…) αυτή η ώρα, δεν είναι η ώρα για κριτική σε αυτούς που με το όπλο στο χέρι μάχονται με το τέρας του σιωνισμού. Αυτή η ώρα, είναι η ώρα μόνο για έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, χωρίς κριτικές και αποστάσεις. Αυτή η ώρα, είναι η ώρα της αλληλεγγύης για την υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειας «άλλων» και «διαφορετικών», είναι η ώρα της αλληλεγγύης για την ζωή, την ελευθερία και την αυτοδιάθεση λαών της γειτονιάς μας, είναι, δηλαδή, η ώρα της αλληλεγγύης για την υπεράσπιση των υπέρτατων ανθρώπινων αξιών.
Η κριτική μπορεί να γίνει μετά, όταν το τέρας θα έχει ξεδοντιαστεί και θα πνέει τα λοίσθια. Αλλά και για την τότε κριτική μας, ας λάβουμε υπόψη μας ότι ο κόσμος ολόκληρος δεν είναι μόνο ο δυτικός. (…)”.2https://info-war.gr/allyleggyi-kai-leyki-yperochi-toy-taki/
Τις στιγμές αυτές που οι τύχες της ανθρωπότητας διακυβεύονται λεπτό προς λεπτό, δεν μπορούμε να κρατάμε ίσες αποστάσεις. Κάθε χτύπημα στο σαπισμένο σώμα του ιμπεριαλισμού, κάθε ρήγμα στον βρυκόλακα που ζει από το αίμα αθώων όπου γης, ανάβει τη σπίθα της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης που θα σαρώσει στο διάβα της κάθε μορφή καταπίεσης και ταπείνωσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Υποσημειώσεις
