ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
Στη Λάρισα ηλεκτροπληξία εργαζόμενου στη ΔΕΗ. Στη Σαλαμίνα τραυματίας στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών νεκρή στη Συκιά του Κατάκωλου, εργαζόμενη στην καθαριότητα. Νεκρός εργάτης της Cosco. Στα ορυχεία της Κοζάνης καταπλακώνεται εργάτης από κλαρκ, σε ώρα και μέρα που δεν είχε δηλωθεί πως θα δουλεύει. Στο Δήμο Μαραθώνα έκανε το τελευταίο μεροκάματο εργάτης της καθαριότητας. Στη Σκάλα Λακωνίας, στη διάρκεια εργασιών στις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού δυο εργάτες νεκροί, πνιγμένοι από δηλητηριώδη αέρια και ένας τρίτος βαριά τραυματίας κατέληξε ύστερα από αρκετές μέρες…
Σε 50 ημέρες 17 εργαζόμενοι νεκροί την ώρα της δουλειάς τους. Από κούραση σε αφόρητες συνθήκες χωρίς γιατρό, δουλεύοντας σε πόστα που δεν τα γνώριζαν, έπειτα από εξαντλητικές υπερωρίες. Εργοδοτικά εγκλήματα, που αφορούν τον ιδιωτικό τομέα κυρίως, αλλά πλέον όλο και συχνότερα και υπηρεσίες κυρίως του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το φαινόμενο δεν είναι ενδημικό, περιστασιακό.
Έχουν προηγηθεί και άλλοι σοβαροί τραυματισμοί εργαζομένων, ο θάνατος του πακιστανού εργάτη που κατέρρευσε στο πόστο του από εξάντληση, θάνατοι ιδιαίτερα στους οδηγούς δικύκλων, εμφάνιση εργατικών ασθενειών, ως αποτέλεσμα της καθημερινής πίεσης μέσα στους χώρους δουλειάς, που υπό το φόβο της ανεργίας, χιλιάδες εργαζόμενοι υπομένουν ανείπωτους κινδύνους και ταλαιπωρίες. Το σύστημα σακατεύει και σκοτώνει τη ζωντανή εργασία, αφού πρώτα έχει δημιουργήσει έναν απέραντο ωκεανό ανέργων, που τους επικαλείται για να ωθεί σε φυσικά και ηθικά όρια τους χιλιάδες εργαζόμενους.
Τα εργοδοτικά εγκλήματα αποτυπώνουν την άρνηση των αφεντικών και του κράτους, να καταρτίσουν τους εργαζόμενούς τους πάνω στις νέες τεχνολογικές αλλαγές, έτσι που κάθε αλλαγή να μη φαντάζει ένα τέρας που παράγει κινδύνους. Δημόσιοι φορείς και υπηρεσίες, όπως τα νοσοκομεία ή τα πανεπιστήμια εγκαταλείπονται στο έλεος της φιλοτιμίας των εργαζόμενων, χωρίς μέσα αξιοπρεπούς εργασίας. Ενώ είναι πανταχού παρών ο ρατσισμός του κεφαλαίου με την κακομεταχείριση ιδιαίτερα των μεταναστών εργατών.
Η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ηθικός αυτουργός των εργοδοτικών εγκλημάτων, με το πεδίο που παραχωρεί στα αφεντικά να κάνουν ό,τι θέλουν στους χώρους δουλειάς. Πιστή στην εφαρμογή των Μνημονίων, έχει ήδη δώσει το πράσινο φως με την απουσία οποιονδήποτε όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, οι προσωρινές συμβάσεις και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, αυξάνουν καθημερινά τα ατυχήματα.
Το καπιταλιστικό σύστημα που βρίσκεται σε μια ιστορικού χαρακτήρα παγκόσμια κρίση και παρακμή, δείχνοντας τον ίδιο τον παραλογισμό της ύπαρξής του, με την αυταπάτη του ξεπεράσματος της κρίσης του επιτίθεται και εξοντώνει την ίδια την πηγή του πλούτου του, την εργατική δύναμη. Ο αγώνας να σταματήσουν τα εργοδοτικά εγκλήματα είναι ένας αγώνας κρίσιμης σημασίας για την εργατική τάξη. Συνδέεται με το σύνολο της πάλης της για το ίδιο το περιεχόμενο της δουλειάς της, τις εργασιακές σχέσεις συνολικά, την ίδια την ποιότητα ζωής. Με τη διαρκή μάχη μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά και ενάντια στην ανεργία, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, την ελαστική δουλειά, για την ανεξαρτησία των αγώνων μας από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Το Ε.Ε.Κ. συμμετέχει στην Εργατική Πρωτοβουλία ενάντια στα Εργοδοτικά Εγκλήματα. Μια μετωπική πολιτική προσπάθεια μέσα στο εργατικό κίνημα για την αγωνιστική απάντηση στη δράση. Όμως είναι καιρός πια το ζήτημα να αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο σωματεία και εργατικές προσπάθειες. Αφορά συνολικά την πάλη για την υπεράσπιση της εργασίας. Ας συναντηθούμε σε αυτή την αγωνιστική ανάγκη.
Νίκος Πελεκούδας
