Από τον Σεπτέμβριο του 2025, σύμφωνα με τον υπουργείο Παιδείας, θα εφαρμοστεί ο νόμος ν+2 και συνεπώς η διαγραφή 330.000 φοιτητών, ενός εγκλήματος ενάντια στην γενιά μας που έρχεται να εφαρμοστεί σε συνδυασμό με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Είναι ένα έγκλημα που έχει ήδη ξεκινήσει και με το αφανισμό κάθε δημόσιου αγαθού, την διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, την εξίσωση των καλλιτεχνικών πτυχίων με αυτά λυκείου καθώς και την καταστροφή του δημοσίου συστήματος ψυχικής υγείας και απεξάρτησης.
Όλα αυτά γίνονται κάτω από το συννεφιασμένο πέπλο ενός κόσμου στα πρόθυρα (αν δεν είναι ήδη) ενός μεγαλύτερου πολέμου από αυτούς που έχουμε γνωρίσει στην ιστορία.
Είναι ανάγκη του κεφαλαίου η μείωση των δημοσίων δαπανών, η εύρεση νέων τρόπων κερδοφορίας όπως και την εκτόπιση της νέας γενιάς όχι μόνο από τα πανεπιστήμια αλλά και από τα λύκεια με την μείωση του ηλικιακού ορίου εργασίας που θέλουν να ψηφίσουν και όλα τα υποτιθέμενα μέτρα “ενάντια στο μπούλινγκ”, τις αποβολές αλλά και την αξιολόγηση των καθηγητών που στόχο έχουν να κάνουν τα σχολεία ένα κάτεργο ωμής εξειδίκευσης του εργατικού δυναμικού, για να γεννιούνται ακόμα ευκολότερα τα επόμενη γρανάζια της αστικής μηχανής εξουσίας.
Οι διαγραφές δεν έρχονται να αντιμετωπίσουν απλά το φαινόμενο των “αιώνιων φοιτητών”, αλλά είναι ένα από τα βασικά κλειδιά για την προλεταρικοποίηση της σπουδάζουσας νεολαίας και τον εκτοπισμό των φοιτητών εργατών από τις σχολές.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και το 2025 καλούμαστε να φτιάξουμε ένα φοιτητικό κίνημα απέναντι στην συνεχόμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με το πρόταγμα για μια άλλη παιδεία σε μια άλλη κοινωνία συνολικά. Πρέπει να φτιαχτεί ένα κίνημα όμως που θα έχει πάρει τα μαθήματα από το κίνημα ενάντια στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη το οποίο περιχαρακωμένο από αδυναμίες της ιστορικής συγκυρίας, δεν μπόρεσε ποτέ να αυτονομηθεί απέναντι στις αντι-εξεγερτικες δυνάμεις του ΚΚΕ. Τις δυνάμεις που λειτουργούν σαν προκτορας του αστικού κράτους μέσα στο κίνημα και το εμπόδισαν να γίνει επικίνδυνο αποκλείοντάς το από όλους τους φορείς που κατέβαιναν την ίδια ώρα στον δρόμο. Είναι αξιοσημείωτο πως ενώ κύριο σύνθημα ήταν το κοινός αγώνας εργατών, αγροτών, φοιτητών, δεν μπόρεσε ποτέ το κίνημα να το εφαρμόσει στην πράξη, ενώ η δεξιά μέσα στα πανεπιστήμια έχει κατατροπωθεί και οι δυνάμεις τις ΠΚΣ πρώτες για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Αυτό προφανώς συνέβη γιατί οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς απέτυχαν να αποκτήσουν μια σημαντική δυναμική μέσα στις σχολές τα προηγούμενα χρόνια και αυτό έφερε και το οδυνηρό αποτέλεσμα της πολυδιάσπασης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς συνολικά.
Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και όλη η διεθνής συγκυρία δείχνει ότι ένα φοιτητικό κίνημα «δεν θα είναι ένα από τα ίδια». Παρόλα αυτά εξακολουθεί να ισχύει προφανώς ότι η σύγκρουση με το κράτος και αφεντικά μας θα συνεισφέρει στην οικοδόμηση ενός φορέα της προλεταριακής ανεξαρτησίας για την γεννηση ενός μπολσεβίκικου επαναστατικού κόμματος κόντρα στην σοσιαλδημοκρατία και τον σταλινισμό.
Η αναδυόμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είτε έρχεται με νομοσχέδιο είτε με κάμερες και τουρνικέ είναι συνδεδεμένη με την διεθνή κατάσταση. Εντείνουν τον πόλεμο εναντίον της τάξης μας που βιώνουμε καθημερινά στις φοιτητικές εστίες, τις τεράστιες ουρές για την σίτιση και την συγκοινωνίες. Θέλουν να τσακίσουν κάθε δημόσιο αγαθό και να κάνουν πολέμους για τα σχέδια του ΝΑΤΟ για την απικοιοποίηση της Ρωσίας και της Κίνας. Ένας πόλεμος κηρυγμενος ενάντια στην τάξη μας εδώ και τριάντα χρόνια με την νίκη της αντεπανάστασης και την λήξη του ψυχρού πολέμου. Αν έφυγαν απλά με ψυχοσωματικά τραύματα και PTSD ο αμερικανικός στρατός από το Βιετνάμ πρέπει χωρίς κανένα έλεος να τσακίσουμε την αστική τάξη στην ίδιας «μας» την χώρα και κατά προέκταση σε όλο τον κόσμο. Αν κάποιος επιτρέπεται να ανατρέψει τα καθεστώτα σε Ρωσία και Κίνα είναι ένας κόκκινος στρατός αφού πρώτα τσακίσει τους ιμπεριαλιστές που θέλουν απικοιοποιήσουν ό,τι δεν μπορούσαν τόσα χρόνια λόγω της νίκης της οκτωβριανή επανάστασης και του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.
Fanis P.
