“ΟΧΙ” σε όλες τις προτάσεις έχει “εισπράξει” από τους δανειστές η κυβέρνηση σε σχέση με το νέο Εργασιακό.
Κατά τις πρώτες συναντήσεις του Υπουργού Εργασίας Γ. Κατρούγκαλου με τα ανώτατα κλιμάκια των “θεσμών” (ΔΝΤ, Κομισιόν, ΕΚΤ, ΕΜΣ), οι τελευταίοι έχουν πει ένα ξερό “όχι” στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την κατάργηση του «υποκατώτατου» μισθού των νέων, την επαναφορά της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) και τη διατήρηση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου που διέπει τις ομαδικές απολύσεις.
Μοναδικό επιχείρημα του Κατρούγκαλου για να περάσει τις θέσεις του στους ξένους δανειστές είναι διάφορες “αποφάσεις δικαστηρίων” της Ελλάδας και της Ευρώπης και η “ευρωπαϊκή κανονικότητα”.
Συγκεκριμένα, ο Κατρούγκαλος υποστηρίζει πως :
- ο υποκατώτατος μισθός των νέων έως 25 ετών όπως έχει θεσπιστεί από το 2012 (511 ευρώ έναντι των 586 ευρώ που παίρνουν οι εργαζόμενοι άνω των 25 ετών) έχει κριθεί “παράνομος” από την επιτροπή κοινωνικών δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.
- η κατάργηση της δυνατότητας της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ έχει κριθεί “αντισυνταγματική” από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Επίσης,
- πρέπει να περιμένουν όλοι (κυβέρνηση και ‘”θεσμοί”) την έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την υπόθεση των απολύσεων στην ΑΓΕΤ το 2012, πριν συζητήσουν για οποιαδήποτε αλλαγή στο πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων.
Από τη δική τους πλευρά, οι δανειστές δεν δίνουν καμία σημασία στα θέματα “νομιμότητας” μιας και το ίδια τα απανωτά Μνημόνια “διάσωσης” του ελληνικού καπιταλισμού π.χ. με πάμφθηνα δάνεια την ώρα που η Ελλάδα είχε “αποκλειστεί” από τις διεθνείς αγορές από το 2010 μέχρι και σήμερα αποτελούν μια γιγάντια παρέκκλιση από κάθε νομική, ευρωπαϊκή ή ελληνική συμβατικότητα. Έτσι, όσο η κυβέρνηση υπογράφει “παράνομα” Μνημόνια, οι δανειστές θα μπορούν να ζητούν και στο τέλος να επιβάλλουν “παράνομα” μέτρα κατεδάφισης των εργασιακών δικαιωμάτων και αμοιβών.
Και αυτό γιατί εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα αποπληρωθούν τα δάνεια τα οποία έχουν δώσει στη χρεοκοπημένη καπιταλιστική Ελλάδα, προσέχοντας μόνο τους κρίσιμους οικονομικούς δείκτες, όπως η παραγωγικότητα της εργασίας, δηλαδή το μέσο προϊόν που παράγεται ανά εργατώρα. Ο συγκεκριμένος δείκτης έχει καταρρεύσει την περιόδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ κατά 3-4%.
Αυτό σημαίνει πως οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας είναι εξαιρετικά δυσοίωνες και άρα δεν δικαιολογείται -από πλευράς δανειστών- η ύπαρξη κανενός θεσμού (π.χ. “ισχυρές” συλλογικές συμβάσεις, δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ κ.λπ.) ο οποίος θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση ή έστω σε διατήρηση των αμοιβών στο σημερινό επίπεδο τους.
Όλα αυτά τα γνωρίζει, φυσικά, ο κ. Κατρούγκαλος ως νομικός και ως βασικός μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας της κυβέρνησης με τους θεσμούς και εν τέλει πολύ πιθανόν να συμμορφωθεί όπως έκανε και στην περίπωση του Ασφαλιστικού. Εξάλλου, η υποταγή στη “νομιμότητα” έχει κι άλλη όψη -και όχι μόνο τη “θετική” για τους εργαζομένους όπως ισχύει για τις αποφάσεις του ΣτΕ για το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ ή τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά του υποκατώτατου μισθού των νέων. Ο ίδιος ο Κατρούγκαλος έχει δεσμευτεί δημοσίως πως όχι μόνο θα σεβαστεί την απόφαση του Ευρω-δικαστηρίου για τις ομαδικές απολύσεις, αλλά θα τη χρησιμοποιήσει ως “πιλότο” για το νέο πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων. Αυτό σημαίνει πως αν το Ευρω-Δικαστήριο αποφανθεί υπέρ της αύξησης του μέγιστου επιτρεπόμενου ποσοστού απολύσεων στο 10% (από το 5% που είναι σήμερα) και την απεμπλοκή του κράτους -όπως έχει ήδη προτείνει ο Εισαγγελέας- τότε αυτό πιθανόν θα ισχύσει γενικότερα.
Παράλληλα, ο Κατρούγκαλος έχει δηλώσει πως δέχεται την πρόταση της διεθνούς επιτροπής ειδικών (η οποία συστάθηκε με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης – «θεσμών») για επιδότηση των εργαζομένων που θα εργαστούν με μειωμένο ωράριο εργασίας (και έτσι με μειωμένο μισθό) σε επιχειρήσεις οι οποίες αντιμετωπίζουν “οικονομικές δυσχέρειες”.
Επίσης, ο Υπ. Εργασίας δεν έχει πάρει θέση στην πρόταση των ειδικών που προβλέπει, σε επιχειρησιακό επίπεδο, “απόκλιση” από τους όρους μιας κλαδικής αλλά ακόμα και μιας Εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για βασικό μισθό κάτω ακόμα και από τον κατώτατο μισθό.
Παράλληλα, ο ίδιος τονίζει μονομερώς ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει κρίνει “παράνομη” τη διάκριση των αμοιβών με κριτήριο την ηλικία. Ωστόσο, οι ειδικοί -κατά πλειοψηφία- προτείνουν τη διάκριση των αμοιβών με κριτήριο την εργασιακή εμπειρία. Έτσι προτείνουν ένα νέο «υποκατώτατο» μισθό στο 90% του κατώτατου μισθού για τον 1ο χρόνο εργασιακής εμπειρίας και στο 95% του κατώτατου μισθού για το 2ο χρόνο εργασιακής εμπειρίας.
Η εργατική τάξη, εργαζόμενη και άνεργη, δεν έχει να περιμένει τίποτα από την αστική “νομιμότητα”. Ανεξάρτητα με το τι αποφαίνονται τα δικαστήρια, τη ζει στο πετσί της με τις νόμιμες συμβάσεις μερικής απασχόλησης που δίνουν στο 30% του συνόλου της μισθό 405 ευρώ μικτά, πολύ κάτω από οποιονδήποτε νέο ή παλιό «υποκατώτατο» μισθό για τους νέους και «άπειρους» εργαζομένους.
Την ίδια στιγμή οι άνεργοι καλούνται από την κυβέρνηση να ανταλλάξουν το επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ με ένα ισόποσο επίδομα εργασίας με το οποίο μπορούν να προσληφθούν σε μια επιχείρηση στην οποία ο “εργοδότης” θα τους καλύπτει το υπολοιπο του μισθού (132 ευρώ) και τις εισφορές (94 ευρώ). Το μέτρο αυτό δεν είναι καινούριο. Προβλέπεται στο 1ο μνημονιακό πακέτο μέτρων το οποίο ψηφίστηκε στις 6/5/2016. Εκείνο που θα… καταργούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφόσον εκλογόταν. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση του ΣYPIZA που εκλέχθηκε αποφάσισε… να το εφαρμόσει.
EEK
Nα ετοιμάσουμε μια δυναμική γενική απεργία στις 24 Nοέμβρη
Mε απόφαση της AΔEΔY, αλλά και των σωματείων, εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών του ΠAME, την Πέμπτη 24 Nοέμβρη οργανώνεται πανελλαδική πανεργατική απεργία.
Nα την οργανώσουμε ώστε να είναι μαζική και μαχητική. Nα προετοιμάσουμε το έδαφος για γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Mέχρι να πάρουν πίσω τα μνημόνια. Nα καταργηθεί το χρέος. Nα φύγουν οι μνημονιακοί υπηρέτες του ΔNT, της EE και των διεθνών τοκογλύφων. Nα οργανώσουμε την εργατική τάξη σε δύναμη εξουσίας – για το σοσιαλισμό.
