Με τη συμμετοχή δεκάδων αγωνιστών από εργατικούς χώρους και κοινωνικά κινήματα, όπως από τις Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη στις Σκουριές, τον Χώρο Αλληλεγγύης Γυναικών, το Ασύνταχτο Μέτωπο Αγώνα δημοσιογράφων, την Λαϊκή Συνέλευση δυτικής Θεσσαλονίκης, την Αγωνιστική Ταξική Ενότητα ΕΚΑ, κοινωνικά ιατρεία, κινήσεις πολιτών και σωματεία: ΒΙΟΜΕ, Αλουμίνιο της Ελλάδας, ΕΛΜΕ, διδασκαλικοί σύλλογοι, βιβλίου-χάρτου, εργαζομένων στην ειδική αγωγή, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην ΕΔΟΘ, την επομένη του συλλαλητηρίου ενάντια στις εξαγγελίες της κυβέρνησης. Στη σύσκεψη συμμετείχε και το Ε.Ε.Κ., με συνδικαλιστές και μέλη του.
Το κάλεσμα έγινε από το Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης και το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων Θεσσαλονίκης. Είναι σημαντικό το γεγονός, πως είχαν προηγηθεί ήδη από τον Ιούλιο ζυμώσεις για την ανάγκη μιας ενωτικής κοινής σύσκεψης για να δουν μαζί, όλα τα μαχόμενα τμήματα του εργατικού και ευρύτερα κοινωνικού κινήματος, τις δυνατότητες κοινής συζήτησης και δράσης, στην αμέσως επόμενη κρίσιμη περίοδο. Τα κλεισίματα επιχειρήσεων και εργοστασίων, οι απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, το χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις και φυσικά η ανεργία, είχαν ήδη περιγραφεί ως μια κρίσιμη δέσμη ζητημάτων, που τα πρωτοπόρα τμήματα του κινήματος, θα πρέπει να αξιολογήσουν ως ιδιαίτερα σημαντικά για το σχεδιασμό τους.
Η σύσκεψη συνέπεσε όχι μόνο με την συνολική κρίση σε όλη την Ε.Ε., το πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο της κυβέρνησης, αλλά και σε μια στροφή που καταγράφεται στις διαθέσεις της κοινωνίας, με έρευνες που κατέγραψαν τα κυριακάτικα φύλλα της 11/9, και ιδιαίτερα το Βήμα, όπου το 72%, αναζητά ριζοσπαστικές απαντήσεις απέναντι στην πολιτική κατάσταση και δεν ελπίζει σε λύσεις από αυτό το πολιτικό προσωπικό. Αυτή η στροφή της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και ευρύτερα των εκμεταλλευόμενων κοινωνικών στρωμάτων, ήταν φυσικό να απασχολήσει τη σύσκεψη.
Η πραγματοποίηση της σύσκεψης, ξεπερνώντας προσκόμματα και δυσκολίες, η πρώτη μετά από αρκετά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, που συγκεντρώνει αντιπροσωπείες από τα πιο μαχόμενα τμήματα του κινήματος, είναι η έμπρακτη δήλωση, ανεξάρτητα από διαφορές και αποχρώσεις στην αναγκαία πολιτική απάντηση που προτάσεται, για την έναρξη μιας διαδικασίας κοινής συζήτησης και δράσης, με την επίγνωση της αναγκαιότητας πως η απάντηση σε αυτό το πεδίο της καπιταλιστικής κρίσης και του πολιτικού αδιεξόδου, δεν μπορεί να είναι κλαδική, ή στενά συνδικαλιστική. Δε μπορεί να γίνει από τη σκοπιά μιας στενής οικονομικής πάλης. Όπως τονίστηκε άλλωστε και από την αντιπροσωπεία του Ε.Ε.Κ., παρεμβαίνοντας ενεργά στη συζήτηση και στα ζητήματα που τέθηκαν από τη συζήτηση, το κρίσιμο ζήτημα, η ανάγκη μιας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας, δεν μπορεί να είναι έξω από τα προγράμματα των πρωτοπόρων εργατικών συλλογικοτήτων. Αυτό που είναι επείγον να οργανωθεί και να συζητηθεί πολιτικά, είναι η ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος, τα αφεντικά και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Σε αυτή την πορεία, είναι εφικτό, όπως τονίστηκε στη συζήτηση, να μπορούμε να περπατάμε μαζί και να οργανώνουμε τη δράση μας, χωρίς να αναστέλλονται οι διαφορετικές προγραμματικές προσεγγίσεις, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να αποτελούν αυτές εμπόδιο για δράση και σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Από αυτήν την άποψη χρειάζεται και η προσοχή, να μην εγκλωβιστεί το εργατικό κίνημα, για άλλη μια φορά, σε μια συζήτηση για μίνιμουμ και μάξιμουμ προγράμματα, αλλά να δούμε όλοι μαζί το αναγκαίο Μεταβατικό Πρόγραμμα, για την εξουσία της εργατικής τάξης.
Αυτή η διαδικασία, για το Ε.Ε.Κ., μπορεί και πρέπει να οδηγηθεί, σε ένα πανελλαδικό συνέδριο όλων των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος που αντιλαμβάνονται αυτή την αναγκαιότητα. Πρόταση που έχει καταθέσει ήδη από τις αρχές Ιουλίου, στις αντίστοιχες συσκέψεις της Αθήνας.
Η αναγκαιότητα, να δοθεί γενικότερη απάντηση στην καταλήστευση της κοινωνίας και την εκμετάλλευση του συνόλου των εργαζομένων, αποτελεί στοιχείο της κοινής δήλωσης-δέσμευσης όλων των συμμετεχόντων. “Με οργάνωση των αγώνων από τα κάτω και όχι ανάθεσης, με αγωνιστική συμπόρευση των διαφορετικών κινημάτων και δράση από κοινού, χωρίς κάποιοι να οδηγούν τον αγώνα. Με αλληλεγγύη, ταξική ενότητα και αδιαμεσολάβητους αγώνες διαρκείας, προς όφελος των εργατικών και κοινωνικών αναγκών και ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα”, όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου που εξέδωσε η σύσκεψη.
Ταυτόχρονα, οι συμμετέχοντες έκριναν την κοινή, μαζική και δυναμική κάθοδο στην Καμάρα για τη ΔΕΘ, ως ένα σταθμό σε έναν συντονισμό των κινημάτων, με μια από κοινού πορεία δράσεων, τη δημιουργία ανεξάρτητου κέντρου αγώνα κόντρα και στη συνδικαλιστική εργοδοτική γραφειοκρατία, για σύγκλιση των εργατικών και κοινωνικών αγώνων.
Προτάθηκαν ως από τα κύρια μέτωπα: η αυτοδιαχείριση της ΒΙΟΜΕ, το κίνημα κατά της εξόρυξης στη Χαλκιδική, οι πλειστηριασμοί και δράσεις: ενάντια στα λουκέτα, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, δράσεις στις γειτονιές, δράσεις ανυπακοής, για τους πρόσφυγες, το αντιφασιστικό.
Άμεσα, αποφασίστηκε να στηριχθούν και να συμμετάσχουμε στις δράσεις για:
-τους πλειστηριασμούς την Πέμπτη 15/9 στις 19.00 στην ΕΔΟΘ.
-την κινητοποίηση για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας την Κυριακή 18/9 στις 11.00, Τσιμισκή με Αριστοτέλους.
-την κάθοδο στα αντιφασιστικά συλλαλητήρια του Σάββατου 17/9 για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
-την ευρωμεσογειακή συνάντηση “Η Οικονομία των Εργαζομένων” στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ στις 28-30/10.
Τέλος υπήρξε δημόσια δέσμευση όλων των εκπροσώπων συλλογικοτήτων, για τη συνέχιση αυτής της συζήτησης και της οργάνωσης της δράσης, σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Επίσης θα επιχειρηθεί να πραγματοποιηθεί νέα σύσκεψη κατά το τέλος Οκτώβρη.
Νίκος Πελεκούδας
