Mοντέλο Τράμπ στο… Παρίσι
εν όψει των ευρωεκλογών του 2019
Αναμφίβολα οι δύο μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί πάνω στους οποίους στηρίχθηκε πολιτικά και οικονομικά η ευρωπαϊκή ενοποίηση στο πλαίσιο της πλατφόρμας του Μάαστριχτ το 1992, είναι η γερμανική και η γαλλική χριστιανοδημοκρατία και οι σοσιαλδημοκράτες στις ποικίλες ευρωεκδοχές τους.
Το ίδιο βέβαιο όμως είναι και το ότι σήμερα ή για την ακρίβεια εδώ και μερικά χρόνια και με ιδιαίτερη έμφαση μετά το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, οι δύο αυτοί “πυλώνες” σύγκλισης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, τραντάζονται με μία ένταση που απειλεί την εσωτερική συνοχή του γαλλο-γερμανικού άξονα.
Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα και ενδεικτικά στοιχεία αυτής της κρίσης στο εσωτερικό του οικονομικο-πολιτικού δίδυμου του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, είναι η πρόσφατη ανακοίνωση του επιτελείου Μακρόν στη Γαλλία ότι ετοιμάζεται για μια γιγάντιας κλίμακας φορολογική περικοπή για το 2019. Συνολικά οι εκτιμήσεις του επιτελείου του μιλούν για μείωση της φορολογίας μέσα στο 2019 κατά 25 δις ευρώ!
Η ανακοίνωση αυτής της “πρωτοβουλίας” ακολουθεί τις αλλεπάλληλες ανακοινώσεις αποτελεσμάτων γκάλοπ που δείχνουν την δημοτικότητα του Μακρόν να καταρρέει χωρίς κανένα… εμπόδιο.
Τώρα δοκιμάζει να ανακόψει αυτή την κατάρρευση με την εξαγγελία μιας πρωτοφανούς φορολογικής ελάφρυνσης.
Τίποτα το εξαιρετικά παράδοξο σ’ αυτό εν όψει των σημαντικών ευρω-εκλογών του Μαΐου, στις οποίες θα κριθεί σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, το αν οι δύο πολιτικοί “πυλώνες” της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης μπορούν να έχουν ακόμα στα χέρια τους την πολιτική και οικονομική διαχείριση του πρότζεκτ της “ευρωπαϊκής ενοποίησης”, παρά το γεγονός ότι σε εθνικό επίπεδο έχουν αρχίσει να χάνουν τον έλεγχο.
Το παράδοξο αρχίζει να εμφανίζεται όταν δει κανείς αναλυτικά την συγκεκριμένη εξαγγελία του Μακρόν. Τα 25 δις ευρω σε φορο-ελαφρύνσεις είναι κατανεμημένα με τον ακόλουθο τρόπο: τα 19 περίπου δις αφορούν σε ελαφρύνσεις επιχειρήσεων και μόνο τα 6 δις ευρώ αφορούν σε φορολογία εισοδήματος τα οποία ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιες κλίμακες θα ωφεληθούν.
Με άμεσο τρόπο το συγκεκριμένο μέτρο δείχνει καθαρά ότι ο Μακρόν στρέφεται όχι στο κάτω μέρος της κλίμακας των εισοδημάτων, αλλά στο πάνω κομμάτι των εισοδημάτων, αφού στοχεύει στην ελάφρυνση των επιχειρήσεων κυρίως των μεγάλων και των μερισματούχων μετόχων, στα χρηματιστήρια.
Ούτε λίγο ούτε πολύ επαναλαμβάνει με τον πλέον σαφή τρόπο το πρώτο “μέτρο” που υλοποίησε ο Τράμπ όταν μπήκε στον Λευκό Οίκο, με μία ανάλογης κλίμακας φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων για να ακουμπήσει στη φούσκα της Γουόλ Στρήτ.
Είναι φανερό ότι το επιτελείο του Μακρόν επιχειρεί ένα νέο συμβόλαιο με το “μεγάλο κεφάλαιο” στη Γαλλία προσπαθώντας να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη και να πείσει εν όψει εκλογών ότι ήταν και παραμένει ο βασικός εκφραστής του στο “ευρωπαϊκό πρότζεκτ”, στο πεδίο του χρηματιστικού και εμπορικού πολέμου.
Η ευρωπαϊκή “νομιμοποίηση” γι’ αυτή την παρέκκλιση από την πάλαι ποτέ γραμμή Μέρκελ – Μακρόν στηρίζεται στο γεγονός ότι η λογιστική προσέγγιση της εξέλιξης του χρέους το 2019, συμβαδίζει με μια μικρή μείωση του δημόσιου χρέους, που βέβαια έχει εξασφαλισθεί από τις πολιτικές νομισματικής χαλάρωσης του Ντράγκι.
Η “φοροαπαλλαγή” αυτή των 25 δις ευρώ θα προκαλέσει μία μικρή για τον γιγάντιο κρατικό προϋπολογισμό αύξηση του ελλείμματος, που όμως οι “λογιστές” του στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες θα το διατηρήσουν στο νόμιμο όριο, κάτω από το 3% του ΑΕΠ… Και όλα αυτά όταν στην Ελλάδα την ίδια στιγμή θα πρέπει να επιτευχθεί ένα γιγάντιο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ακόμα και αν χρειασθεί να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι συντάξεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Μπορεί να περιμένει κανείς μία αντίστοιχης κλίμακας κίνηση και στο Βερολίνο, με μία γερμανικής εκδοχής εισβολή του τραμπ-ικού μοντέλου; Όχι, εκεί η κατάσταση δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να “τρέξει” με μια τέτοιας κλίμακας φορο-ελάφρυνση καθώς οι γερμανικές επιχειρήσεις “πνίγονται” μέσα στο υπερπλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και του εμπορικού πλεονάσματος.
Μπορεί αυτή η 180 μοιρών διαφορετική “γραμμή” στο εσωτερικό του γαλλο-γερμανικού άξονα να συντηρηθεί στο εσωτερικό της ευρωζώνης χωρίς να οδηγήσει σε μια καταστροφική “ταλάντωση” τον άξονα Παρίσι – Βερολίνο; Θα μπορούσε ίσως να αντέξει αν το σκηνικό ήταν τοποθετημένο σε μία οικονομική “γυάλα”.
Προς το παρόν όμως έχει τα θεμέλιά του “ποντισμένα” σε μια χωρίς προηγούμενο χρηματοπιστωτική τρικυμία που τα τραμπ-ικά μαγικά μόνο να επισπεύσουν την πτώση μπορούν…
Γιαν. Aγγ.
