Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Μεικτού Συμβουλίου (συνέλευση των εκπροσώπων από τα ΜΜΕ) βγήκε μία απόφαση πίσω από την οποία κρύβονται όλα όσα θα καθορίσουν την έκβαση της κρίσης που σοβεί στον κλάδο των ΜΜΕ μετά το 2012, μια κρίση που έχει στείλει στην ανεργία πάνω από το 50% των εργαζόμενων και έχει διαλύσει το αυτοδιαχειριζόμενο ασφαλιστικό τους ταμείο.
Η απόφαση της πλειοψηφίας των εκπροσώπων στο “μεικτό” δέχθηκε και υποστήριξε την απόφαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και της τελευταίας ΓΣ του ΕΔΟΕΑΠ σύμφωνα με την οποία ο κλάδος των εργαζόμενων στα ΜΜΕ θα κινηθεί σε απεργία διαρκείας αν κυβέρνηση και ιδιοκτήτες δεν συμφωνήσουν στη νομοθέτηση πόρου για την χρηματοδότηση του ασφαλιστικού ταμείου (ΕΔΟΕΑΠ). Μια μειοψηφία εκπροσώπων (τριών) κατέβασε πρόταση η οποία πέραν της παραπάνω απόφασης έθετε ένα σημείο, ότι το χρονικό διάστημα για να γίνει αυτό είναι το τέλος Ιουλίου, αμέσως μετά πρέπει να μπεί σε εφαρμογή η απόφαση και να κηρυχθεί απεργία διαρκείας.
Αυτή η “μικρή” διαφορά ήταν το κρίσιμο σημείο που χώριζε την απόφαση της πλειοψηφίας του “μεικτού” από εκείνη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Αυτό που ερμηνεύει την πραγματική κατάσταση στον κλάδο είναι ότι η πλειοψηφία της δεξιάς με την στήριξη των κυβερνητικών χρειάστηκαν την πλειοψηφία των “δικών” τους στο “μεικτό” για να ξεδοντιάσουν την απόφαση που λίγες ημέρες νωρίτερα δεν είχαν καταφέρει να περάσουν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, καθώς ήταν εξ αρχής γνωστό ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να ανοίξει μέσα στο καλοκαίρι ένα “καυτό” μέτωπο στα ΜΜΕ με ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μία ανεξέλεγκτη απεργιακή ή άλλη δράση που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί από τα γραφειοκρατικά επιτελεία. Χρειάζονταν να βάλουν “μπροστά” τους εκπροσώπους στο “μεικτό” που μετά τις τελευταίες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ έχουν περάσει, σε μεγάλο βαθμό λόγω της απογοήτευσης στον κλάδο, στα χέρια των εργοδοτικών…
Παρ’ όλα αυτά, η απειλή της ήδη αποφασισμένης απεργίας διαρκείας, ακόμα και αν έβαλαν στο περιθώριο το χρονικό όριο για την κήρυξή της, κρέμεται πάνω από ολόκληρο τον κλάδο καθώς η κρίση που συγκλονίζει σχεδόν όλα τα ΜΜΕ όχι μόνο συνεχίζεται αλλά και συνεχίζει να τροφοδοτείται από δύο “κανάλια”:
Το χρονικό περιθώριο που είχαν οι υπερχρεωμένες εταιρείες και εκδότες της αρπαχτής για να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με τις τράπεζες για τα κόκκινα δάνεια έχει εκλείψει. Η συμφωνία της 15ης Ιουνίου από την κυβέρνηση και τους δανειστές έχει τελεσίδικα δρομολογήσει τις διαδικασίες εκκαθάρισης των θαλασσοδανείων τινάζοντας στον αέρα τα άλλοτε κραταιά συγκροτήματα του ΔΟΛ (πέρασε στον γνωστό Μαρινάκη, αλλά οι εργαζόμενοι είναι ακόμα στον αέρα καθώς ο ιδιοκτήτης δεν έχει αναλάβει καμία υποχρεώση απέναντί τους), του Μπόμπολα (οι εφημερίδες έκλεισαν και δεν πρόκειται να ανοίξουν παρά τους επικείμενους πλειστηριασμούς), της Ναυτεμπορικής (που οι τράπεζες ζήτησαν στην άμεση καταβολή των δανείων), της Real, του “Κόκκινου” και της “Αυγής” (που ο ΣΥΡΙΖΑ κυνικά ανακοινώνει στους εργαζόμενους ότι θα κάνει μειώσεις μισθών και απολύσεις) κ.λπ. Και αυτή είναι η πρώτη φάση εκκαθάρισης, καθώς θα ακολουθήσουν οι διαδικασίες για ραδιόφωνα και στο τέλος για τα “κανάλια”. Οι τράπεζες έχουν τρίμηνα περιθώρια για τις εκκαθαρίσεις δανείων με “στόχους” που ελέγχονται από τους δανειστές.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, όπου βλέπει κανείς με τον πλέον διάφανο τρόπο τις προσπάθειες της παλιάς διαπλοκής ΜΜΕ – Τραπεζών – κυβερνήσεων να “σκοτώνεται” για την επιβίωσή της με τη “νέα” που επιχειρεί -χωρίς όμως τα λεφτά των τραπεζικών θαλασσοδανείων- να στήσει η κυβέρνηση και κάποια “νέα” επιχειρηματικά τζάκια, οι εργαζόμενοι συνθλίβονται μέσα από προγράμματα επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων. Προγράμματα που μοναδικό τους άξονα έχουν τις περικοπές μισθών, τις απολύσεις, τις “μετακινήσεις” σε εταιρείες “εργαλεία” (όπως γίνεται τώρα από το Star και τον Sky). Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον όπου τα “παλιά” συνδικαλιστικά εργαλεία του κλάδου όπως η ΕΣΗΕΑ αφού πέρασαν από μία προηγούμενη φάση απόλυτης απουσίας τώρα βρίσκονται υπό τον πλειοψηφικό έλεγχο του συνασπισμού της δεξιάς και των κυβερνητικών.
Αυτό το περιβάλλον της φαινομενικά γενικευμένης απογοήτευσης (που αποτυπώθηκε εν μέρει και στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ) έχει διαπεράσει η απόφαση για την απεργία διαρκείας που τώρα με όλα τα μέσα κυβέρνηση και συνδικαλιστική γραφειοκρατία προσπαθούν να “ξεδοντιάσουν” παρατείνοντας τις διαπραγματεύσεις, κερδίζοντας χρόνο για λογαριασμό των καναλαρχών και της κυβέρνησης.
Η αντίφαση όμως που πρέπει να διαχειρισθούν δεν έχει δίοδο “εκτόνωσης”. Η τρόικα και οι τράπεζες αυξάνουν την πίεση και τροφοδοτούν την οργή των εργαζόμενων στον κλάδο με την ίδια ένταση όπως και οι απολύσεις που εξαγγέλει ο κάθε “Μπόμπολας”.
Η γραφειοκρατία βέβαια έχει ένα ακόμα χαρτί να παίξει εναντίον των εργαζόμενων του κλάδου, αυτό της διάσπασης και της αποξένωσης των δημοσιογράφων, των τυπογράφων, των τεχνικών, των διοικητικών κ.λπ. Αυτό το χαρτί είναι και το πλέον επικίνδυνο. Αυτό φάνηκε στην τελευταία συνάντηση του διασωματειακού των επιμέρους κλάδων των ΜΜΕ όταν η πρόταση για την υποστήριξη της απεγίας επιχειρήθηκε να μπλοκαριστεί με αφορμή το γεγονός ότι δεν είναι όλοι οι κλάδοι μέλη του ΕΔΟΕΑΠ. Εκεί αναδύθηκε ο ρόλος του ΠΑΜΕ που με την στάση του στο όνομα της “πλατφόρμας” και της “ανετοιμότητας” του κλάδου προσπάθησε να ακυρώσει την απόφαση για απεργία διαρκείας προτάσσοντας “ζυμώσεις” προετοιμασίας στα μαγαζιά, λες και θα μπορούσε ποτέ να γίνει μία τέτοια απεργία χωρίς την κινητοποίηση του”μεικτού” και των επιμέρους “μαγαζιών”. Προς το παρόν δεν τα κατάφεραν.
Όλα είναι πλέον στο τραπέζι και κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί.
Γ. A.
