Στις 29/11/18 οι εργαζόμενοι στις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΜΚΟ PRAKSIS ενημερώθηκαν μέσω email(!) ότι από 1/1/2019 αναστέλλεται η λειτουργία των δομών και ολοκληρώνεται η χρονική διάρκεια των συμβάσεων εργασίας τους οι οποίες λήγουν στις 31/12/2018.
Αυτό πρακτικά σημαίνει την απόλυση 130 εργαζομένων που καλύπτεται πίσω από τον όρο «λήξη σύμβασης», παράλληλα με την εγκατάλειψη στην τύχη τους των 150 φιλοξενούμενων Ανηλίκων στις Δομές και μάλιστα, με την αρχή της νέας χρονιάς. Η Διοίκηση της γνωστής «ανθρωπιστικής» ΜΚΟ αποφάσισε να κλείσει τους ξενώνες με το επιχείρημα ότι οι συνεργαζόμενοι χρηματοδοτικοί φορείς (Ταμείο Μετανάστευσης και Ασύλου), αλλά και οι αρμόδιοι φορείς του ελληνικού δημοσίου αποδείχθηκαν «αναξιόπιστοι συνεργάτες».
Πόσο οξύμωρο, αλήθεια! Με την είσοδο των προσφυγικών πληθυσμών από το Μάρτιο του 2015 στην ελληνική επικράτεια οι ΜΚΟ έσπευσαν να λάβουν όσες περισσότερες χρηματοδοτήσεις μπορούσαν από διάφορες πηγές. Με τον ανθρωπισμό ως προμετωπίδα, έστησαν και οργάνωσαν τα στρατόπεδα – hot spots και τις δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων, νοίκιασαν διαμερίσματα για τους επωφελούμενους, μερίμνησαν για τη σίτισή τους, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη της διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, αντικαθιστώντας το κράτος. Στελέχωσαν τις δομές με πλήθος εργαζομένων, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των εξυπηρετούμενων. Αλλά προφανώς, ο δικός τους ανθρωπισμός εξαντλείται στην εξασφάλιση των κονδυλίων για την κερδοφορία των ίδιων των οργανισμών και όχι στην προσφορά βοήθειας στους πληθυσμούς που χρειάζονται στήριξη.
Αυτό έγινε πασιφανές τόσο από τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων -πόσες εικόνες εξαθλίωσης έχουν εντυπωθεί στη μνήμη μας- όσο και από τον τρόπο αντιμετώπισης των εργαζομένων στο πεδίο και με απαράδεκτες συνθήκες εργασίας: συνεχόμενες, ολιγόμηνες συμβάσεις, που ανάλογα με τις διαθέσεις τους ανανεώνονται ή όχι, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες που δεν ορίζονται ποτέ ως τέτοιες, περικοπές μισθών ανάλογα με τις δυνατότητες της χρηματοδοτικής πηγής και ροής και αυτά σε συνδυασμό με την -απλήρωτη- υπερεργασία, λόγω της ελλιπούς στελέχωσης των δομών, ώστε να καλύπτονται όλες οι ανάγκες του εξυπηρετούμενου πληθυσμού.
Όμως, οι εργαζόμενοι και οι πρόσφυγες δεν μπορούν να αποτελέσουν «μπαλάκι» ανάμεσα στα συμφέροντα των ΜΚΟ και της «μπίζνας» που στήνεται παγκοσμίως πάνω στο προσφυγικό ζήτημα. Οι απλήρωτοι εδώ και 4 μήνες συνάδελφοι, με τη δικαιολογία της λήξης των συμβάσεών τους, οδηγούνται στην ανεργία, χωρίς καν τη στοιχειώδη, τετ-α-τετ ενημέρωση. Ο «ανθρωπισμός» κρύφτηκε πίσω από μια μαζική αποστολή email, αναδεικνύοντας το πραγματικό του πρόσωπο. Καμία απολογία ή ανάληψη ευθυνών δεν υπήρξε από τη Διοίκηση. Οι δήθεν συγκρούσεις με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες του Υπουργείου ούτε πείθουν για την αλήθειά τους ούτε δικαιολογούν τις πράξεις της ΜΚΟ. Τα προβλήματα που προκύπτουν και σχετίζονται με τις επιχορηγήσεις και την άστοχη έως κακή διαχείριση των κονδυλίων από την πλευρά της ΜΚΟ όμως, δεν αφορούν ούτε τους εξυπηρετούμενους ούτε τους εργαζόμενους. Η διοίκηση εμμένει στον όρο «λήξη συνεργασίας» αντί του πραγματικού «απόλυση», επιθυμώντας έτσι να καλύψει την αποποίηση των ευθυνών της αναφορικά με τη συνέχιση των προγραμμάτων.
Παράλληλα, οι εργαζόμενοι αντιδρούν και διεκδικούν συλλογικά τα αυτονόητα εργασιακά τους δικαιώματα, τα δεδουλευμένα τους και τελικά, την ίδια την εργασία τους. Αρνούνται την επιβολή της λογικής του αναλώσιμου εργαζόμενου σε επισφαλείς εργασιακές συνθήκες. Η διεκδίκηση οδηγεί στην άμεση στοχοποίησή τους και στην επιβολή της εργοδοτικής τρομοκρατίας με τις εκδικητικές απολύσεις στις οποίες προβαίνει η διοίκηση. Πριν λίγο καιρό τα δικαστήρια δικαίωσαν συναδέλφισσα που εργαζόταν σε ξενώνα της PRAKSIS, αναγνωρίζοντας τον εξαρτημένο χαρακτήρα της εργασίας της και τις συνεχείς συμβάσεις σε σύμβαση αορίστου χρόνου, γεγονός που αποτελεί σημαντικό δεδικασμένο για τις περαιτέρω διεκδικήσεις όλων. Παρόλα αυτά, η Οργάνωση παραμένει απτόητη και συνεχίζει ακάθεκτη, επιλέγοντας να απολύσει πάνω από το 5% του συνόλου των εργαζομένων, δηλαδή προβαίνει σε μαζικές, ομαδικές απολύσεις, οι οποίες απαγορεύονται απο το νόμο, και ως τέτοιες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται.
«Το ΣΒΕΜΚΟ προκήρυξε Παναττικές στάσεις εργασίας στις 17 & 18 Δεκεμβρίου 2018, καλώντας όλους/ες τους/τις εργαζόμενους/ες στις ΜΚΟ σε παράσταση διαμαρτυρίας για τη συνάντηση Υπουργείου Εργασίας – ΣΒΕΜΚΟ– PRAKSIS, καθώς και σε ένδειξη αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας για τις ομαδικές απολύσεις των συναδέλφων.
Απαιτούμε την άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων, συμπεριλαμβανομένου και του Δώρου Χριστουγέννων, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας -κανένας εργαζόμενος/η στο δρόμο, την εξασφάλιση αξιοπρεπών όρων διαβίωσης για τα παιδιά- κανένας ασυνόδευτος ανήλικος σε safe zone ή camp.
Παράλληλα, καλούμε τους συναδέλφους/ισσες που εργάζονται σε ξενώνες να προβούν άμεσα σε μαζικές καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας σχετικά με την καταβολή των δεδουλευμένων τους και την αναγνώριση των συμβάσεων εργασίας τους ως αορίστου χρόνου».
Σ.