Την επόμενη εβδομάδα δύο γεγονότα “σφραγίζουν” τις κινήσεις της κυβέρνησης.
Το ένα συγκεντρώνει ήδη την προσοχή των ΜΜΕ και πολλά “στοιχήματα” πέφτουν, καθώς αφορά το αν το ΥΠΟΙΚ και ο Τσακαλώτος θα προχωρήσουν -όπως διαφαίνεται ότι θα κάνουν- σε μία, την πρώτη επί κυβερνήσεως Τσίπρα, “έξοδο” στις αγορές με την έκδοση ενός ομολόγου 2 δις ευρώ. Η “έξοδος” αυτή δεν έχει τόσο σαν στόχο την εισροή δανεικών στο δημόσιο όσο τη δημιουργία της αίσθησης ότι η οικονομία επιστρέφει σταδιακά στην “κανονικότητα”. Όπου ως “κανονικότητα” χαρακτηρίζεται η δυνατότητα δανεισμού από τις τοκογλυφικές αγορές.
Το δεύτερο γεγονός δεν συγκεντρώνει ούτε κατ’ ελάχιστον την προσοχή των ΜΜΕ. Είναι η επιστολή Τσίπρα-Τσακαλώτου που θα εξετάσει το Συμβούλιο του ΔΝΤ την άλλη εβδομάδα. Με αυτήν την επιστολή ο Έλληνας πρωθυπουργός ζητάει την ένταξη σε πρόγραμμα χρηματοδότησης του ταμείου και σε αντάλλαγμα προτείνει 21 σημεία -δεσμεύσεις της πολιτικής της κυβέρνησης. Από τα 21 σημεία τρία ξεχωρίζουν: ο σεβασμός των δεσμεύσεων για τον περιορισμό των συμβασιούχων, οι ιδιωτικοποιήσεις και η δέσμευση ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο θα έχει νομοθετηθεί η απόφαση με την οποία η απεργία για να γίνει θα απαιτεί την πάνω από 50% απαρτία της παρουσίας των εργαζόμενων. Το “αντάλλαγμα” για τις 21 επιπλέον δεσμεύσεις – αν τις δεχθεί το Δ.Ν.Τ – θα είναι ένα δάνειο 1,8 δις ευρώ με επιτόκιο που θα είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με αυτό του ομολόγου που θα εκδόσουν την επόμενη εβδομάδα.
Όσον αφορά στο πρώτο γεγονός αξίζει να θυμίσουμε ότι και το 2014 λίγο πριν τις εκλογές ο Σαμαράς είχε επιχειρήσει -με τις ευλογίες των δανειστών- να στηρίξει το παραμύθι της επιστροφής στην “κανονικότητα” το οποίο τότε το έλεγαν “success story”, με μία έκδοση ομολόγων (η περιβόητη επιστροφή στις αγορές) πενταετούς διάρκειας και ένα τριετές ομόλογο δύο μήνες μετά. Το τριετές ομόλογο είναι που πληρώνουμε την Τρίτη, ενώ το πενταετές ομόλογο είναι αυτό που θέλουν να αντικαταστήσουν με αυτό που θα εκδοθεί -κατά πως φαίνεται- την επόμενη εβδομάδα.
Το τι ακολούθησε τα ομόλογα του Σαμαρά είναι γνωστό: η πτώση της κυβέρνησής του αφού φάνηκε η αδυναμία του να νικήσει στις εκλογές του Μαϊου (Ευρωεκλογές, Δημοτικές, κ.λπ.) αλλά και η αναδίπλωσή του μπροστά στην απαίτηση των δανειστών να προχωρήσει στη δεύτερη φάση σφαγής του ασφαλιστικού. Στο μεταξύ έσκασε και μία προειδοποιητική βολή από το πορτογαλικό τραπεζικό σύστημα και παρά λίγο να ακυρωθεί η δεύτερη έκδοση του ομολόγου… Οι προεδρικές εκλογές ήταν απλώς το κερασάκι που υποχρέωσε την κυβέρνηση να κουτρουβαλιαστεί λίγους μήνες μετά το “success story” και την περιβόητη έξοδο στις αγορές.
Τώρα ο Τσίπρας αφού κέρδισε επάξια τον τίτλο του αξιόπιστου εταίρου των δανειστών με τη συμφωνία της 15ης Ιουνίου, δοκιμάζει με τις νέες 21 επιπλέον δεσμεύσεις στο ΔΝΤ μία νέα έξοδο στις αγορές και ένα νέο ‘success story”, αφού έχει ήδη σφαγιάσει για δεύτερη φορά το ασφαλιστικό και αφού έχει δεσμευτεί να το “ξανασφάξει” με τα μέτρα της διετίας 2019 – 2020.
Αυτήν τη νέα “κανονικότητα” προσπαθεί να εδραιώσει την επόμενη εβδομάδα προσθέτοντας στα κατορθώματά του την έμμεση “απαγόρευση” της απεργίας.
Γ. Αγγ.
