ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ
Μετά από 12 μέρες υποχρεωτικής ομηρίας του πρωθυπουργού Χαρίρι στη Σαουδική Αραβία και μετά από την Γαλλική διαμεσολάβηση με το έκτακτο ταξίδι του Μακρόν στο Ριάντ, οι Σαουδάραβες του επέτρεψαν τελικά να φύγει προς το Παρίσι.
Ο Μακρόν αφού συνομίλησε με την Σαουδαραβική ηγεσία την μετέπεισε κατά τα φαινόμενα και έτσι οι Σαουδάραβες που είχαν «παραιτήσει» τον Χαρίρι και προωθούσαν τον αδερφό του ως επικεφαλής των συμφερόντων τους στον Λίβανο (και τα δύο αδέρφια έχουν διπλή υπηκοότητα Λιβανέζικη και Σουδαραβική καθώς και βίλες στην Σουδαραβική λουτρόπολη Χακλ) έκαναν πίσω και τον απελευθέρωσαν. Αυτός ευθύς αμέσως ανακάλεσε την παραίτησή του μόλις βρέθηκε στη Γαλλία.
Εκεί φαίνεται πως ζήτησε και πήρε εγγυήσεις και για την οικογένειά του που πήρε άσυλο στη Γαλλία. Κατόπιν και με έναν ενδιάμεσο σταθμό στην Κύπρο, επέστρεψε στη Βυρητό στις 22 Νοεμβρίου αφού πρώτα άκουσε τον πρόεδρο Αναστασιάδη να του λέει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πάντα στη διάθεση της κυβέρνησής του για να παίξει έναν διαμεσολαβητικό ρόλο. Ή με απλά λόγια όπως μπορούμε να εικάσουμε, ότι η Κύπρος μπορεί να βοηθήσει σε περίπτωση έκτακτης εκκένωσης όταν τα πράγματα γίνουν πολύ δύσκολα στο Λίβανο…
Τώρα, υπό την αιγίδα του Χριστιανού Μαρωνίτη δεξιού προέδρου Αούν, ο σουνίτης πρωθυπουργός Χαρίρι, ξεκίνησε συνομιλίες με την σιϊτική Χεζμπολά και τα άλλα κόμματα, χριστιανών, δρούζων, σουνιτών και σιϊτών με σκοπό να βρεθεί ένα νέο mondus vivendi σε μια εύθραυστη κυβέρνηση που τελεί υπό κατάρρευση.
Όπως όμως υπογραμμίζει σε πρόσφατη ανάλυσή του το ανεπίσημο think tank της CIA, το Stratford, (απηχώντας εν πολλοίς όχι την επίσημη θέση της κυβέρνησης Τραμπ αλλά μάλλον το κομμάτι εκείνο των μυστικών υπηρεσιών που διαφωνούν με την πολιτική του), αυτό που συμβαίνει στις πρόσφατες σχέσεις Σαουδικής Αραβίας-Λιβάνου, είναι άλλη μια παταγώδη αποτυχία της Σαουδικής Αραβίας στην περιοχή. Μια αποτυχία που είναι η συνέχεια όσων έχουν προηγηθεί:
την στρατιωτική ήττα του Σουνίτικου συνασπισμού του Λιβάνου μεταξύ 2006-2008 από την Σιϊτική φιλο-ιρανική Χεζμπολά, την αποτυχία να εκμεταλλευτούν οι Σουνίτικες οργανώσεις το κύμα της «Αραβικής άνοιξης» το 2011-12, τις πρόσφατες στρατιωτικές ήττες από τον Λιβανέζικο στρατό των οπαδών της Αλ Νούσρα και του ISIS που κάποια στιγμή έλεγξαν κάποιες παραμεθόριες περιοχές στα σύνορα με την Συρία.
Τώρα, η άγαρμπη παρέμβαση των Σαουδαράβων οδήγησε σε γενικευμένη κατακραυγή εναντίον τους ακόμη και από τους μετριοπαθείς Σουνίτες και τους συντηρητικούς Χριστιανούς και Δρούζους. (“Stratford: In Lebanon, Saudi Arabia attempts the impossible” 16/11/2017).
Μόνο το γειτονικό… Ισραήλ βγήκε ανοιχτά υπέρ των Σαουδαράβων καθώς εκτιμά ότι κάπως έπρεπε να αντιμετωπιστεί η διαρκώς αυξημένη επιρροή που ασκεί η Χεζμπολά και μέσω αυτής το Ιράν.
Ως συνέπεια των τελευταίων εξελίξεων και της παρέμβασης του Ισραήλ, ο (χριστιανός) αρχηγός των Λιβανέζικων ενόπλων δυνάμεων έθεσε τον στρατό σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητας για να αντιμετωπίσει την προβλεπόμενη ισραηλινή επιθετικότητα. Ο δε υπουργός Εξωτερικών του Λιβάνου (επίσης χριστιανός Μαρωνίτης) είπε πως παρακαλεί να δώσει η θεία πρόνοια να επιτεθεί το Ισραήλ στον Λίβανο τώρα που το περιμένουν και βρίσκονται σε ενότητα για να του δώσουν ένα γερό μάθημα! (“Russia Today” 21/11/2017).
Ωστόσο, όπως το Stratford σημειώνει στην ίδια ανάλυση, θα ήταν πιο αποτελεσματική η άσκηση πίεσης στο Λίβανο μέσα από την ομηρία των 200-500 χιλιάδων Λιβανέζων οικονομικών μεταναστών που εργάζονται στη Σαουδική Αραβία και συνεισφέρουν με ζεστό συνάλλαγμα 8 δις δολαρίων ετησίως στην οικονομία του Λιβάνου, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει… (ό.π.).
Σε άλλα μέτωπα του ίδιου «Μεγάλου παιχνιδιού» της Μέσης Ανατολής» και στον απόηχο της πρωτοφανούς κρίσης ανάμεσα σε Σαουδική Αραβία και Κατάρ, η κυβέρνηση του Κατάρ, έστειλε την αστυνομία να εισβάλλει στο παλάτι του αυτοεξόριστου στο Παρίσι και καταζητούμενου Σεΐχη Σουλτάν Μπιν Σουχαϊμ Αλ Θανί, στα τέλη Οκτωβρίου στην Ντόχα.
Μέλη της οικογένειάς του χτυπήθηκαν, ενώ η αστυνομία συνέλαβε και εργαζόμενους-υπαλλήλους του. Παράλληλα πάγωσαν όλα τα περιουσιακά του στοιχεία, το παλάτι σφραγίστηκε, και όλα τα πολύτιμα κοσμήματα, τιμαλφή και έπιπλα πακεταρίστηκαν και κατασχέθηκαν.
Ο αυτοεξόριστος σεΐχης είχε φύγει από το Κατάρ όταν ξεκίνησε η κρίση το καλοκαίρι που οδήγησε στη δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού από την Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ, την Αίγυπτο του Σίσι και την Ιορδανία που κατήγγειλαν το Κατάρ ότι υποθάλπει την τρομοκρατία της Αλ Κάιντα και του ISIS και ότι προδίδει το σουνιτικό μπλοκ συμμαχώντας με το Ιράν.
Ο σεΐχης αυτός φαίνεται πως είναι ο άνθρωπος των Σαούδ στο Κατάρ καθώς είχε διαφωνήσει με την βασιλική του οικογένεια. Στις 18 Νοεμβρίου μάλιστα, με την βοήθεια της Σαουδαραβικής κυβέρνησης κάλεσε μια μεγάλη συγκέντρωση και διαδήλωση χιλιάδων υποστηρικτών της φυλής των Καφτάν που είναι μοιρασμένη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ. Μαζί τους και φιλοσαουδινοί εξόριστοι από το Κατάρ. Η διαδήλωση ήταν ένοπλη και συμβολικά κινήθηκε σε μια παραμεθόριο πόλη της Σαουδικής Αραβίας στα σύνορα με το Κατάρ.
Εκεί ο εν λόγω σεΐχης δήλωσε πως ξεκινάει αγώνα για να ρίξει την δυναστεία των Αλ Θανί που έχουν απομακρύνει το Κατάρ από τον δρόμο της Σαρία, και έχουν συμμαχήσει με τον «εχθρό» ληστεύοντας, όπως είπε, τους πόρους του.
Στο σημείο αυτό, να θυμηθούμε ότι πρόσφατα οικονομικοί αναλυτές σημείωσαν ότι οι εξαγωγές του Ιράν προς το Κατάρ, εξαιτίας της απομόνωσης που άσκησε ο σουνίτικος συνασπισμός υπό τους Σαούδ, αυξήθηκαν κατακόρυφα μέσα στο τρέχον έτος φτάνοντας στο 117%!
Το Ιράν ανέλαβε να τροφοδοτήσει με τις εξαγωγές του το Κατάρ, κυρίως με είδη διατροφής πρώτης ανάγκης. Παράλληλα οι μεγαλύτερες μεταφορικές-ναυτιλιακές εταιρίες του Ιράν, ανέστειλαν σχεδόν ολοκληρωτικά της δράση τους σε Εμιράτα και Ομάν και προσανατολίζονται προς το Κατάρ. Σε συνεχείς διαπραγματεύσεις βρίσκονται επίσης τα εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια των δύο χωρών καθώς και αρκετές τράπεζές τους για την σύναψη μιας σειράς συμφωνιών καθώς ο αποκλεισμός της Σαουδικής Αραβίας σπρώχνει ολοταχώς το Κατάρ στην αγκαλιά της Τεχεράνης.
Από κοντά και Τουρκικές και Αζέρικες εταιρίες που επιδιώκουν να επεκτείνουν την δράση τους στο Κατάρ τώρα που ζεστάθηκαν για τα καλά οι σχέσεις Τουρκίας-Ιράν-Αζερμπαϊτζάν υπό την Ρωσική ενθάρρυνση. Στο οποίο Κατάρ, η Τουρκία του Ερντογάν ξαφνικά και αναπάντεχα απέκτησε μια μεγάλη στρατιωτική βάση το καλοκαίρι, υποτίθεται ως εγγυήτρια της διαμεσολάβησης… (“Arab news” 17/10/2017, “Al Arabiya” 18/11/2017, “Financial Tribune” 19/11/2017)
Σε μια άλλη εξέλιξη τέλος, στις 9 Νοεμβρίου στην Χάγη της Ολλανδίας δολοφονήθηκε από αγνώστους ο Αχμάντ Μολά Νεϊσί, ηγέτης της ένοπλης πτέρυγας του αποσχιστικού κινήματος των Αράβων σουνιτών της Ιρανικής επαρχίας του Χουζεστάν, με τον τίτλο «Αραβικό κίνημα αγώνα για την απελευθέρωση του Αχβάζ».
Ο αραβικός πληθυσμός του Ιράν αν και δεν ξεπερνάει τα 2 εκατομμύρια κατοίκους, βρίσκεται συγκεντρωμένος στα σύνορα Ιράν-Ιράκ στην περιοχή που οι Άραβες ιστορικά αποκαλούν Αχβάζ και κατά καιρούς έχει κάνει βίαιες εξεγέρσεις κατά της Τεχεράνης. Ειδικά κατά την διάρκεια των πρώτων χρόνων της επανάστασης του 1979, ήταν η δύση που μέσω του Σαντάμ Χουσεΐν τότε, επιχειρούσε να προκαλέσει μια αραβική σουνίτικη εξέγερση κατά των σιιτών Ιρανών.
Αλλά και πιο πρόσφατα οι Σαουδάραβες φαίνεται πως χρηματοδότησαν το συγκεκριμένο αποσχιστικό κίνημα το οποίο όμως δεν χαίρει μεγάλης υποστήριξης.
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι πίσω από αυτή την δολοφονία βρίσκονται οι μυστικές υπηρεσίες του Ιράν, και αποτελεί αντίποινα στη δημόσια εκτέλεση ενός επιφανούς σιΐτη κληρικού που οργάνωσε πριν λίγους μήνες η Σαουδική Αραβία (“NL Times” 9/11/2017).
