Mε ανακοίνωσή της η Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών τονίζει:
Ως Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών πιστεύουμε ότι η τέχνη οφείλει να είναι καθολικά προσβάσιμη και από τους δημιουργούς και από τους δέκτες. Κι έτσι μοιραζόμαστε δυο σκέψεις για τις ακροάσεις και τον τρόπο που διεξάγονται, καθώς και για το ίδιο το καλλιτεχνικό όραμα.
Περί ακροάσεων:
❗ Τόσο ποσοτικά (ελάχιστες) όσο και ποιοτικά οι ακροάσεις φανερώνουν την βαθιά προβληματική πραγματικότητα.
Η ακρόαση για τον ηθοποιό θα έπρεπε να συντελεί την πρώτη ουσιαστική γνωριμία με τον σκηνοθέτη, όπου ως εργάτες της Τέχνης θα συνδημιουργήσουν έναν καινούριο κόσμο. Αντ’ αυτού στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί πια, μια στείρα διαδικασία με προαποφασισμένες θέσεις ή μια ατέλειωτη ουρά έξω από γνωστές θεατρικές σκηνές όπου άνθρωποι στοιβάζονται ανά δεκάδες πάνω σε μια σκηνή προκειμένου να αποδείξουν την καλλιτεχνική τους αξία. Ακόμα και στους κρατικούς φορείς που εμείς οι ηθοποιοί πληρώνουμε τις παραγωγές τους ως φορολογούμενοι πολίτες, οι ακροάσεις δεν αποτελούν ανοιχτή διαδικασία, παρόλο που ως τέτοιες ανακοινώνονται. Γιατί η πραγματικά ανοιχτή διαδικασία δεν απορρίπτει την/τον ηθοποιό μέσω ενός γραπτού βιογραφικού αλλά του δίνει τη δυνατότητα, με την φυσική του/ της παρουσία, να βιώσει τη εμπειρία της ακρόασης, ως ουσιαστικό μέρος της δουλειάς του, να εξασκηθεί και να αναμετρηθεί με αυτήν.
Περί Τέχνης:
❗ Η τέχνη του ηθοποιού δεν περιορίζεται στην Τεχνική. Η τεχνική βοηθάει ώστε να ανοίξει η φαντασία του σώματος, του μυαλού και της ψυχής. Είναι ο δρόμος όχι ο στόχος. Η απαίτηση για μια τεχνικίστικη αρτιότητα, για αρτιμέλεια αλλά και η αναφορά σε ηλικιακό όριο με βάση την χρονολογία και όχι την σκηνική παρουσία φανερώνει την παθογένεια της καλλιτεχνικής δημιουργίας και εκπαίδευσης.
❗ Από πότε το καλλιτεχνικό όραμα των σκηνοθετών ταυτίστηκε με τα παραπάνω; Η ιεράρχηση αυτών ως μοναδικό ζητούμενο καταλήγει στην υποχώρηση του περιεχομένου ως προς την μορφή (στην καλύτερη των περιπτώσεων με κάποιο αισθητικό ενδιαφέρον, στην χειρότερη ούτε με αυτό). Καλλιτεχνικά έργα που απλώς ωραιοποιούν και διασκεδάζουν αποκρύπτοντας την ουσία- το τραύμα.
👉”πετυχημένο έργο δεν είναι εκείνο που λύνει τις αντικειμενικές αντιφάσεις μέσα σε μια πλαστή αρμονία, αλλά εκείνο που εκφράζει την ιδέα της αρμονίας ενσωματώνοντας τις αντιφάσεις με τρόπο καθαρό και ασυμβίβαστο, στην ίδια την εσωτερική του δομή” Τ. Adorno
❗ Η εργαλειακή χρήση του ηθοποιού καταργεί την τέχνη του και την ικανότητά του να γίνεται δημιουργός. Περιορίζει αντί να ανοίγει ορίζοντες, ενισχύει τον ανταγωνισμό, το αίσθημα της ανασφάλειας, το αέναο κυνήγι προσόντων.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
◾περισσότερες ακροάσεις, καθολικά προσβάσιμες, με κριτήρια που καλύπτει το πτυχίο μας!!! ( αυτό που το ίδιο το Κράτος μας δίνει είτε μέσα από τις σχολές του είτε μέσα από τις εξετάσεις του Υπουργείου).
◾Ίσες ευκαιρίες για όλ@.
◾Κανένας διαχωρισμός με βάση το φύλο, την αρτιμέλεια ή την ηλικία να μην αποτελεί σταθερή και παγιωμένη απαίτησή στις ακροάσεις των κρατικών φορέων. Με σεβασμό στο καλλιτεχνικό όραμα του/της σκηνοθέτη/ιδας αλλά και με σεβασμό προς όλ@ τα συνέδαλφ@ μας.
Φτάνει με το Θέατρο των Αρίστων!
Φτάνει με τα φιλιά σε τουριστικές απομιμήσεις αρχαίων μεγαλείων!
Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών
