Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, από την εταιρία ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ, που αναλαμβάνει την παραγωγή της παράστασης “Έρωτες και θρήνοι γυναικών” με επιλογή αποσπασμάτων από τις τραγωδίες του Ευριπίδη στις 16 Σεπτεμβρίου, έχει μόλις ανακοινωθεί η ματαίωσή της.
Το έργο αυτό θα ανέβαινε με σκοπό να ενισχυθεί εν μέρει από τα έσοδά του η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία «Το Σπίτι του Ηθοποιού», η οποία είχε αναλάβει δια μέσου της προέδρου της, της παλαιμάχου ηθοποιού Άννας Φόνσου και μέρος της παραγωγής μαζί με την ανωτέρω εταιρία που ανήκει στον παραγωγό-εκδότη- σκηνοθέτη κ. Πάνο Αγγελόπουλο.
Η ματαίωση (ακόμη δεν είναι σαφές αν μιλάμε για οριστική ακύρωση ή για αναβολή) ήταν το αποτέλεσμα ανυπέρβλητων αδιεξόδων στα οποία είχε οδηγήσει η παραγωγή με τους αντεργατικούς και ανάλγητους χειρισμούς που έκανε απέναντι στους συντελεστές του θιάσου, επαγγελματίες ηθοποιούς, μουσικούς, χορογράφους κ.λπ. όλο το προηγούμενο διάστημα όπως προκύπτει από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας μας.
Από την ματαίωσή της μέχρι στιγμής μένουν στον αέρα, χωρίς να έχουν αποζημιωθεί ακόμη, και με άγνωστο το εάν, πότε και πως θα αποζημιωθούν, όλοι οι συντελεστές του έργου, δηλαδή οι 7 πρωταγωνίστριες ηθοποιοί, συν 2 ακόμη συμμετέχουσες, (που θα ερμήνευαν τους βασικούς ή βοηθητικούς ρόλους) καθώς επίσης και οι μουσικοί, χορογράφοι, βοηθοί και ο μεγάλος χορός για να μην υπολογίσουμε τους σκηνογράφους, ενδυματολόγους, τεχνικούς ήχου, βοηθούς κλπ. Συνολικά περίπου 40 άτομα.
Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Καταρχάς, μετά από ένα θηριώδες κάστινγκ-ακρόαση που διήρκεσε σχεδόν 10 μέρες, μέσα στον Ιούλιο, και που μετατράπηκε στις πρώτες μέρες του Αυγούστου σε σεμινάριο κινησιολογίας-χορογραφίας μετά την προεπιλογή από μια πληθώρα υποψηφίων, 18 ηθοποιών για τον χορό (που έκανε ο σπουδαίος συνθέτης-μουσικός κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου και η καταξιωμένη χορογράφος κα Έρση Πίττα), η παραγωγή ενημέρωσε ότι η πρόσληψή τους θα γίνει μετά από σύντομη περίοδο διακοπών του Αυγούστου στις 16 ή στις 20 του μήνα. Αυτό ανακοινώθηκε μόλις την τελευταία στιγμή αφήνοντας την ευθύνη στις επιλαχούσες ηθοποιούς για να οργανώσουν το σύντομο καλοκαίρι των διακοπών τους.
Αντί αυτού, στις 21 Αυγούστου και ενώ είχαν ήδη ξεκινήσει οι πρόβες, δόθηκε από την παραγωγή η σύμβαση εργασίας προς υπογραφή. Σε αυτήν αντί της κλαδικής του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) ή έστω της κατώτατης συλλογικής σύμβασης εργασίας της ΓΣΕΕ, δόθηκε μια υπο-σύμβαση ωρομισθίου-έργου με 3ωρη απασχόληση επί 6 μέρες την εβδομάδα για το διάστημα από 21 Αυγούστου έως 16 Σεπτεμβρίου με συνολικές μικτές αμοιβές περίπου 380 ευρώ (περίπου 200 ευρώ καθαρά ως μηνιαία αποζημίωση).
Κάποιες ηθοποιοί αρνήθηκαν την υπογραφή ζητώντας μια κανονική κλαδική σύμβαση που να ορίζει συγκεκριμένα τον συνολικό χρόνο εργασίας (μαζί με τις απρόβλεπτες αλλά σχεδόν υποχρεωτικές υπερωρίες), ολόκληρο ένσημο και όχι μισό, και την απαλοιφή του όρου της σύμβασης ως «σύμβασης έργου», καθώς θα έπρεπε να υπάρχει μέριμνα για την αποζημίωση σε περίπτωση που λόγοι ανώτερης βίας ή άλλοι λόγοι δεν επιτρέψουν την πραγμάτωση του έργου.
Κάποιες άλλες ηθοποιοί, ενώ δεν αρνήθηκαν την υπογραφή επιφυλάχθηκαν να απαντήσουν μέχρι να συμβουλευτούν λογιστή ή νομικό ή και το ΣΕΗ το ίδιο.
Όλες αυτές όμως, απολύθηκαν από την παραγωγή μετά από μια εβδομάδα προβών και ενώ είχε αρχίσει να γίνεται η μουσική και χορογραφική προ-Παρασκευή της παράστασης.
Μαζί τους απολύθηκε και ο βοηθός σκηνοθέτη επειδή υποστήριξε την διεκδίκηση της υπογραφής κανονικής σύμβασης από τις ηθοποιούς και αντιστάθηκε στις απολύσεις, καθώς και η βασική τραγουδίστρια και ηθοποιός, πάνω στη φωνή της οποίας ο κ. Παπαδημητρίου είχε αρχίσει να γράφει τις μελωδίες του, η οποία όμως για κακή τύχη του παραγωγού, είναι συνδικαλίστρια και εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ.
Όταν έγινε σαφές ότι το έργο κινδύνευε, η παραγωγή, όχι απευθείας, αλλά δια στόματος του ωφελουμένου ιδρύματος της κας Φόνσου(!), δήλωσε προφορικά στα τέλη Αυγούστου ότι απολύονται όλες και το έργο αναβάλλεται προς το παρόν.
Για 2-3 μέρες ανεστάλησαν οι πρόβες και κατόπιν η παραγωγή παίζοντας ένα κρυφτό με τους συνδικαλιστές του ΣΕΗ που είχαν έρθει μια φορά για ενημέρωση των συναδέλφων και καταγγελία του εργοδότη και αλλάζοντας τον χώρο των προβών, άρχισε να ειδοποιεί μία μία όσες ηθοποιούς είχαν υπογράψει τις ωρομίσθιες συμβάσεις έργου για να επανέλθουν. Ωστόσο η ανευθυνότητα και η προχειρότητά της φάνηκε και από το γεγονός ότι εκτός από τις 4 απολυμένες ηθοποιούς και τον βοηθό σκηνοθέτη που δεν είχαν υπογράψει την άθλια σύμβαση, παρέλειψε, αμέλησε ή δεν θέλησε αρχικά να καλέσει πίσω στην εργασία και άλλες 3 που είχαν υπογράψει κάτι που έκανε κατόπιν πιέσεων άλλων ηθοποιών μετά από άλλες 2-3 μέρες χαμένων προβών.
Παράλληλα σε όσες είχαν απολυθεί στάλθηκαν εξώδικες ειδοποιήσεις κοινοποίησης απόλυσης. Μέσα σε αυτές που απολύθηκαν, μια ηθοποιός έλαβε το εξώδικο την μέρα που έχασε τον πατέρα της. Άλλη μια ηθοποιός που είχε δηλώσει ότι αποποιείται της αμοιβής της για να δοθεί το ποσό στο «Σπίτι του Ηθοποιού» αρκεί να πάρει ολόκληρο ένσημο για την ασφάλιση του παιδιού της, επίσης απολύθηκε.
[ Ολόκληρο το κείμενο στο www.eek.gr ]
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΙΝΑΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Όταν έγινε σαφές πηγαίνοντας προς την τελική ευθεία των προβών με όσες απέμειναν, ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και κυρίως ότι με απολυμένες μερικές από τις βασικές του χορού ήταν επίφοβο ακόμη και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, νέες
διαφωνίες προέκυψαν στους συντελεστές της παραγωγής. Αιφνιδιαστικά με μηνύματα στις 12 τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 7 Σεπτεμβρίου η παραγωγή ενημέρωσε τον χορό ότι αναβάλλονται οι πρόβες του Σαββατοκύριακου 8 και 9.
Τέλος έγινε μια τελευταία προσπάθεια να σωθεί η παράσταση με την εσπευσμένη ηχογράφηση μερίδας των έτοιμων και δουλεμένων μουσικών θεμάτων από μεριάς του κ. Παπαδημητρίου την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου. Και μάλιστα σε αυτήν την ηχογράφηση συμμετείχε και ηθοποιός που είχε απολυθεί μια μέρα πιο πριν από την παραγωγή χωρίς να έχει γίνει αυτό γνωστό την ώρα που δούλευε στο στούντιο, ούτε σε αυτήν ούτε στον κ. Παπαδημητρίου.
Ωστόσο ακόμη και αυτή η ύστατη προσπάθεια αποδείχθηκε ατελέσφορη. Η κα. Φόνσου με επίσημη δημόσια ανακοίνωση της, την Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου, δηλαδή μόλις 6 μέρες πριν την παράσταση ανακοίνωσε (ξανά εκείνη και όχι ο εργοδότης-παραγωγός-σκηνοθέτης !!!) την ματαίωση της παράστασης. Στους λόγους της ματαίωσης αναφέρει κατά τρόπο ανακριβές και απολύτως δυσφημιστικό ότι οδηγήθηκε (εκείνη !!) σε αυτή την απόφαση μετά από υποτιθέμενους τραμπουκισμούς και απειλές από μεριάς του Σωματείου. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να μιλάει για την «εθελοντική» και άρα άνευ αμοιβής εργασία που υποτίθεται προσέφεραν οι συντελεστές της παράστασης, προσβάλλοντας βάναυσα όχι μόνο την ίδια την αλήθεια αλλά ακόμη και την επαγγελματική υπόσταση τους που απαξιώνετε εντελώς αυθαίρετα.
Ταυτόχρονα καταγγέλλει και την διοίκηση του Ηρωδείου (και κατ’ επέκταση το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ) διότι σύμφωνα με την ίδια, ζήτησε ενοίκιο ενώ αρχικά φέρονταν να το είχε παραχωρήσει δωρεάν για τον σκοπό της ενίσχυσης του ιδρύματος.
Η ίδια η εργοδοσία, η εταιρίαΗΧΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ, πολλές ώρες αργότερα, τα μεσάνυχτα της Δευτέρας 10 Σεπτεμβρίου με μήνυμα της, ανακοίνωσε επίσημα την ματαίωση και δεσμεύτηκε να αποζημιώσει τις ηθοποιούς.
Το ΣΕΗ με επίσημη ανακοίνωση του, την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου διαψεύδει την κα. Φόνσου που μιλάει για απειλές και τραμπουκισμούς. Άλλωστε όπως προκύπτει και από το ρεπορτάζ σε καμιά από τις παρεμβάσεις του στον χώρο των προβών δεν υπήρξε παρεμπόδιση και αυτές είχαν αμιγώς ενημερωτικό χαρακτήρα. Εξάλλου αυτό είναι εύκολο να αποδειχθεί και από το οικείο αστυνομικό τμήμα, περιπολικό του οποίου ήρθε σε μια από αυτές τις περιπτώσεις και απλά κατέγραψε επίσημα το συμβάν ότι σε δηλωμένο (;) εργασιακό χώρο προβών, εκλεγμένοι συνδικαλιστές έκαναν ενημέρωση στους συναδέλφους τους.
Παράλληλα το ΔΣ του Φεστιβάλ Αθηνών με επίσημη ανακοίνωση, διαψεύδει με την σειρά του, τις ανυπόστατες καταγγελίες της κας. Φόνσου και κάνει σαφές ότι είχε συμφωνηθεί εξ αρχής με το «Σπίτι του Ηθοποιού» ένα συμβολικό ενοίκιο για το Ηρώδειο για τα έξοδα των υπαλλήλων-ταξιθετών κλπ περίπου στο 1/10 του κανονικού και ήταν γνωστό.
Όπως χαρακτηριστικά λέει η ανακοίνωση του Φεστιβάλ Αθηνών «η παράσταση δεν αναβάλλεται για αυτό αλλά για λόγους που η ίδια η κα. Φόνσου γνωρίζει».
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΑΣΗ
Μέσα από αυτόν τον μικρό σε διάρκεια και μέγεθος, αγώνα, ήρθε στην επιφάνεια με έναν εμβληματικό τρόπο η σημασία της μάχης για την επαναφορά των συμβάσεων που υποτίθεται η κυβέρνηση διαφημίζει ως δήθεν θετική παρενέργεια της πολυδιαφημιζόμενης εξόδου από τα μνημόνια.
Στα χρόνια της μνημονιακής κατάρρευσης των εργασιακών δικαιωμάτων, οι εργοδότες στον χώρο του θεάτρου, παραγωγοί και μεγάλες σκηνές για να αποφύγουν κάθε πιθανότητα συζήτησης για την μετενέργεια πριν ή μετά τα μνημόνια αποφάσισαν να διαλύσουν και τυπικά την εργοδοτική ένωση που θεωρητικά θα ήταν θεσμικά υποχρεωμένη να συζητήσει και έτσι να υπογράψει την σύμβαση εργασίας με το Σωματείο Ηθοποιών.
Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι ακόμη και τώρα που θεωρητικά μπορεί ο κλάδος των εργαζομένων να διεκδικήσει την υπογραφή της, δεν υπάρχει φορέας με τον οποίο να το διαπραγματευτεί και είναι αναγκασμένος να πηγαίνει σε κάθε μια παραγωγή και σε κάθε μια παράσταση ξεχωριστά.
Και όταν μιλάμε για παραγωγές που θα απασχολήσουν ηθοποιούς για λίγους μήνες ή λίγες εβδομάδες, μιλάμε για την απόλυτη εργοδοτική αυθαιρεσία. Προϊόν από την μια μεριά τόσο της εισόδου στον χώρο του θεάματος μιας σειράς επιχειρηματιών άσχετων με τα καλλιτεχνικά που έχουν άλλες επιδιώξεις φανερές ή μη, αλλά και της υπερπληθώρας ιδιωτικών και αμφιβόλου αξίας σχολών υποκριτικής που παρέχουν έναντι πανάκριβης αμοιβής πτυχία χωρίς καμιά αξία αλλά που ωστόσο κρατάν καθηλωμένες τις αμοιβές εξαιτίας της υπερπροσφοράς.
Από την μεριά του το ΣΕΗ για χρόνια παραδομένο στην ανυποληψία και απραξία (και η κα. Φόνσου έχει μερίδιο της ευθύνης σε αυτό από την προγενέστερη θητεία της ως επικεφαλής του πριν από χρόνια), επιδιώκει το τελευταίο διάστημα να ζωντανέψει τον κλάδο μέσα από μια νέα γενιά ηθοποιών που καλούνται να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους, μακριά από τις ήττες του παρελθόντος και με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα των ηθοποιών.
Τέλος, με την περίπτωση της εμπλοκής στην υπόθεση του ιδρύματος του «Σπιτιού του Ηθοποιού» και χωρίς να δικαιούται κανείς να μηδενίσει την προσφορά του σε άπορους ηθοποιούς, πρέπει να δούμε πως μετατρέπεται η αλληλεγγύη από πράξη ανθρωπισμού, σε αφ υψηλού «φιλανθρωπία» με «δανεικά κόλλυβα», και με την χρησιμοποίηση του ως μοχλού παραβίασης των εργασιακών δικαιωμάτων των ανθρώπων των οποίων υποτίθεται θέλει να βοηθήσει.
Ακολουθούν τα link με τις ανακοινώσεις του ΣΕΗ, του ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ και του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ
