Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και κατοχύρωση των θέσεων εργασίας
Η προηγούμενη εβδομάδα, ήταν μια ακόμα από αυτές που οι ζωές και το μέλλον περίπου 12.000 εργαζομένων και των οικογενειών τους, της αλυσίδας Μαρινόπουλος, έγιναν παιχνιδάκι ψεύτικων ελπίδων, διαδόσεων και business plan διάσωσης του Ομίλου.
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι αποκομμένο από την αγωνία που έχει η ίδια η κυβέρνηση και για το απίστευτο πολιτικό κόστος που σίγουρα θα προκαλέσει.
Αυτό εξηγείται από το γεγονός, πως ένα οριστικό λουκέτο στο Μαρινόπουλο, δε θα σημάνει μόνο την απώλεια περίπου 1,2 δις ευρώ που είναι το άθροισμα των ανοιγμάτων του Μαρινόπουλου προς τις τράπεζες και τους προμηθευτές του. Λίγο είναι γνωστό, πως από τα 1,5 δις ευρώ του συνολικού τζίρου της αλυσίδας, εκατοντάδες εκατομμύρια προέρχονται από προϊόντα που σε ένα ποσοστό 99% προέρχονται από έλληνες προμηθευτές. Σε αυτούς τους προμηθευτές υπολογίζεται ότι εργάζονται 10.000 εργαζόμενοι, που θα προστεθούν στους άνεργους του Μαρινόπουλου.
Το business plan, που συζητήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, για τη διάσωση της αλυσίδας και το οποίο έχει στο κέντρο του την εξαγορά από την αλυσίδα Σκλαβενίτη, προβλέπει τραπεζική χρηματοδότηση της τάξης των 300 εκατομμυρίων ευρώ, για την εξόφληση των προμηθευτών, μετά από «κούρεμα» όμως των οφειλών του Μαρινόπουλου προς αυτούς σε ποσοστό 40%! Κερδισμένες δηλαδή και πάλι οι τράπεζες, και ο νέος επίδοξος σωτήρας Σκλαβενίτης, ο οποίος θα αναλάβει αφού ο Μαρινόπουλος ξεφορτώσει περίπου τις μισές οφειλές του προς τους προμηθευτές! Καταλαβαίνουμε τι θα σημαίνει για τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς αυτών των 10.000 εργαζομένων στις προμηθεύτριες εταιρείες του Μαρινόπουλου, ένα τέτοιο κούρεμα οφειλών!
Οι σχέσεις «αίματος» μάλιστα μεταξύ τραπεζών και Μαρινόπουλου, αλλά και συνολικά του κεφαλαίου, αποδεικνύεται με το στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας, ότι την περίοδο 2011-2014 η εταιρεία αύξησε το δίκτυό της μέσω εξαγορών και από 554 καταστήματα, στο τέλος του 2014 είχε 705! Μια φορά ροή κεφαλαίων για αρπαχτές επεκτάσεων, δεύτερη φορά για χάρισμα χρεών, όταν για έναν απλό εργαζόμενο με ασήμαντα χρέη προς τις τράπεζες κρίνεται η προσωποκράτηση!
Μέσα στον Ιούλιο το Ε.Ε.Κ. πραγματοποίησε εξόρμηση σε μεγάλα καταστήματα της αλυσίδας Μαρινόπουλου. Tο κείμενο που μοιράστηκε και αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο φως των νέων εξελίξεων, τονίζει:
«Η μονοπωλιακή διάρθρωση της καπιταλιστικής αγοράς έχει ορισμένες αναπόφευκτες συνέπειες. Το ντόμινο των επικείμενων χρεοκοπιών δείχνει την ανάγκη του κοινωνικού σχεδιασμού της παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης ενάντια στην αναρχία της καπιταλιστικής αγοράς.
Αντίθετα προς τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας απαιτείται η άμεση εθνικοποίηση της αλυσίδας ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, χωρίς καμιά αποζημίωση στους μετόχους και το μεγάλο κεφάλαιο. Ο λαός χρειάζεται επειγόντως εξαιτίας και της κρίσης ένα εκτεταμένο εθνικοποιημένο δίκτυο διάθεσης βασικών προϊόντων, χωρίς τα χρέη των καπιτα-ληστών, με τον πλήρη έλεγχο των εργαζομένων στη διοίκηση της αλυσίδας και χωρίς μεσάζοντες που απομυζούν τον κόπο και τον ιδρώτα της κοινωνικής εργασίας. Με αυτή την πολιτική κατεύθυνση και την αναγκαία ανάδειξη μορφών αγώνα που θα συσπειρώνουν το σύνολο της εργαζόμενης πλειοψηφίας και τους ανέργους, υπερβαίνοντας την πεπατημένη τόσο της απλής καταγγελίας όσο και εκείνη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ο αγώνας αυτός μπορεί να στήσει την κυβέρνηση και την εργοδοσία με την πλάτη στον τοίχο και να νικήσει.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, η πάλη μας να κρατήσουμε τις δουλειές μας, πρέπει να βρίσκεται απέναντι, ανεξάρτητη από τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των αφεντικών, του κράτους που τους κάνει πλάτες, και των συνδικαλιστών γραφειοκρατών, που είναι βέβαιο πως θα συνεχίσουν να καλλιεργούν ανάμεσά μας την αναμονή. Τώρα είναι ευκαιρία να διαμορφώσουμε τα δικά μας ανεξάρτητα κέντρα αγώνα, να συζητήσουμε και να δράσουμε μαζί με άλλους εργαζόμενους που αυτές τις μέρες βλέπουν να χάνουν τη δουλειά τους. Για να μπορέσουμε να διώξουμε όλες τις κυβερνήσεις που εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές, να οργανώσουμε εμείς την κοινωνία, με τα δικά μας όργανα άσκησης πολιτικής, με τη δική μας κυβέρνηση και εξουσία».
Ν. Πελεκούδας
