Στις 29/1/2020 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχοντας στο πλευρό του τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενγιαμίν Νετανιάχου και τον ηγέτη της ισραηλινής αντιπολίτευσης Μπένι Γκάντς παρουσίασε το νέο του σχέδιο για το Ισραήλ και το μέλλον του πολύπαθου παλαιστινιακού λαού. Το γεγονός ότι στην παρουσίαση δεν υπήρχε κανένας εκπρόσωπος της παλαιστινιακής πλευράς από μόνο του λέει πολλά. Τα βασικά σημεία του σχεδίου είναι τα εξής:
1. Τα «δύο» κράτη: Διαβάζοντας το σχέδιο Τράμπ ο καθένας μπορεί να αντιληφτεί ότι αυτό που περιγράφει ο αμερικάνος πρόεδρος ως «παλαιστινιακό κράτος» δεν μπορεί κατά καμιά έννοια να θεωρηθεί ως κράτος αλλά ως «περιτύλιγμα» της συγκεκριμένης έννοιας. Προκειμένου βέβαια οι Παλαιστίνιοι να έχουν δικαίωμα να αποκτήσουν ακόμα και αυτή την πετσοκομμένη μορφή κρατικής οντότητας όπως περιγράφεται στο σχέδιο θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουν το Ισραήλ ως «Εβραϊκό κράτος», «να απορρίψουν την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές της», να αφοπλίσουν τη Χαμάς που τώρα ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας. Αντίστροφα το νέο κράτος δεν θα μπορεί να διαθέτει τακτικό στρατό, δεν θα έχει τη δυνατότητα ελέγχει τον εναέριο χώρο του και τα χωρικά του ύδατα, δεν θα είναι σε θέση να συμμετέχει σε πολυμερείς οργανισμούς και να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες. Το μόνο που του απομένει είναι η διεθνής αναγνώρισή του από τον ΟΗΕ υπό όρους και σε τέσσερα χρόνια.
2. Οι «δύο» Ιερουσαλήμ: Το Ισραήλ διατηρεί ως πρωτεύουσα την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ ενώ στο νέο παλαιστινιακό κράτος «παραχωρείται» η άδεια να μετονομαστούν μερικά χωριά Παλαιστινίων στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ που όμως δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση οργανικό μέρος της πόλης σε «Al Quds» (αραβική ονομασία της Ιερουσαλήμ). Μέσω του σχεδίου μάλιστα οι ΗΠΑ δεσμεύονται ότι θα ανοίξουν πρεσβεία εκεί – τρομακτικός κυνισμός.
3. Ένα εδαφικά συνεχές παλαιστινιακό κράτος: Ο Τραμπ προτείνει ένα παλαιστινιακό κράτος «εδαφικά συνεχές» γεγονός ωστόσο πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί αφού αυτή η περιοχή είναι κατακερματισμένη από ισραηλινούς οικισμούς ενώ γίνεται λόγος και για δημιουργία νέων σύγχρονων δικτύων μεταφορών όπως για παράδειγμα σιδηροδρομική γραμμή μεγάλης ταχύτητας που θα συνδέει τη Γάζα με τη Δυτική Όχθη.
4. Το προσφυγικό ζήτημα: Ουσιαστικά το σχέδιο αποτελεί τον νεκροθάφτη του δικαιώματος των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στα εδάφη απ’ όπου εκδιώχθηκαν, ιδιαίτερα μέλη οικογενειών που εγκατέλειψαν τις περιοχές αυτές μετά τον πόλεμο του 1967. Το σχέδιο Τραμπ ρητά αναφέρει: «Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες θα έχουν την επιλογή να ζήσουν στο μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος, να ενταχθούν στις χώρες στις οποίες διαμένουν σήμερα ή να εγκατασταθούν σε μια τρίτη χώρα».
5. Το μέλλον των προσαρτημένων οικισμών: Το σχέδιο προβλέπει ότι περίπου το 30% των εδαφών της Δυτικής Όχθης θα καταλήξει επισήμως στο εβραϊκό κράτος λόγω της ύπαρξης των οικισμών που ανέγειρε στην περιοχή κατά το προηγούμενο διάστημα. Από την άλλη το Ισραήλ δεσμεύεται: να παγώσει την ανάπτυξη οποιουδήποτε νέου οικισμού για τα επόμενα τέσσερα χρόνια (χρονικό διάστημα που δίνεται ως προθεσμία στους Παλαιστίνιους προκειμένου να δεχτούν το σχέδιο).
6. Και τα απαραίτητα «ψίχουλα»: Ανάπτυξη, επενδύσεις, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Όροι που επιχειρούν να χρυσώσουν το χάπι σε τέτοιου είδους «σχέδια» που κατά καιρούς έχουν κατατεθεί από τους ιμπεριαλιστές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και από εδώ. Έτσι, στο σχέδιο προβλέπονται επενδύσεις της τάξεως των 50 δις δολαρίων για το νέο παλαιστινιακό κράτος, η δημιουργία σε βάθος δέκα χρόνων ενός εκατομμυρίου νέων θέσεων εργασίας, η μείωση της φτώχειας κατά 50%, ο διπλασιασμός ή ακόμα και ο τριπλασιασμός του ΑΕΠ…
Το σχέδιο απορρίφτηκε από τον παλαιστινιακό λαό που για άλλη μια φορά δεν φαίνεται διατεθειμένος να εγκαταλείψει τον πολύ δύσκολο αγώνα που δίνει όλες αυτές τις δεκαετίες. Τέτοιες «λύσεις» είναι απλά ανέφικτες και μη ρεαλιστικές ακόμα και αν εξεταστούν σε τεχνικό επίπεδο με τα σημερινα δεδομένα. Η μοναδική λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα είναι η δημιουργία μιας ελεύθερης και σοσιαλιστικής δημοκρατίας σε όλο το έδαφος της ιστορικής Παλαιστίνης, όπου ανεξάρτητα από θρησκεία και από φυλή θα μπορούν να ζήσουν μαζί Μουσουλμάνοι, Εβραίοι και Χριστιανοί. Για μια σοσιαλιστική ομοσπονδία των λαών της Μέσης Ανατολής.
Χαλβατζής Αλέξης
