ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ: ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ ΑΓΩΝΑΣ, ΣΤΟ ΒΟΛΟ… «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»!
Πάνω από 160 μέρες απεργίας κι ο αγώνας συνεχίζεται
Όταν οι διάφοροι κονδυλοφόροι «συγχαίρουν» τους εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας στο Βόλο, για τη «συνετή» στάση τους να υποταχθούν εγκαίρως στη μείωση ωραρίου, έτσι ώστε σήμερα να έχουν επιστρέψει ήδη σε υπερπλήρες ωράριο, «ξεχνούν» να μας πουν πως αυτό έγινε λόγω της απεργίας στον Ασπρόπυργο και της ανάθεσης σημαντικού μέρους των παραγγελιών του στο εργοστάσιο του Βελεστίνου. Έτσι λοιπόν οι εργάτες του Βόλου δεν δουλεύουν απλά 8ωρο, αλλά δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα για να βγουν οι παραγγελίες του αφεντικού Μάνεση και να πιεστούν οι απεργοί της Αθήνας να παύσουν τον αγώνα.
Τα άμεσα αποτελέσματα αυτής της εντατικοποίησης της παραγωγής, τα οποία επίσης περνάνε στα ψιλά των ΜΜΕ, είναι τα εργατικά ατυχήματα και η διακινδύνευση της ίδιας της ζωής των εργατών. Άμεσο αποτέλεσμα, λοιπόν, της ανάθεσης παραγγελιών στο Βόλο για να σπάσει η απεργία στον Ασπρόπυργο, ήταν και το πολύ σοβαρό ατύχημα της 31/3 όταν κι έγινε σφοδρότατη έκρηξη στο σύστημα ψύξης του εργοστασίου του Βελεστίνου, από την οποία τραυματίστηκε ο εργάτης Βασίλης Ζόλιας. Η έκρηξη που προκλήθηκε επειδή το σύστημα δεν είχε συντηρηθεί εδώ και καιρό όπως προβλέπεται, λόγω της εντατικοποίησης, ήταν τόσο ισχυρή, που τίναξε την στέγη του εργοστασίου στον αέρα! Θυμίζουμε ότι προ 3 εβδομάδων, πάλι στο Βόλο, η εργατική τάξη θρήνησε ένα νεκρό από ατύχημα στο εργοστάσιο της Coca-Cola. Η συμπαιγνία ΜΜΕ και διοίκησης προσπάθησε επί μέρες να κουκουλώσει το ατύχημα στη Χαλυβουργία. Όταν πλέον αποκαλύφθηκε στη κοινή γνώμη, σαν θλιβερή προσθήκη στη συγκάλυψη των ευθυνών της εργοδοσίας, ο γραφειοκράτης πρόεδρος του εργοδοτικού σωματείου δήλωσε σε ραδιόφωνο πως ο εργάτης τραυματίστηκε επειδή έπεσε και χτύπησε από μόνος του, τρομαγμένος από την έκρηξη. Λίγο ακόμα και θα του ζήταγε και τα ρέστα… Ταυτόχρονα, πριν καλά-καλά βγει το πόρισμα της έρευνας, η Μάγδα Ηλιδάκη, επικεφαλής του Τμήματος Επιθεώρησης Ασφάλειας και Υγιεινής Μαγνησίας, απέδωσε την έκρηξη σε… «ανθρώπινο λάθος».
Από την στιγμή που ο Μάνεσης, με τις πλάτες ΜΜΕ-κράτους-εργατοπατέρων, δεν λογοδοτεί πουθενά γι’ αυτά τα εργοδοτικά εγκλήματα που έχουν ταυτόχρονα κερδοσκοπικό και απεργοσπαστικό περιεχόμενο, έχει το ελεύθερο να συνεχίζει να εξασκεί τις άθλιες πιέσεις του στους απεργούς του Ασπροπύργου. Όπως λοιπόν του επιτρέπει ο νόμος κάθε μήνα, προχωρά σε νέες απολύσεις εργατών, με τον αριθμό να φτάνει πλέον στις 104 για τον μήνα Απρίλιο. Επίσης, συνεχή είναι πλέον τα περιστατικά στη πύλη του εργοστασίου με βαλτούς απεργοσπάστες να δημιουργούν ένταση «απαιτώντας» να μπουν για δουλειά. Όπως όμως έχει αποδειχτεί εδώ και κοντά 6 μήνες, αυτού του είδους οι λεονταρισμοί απευθύνονται σε «ώτα μη ακουόντων», με τους Χαλυβουργούς να μην κάνουν πίσω ούτε σπιθαμή. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό, παίζει και η πρωτοφανής αλληλεγγύη που συνεχίζει να εκφράζεται στο πρόσωπο τους από κάθε γωνιά, όχι απλά της Ελλάδας, αλλά του πλανήτη, με τρόφιμα, χρήματα και ψηφίσματα να συγκεντρώνονται από εργατικές οργανώσεις, σωματεία και συλλογικότητες ακόμα και στις πιο απόμακρες χώρες.
Το ατύχημα στο Βόλο αποκάλυψε πως δεν υπάρχει τρόπος κανείς εργάτης, ιδιαίτερα σήμερα στη μέση μιας χρεοκοπίας, να «εξασφαλιστεί» μέσα στο καπιταλισμό, όντας υποταγμένος. Κάθε φορά που η εργατική τάξη κάνει ένα βήμα πίσω, τα αφεντικά θα την πιέσουν να κάνει δέκα βήματα, να υποστεί νέες θυσίες και νέα τρισχειρότερα βάσανα, να δώσει και την ζωή της για τα κέρδη τους και τη σωτηρία τους. Η συνεπής στάση της εργατικής τάξης είναι αυτή που εδώ και 6 μήνες εκπέμπει σαν φάρος από τον Ασπρόπυργο: ούτε βήμα πίσω κι ενωμένοι μέχρι τη νίκη. Αυτή τη στάση θα πρέπει να πάρουν σαν παράδειγμα οι Χαλυβουργοί του Βόλου, σπάζοντας την υποταγή, πριν θρηνήσουν και οι ίδιοι ανθρώπινα θύματα ανάμεσα στους συναδέλφους τους. Το καθεστώς γαλέρας που έχει επιβληθεί στο Βόλο με τους φρενήρεις ρυθμούς της παραγωγής, είναι μια άλλη, διαφορετική όψη της ίδιας όμως συνθήκης ενάντια στην οποία μάχονται εδώ και 6 μήνες οι Χαλυβουργοί του Ασπροπύργου: της καπιταλιστικής ασυδοσίας, που δεν λογαριάζει τίποτα, ούτε καν μπροστά στην καταστροφή ανθρώπινων ζωών, είτε αυτή έρθει μέσα από τις απολύσεις και την εξαθλίωση, είτε μέσα από τα «εργατικά ατυχήματα». Φρένο σε αυτή την ασυδοσία μπορεί να βάλει μόνο η ενωμένη και πολιτικά ανεξάρτητη εργατική τάξη, που επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων, θα συντρίψει το κράτος και θα παύσει για πάντα την κανιβαλική κυριαρχία του κεφαλαίου.
Κώστας Απ.
Νέα Προοπτική τεύχος #524# Σάββατο 14 Απριλίου 2012
