Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Λέσβο και την Χίο αποτελούν την πρώτη τεράστια ήττα της κυβέρνησης της ΝΔ που αποκάλυψε το αληθινό της πρόσωπο και που την οδήγησε σε ανεπανόρθωτη φθορά.
Αξίζει να μελετηθούν ιδιαίτερα διότι σε αυτά συμπυκνώνεται μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και σε μικρογραφία όλη η διαλεκτική ανάμεσα στην λαϊκή εξέγερση και στον φασισμό που είναι τα δύο άκρα, ενωμένα σε μια ενότητα αντιθέτων σε διαπάλη.
Η προσπάθεια επιβολής με την ωμή αστυνομική βία των ΜΑΤ της πράξης επιβολής των κλειστών δομών ΠΡΟΚΕΚΑ στα δύο νησιά, έγινε με πολεμικό σχεδιασμό εκστρατείας ενός κατοχικού στρατού απαρτιζόμενου από 14-15 διμοιρίες ΜΑΤ ανά νησί. Ο σκοπός ήταν να ξεκινήσουν οι εργασίες περίφραξης στις δύο περιοχές όπου τα ΠΡΟΚΕΚΑ επρόκειτο να φτιαχτούν μετά την ΠΝΠ με τα οποία επιτάχθηκαν. Με τον γνωστό κατσαπλιάδικο τρόπο τα λαμόγια της κυβέρνησης έβγαλαν στην ΔΙΑΥΓΕΙΑ με την διαδικασία της κατεπείγουσας πρόσκλησης ενδιαφέροντος σε τρεις επιλεγμένες Ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες την δημοπράτηση των έργων περίφραξης. Η πρόσκληση δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου στις 12 το μεσημέρι και έληγε την Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου στις 12 το μεσημέρι. Οι τρεις εταιρίες που επιλεχθήκαν αποφάσισαν να μην χτυπήσουν η μία την άλλη και να μοιραστούν την δουλειά που σε κάθε νησί (Λέσβος, Χίος, Σάμος) αγγίζει το 1 εκατομμύριο ευρώ. Έτσι η Λέσβος πήγε στον Μπόμπολα, η Σάμος στον Μυτιληναίο και η Χίος στην ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ που ανήκει στον πεθερό του υπουργού Γεραπετρίτη.
Ευθύς αμέσως η κυβέρνηση σε μια στρατιωτικού τύπου επιχείρηση επίταξε δύο επιβατικά πλοία αλλάζοντας τα δρομολόγια τους και τα αποβίβασε μετά τα μεσάνυχτα στην Μυτιλήνη και στα Μεστά της Χίου αφού πρώτα είχε σβήσει σε μια στρατιωτικού τύπου ενέργεια το δορυφορικό τους στίγμα.
Οι κάτοικοι και των δύο νησιών όμως είχαν ήδη σημάνει συναγερμό στήνοντας οδοφράγματα στις εξόδους των λιμανιών και σε διάφορα σημεία του οδικού δικτύου που οδηγεί στους επίμαχους χώρους.
Οι άγριες συγκρούσεις ξεκίνησαν από τα ξημερώματα της Τρίτης 25 Φεβρουαρίου και δεν σταμάτησαν ούτε την τελευταία στιγμή όταν η αγελαία, ταπεινωμένη και χωρίς συνοχή και ηθικό αστυνομική δύναμη των εκατοντάδων ΜΑΤατζήδων έφευγε από το λιμάνι των Μεστών το μεσημέρι της Πέμπτης 27 Φεβρουαρίου σπάζοντας ΙΧ των κατοίκων. Κατά την διάρκεια του 48ωρου η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων, πλαστικών σφαιρών και ρίψεων νερού με πίεση.
Μέσα σε αυτές τις 48 ώρες και τα δύο νησιά έζησαν μια πρωτοφανή αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση στην οποία συμμετείχαν όλες οι οργανωμένες και ανένταχτες δυνάμεις της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, αλληλέγγυοι, εργαζόμενοι με τα δύο Εργατικά Κέντρα και όλα τα σωματεία να κηρύσσουν 3ημερη γενική απεργία, οι δήμοι (πλην του δήμου της πόλης της Μυτιλήνης που απουσίασε επιδεικτικά) και χιλιάδες πολίτες που κινήθηκαν αυτόβουλος με ότι και αν είχαν στο μυαλό τους.
Μέσα σε αυτούς φυσικά πάρα πολλοί δεν αντιτάχθηκαν απλά και μόνο σε κάθε είδους δομή ανοιχτή ή κλειστή για λόγους αρχής, αλλά υπήρχαν και πάρα πολλοί που κινήθηκαν με ξενοφοβικά ή τοπικιστικά ελατήρια.
Στην Λέσβο, κυριάρχησε ο λόγος της αριστεράς με τα εργατικά σωματεία και τις ενώσεις των γυναικών και τα τοπικά κοινοτικά συμβούλια. Στην Χίο χωρίς να λείπουν αυτά, υπήρχε σαφές προβάδισμα των τοπικιστικών στοιχείων που απλά θέλουν να «φύγει το πρόβλημα από το νησί». Και τα δύο όμως συνέκλιναν στην βίαιη αντιπαράθεση με τις αστυνομικές δυνάμεις. Στην Χίο που κατάφεραν να φτάσουν στο επίμαχο σημείο των έργων – και αφού οι στρατιώτες του μηχανικού απειλήθηκαν με στρατοδικείο όταν προσωρινά αρνήθηκαν να εκτελέσουν τα έργα εκσκαφής – βρέθηκαν αποκλεισμένη σε ένα οροπέδιο γεμάτο πέτρες όπου κατά κύματα οι κάτοικοι τους λιθοβολούσαν. Στην Λέσβο δεν κατάφεραν να διασπάσουν τον κλοιό των κατοίκων και επιχείρησαν να κόψουν δρόμο μέσα από δασική έκταση αποψιλώνοντας την.
Την δεύτερη μέρα της αστυνομικής εκστρατείας, δύο καταδρομικές επιθέσεις στα ξενοδοχεία που διέμεναν τα ΜΑΤ (στον Καρφά της Χίου και στην Γέρα της Λέσβου) αποτέλεσαν την καμπή που έριξε το ηθικό τους στα τάρταρα. Στην πρώτη λυντσαρίστηκαν κυριολεκτικά 9 αστυνομικοί που πιάστηκαν κοιμώμενοι στα κρεβάτια τους, ενώ στην δεύτερη που έγινε εν τη απουσία τους, πετάχτηκαν στον δρόμο και κάηκαν όλα τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Στην Χίο συνεχίστηκαν οι μάχες με αυτοσχέδιες ρουκέτες από το Πασχαλιάτικο έθιμο του Βροντάδου, ενώ το βράδυ της Πέμπτης στην Λέσβο μερικοί κάτοικοι κατέβησαν με καραμπίνες κυνηγετικές που έριξαν τόσο προειδοποιητικές βολές όσο και στο ψαχνό.
Το βράδυ της Τετάρτης 26 Φεβρουαρίου 6 διμοιρίες των ΜΑΤ στην Λέσβο είχαν αναγκαστεί να υποχωρήσουν και να βρουν καταφύγιο πολιορκούμενες από χιλιάδες κατοίκους σε στρατόπεδο του πεζικού καθώς είχαν εξαντληθεί τα δακρυγόνα τους, ενώ άλλες δύο είχαν αποκοπεί και είχαν κρυφτεί βαθιά μέσα στο δάσος μέχρι να ξημερώσει!! Ταυτόχρονα σε Χίο και σε Λέσβο δεκάδες εθνοφύλακες, κάτοικοι των νησιών παρουσιάστηκαν και ζήτησαν να καταθέσουν τα όπλα τους στην στρατιωτική διοίκηση σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την «πατρίδα που τους πουλάει».
Όταν οι συνδικαλιστές της ΠΟΑΣΥ συναντήθηκαν το απόγευμα της Τετάρτης με την ηγεσία της ΕΛΑΣ ήταν σαφείς όπως λέει το ρεπορτάζ: «ή αποσύρετε τις δυνάμεις ή κάνουμε λευκή απεργία».
Τις επόμενες μέρες μαθεύτηκε κιόλας ότι οι αστυνομικοί των ΜΑΤ κατηγορούν τις τοπικές αστυνομικές δυνάμεις για ολιγωρία ή και για «προδοσία της θέσης των ξενοδοχείων», νομίζοντας ότι σε κλειστές νησιωτικές κοινωνίες, είναι θα ήταν δυνατόν να μείνουν μυστικές οι τοποθεσίες από τις οποίες μετακινούνται δεκάδες λεωφορεία των ΜΑΤ. Μαθεύτηκε επίσης ότι η οργή και η διάσπαση ανάμεσα σε τοπικό και κεντρικό κράτος έφτασε μέχρι του βαθμού να έρθουν στα χέρια οι ΜΑΤατζήδες με τους Λιμενικούς την ώρα που αποχωρούσαν από τα δύο λιμάνια. Η τοπική πυροσβεστική στην Λέσβο αρνήθηκε να επανατροφορδοτήσει με νερό την αύρα της αστυνομίας που επιχειρούσε θέτοντας την εκτός λειτουργίας!
Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες τραυματίες και από μεριάς αστυνομίας και κατοίκων. Μόνο στην Λέσβο υπήρξαν 49 αστυνομικοί τραυματίες εκ των οποίων οι δύο με σκάγια καραμπίνας!. Σύμφωνα με εκτιμήσεις όλη 48ωρη εκστρατεία κόστισε στοπ Ελληνικό δημόσιο πάνω από 300 χιλιάδες ευρώ μόνο σε έξοδα μετακίνησης, διαμονής, τροφοδοσίας και εκτός έδρας, χωρίς να μπορεί ακόμη να συνυπολογιστεί το κόστος του εξοπλισμού που ξοδεύτηκε.
Οι καταστροφές σε δεκάδες ΙΧ που οι πλιατσικολόγοι αστυνομικοί καταστρέψανε όπως δείχνουν πάρα πολλά βίντεο και φωτογραφίες είναι ανυπολόγιστες, όπως ανυπολόγιστες είναι και οι ζημιές σε αγροτικές και δασικές εκτάσεις που αποψιλώθηκαν από τις μπουλντόζες του στρατού ή κάηκαν από τις χειροβομβίδες κρότου λάμψης και τα δακρυγόνα.
Η ήττα της κυβέρνησης σε πολιτικό επίπεδο είναι δεδομένη. Αυτό όμως που ηττήθηκε είναι και το «επιτελικό κράτος» και τα σχέδια επί χάρτου του Χρυσοχοϊδη που έστειλε την αρμάδα του στα νησιά ως Κλαούζεβιτς και την υποδέχθηκε πίσω ως …. Κλουζώ.
Ο μικρονοϊκός προϊστάμενος του Υπ. Προ.Πο. προσπαθεί – και μάλλον τα καταφέρνει – να ξεπεράσει σε ανικανότητα ακόμη και τον… χειρότερο εαυτό του.
Έστειλε έναν «στρατό» εκπαιδευμένο σε οδομαχίες πόλης σε δύσβατες ορεινές και δασικές περιοχές όπου όλες οι επιχειρησιακές του ικανότητες εξουδετερώνονταν από το πεδίο μάχης.
Έστειλε έναν «στρατό» που έχει μάθει να «πολεμάει» κοντά στο σπίτι του, σε ένα νησιωτικό εχθρικό περιβάλλον όπου δεν έχει άσυλο και εστία ξεκούρασης ούτε στο ξενοδοχείο, σε αντίθεση με τους νησιώτες που άντεξαν επί 48ωρο διότι πάλευαν δίπλα στα χωριά και τις εστίες τους.
Έστειλε έναν «στρατό» με πειθαρχία που αποβιβάστηκε στα δύο λιμάνια με σιδερόφραχτη διάταξη μάχης για να επιβάλει «τάξη και ασφάλεια» και πήρε πίσω ένα σκορποχώρι άτακτων που κανονικά θα έπρεπε να είχαν συλληφθεί κατά εκατοντάδες μέσα στα πλοία που τους γύριζαν πίσω και να πάνε αυτόφωρο κατά την επιστροφή τους, σε αυτό που χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη συγκέντρωση ποινικών αδικημάτων σε μια κρουαζιέρα.
Είναι για αυτόν τον λόγο που αυτό το έκρυθμο κοινωνικό κλίμα στα νησιά που γεύτηκαν μια νικηφόρα εξέγερση και ταπείνωση του κράτους, που η κυβέρνηση επιχειρεί ευθύς αμέσως να αντιστρέψει, με την καλλιέργεια του εθνικιστικού παροξυσμού που καλύπτει με την σκιά του το Αιγαίο. Έτσι, με την ανοιχτή συνεργασία των φασιστικών συμμοριών που μεταφέρθηκαν κατά δεκάδες τις επόμενες μέρες και που από κοινού με τους τοπικούς βουλευτές, δημάρχους και τοπικούς κομματάρχες εξαπολύουν το κλίμα «λευκής τρομοκρατίας» το οποίο έχει ενσκήψει την επαύριον κιόλας, ενάντια σε αριστερούς πολίτες, αλληλέγγυους, δημοσιογράφους, εργαζομένους σε ΜΚΟ, και πρόσφυγες και που συνεχίζεται μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Η κυβέρνηση στριμωγμένη και ζαλισμένη από το φιάσκο επιχειρεί να αντιγράψει τον Ερντογάν ως προς αυτό το σημείο: με κάθε ήττα της θα κάνει κάτι ακόμη πιο ακραίο για να ξεχαστεί. Αυτή η ιδιόρρυθμη «στρατηγική» επιβίωσης είναι στη πραγματικότητα η εικόνα ενός αυτοκινήτου που τρέχει ολοταχώς στην κατηφόρα χωρίς φρένα.
Αυτό όμως την κάνει ακόμη πιο αδίστακτη και επικίνδυνη.
ΓΧ
