ΛΕΟΝ ΤΡΟΤΣΚΙ : Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ KOKKINOY ΣΤΡΑΤΟΥ[1]

Στις 23 Φεβρουαρίου του 2018 έκλεισε ένας αιώνας από την δημιουργία του Κόκκινου Στρατού, του πρώτου προλεταριακού στρατού στην ιστορία της ανθρωπότητας, σκοπός του οποίου ήταν η υπεράσπιση της νεαρής τότε Σοβιετικής δημοκρατίας και η εξάπλωση της σοσιαλιστικής επανάστασης σε όλον τον πλανήτη. Ο Λέον Τρότσκι ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός του Κόκκινου Στρατού. Παρ’ όλο που την πληροφορία αυτή την συναντάμε συχνά στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, ως τώρα, δεν έχουμε διαθέσιμα στα ελληνικά κείμενά του που περιγράφουν την πορεία δημιουργίας του Κόκκινου Στρατού, το θεωρητικό – πολιτικό υπέδαφος αυτής της διαδικασίας, αλλά και τις δυσκολίες και τις υπερβάσεις που χρειάστηκε να γίνουν στην προσπάθεια υλοποίησης αυτού του τεράστιου εγχειρήματος. Στη Νέα Προοπτική ξεκινάμε έναν κύκλο μετάφρασης και δημοσίευσης στρατιωτικών κειμένων του Λέον Τρότσκι των ετών 1918 – 1923, γιατί οι μεγάλες ταξικές μάχες είναι μπροστά μας και η εμβάθυνση στην ιστορική και πολιτική κληρονομιά του επαναστατικού μαρξισμού είναι ο αναγκαίος παράγοντας εξοπλισμού και έμπνευσης των μαχητών της εργατικής τάξης.

Σάββας Στρούμπος  

 

 

ΛΕΟΝ ΤΡΟΤΣΚΙ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ KOKKINOY ΣΤΡΑΤΟΥ[1]

 

Θέσεις που υιοθετήθηκαν από το 8ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος τον Μάρτιο του 1919[2]

 

 

Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο

V

 

Η αντιπαραβολή την ιδέας των αντάρτικων μονάδων σε αυτή του οργανωμένου και συγκεντρωποιημένου στρατού με σχεδιασμένο τρόπο (όπως κηρύσσουν οι αριστεροί Εσέροι και οι φίλοι τους) αποτελεί μια καρικατούρα πολιτικής σκέψης ή απερισκεψία της μικροαστικής ιντελιγκέντσιας. Οι αντάρτικες μέθοδοι πάλης επιβλήθηκαν στο προλεταριάτο, την πρώτη περίοδο, από την ίδια του την θέση ως καταπιεζόμενου στο κράτος, ακριβώς όπως αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει πρωτόγονα παράνομα τυπογραφία και να κάνει μυστικές συναντήσεις μικρών ομάδων. Η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας κατέστησε δυνατό για το προλεταριάτο να χρησιμοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό για να οικοδομήσει, με σχεδιασμένο τρόπο, έναν συγκεντρωποιημένο στρατό, με ενότητα στην οργάνωση και την διοίκηση, ο οποίος, μονάχα αυτός, μπορούσε να εγγυηθεί ότι τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα θα μπορούσαν να επιτευχθούν με την λιγότερη δυνατή θυσία. Το να κηρύσσει κανείς τις αντάρτικες μεθόδους ως στρατιωτικό πρόγραμμα, είναι το ίδιο με το να υποστηρίζει μια επαναστροφή από την μεγάλης κλίμακας βιομηχανία στο σύστημα της χειροτεχνίας. Τέτοιες απόψεις βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία με την φύση ομάδων διανοούμενων, οι οποίες είναι ανίκανες να διαχειριστούν την κρατική εξουσία, ανίκανες ακόμα και να αντιληφθούν στα σοβαρά το ζήτημα διαχείρισης αυτής της εξουσίας, και οι οποίες διακρίνονται σε αντάρτικες μεθόδους (πολεμικές ή τρομοκρατικές) ενάντια στην εργατική εξουσία.

 

VI

 

Θεωρητικά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τον καλύτερο στρατό αν δημιουργούσαμε τον στρατό μας στη βάση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης των εργατών και των εργαζόμενων χωρικών, υπό συνθήκες κοντά στην καθημερινή τους εργασία. Μια πολύπλευρη βελτίωση στη βιομηχανία και μια αύξηση στον συλλογικό χαρακτήρα και την παραγωγικότητα της αγροτικής εργασίας, θα μπορούσε να καθιερώσει την υγιέστερη βάση για τον στρατό – λόχοι, τάγματα, συντάγματα, ταξιαρχίες και μεραρχίες, θα συνέπιπταν με τα εργοστασιακά εργαστήρια, τα εργοστάσια, τα χωριά, τις επαρχίες κ.λπ. Ένας τέτοιος στρατός, ο οποίος θα μπορούσε να δημιουργηθεί βήμα – βήμα, παράλληλα με την οικονομική αναγέννηση της χώρας και με την εκπαίδευση του διοικητικού προσωπικού, θα ήταν ο πιο ανίκητος στρατός του κόσμου. Προχωράμε ακριβώς προς αυτό το είδος στρατού και αργά ή γρήγορα θα το πετύχουμε. 

 

VII

 

Η ανάγκη να απωθήσουμε τους εχθρούς μας -εσωτερικούς και εξωτερικούς- άμεσα και χωρίς καθυστέρηση, δεν μας επέτρεψε να προχωρήσουμε μέσα από αυτήν την «οργανική» πορεία προς μια εργατική και αγροτική πολιτοφυλακή, για την οποία θα απαιτούνταν κάποια χρόνια ή τουλάχιστον, πολλοί μήνες. Όπως την επαύριο της Οκτωβριανής επανάστασης υποχρεωθήκαμε να καταφύγουμε σε εθελοντικούς σχηματισμούς, έτσι, στην επόμενη φάση, το καλοκαίρι του προηγούμενου χρόνου, όταν ο ιμπεριαλιστικός κλοιός έσφιγγε γύρω από την Σοβιετική Ρωσία, υποχρεωθήκαμε να επιταχύνουμε την στρατιωτική μας εργασία και, χωρίς να περιμένουμε για σχηματισμούς πολιτοφυλακής (σχηματισμούς κατά περιοχή, εκτός του στρατώνα), χρειάστηκε να καταφύγουμε στην υποχρεωτική γενική κινητοποίηση συγκεκριμένων ηλικιακών ομάδων,  εκπαιδεύοντάς τες βιαστικά και συγκεντρώνοντάς τες στους στρατώνες. Την ίδια στιγμή το Τμήμα Πολέμου κατέβαλε κάθε προσπάθεια να εξασφαλίσει ότι κάθε στρατώνας θα λειτουργούσε, όσο αυτό ήταν δυνατόν, ως στρατιωτικό σχολείο, μετατρέποντάς τον σε κέντρο, όχι μόνο καθαρής στρατιωτικής καθοδήγησης, αλλά και γενικής πολιτικής εκπαίδευσης.

 

VIII

 

Ο ενεργός στρατός που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή -δηλαδή, ο στρατός που βρίσκεται σε δράση ή προετοιμάζεται άμεσα για την δράση- όπως σημειώθηκε, είναι μεταβατικός στρατός: αν και είναι ταξικός στρατός στην κοινωνική του σύνθεση, δεν είναι πολιτοφυλακή, αλλά «μόνιμος» ή «κανονικός» στρατός, ως προς τις μεθόδους δημιουργίας και εκπαίδευσής του. Αν και αυτό είναι η πηγή πολλών εσωτερικών δυσκολιών, ειδικά υπό συνθήκες μεγάλης εξουθένωσης της χώρας, την ίδια στιγμή μπορούμε να δηλώσουμε με ικανοποίηση ότι ακόμα κι αυτός ο μεταβατικός τύπος στρατού, δημιουργημένος κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, αποδείχθηκε ικανός να νικήσει τους αντιπάλους μας.

 

ΙΧ

 

Ταυτόχρονα, με τους στρατωνισμένους σχηματισμούς ή με τους σχηματισμούς πεδίου -με αυτούς, δηλαδή, που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων- λαμβάνει χώρα μεγάλης κλίμακας εργασία με σκοπό την κατά τόπους καθολική εκπαίδευση εργατών και εργαζόμενων αγροτών. Σε σχέση με τους κανονικούς σχηματισμούς, στα πρώτα στάδια, η εργασία της καθολικής εκπαίδευσης θεωρούνταν βασική προετοιμασία, η εμφύσηση βασικών λειτουργιών στον κάθε μαχητή, με σκοπό την επιτάχυνση της μαθητείας του στη μονάδα μάχης που θα συμμετέχει. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι, ακόμα και από αυτήν την περιορισμένη οπτική, η καθολική εκπαίδευση παίζει ήδη σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του στρατού.

 

X

 

Ωστόσο, το ζήτημα της καθολικής εκπαίδευσης δεν μπορεί να περιοριστεί στον βοηθητικό ρόλο που μόλις αναφέρθηκε. Η καθολική εκπαίδευση πρέπει, μέσα από μια σειρά φάσεων, να συντονιστεί με το πιο επείγον και βασικό καθήκον της δημιουργίας κανονικών μονάδων, φέρνοντάς μας πιο κοντά στη δημιουργία ενός στρατού – πολιτοφυλακής, με την πραγματική έννοια του όρου.

 

XI

 

Για τον σκοπό που προαναφέρθηκε, είναι αναγκαίο η καθολική εκπαίδευση να μην περιορίζεται σε ζητήματα ατομικής στρατιωτικής εκπαίδευσης, αλλά να εξελιχθεί προς την κατεύθυνση της δημιουργίας στρατιωτικών μονάδων, ακόμα και μικρών αριθμητικά στην αρχή, και όσο αυτό είναι δυνατόν, χωρίς να αποσπώνται τα συστατικά τους, δηλαδή οι εργάτες και οι αγρότες από τις κανονικές εργασιακές τους συνθήκες. Η καθολική εκπαίδευση χρειάζεται να προχωρήσει και προς την δημιουργία ξεχωριστών διμοιριών και λόχων και αργότερα, ταγμάτων και συνταγμάτων, με την ακόμα ευρύτερη προοπτική της δημιουργίας ολόκληρων μεραρχιών από εργάτες και αγρότες μιας συγκεκριμένης περιοχής, με ντόπιους διοικητές και ντόπια αποθέματα όπλων και προμηθειών, γενικά.

 

ΧΙΙ

 

Αν υποθέσουμε ότι η αδιάκοπη και παρατεταμένη σύγκρουση θα συνεχιστεί με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μια σταδιακή μετάβαση προς τον στρατό – πολιτοφυλακή θα είναι δυνατή μόνο μέσα από μια νέα οργάνωση της αναπλήρωσης των θυμάτων στις μάχιμες δυνάμεις. Προς το παρόν, οι αναπληρώσεις σχεδιάζονται με τον ίδιο τρόπο όπως στις βασικές μονάδες, δηλαδή μέσα από αυτό που ονομάζεται τάγματα οπισθοφυλακής. Ακολούθως, και στο πλησιέστερο μέλλον, αυτές οι αναπληρώσεις θα πρέπει να διαμορφώνονται στη διαδικασία και στη βάση της καθολικής εκπαίδευσης, καθώς και να κατευθύνονται στα ενεργά συντάγματα της ίδιας εδαφικής προέλευσης, ώστε αν συμβεί μια καταστροφή, τα συστατικά μέρη ενός συντάγματος να μην διαλύονται σε όλη την χώρα, αλλά να διατηρούν την σύνδεσή τους με την τοπική κοινότητα όπου εργάζονται. Η δημιουργία μιας σειράς μέτρων για την σταδιακή μετάβαση από τον παρόντα, μεταβατικό τύπο στρατού, στον τύπο της πολιτοφυλακής εδαφικής προέλευσης, πρέπει να είναι ευθύνη των ειδικών οργάνων του Τμήματος Πολέμου, το οποίο έχει ήδη κάνει τα πρώτα αποφασιστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

 

XIII

 

Ο στρατός της ταξικής πολιτοφυλακής, προς τον οποίο κινούμαστε, όπως έγινε σαφές από όσα προηγήθηκαν, δεν σημαίνει ότι πρόκειται για έναν αυτοσχέδιο, βιαστικά δημιουργημένο, ελλιπώς εκπαιδευμένο στρατό, με τυχαία επιλογή όπλων και μισο-ειδικευμένους διοικητές. Αντίθετα, η προετοιμασία μέσα από την καθολική εκπαίδευση πρέπει να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε, σε σύνδεση με τους ελιγμούς, τις ασκήσεις σκοποβολής και τις στρατιωτικές κριτικές (military reviews), να μπορεί να δημιουργηθεί ένας τύπος μαχητή και ένας τύπος μονάδας ως σύνολο, που να είναι καλύτερα ειδικευμένος από ό,τι αυτή την στιγμή. Ο στρατός – πολιτοφυλακή πρέπει να είναι ένας στρατός εκπαιδευμένος, εξοπλισμένος και οργανωμένος, σύμφωνα με την τελευταία λέξη της στρατιωτικής επιστήμης.

 

XIV

 

Οι κομισάριοι στο στρατό δεν είναι μονάχα οι άμεσοι εκπρόσωποι της Σοβιετικής εξουσίας, αλλά, και πάνω από όλα, οι φορείς του πνεύματος του Κόμματός μας, της πειθαρχίας του, της σταθερότητάς του και του θάρρους του στη μάχη, με σκοπό να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί. Το Κόμμα μπορεί να αντικρύζει με απόλυτη ικανοποίηση το ηρωικό έργο των κομισάριων, οι οποίοι, χέρι – χέρι με τα καλύτερα στοιχεία του διοικητικού μηχανισμού, μπόρεσαν σε μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργήσουν έναν στρατό ικανό να πολεμήσει. Την ίδια στιγμή, είναι αναγκαίο τα Πολιτικά Τμήματα του στρατού, υπό την άμεση επίβλεψη της κεντρικής επιτροπής, να συνεχίσουν την διαδικασία επιλογής ανάμεσα στους κομισάριους, αφαιρώντας όλα τα στοιχεία που είναι, σε όποιο βαθμό, τυχάρπαστα, αναξιόπιστα ή καριερίστες.

Η εργασία των κομισάριων μπορεί να αποδώσει καρπούς μονάχα αν στηρίζεται σε κάθε μονάδα, στην άμεση υποστήριξη ενός πυρήνα Κομμουνιστών στρατιωτών. Η ταχεία αύξηση του αριθμού Κομμουνιστικών πυρήνων είναι η πιο σημαντική εγγύηση, αν θέλουμε να διαπεράσουν τον στρατό οι ιδέες και η πειθαρχία του κομμουνισμού. Αλλά, ακριβώς λόγω του σημαντικού ρόλου των Κομμουνιστικών πυρήνων, οι κομισάριοι και γενικά, οι πιο ώριμοι εργάτες του Κόμματος στο στρατό, πρέπει να λαμβάνουν μέτρα και να διασφαλίζουν ότι δεν μπαίνουν στους πυρήνες αναξιόπιστα στοιχεία με σκοπό να καρπωθούν φανταστικά δικαιώματα και προνόμια. Ο σεβασμός προς τους Κομμουνιστικούς πυρήνες θα είναι όλο και μεγαλύτερος, όλο και πιο ακλόνητος, όσο πιο καθαρά κατανοεί ο κάθε στρατιώτης, καθώς πείθεται από την πείρα, ότι η ιδιότητα του μέλους του Κομμουνιστικού πυρήνα δεν δίνει ειδικά δικαιώματα σε αυτόν που την κατέχει, αντίθετα, θέτει στις πλάτες του το καθήκον να διακρίνεται για την αυτοθυσία του και να είναι από τους πιο θαρραλέους μαχητές.

Εγκρίνοντας πλήρως το θέσπισμα της Κεντρικής Επιτροπής σχετικά με τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των Κομμουνιστικών πυρήνων, των κομισάριων και των πολιτικών τμημάτων, το Συνέδριο κηρύσσει καθήκον όλων των συντρόφων που εργάζονται στον στρατό, να το ακολουθήσουν απαρέγκλιτα.

XV

 

Το αίτημα για εκλογή των διοικητών, που κατείχε μεγάλη σημασία από πλευράς αρχών ως προς τον αστικό στρατό, όπου το διοικητικό προσωπικό επιλέγονταν και εκπαιδεύονταν ως μηχανισμός ταξικής υποταγής των στρατιωτών και μέσω των στρατιωτών, των εργαζόμενων μαζών, χάνει την βασική του σημασία στον ταξικά προσανατολισμένο Κόκκινο Στρατό εργατών και αγροτών. Ένας πιθανός συνδυασμός εκλογής και διορισμού τίθεται στον επαναστατικό ταξικό στρατό αποκλειστικά λόγω πρακτικών παραγόντων και εξαρτάται από το επίπεδο σχηματισμού που έχει επιτευχθεί, τον βαθμό σταθερότητας μιας στρατιωτικής μονάδας, την διαθεσιμότητα διοικητικών στελεχών. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι όσο λιγότερο ώριμη είναι μια μονάδα, τόσο πιο τυχαία και παροδική είναι η σύνθεσή της και όσο λιγότερο οι νέοι της διοικητές έχουν δοκιμαστεί από την εμπειρία, τόσο λιγότερο ικανή μπορεί να αποδειχθεί στο να εφαρμόσει την αρχή της εκλογής των διοικητών. Και αντίστροφα, η αύξηση της εσωτερικής συνοχής των μονάδων, η ανάπτυξη της κριτικής στάσης από πλευράς των στρατιωτών, τόσο απέναντι στους εαυτούς τους, όσο και απέναντι στους διοικητές τους, η δημιουργία σημαντικών στελεχών μαχητικών διοικητών, χαμηλότερων και υψηλότερων βαθμίδων, που να έχουν δείξει τις ποιότητές τους στις συνθήκες του νέου πολέμου, δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες ώστε η αρχή της εκλογής των διοικητών να εφαρμοστεί ακόμα περισσότερο.

 

XVI

 

Το ζήτημα του διοικητικού μηχανισμού, που παρουσιάζει πολλές πρακτικές δυσκολίες, στην ουσία δεν μας παρέχει καμία βάση για διαφοροποιήσεις ως προς τις αρχές.

Ακόμα κι αν ήταν δυνατόν για τον στρατό μας μέσα σε μερικά χρόνια, να είχε σχηματιστεί με σχεδιασμένο τρόπο, και την ίδια στιγμή να προετοίμαζε έναν νέο διοικητικό μηχανισμό για τον εαυτό του, και πάλι δεν θα μπορούσαμε με κανέναν τρόπο να αρνηθούμε την στρατολόγηση στοιχείων από τον παλιό διοικητικό μηχανισμό, τα οποία, είτε θα είχαν υιοθετήσει εσωτερικά τις απόψεις της Σοβιετικής εξουσίας, είτε, κάτω από την πίεση των συνθηκών, θα έβλεπαν τους εαυτούς τους δεσμευμένους συνειδησιακά να την υπηρετήσουν. Ο επαναστατικός χαρακτήρας του στρατού αποφασίζεται, πάνω από όλα, από τον χαρακτήρα του ίδιου του Σοβιετικού καθεστώτος που δημιουργεί αυτόν τον στρατό, που θέτει τους σκοπούς του και τον κάνει, να το πούμε έτσι, όργανό του. Από την άλλη, η συμμόρφωση αυτού του οργάνου με το Σοβιετικό καθεστώς επιτυγχάνεται από την ταξική σύνθεση της κύριας μάζας των στρατιωτών, από την οργάνωση των κομισάριων και των Κομμουνιστικών πυρήνων και, τελικά, από την συνολική επίβλεψη από πλευράς Κόμματος και Σοβιέτ της ζωής και της δραστηριότητας του ίδιου του στρατού.

Η μέριμνα πάνω στην εκπαίδευση και την προετοιμασία νέων σωμάτων αξιωματικών, που κατά κύριο λόγο προέρχονται από εργάτες και προχωρημένους αγρότες, είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα τα σχετικά με την δημιουργία του στρατού. Η σταθερή αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών μαθημάτων και των μαθητών που τα παρακολουθούν, είναι η απόδειξη του γεγονότος ότι το Τμήμα Πολέμου αφιερώνει στο συγκεκριμένο ζήτημα όλη την προσοχή που αξίζει. Μαζί με την Ανώτερη Στρατιωτική Ακαδημία, πέντε σχολές ενδιάμεσου επίπεδου δημιουργούνται – κάπου στο ενδιάμεσο μεταξύ εκπαιδευτικών μαθημάτων και Ανώτερης Στρατιωτικής Ακαδημίας. Παρ’ όλα αυτά, στον Κόκκινο Στρατό του σήμερα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός διοικητών από τον παλιό στρατό, οι οποίοι κάνουν την υπεύθυνη δουλειά τους με μεγάλα οφέλη για τον σκοπό μας. Η ανάγκη για επιλογή και έλεγχο, ώστε να απομακρύνουμε προδότες και προβοκάτορες, όπως είναι προφανές και όπως η ίδια η εμπειρία δείχνει, εκτελείται λιγότερο ή περισσότερο ικανοποιητικά από τον στρατιωτικό μας οργανισμό. Από την άποψη αυτή, το Κόμμα δεν έχει κανένα λόγο να αναθεωρήσει την στρατιωτική μας πολιτική.

 

XVII

 

Οι κανονισμοί που έχουν εκδοθεί ως τα σήμερα (για εσωτερικές υπηρεσίες, για το πεδίο της μάχης, για τις φρουρές), οι οποίοι παρέχουν σταθερότητα στις εσωτερικές σχέσεις του στρατού, στα δικαιώματα και τα καθήκοντα των συστατικών του στοιχείων, και έτσι, αποτελούν ένα μεγάλο βήμα μπροστά, παρ’ όλα αυτά, αντανακλούν τον μεταβατικό χαρακτήρα της περιόδου στην δημιουργία του στρατού μας και θα υφίστανται ολοένα και περισσότερες τροποποιήσεις όσο θα ξεπερνιούνται τα χαρακτηριστικά του παλιού «στρατώνα», και ο στρατός θα μεταμορφώνεται σε ταξικό στρατό – πολιτοφυλακή.

 

XVIII

 

Η αγκιτάτσια που διεξάγεται από την πλευρά των αστών δημοκρατών (Σοσιαλ-επαναστατών και Μενσεβίκων) εναντίον του Κόκκινου Στρατού, ως έκφραση «μιλιταρισμού» και ως βάση για την ανάπτυξη του Βοναπαρτισμού, είναι μονάχα έκφραση πολιτικής άγνοιας ή τσαρλατανισμού ή συνδυασμός των δύο. Ο Βοναπαρτισμός δεν είναι προϊόν του στρατιωτικού οργανισμού ως τέτοιου, αλλά προϊόν συγκεκριμένων κοινωνικών σχέσεων. Η πολιτική κυριαρχία της μικρο-αστικής τάξης, που στέκεται μεταξύ των αντιδραστικών μεγαλοαστικών στοιχείων και των στρωμάτων του επαναστατημένου προλεταριάτου, ανίκανη ακόμα να παίξει ανεξάρτητο πολιτικό ρόλο ή να ασκήσει πολιτική κυριαρχία, είναι που παρείχε την βασική προϋπόθεση για την άνοδο του Βοναπαρτισμού, που βρήκε τα προπύργιά της στους καλοβαλμένους αγρότες και ανέβηκε πάνω από τις ταξικές αντιθέσεις που δεν είχαν λυθεί από το επαναστατικό πρόγραμμα της μικρο-αστικής (Γιακωβίνικης) δημοκρατίας. Όσο το θεμέλιο του Βοναπαρτισμού είναι ο κουλάκος αγρότης, σε αυτό τον βαθμό, η κοινωνική σύνθεση του στρατού μας, από την οποία αποκλείονται οι κουλάκοι, δημιουργεί μια αρκετά σοβαρή εγγύηση ενάντια σε Βοναπαρτίστικες τάσεις. Η Ρωσική παρωδία του Βοναπαρτσιμού, στην μορφή του κινήματος του Κρασνώφ, του Κολτσάκ κ.λπ., δεν γεννήθηκε από τον Κόκκινο Στρατό, αλλά σε απευθείας και ανοιχτή πάλη εναντίον του.

Εφόσον ο Κόκκινος Στρατός είναι μόνο όργανο ενός συγκεκριμένου καθεστώτος, η βασική εγγύηση ενάντια στον Βοναπαρτισμό, όπως και ενάντια σε κάθε άλλη μορφή της αντεπανάστασης, πρέπει να αναζητηθεί στο ίδιο το καθεστώς. Η αντεπανάσταση δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να αναπτυχθεί από το ίδιο το καθεστώς της προλεταριακής δικτατορίας. Μπορεί μονάχα να εγκαθιδρυθεί ως αποτέλεσμα άμεσης και ανοικτής αιματοβαμμένης νίκης πάνω σε αυτό το καθεστώς. Η ανάπτυξη και η σταθεροποίηση του Κόκκινου Στρατού είναι αναγκαία ακριβώς για να καταστεί μια τέτοια νίκη αδύνατη. Αυτή είναι η ιστορική σημασία της ύπαρξης του Κόκκινου Στρατού, ως οργάνου της σοσιαλιστικής αυτοάμυνας από το προλεταριάτο και τους φτωχούς αγρότες: η υπεράσπισή τους ενάντια στον κίνδυνο του κουλάκικου – αστικού Βοναπαρτισμού, υποστηριζόμενου από τον ξένο ιμπεριαλισμό.

 

XIX

 

Η ταξική πολιτοφυλακή δεν είναι η τελευταία λέξη στην οικοδόμηση του κομμουνισμού, γιατί ο σκοπός του τελευταίου είναι να καταργήσει την ταξική πάλη, καταργώντας τις ίδιες τις τάξεις, και κατά συνέπεια, τους ταξικούς στρατούς. Όσο η σοσιαλιστική οικονομία θα οργανώνεται, το Σοβιετικό ταξικό κράτος θα απονεκρώνεται, και θα μεταμορφώνεται σε μηχανισμό καθοδήγησης της παραγωγής και της διανομής, όπως και σε εκπολιτιστικά – διοικητικά όργανα. Απελευθερωμένο από τον ταξικό του χαρακτήρα, το κράτος θα πάψει να είναι κράτος και θα γίνει όργανο οικονομικής και εκπολιτιστικής αυτό-κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, ο στρατός θα χάσει τον ταξικό του χαρακτήρα. Θα γίνει ο στρατός όλου του λαού, με την πραγματική σημασία του όρου, γιατί στην σοσιαλιστική κομμούνα δεν θα υπάρχουν πλέον παρασιτικά, εκμεταλλευτικά κουλάκικα στοιχεία. Η δημιουργία αυτού του στρατού θα βασιστεί άμεσα στις ισχυρές ομαδοποιήσεις των πολιτών της σοσιαλιστικής δημοκρατίας, καθώς οι προμήθειές του θα εξασφαλίζονται απευθείας από την δυναμικά αναπτυσσόμενη σοσιαλιστική παραγωγή. Αυτός ο στρατός, που σημαίνει καλά εκπαιδευμένο και καλά εξοπλισμένο, σοσιαλιστικά οργανωμένο λαό, θα είναι ο δυνατότερος στρατός που θα έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος. Δεν θα αποτελεί μονάχα το όργανο άμυνας της σοσιαλιστικής κοινότητας ενάντια σε πιθανές επιθέσεις από τα εναπομείναντα ιμπεριαλιστικά κράτη, θα παρέχει επίσης αποφασιστική υποστήριξη στο προλεταριάτο αυτών των κρατών στην πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Μετάφραση: Σάββας Στρούμπος   



[1]
                [1] Η μετάφραση γίνεται από την αγγλική έκδοση των Στρατιωτικών Κειμένων του Λ. Τρότσκι: “TheMilitaryWritingsandSpeeches of Leon Trotski”, vol. 1, pg. 243-254, New Park publications, London, 1979.

[2]
                [2] Το 8ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας (Μπολσεβίκοι) έγινε στη Μόσχα, 18 – 23 Μαρτίου 1919.