Λενινισμός ή Σταλινισμός;
Μια απάντηση στις διαστρεβλώσεις της ιστορίας του κινήματος
Σε πρόσφατο άρθρο του που κυκλοφόρησε σε διάφορες ιστοσελίδες, ο σ. Θανάσης Τσιριγώτης, στέλεχος του M-Λ KKE, μας καθιστά μάρτυρες μιάς νέας, συνειδητής, σταλινικού τύπου διαστρέβλωση της ιστορίας.
Ξιφουλκώντας ενάντια στον Τρότσκι και το τροτσκιστικό κίνημα μας ”πληροφορεί” ότι οι τροτσκιστές όπου γής δεν υποστηρίζουν την Βενεζουέλα απέναντι στην απόπειρα πραξικοπήματος του Αμερικάνικου και Ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.
Γνωρίζει όμως πολύ καλά, ότι την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019 στίς 6.30 μ.μ. στην ΑΣΟΕΕ διεξήχθη φόρουμ υπεράσπισης της Βενεζουέλας όπου συμμετείχε ως συνδιοργανωτής το ΕΕΚ-τροτκιστές μαζί με 16 άλλες αριστερές πολιτικές οργανώσεις μερικές από τις οποίες αναφέρονται πολιτικά στον τροτσκισμό.
Επίσης γνωρίζει ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι ενήμερος, πριν αποφασίσει να γράψει πολιτικούς λίβελους, ότι την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019 σε κοινή διακήρυξη 14 πολιτικών οργανώσεων -τροτσκιστικής αναφοράς- σε διεθνιστική τους συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη υπογράφουν απόφαση με τον τίτλο:
”Κάτω το ιμπεριαλιστικό πραξικόπημα! Υπερασπίστε τη Βενεζουέλα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους λακέδες του! Εμπρός για μια εργατική λύση στην κατάσταση της Βενεζουέλας!”
Γνωρίζει ή τουλάχιστον θα όφειλε να γνωρίζει ότι η εφημερίδα της ΚΕ του ΕΕΚ ”Nέα Προοπτική” (φύλλο 684, 2 Μαρτίου), κυκλοφόρησε με κύριο τίτλο: ”ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕ ΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους λακέδες του!”, όπως επίσης και ότι το ΕΕΚ έχει συμμετάσχει σε όλες τις από κοινού δράσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς για τη υπεράσπιση της Βενεζουέλας από την απειλή μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης.
Αυτή είναι η απάντησή μας στο ερώτημά του: «Οι τροτσκιστές τι λένε;»
‘Οσον αφορά το υπόλοιπο κείμενο του Τσιριγώτη -με τον βαρύγδουπο τίτλο κενού περιεχομένου- ”Λενινισμός ή Τροτσκισμός” μάς θυμίζει τις σταλινικές διαστρεβλώσεις του ”πατερούλη”, ”μηρυκάζοντας” στά θολά νερά του σταλινισμού, ξανά και ξανά τα ίδια πολιτικά αμαλγάματα.
Μερικές απαντήσεις στο ”θεωρητικό πόνημα” του Θ. Τσιριγώτη:
Αναφέρει στην υπ. αριθμ. 2 παράγραφο «οι κομμουνιστές αντίθετα κάνουν συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης προσεγγίζοντας το φαινόμενο της επαναστατικής ανατροπής με βάση τις ”εθνικές συνθήκες”».
Θα θέλαμε εδώ να διατυπώσουμε το ερώτημα : ”Και οι εθνικές συνθήκες από πού καθορίζονται”; Καθορίζονται από το παγκόσμιο όλο. Υποστηρίζετε αλήθεια ότι η Μεγάλη Οχτωβριανή επανάσταση έγινε ανεξάρτητα από το Α’ παγκόσμιο πολεμικό μακελειό και ότι ο Λένιν, ο Τρότσκι, το μπολσεβίκικο κόμμα έκαμαν την επανάσταση ανεξάρτητα από την ανάλυσή τους για την εποχή στην οποία έμπαινε η ανθρωπότητα; Αυτή την εποχή του ιμπεριαλισμού ο Λένιν την χαρακτήριζε εποχή των πολέμων και επαναστάσεων. Προφανώς δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Λένιν ως πολιτικά ”αόμματος”.
Aντίστοιχα, διεθνή είναι τα πλαίσια στα οποία βασίστηκε η νίκη της μεγάλης κινέζικης επανάστασης. Η παγκόσμια κρίση του ιμπεριαλισμού μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και οι ιδιαίτερες συνθήκες που ανέπτυξε αυτή η κρίση στη μεγάλη χώρα του Μάο, δημιούργησαν τις ”εθνικές συνθήκες” για την έκρηξη και την νίκη της επαναστάσης. Αυτή είναι η διαλεκτική της κινέζικης επαναστάσης και κάθε επανάστασης
”Ξεχνάει” ο συγγραφέας του άρθρου, προφανώς όχι γιατί δεν το γνωρίζει, ότι με εντολή του Στάλιν έγινε το ”προξενιό” του Τσάγκ Kάι Σεκ με το ακόμα τότε υπό σταλινικό έλεγχο ΚΚΚ και σφάχτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες κινέζοι κομμουνιστές στην επανάσταση του 1925-1927, στην Καντώνα και την Σαγκάη. Αυτός επέβαλε το ”αστικοδημοκρατικό” Κουομιτάγκ ως παρατηρητή μέλος στη Γ’ Διεθνή. Οι τροτσκιστές το έκαναν και αυτό;
Στην παράγραφο 3 μάς ”μαθαίνει” -αφού προηγουμένως μάς εφιστά την προσοχή περί ”πρωτοετών των κοινωνικών επιστημών”- ότι ”την μια μέρα να γράφουν ότι η Ελλάδα τελεί υπό κατοχή και την επόμενη να ισχυρίζονται ότι η χώρα μας είναι… ιμπεριαλιστική, ότι είναι μετρίως ιμπεριαλιστική και άλλα ανόητα παρόμοια.”
Δεν γνώριζα είναι αλήθεια αλλά το πληροφορήθηκα από το άρθρο του Τσιριγώτη ότι ο Λένιν ασχολήθηκε με τόσο ”ανόητα” θεωρητικά κατασκευάσματα.
Παραπέμπω λοιπόν τον κ. Τσιριγώτη στον τόμο 27 των Aπάντων του Λένιν, σελ. 264-265, εκδ. Σύγχρονη Εποχή για να πληροφορηθεί, αν το επιθυμεί, για τους ”τρείς τύπους χωρών σχετικά με την αυτοδιάθεση των εθνών”.
Αν εμείς σας πέφτουμε λίγοι, συγκρουστείτε θεωρητικά με τον Λένιν!
Στην παράγραφο 4 μάς τονίζετε εν είδει αλάθητου πάπα ότι ”στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ο χαρακτήρας του πολέμου ήταν ιμπεριαλιστικός και η απάντηση του επαναστατικού κινήματος […] ήταν και η σοσιαλιστική επανάσταση. Αλλά στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ο χαρακτήρας του πολέμου ήταν αντιφασιστικός, οπότε και το σχήμα του αντιφασιστικού μετώπου [7ο συνέδριο της σταλινισμένης πιά Γ’ Διεθνούς, όταν είχε πεθάνει ο Λένιν] ακόμα και με αστικοδημοκρατικές δυνάμεις.”
Ξεχνάει όμως συνειδητά δύο ουσιαστικά γεγονότα. 1) Από πότε άλλαξε και πώς ο χαρακτήρας της εποχής ως ιμπεριαλιστικής, που ο Λένιν χαρακτήριζε και ως εποχή πολέμων και επαναστάσεων. Ας μάς το αποδείξει αυτό με στοιχεία και όχι με ”θεωρητικές” ακροβασίες και 2) Κρύβει συνειδητά τα αποτελέσματα της ταξικής συνεργασίας. Ντροπαλά τις λέει ”αστικοδημοκρατικές δυνάμεις”. Με τον Τσόρτσιλ και τον Ουίλσον χαριεντίζονταν ο ”πατερούλης” στη Γιάλτα και το Πότσδαμ, ΟΧΙ οι τροτσκιστές.
Λέει λοιπόν ο Λένιν : ”Ο σημερινός πόλεμος έχει χαρακτήρα ιμπεριαλιστικό. Ο πόλεμος αυτός δημιουργήθηκε από τις συνθήκες μιάς εποχής όπου ο καπιταλισμός έφτασε στο ανώτατο στάδιο ανάπτυξής του, όπου την πιό ουσιαστική σημασία δέν την έχει πιά μόνο η εξαγωγή εμπορευμάτων, αλλά η εξαγωγή κεφαλαίων, όπου η καρτελοποίηση της παραγωγής και η διεθνοποίηση της οικονομικής ζωής έχουν πάρει σημαντικές διαστάσεις, όπου η αποικιακή πολιτική έχει οδηγήσει στο μοίρασμα σχεδόν όλης της υδρογείου σφαίρας, όπου οι παραγωγικές δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού έχουν ξεπεράσει τα περιορισμένα πλαίσια της διαίρεσης σε εθνικά κράτη, όπου έχουν ωριμάσει πέρα για πέρα οι αντικειμενικοί όροι για την πραγματοποίηση του σοσιαλισμού”. (Λένιν, Άπαντα, τομ. 26, σελ.161-162, εκδ. Σύγχρονη Eποχή]
Εν τούτοις ο Θ. Τσιριγώτης προσπαθεί να γυρίσει το ρολόι της ιστορίας πίσω, στην εποχή του φιλελεύθερου καπιταλισμού αρκετά πριν τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο.
Υπενθυμίζω την τραγωδία-προδοσία της Ελληνικής επανάστασης 1941-1949. Μιά ήττα για την οποία ευθύνεται η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ με την Βάρκιζα, Γκαζέρτα, Λίβανο, και όχι βεβαίως οι τροτσκιστές που χωρίς αιδώ κατηγορείτε. Το ίδιο έγινε και στην προδομένη ισπανική επανάσταση που την έσφαξε εν ψυχρώ ο Στάλιν με τα λαϊκά μέτωπα του σταλινισμένου 7ου συνεδρίου της Κομιντέρν την οποία εν παρόδω διέλυσε το 1943 ως ένδειξη ”καλής θέλησης” στις απαιτήσεις του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Το ίδιο έγινε και με την αριστερίστικη πολιτική της Tρίτης περιόδου στη Γερμανία την δεκαετία του 1930 όπου με το σύνθημα του Στάλιν ”Μετά τον Χίτλερ εμείς” προσέφεραν την εξουσία στον φασισμό. Για να μην αναφέρω την Γαλλία, την Ιταλία και πιό πρόσφατα την μεγάλη ήττα του Λαϊκού μετώπου του Αλλιέντε στη Χιλή και ών ούκ έστιν αριθμός. Ήττες αιματηρές για την εργατική τάξη.
Καλά ζούμε στο ίδιο σύμπαν ή υπάρχουν πολλαπλά σύμπαντα όπως ισχυρίζονται μερικοί αστροφυσικοί;
Στην παράγραφο 5 του αντιτροτσκιστικού λίβελου αναφέρει, ”η προσέγγιση του τροτσκισμού για τα καθήκοντα του επαναστατικού κινήματος είναι η ”παγκόσμια επανάσταση” ως αυτό να ήταν κατηγορία. Δεν χρειάζεται να απαντήσω, απλώς αντιγράφω: Το 4ο συνέδριο της Γ’ Διεθνούς, Πετρούπολη 5-8 Νοέμβρη, και Μόσχα 9 Νοέμβρη – 5 Δεκέμβρη 1922 –πριν πεθάνει ο Λένιν– αρχίζει με την διακήρυξη: ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΜΑΖΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ! Kαι τελειώνει ως εξής: Ζήτω η μεγάλη Επαναστάση του Νοέμβρη και οι ήρωές της !
Ζήτω η ρώσικη εργατική τάξη !
Ζήτω η προλεταριακή Πετρούπολη, η γενέτειρα της Σοβιετικής Κυβέρνησης!
Θάνατος στον παγκόσμιο καπιταλισμό και τους κύριους υποστηρικτές του -τους προδότες σοσιαλδημοκράτες και ρεφορμιστές!
Ζήτω η Παγκόσμια προλεταριακή επανάσταση!
Ζήτω η παγκόσμια σοσιαλιστική ομοσπονδιακή σοβιετική δημοκρατία!
[4ο συνέδριο Γ’ Διεθνούς, εκδ. Εργατική Πάλη, σελ. 377-378]. Πολύ πριν την Oκτωβριανή επανάσταση, την ίδια ημέρα της νίκης της Oκτωβριανής και σε όλα τα κείμενα του Λένιν μέχρι το θάνατό του το σύνθημα παγκόσμια επανάσταση κυριαρχεί…
‘Οσον αφορά το σύνθημα ”σοσιαλισμός σε μιά μόνη χώρα” απαντάται αβίαστα από το γεγονός της κατάρρευσης των σοβιετικού τύπου σταλινικών καθεστώτων στην τέως ΕΣΣΔ, τις ανατολικές χώρες, και στο υβρίδιο τύπου καπιταλισμού ή κομμουνισμού στην Κίνα. Aλλά το θέμα απαιτεί μεγαλύτερη ανάπτυξη, που εκφεύγει της παρούσης απάντησης.
Τι λέτε υπάρχει σοσιαλισμός σε μιά μόνο χώρα;
Στην παράγραφο 7 ο σ. Θ. Τσιριγώτης αναφέρει συγκεκριμένα: ”οι τροτσκιστές σε όλες τις παραλλαγές τους και σε όλο τον κόσμο αναφέρονται στο ”ενιαίο μέτωπο”. Αυτό το πολιτικό και οργανωτικό σχήμα το ξεχείλωσαν τόσο που τους επέτρεψε […] να στηρίζουν αστικά κόμματα ή να γίνουν μέλη σ’ αυτά. ”Στην Ελλάδα ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ”χωρίς αυταπάτες”…
Θα μπορούσε να σας πιστέψει κάποιος, πολιτικά αφελής, αν δεν υπήρχε και αυτή η… αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα .
Αλήθεια μπορεί ο συγγραφέας του άρθρου να μάς υπενθυμίσει έστω και μια φορά που το τροτσκιστικό ΕΕΚ πρότεινε στην εργατική τάξη να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ”χωρίς αυταπάτες”;
Από όσο γνωρίζουμε -και αυτό έχει αποτυπωθεί στις σελίδες της τότε εφημερίδας μας, της ”Σοσιαλιστικής Αλλαγής”, το ΕΕΚ[ΕΔΕ] ήταν το πρώτο και μοναδικό που έθεσε σαν σύνθημα πάλης την ανατροπή του ΠΑΣΟΚ από τα κάτω και αριστερά. Κατηγορήθηκε γι’ αυτό σαν σεχταριστικό από ορισμένους, ενώ από τους σταλινικούς η απάντηση ήταν ότι αν ”πέσει” το ΠΑΣΟΚ θα έρθει η δεξιά…
Γιατί λοιπόν ”θολώνετε” την ταξική πάλη με ψεύδη; Σας υπενθυμίζω την απόφαση του 4ου συνεδρίου της Γ’ Διεθνούς -εν όσω ζούσε ο Λένιν- στο κεφάλαιο με τίτλο: ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, 5 Δεκεμβρίου 1922 στο υποκεφάλαιο Χ σελ. 394-396, [3η Διεθνής, τα τέσσερα πρώτα συνέδρια, Θέσεις, Aποφάσεις, Mανιφέστα] με τίτλο ”Η τακτική του ενιαίου μετώπου”. Eκεί αναφέρεται συγκεκριμένα:
”Από τα παραπάνω πηγάζει η ανάγκη της τακτικής του ενιαίου μετώπου. Το σύνθημα του 3ου συνεδρίου ”πρός τις μάζες!” έχει σήμερα περισσότερη από κάθε άλλη φορά σπουδαιότητα. Στις περισσότερες χώρες μόλις τώρα αρχίζει ο αγώνας για την δημιουργία του ενιαίου εργατικού μετώπου…”
Γνωρίζουν πολύ καλά όλοι ότι στα τέσσαρα πρώτα συνέδρια της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς εν όσω ζούσε ο Λένιν τις περισσότερες εισηγήσεις είχαν κάνει ο Τρότσκι και ο Λένιν. Θεωρεί ο συγγραφέας του άρθρου ότι με την μηχανή διαστρέβλωσης θα δημιουργήσει τους όρους ηγεσίας οποιασδήποτε επανάστασης στο άμεσο ή μακροπρόθεσμο μέλλον; Πλανάσθε πλάνην οικτράν! Μελετείστε, και ξανά μελετείστε, την πραγματική ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού Κινήματος!
Στην παράγραφο 8 του κειμένου σας, μας αναγνωρίζετε την ”αγωνιστικότητα και την στράτευσή μας”. Λυπούμαστε δεν θα πάρουμε εύσημα από διαστρεβλωτές της ιστορίας. Σάς τα επιστρέφουμε.
Από όσο γνωρίζουμε εσείς δεν έχετε αναγνωρίσει μέχρι σήμερα την συνεισφορά του Τρότσκι ως επαναστάτη.
Ο Τρότσκι συνεχίζει για εσάς να είναι πράκτορας του ιμπεριαλισμού, του Μικάδο, του Χίτλερ, φασίστας. Έτσι σας δίδαξαν στη σχολή του ”πατερούλη”…
Τελειώνοντας πιστεύω ότι ο τίτλος του άρθρου σας έπρεπε να είναι Λενινισμός ή Σταλινισμός;
Τι σας φταίει ο Λένιν για να τον κακοποιείτε;
Δημήτρης Γεωργίου
