TA KAΘHKONTA TOY ΠPOΛETAPIATOY ΣTHN TΩPINH EΠANAΣTAΣH
Eπειδή έφτασα στην Πετρούπολη μόλις τη νύχτα της 3 του Aπρίλη, δεν μπορούσα φυσικά να κάνω εισήγηση στη συγκρέντρωση της 4 Aπρίλη για τα καθήκοντα του επαναστατικού προλεταριάτου παρά μόνο εξονόματός μου με την επιφύλαξη ότι δεν είμαι αρκετά προετοιμασμένος.
Tο μόνο που μπορούσα να κάνω για να διευκολύνω τη δουλιά για μένα –και για τους καλόπιστους αντιπάλους- ήταν να προετοιμάσω γραπτές θέσεις. Tις διάβασα πολύ αργά και δυό φορές: πρώτα στη συγκέντρωση των μπολσεβίκων και ύστερα σε κοινή συγκέντρωση των μπολσεβίκων και των μενσεβίκων.
Δημοσιεύω τις προσωπικές μου αυτές θέσεις, συνοδεύοντάς τες μόνο με πολύ σύντομες επεξηγηματικές παρατηρήσεις, που αναπτύχθηκαν πολύ πιό λεπτομερειακά στην εισήγηση.
ΘEΣEIΣ
1. Στη στάση μας απέναντι στον πόλεμο, που από την πλευρά της Pωσίας και με τη νέα κυβέρνηση του Λβοφ και σία παραμένει αναμφισβήτητα ληστρικός, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, εξαιτίας του καπιταλιστικού χαρακτήρα αυτής της κυβέρνησης, είναι απαράδεκτες και οι παραμικρές παραχωρήσεις στον «απαναστατικο αμυνιτισμό».
Για έναν επαναστατικό πόλεμο, που πραγματικά δικαιολογεί τον επαναστατικό αμυνιτισμό, το συνειδητό προλεταριάτο μπορεί να συμφωνήσει μόνο με τον όρο: α) περάσματος της εξουσίας στα χέρια του προλεταριάτου και των πιο φτωχών τμημάτων της αγροτιάς που κλίνουν προς αυτό· β) παραίτησης από όλες τις προσαρτήσεις στην πράξη και όχι στα λόγια· γ) ολοκληρωτικής ρήξης στην πράξη με όλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Παίρνοντας υπόψη την αναμφισβήτητη καλοπιστία των πλατιών στρωμάτων των μαζικών εκπροσώπων του επαναστατικού αμυνιτισμού, που παραδέχονται τον πόλεμο μόνο από ανάγκη και όχι χάρη των κατακτήσεων, παίρνοντας υπόψη την εξαπάτησή τους από την αστική τάξη, πρέπει να τους εξηγούμε το λάθος τους πολύ διεξοδικά, επίμονα και υπομονετικά, να τους εξηγούμε την αδιάρηκτη σύνδεση του κεφαλαίου με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να τους αποδείχνουμε ότι χωρίς την ανατροπή του κεφαλαίου ο πόλεμος δεν μπορεί να τελειώσει με μια ειρήνη αληθινά δημοκρατική, όχι εξαναγκαστική.
Οργάνωση της πιο πλατιάς προπαγάνδας αυτής της άποψης στο μάχιμο στρατό.
Συναδέλφωση.
2. H ιδιομορφία της σημερινής στιγμής στη Pωσία βρίσκεται στο πέρασμα από το πρώτο στάδιο της επανάστασης που έδωσε την εξουσία στην αστική τάξη εξαιτίας της ανεπαρκούς συνειδητότητας και οργάνωσης του προλεταριάτου, στο δεύτερο στάδιό της που πρέπει να δόσει την εξουσία στα χέρια του προλεταριάτου και των φτωχών στρωμάτων της αργοτιάς.
Tο πέρασμα αυτό χαρακτηρίζεται, από το ένα μέρος, από ένα μέγιστο όριο νομιμότητας (από όλες τις εμπόλεμες χώρες η Pωσία είναι σήμερα η πιο ελεύθερη χώρα στον κόσμο), από το άλλο μέρος, από την έλλειψη βίας πάνω στις μάζες και, τέλος, η ανεπίγνωστα καλόπιστη στάση των μαζών απέναντι στην κυβέρνηση των καπιταλιστών, των χειρότερων εχθρών της ειρήνης και του σοσιαλισμού.
H ιδιομορφία αυτή απαιτεί από εμάς ικανότητα προσαρμογής στις ιδιαίτερες συνθήκες της κομματικής δουλιάς μέσα στις πρωτάκουστα πλατιές μάζες του προλεταριάτου, που μόλις τώρα ξύπνησαν στην πολιτική ζωή.
3. Kαμιά υποστήριξη στην Προσωρινή κυβέρνηση, να εξηγούμε ότι είναι πέρα για πέρα ψεύτικες όλες οι υποσχέσεις της, ιδιαίτερα η υπόσχεση για παραίτηση από τις προσαρτήσεις. Ξεσκέπασμα, αντί της απαράδεκτης «απαίτησης» -που σπέρνει αυταπάτες- να πάψει η κυβέρνηση αυτή, κυβέρνηση καπιταλιστών,να είναι ιμπεριαλιστική.
4. Aναγνώριση του γεγονότος ότι στα περισσότερα Σοβιέτ των εργατών βουλευτών το Kόμμα μας είναι μειοψηφία, και για την ώρα αποτελεί αδύναμη μειοψηφία, απέναντι στο συνασπισμό όλων των μικροαστικών, οπορτουνιστικών στοιχείων, που πέφτουν κάτω από την επιρροή της αστικής τάξης και που διοχετεύουν την επιρροή της στο προλετατιάτο, από τους λαϊκούς σοσιαλιστές και τους σοσιαλ-επαναστάτες ως την Oργανωτική Eπιτροπή (Tσχεΐτζε, Tσερετέλι κτλ.), τον Στεκλόφ κτλ. κτλ.
Nα εξηγήσουμε στις μάζες ότι το Σοβιέτ των εργατών βουλευτών είναι είναι η μόνη δυνατή μορφή επαναστατικής κυβέρνησης και ότι γι’ αυτό, όσο η κυβέρνηση αυτή θα βρίσκεται κάτω από την επιρροή της αστικής τάξης, το καθήκον μας μπορεί να είναι μόνο η υπομονετική, συστηματική, επίμονη και προσαρμοσμένη στις πρακτικές, ιδιαίτερα, ανάγκες των μαζών, εξήγηση των λαθών της τακτικής τους.
Όσο είμαστε μειοψηφία, δουλειά μας είναι να κάνουμε κριτική και εξήγηση των λαθών, προπαγανδίζοντας, ταυτόχρονα την ανάγκη να περάσει όλη η κρατική εξουσία στα Σοβιέτ των εργατών βουλευτών, έτσι που οι μάζες με την πείρα τους να απαλλαγούν από τα λάθη τους.
5. Όχι κοινοβουλευτική δημοκρατία -επιστροφή από τα Σοβιέτ των εργατών βουλευτών σ’ αυτήν θα ήταν βήμα προς τα πίσω- αλλά δημοκρατία των Σοβιέτ των εργατών, των εργατών γης και των αγροτών βουλευτών σε όλη τη χώρα, από τα κάτω ως τα πάνω.
Κατάργηση της αστυνομίας, του στρατού, της υπαλληλίας*.
Η αμοιβή όλων των υπαλλήλων, που θα είναι όλοι τους αιρετοί και ανακλητοί σε κάθε στιγμή, να μην ξεπερνά τη μέση αμοιβή ενός καλού εργάτη.
6. Στο αγροτικό πρόγραμμα μεταφορά του κέντρου βάρους στα Σοβιέτ των βουλευτών εργατών γης.
Δήμευση όλων των γαιών των τσιφλικάδων.
Εθνικοποίηση όλων των γαιών της χώρας, διάθεση της γης από τα τοπικά Σοβιέτ των εργατών γης και των αγροτών βουλευτών. Συγκρότηση Σοβιέτ βουλευτών από τους φτωχούς αγρότες. Δημιουργία από κάθε μεγάλο κτήμα (με έκταση 100 ως 300 περίπου ντεσιατίνες, ανάλογα με τις τοπικές και άλλες συνθήκες και κατά την κρίση των τοπικών οργάνων) ενός υποδειγματικού νοικοκυριού κάτω από τον έλεγχο του Σοβιέτ των βουλευτών εργατών γης και για λογαριασμό της κοινωνίας.
7. Άμεση συγχώνευση όλων των τραπεζών της χώρας σε μια πανεθνική τράπεζα και άσκηση ελέγχου πάνω σ’ αυτήν από την πλευρά του Σοβιέτ των εργατών βουλευτών.
8. Όχι «εφαρμογή» του σοσιαλισμού, σαν άμεσο καθήκον μας, αλλά πέρασμα αμέσως μόνο στον έλεγχο της κοινωνικής παραγωγής και της διανομής των προϊόντων απομέρους του Σοβιέτ των εργατών βουλευτών.
9. Κομματικά καθήκοντα:
α) άμεσο συνέδριο του Κόμματος.
β) αλλαγή του προγράμματος του Κόμματος, κυρίως:
1. σχετικά με τον ιμπεριαλισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο,
2. σχετικά με τη στάση απέναντι στο κράτος και το δικό μας αίτημα για «κράτος-κομμούνα»**,
3. διόρθωση του μίνιμουμ προγράμματός μας που έχει παλιώσει,
γ) Αλλαγή της ονομασίας του Κόμματος***.
10. Ανανέωση της Διεθνούς.
Πρωτοβουλία δημιουργίας επαναστατικής Διεθνούς, Διεθνούς ενάντια στους σοσιαλσωβινιστές και ενάντια στο «κέντρο»****. […]
* Δηλ. αντικατάσταση του τακτικού στρατού με γενικό εξοπλισμό του λαού.
** Δηλαδή τέτοιο κράτος που πρότυπό του έδωσε η Kομμούνα του Παρισιού.
*** Aντί «σοσιαλδημοκρατία», που οι επίσημοι ηγέτες της σ’ όλο τον κόσμο πρόδοσαν το σοσιαλισμό, περνώντας στην αστικη τάξη («αμυνίτες» και ταλαντευόμενοι «καουτσκιστές»), πρέπει να ονομαστούμε Kομμουνιστικό Kόμμα.
**** «Κέντρο» ονομάζεται στη διεθνή σοσιαλδημοκρατία το ρεύμα που ταλαντεύεται ανάμεσα στους σωβινιστές (=«αμυνίτες») και τους διεθνιστές, και συγκεκριμένα: ο Κάουτσκι και Σία στη Γερμανία, ο Λογκέ και Σία στη Γαλλία, ο Τσχεΐτζε και Σία στη Ρωσία, ο Τουράτι και Σία στην Ιταλία, ο Μακντόναλντ και Σία στην Αγγλία κτλ.
(B. I. Λένιν, Άπαντα, τομ. 31, εκδόσεις Σύγχρονη Eποχή)
