ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΟ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Με την κατάθεση και ψήφιση του νομοσχεδίου για τη δημιουργία της Εταιρείας Διαχείρισης Δημόσιας Περιουσίας (του λεγόμενου Υπερταμείου) η κυβέρνηση ολοκλήρωσε τις διαδικασίες για την εκταμίευση της δόσης των 2,8 δισ. ευρώ.  Για τα 2,8 δις ευρώ, στο Υπερταμείο περνούν οι μετοχές των ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, Κτιριακών Υποδομών, Αττικού Μετρό και ΕΛΒΟ. Ένα μεγάλο κομμάτι της δημόσιας περιουσίας παραχωρείται έναντι πινακίου φακής. Είχε προηγηθεί ένα πραγματικό θρίλερ, με τις απαιτήσεις των τοκογλύφων δανειστών, που αφορούσαν στη διοίκηση του Υπερταμείου. Παρά τις αρχικές αντιδράσεις των “θεσμών”, οι προτάσεις της ελληνικής πλευράς για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το συμβούλιο έγιναν δεκτές. Πρόκειται για τους Γιώργο Σταμπουλή, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, την Ολγα Χαρίτου, ειδική στα χρηματοοικονομικά, και το στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργο Ταβλά, η υποψηφιότητα του οποίου δεν συνάντησε αντιρρήσεις ευθύς εξαρχής.

Ο “συμβιβασμός” που επιτεύχθηκε, δηλαδή η συμβολική υποταγή της κυβέρνησης στις απαιτήσεις των θεσμών, φέρνει στη θέση του επικεφαλής του Υπερταμείου τον Γάλλο Ζακ Λε Παπ, επί χρόνια συνεργάτη της Κριστίν Λαγκάρντ στο γαλλικό υπουργείο Οικονομικών, ενώ το δεύτερο μέλος του εποπτικού συμβουλίου από την πλευρά των δανειστών θα είναι ο Πορτογάλος Ντέιβιντ Κασπάρ.

Με βάση το 3ο Μνημόνιο το νέο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων θα έχει πενταμελές εποπτικό συμβούλιο με παρουσία δύο Ευρωπαίων που θα ορίζονται από την ευρωπαϊκή πλευρά και θα ελέγχουν επί της ουσίας τα πάντα.

Είναι σημαντικό το γεγονός, πως η δεύτερη φορά κυβέρνηση της αριστεράς, θεωρεί πως το Ταμείο αποτελεί σημαντική διαρθρωτική αλλαγή καθώς απελευθερώνονται οι ΔΕΚΟ από τον κρατικό και κομματικό εναγκαλισμό. Κανένα δίδαγμα από την αποτυχία των νεοφιλελεύθερων συνταγών αλά Θάτσερ, ακόμα και τώρα που οι πολιτικές αυτές προκαλούν πολιτικούς τριγμούς στην ίδια τη Βρετανία, για παράδειγμα.

Η κυβέρνηση διατείνεται πως η πολιτική της για τις ΔΕΚΟ αποσκοπεί στο να διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα. Αλλά στο βαθμό που οι πόροι είναι περιορισμένοι θα πρέπει να αλλάξουν, να γίνουν πιο διαφανείς, πιο λειτουργικές, πιο κοντά στις ανάγκες των ανθρώπων που εξυπηρετούν. Ευγενικές διατυπώσεις προαναγγελόμενων ξεπουλημάτων.

Η κατεύθυνση που δίνεται πλέον στις διοικήσεις είναι η σχέση τους με τα υπουργεία να είναι στενή, αλλά παύει να είναι σχέση εξάρτησης καθώς το Ταμείο θα έχει τον πρώτο λόγο.

Με τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου που ήρθε την Παρασκευή 23/9 το απόγευμα στη Βουλή, και ψηφίστηκε την Τρίτη 27/9 έκλεισαν τα 13 από τα 15 προαπαιτούμενα.

Το πολυνομοσχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων τα εξής:

  •  Το ζήτημα της ΕΑΒ, θα διαχωριστεί σε πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος.

Στη ΔΕΗ το Δημόσιο κατέχει σήμερα το 51% και το υπόλοιπο 49% είναι μετοχοποιημένο. Από το 51% του Δημοσίου το 17% έχει μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ και στην ΕΔΗΣ θα μεταφερθεί το υπόλοιπο 34%.

Στην ΕΥΑΘ το ποσοστό του Δημοσίου φτάνει το 74% ενώ το 21% είναι μετοχές στην ελεύθερη αγορά και 5% κατέχεται από τη γαλλική Suez. Από το ποσοστό του Δημοσίου ποσοστό 54% εκχωρείται στην ΕΔΗΣ και 23% θα μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ για αξιοποίηση.

Στην ΕΥΔΑΠ το Δημόσιο κατέχει ποσοστό 61%, ποσοστό 10% κατέχεται από την πρώην Αγροτική Τράπεζα, νυν Τράπεζα Πειραιώς, και 29% είναι μετοχοποιημένο. Με τη δημιουργία του Υπερταμείου από το ποσοστό του Δημοσίου το 11% θα μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ και το 50% στην ΕΔΗΣ ΑΕ.

Η ΕΛΒΟ ΑΕ βρίσκεται σε εκκαθάριση από το 2014.

Το Αττικό Μετρό είναι 100% κρατική εταιρεία η οποία από το 2013 είναι ελλειμματική. Η προσπάθεια και εδώ είναι η εταιρεία να περάσει σε κερδοφορία.

 

Είναι φανερό, πως μπροστά μας έχουμε, ένα ευρύτατο κύμα όχι μόνο προετοιμασίας ξεπουλήματος κρίσιμων ΔΕΚΟ για την καθημερινότητα των εργαζόμενων αλλά και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, το γεγονός πως το νομοσχέδιο προβλέπει το οικονομικό συμμάζεμα υποτίθεται αυτών των οργανισμών, ή το πέρασμά τους σε θέση κερδοφορίας, προαναγγέλει δυσβάσταχτες ανατιμήσεις στο νερό, το ρεύμα, τα εισιτήρια μετακίνησης. Θα θέσει ζήτημα εργασιακών σχέσεων, αλλά και αριθμού των εργαζομένων σε αυτούς τους φορείς.

 

Δεν είναι στιγμή διατύπωσης συνδικαλιστικών αιτημάτων. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αποκρουστεί ο νόμος, μέσα από την πάλη για την απόκρουση των εξελίξεων σε κάποιους από τους φορείς. Μπροστά μας έχουμε ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα. Η εθνικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ, στο πλαίσιο της εθνικοποίησης όλων των βασικών παραγωγικών τομέων της οικονομίας, με εργατικό έλεγχο, είναι το βασικό προγραμματικό στοιχείο, που μπορεί να ενώσει τους αγώνες. Όχι όμως με τους αγώνες στα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Δεν μπορούν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, όσοι αποδέχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια τις μετοχοποιήσεις των ΔΕΚΟ. Να δημιουργήσουμε μέσα στον αγώνα, ανεξάρτητα αγωνιστικά κέντρα αγώνα, όπου εργαζόμενοι αλλά και λαϊκά στρώματα που πλήττονται από το ξεπούλημα των οργανισμών, να δώσουν μαζί τη μάχη για το σκίσιμο του νόμου. Για έχουμε τα όργανα της δικής μας πάλης, που μόνο αυτά μπορούν να οργανώσουν την κοινωνία και τη ζωή, για την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ από τα κάτω και τα αριστερά.

Ν. Πελεκούδας