Aνακοίνωση των Comunistas

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο μπλογκ των Comunistas της Κούβας και έχει γραφτεί για τον ένα χρόνο από τις διαδηλώσεις της 11ης Ιούλη στην Κούβα.

Φαίνεται αδύνατο να λήξει το 2022 στην Κούβα χωρίς διαδηλώσεις όπως αυτές της 11ης Ιουλίου [του 2021, Σ.τ.Μ.]. Η οικονομική κρίση, οι ελλείψεις, οι σοβαρές ελλείψεις τροφίμων, ο πληθωρισμός και η συνεχιζόμενη πτώση της δημοτικότητας της Κουβανικής κυβέρνησης δημιουργούν μια ζύμωση ώριμη για μια νέα κοινωνική έκρηξη. Ωστόσο, η καταστολή που εξαπολύθηκε κατά των συλληφθέντων την 11η Ιουλίου, οι πολιτικές και εργασιακές συνέπειές της -πολλοί από αυτούς απολύθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών τους και μετατράπηκαν σε πολιτικούς παρίες- οι υπερβολικές δικαστικές ποινές κατά ορισμένων από τους συλληφθέντες και ο ενισχυμένος νέος Ποινικός Κώδικας, λειτούργησαν ως αποτρεπτικός παράγοντας. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ότι υπάρχει εκτεταμένη αποπολιτικοποίηση και αποστράτευση της Κουβανικής εργατικής τάξης, ένα πολιτικό φαινόμενο που δυστυχώς ενισχύεται όλο και περισσότερο εντός της νεολαίας. Επιπλέον, η Κουβανική κυβέρνηση γνωρίζει ότι έχει γλιτώσει από χιλιάδες δυνητικούς διαδηλωτές βλέποντας πως πάνω από το 1% του Κουβανικού πληθυσμού, κυρίως νέοι άνθρωποι, έχουν φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω των Μεξικανικών συνόρων.

Ωστόσο, το να θεωρούμε δεδομένο ότι το σημερινό κρίσιμο σκηνικό στην Κούβα θα παραμείνει ειρηνικό, δεν σημαίνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη δύναμη της εργατικής τάξης. Η Κουβανική γραφειοκρατία κλείνει τα μάτια της, προσπαθώντας να απαξιώσει τις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου, χαρακτηρίζοντάς τες πλέον ως “αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος βανδάλων ή ήπια πραξικοπηματική ενέργεια”. Με αυτόν τον τρόπο, η Κουβανική κυβέρνηση αγνοεί τους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες που πυροδότησαν τις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου, οι οποίες ξέσπασαν αυθόρμητα σε εθνικό επίπεδο.

Πρόσφατα, η εργατική τάξη της Σρι Λάνκα ξεπέρασε την καταστολή και έριξε την κυβέρνηση. Ωστόσο, όπως συμβαίνει πάντα όταν οι λαϊκές διαμαρτυρίες δεν καθοδηγούνται από μια Μαρξιστική οργάνωση, η εξέγερση δεν οδηγεί σε επανάσταση και επιβάλλεται μια νέα αστική κυβέρνηση. Ας αποτελέσει η Σρι Λάνκα ένα παράδειγμα προς μίμηση, τόσο για την Κουβανική εργατική τάξη, όσο και για την κριτική μας αριστερά και για την κυβέρνηση.

Κατά τη διάρκεια του έτους που μεσολάβησε από τις 11 Ιουλίου 2021, η Κουβανική κυβέρνηση οδήγησε μέρος του πληθυσμού να πιστέψει ότι όσοι βγήκαν να διαμαρτυρηθούν ήταν αντεπαναστάτες και συγχυσμένοι επαναστάτες. Ταυτόχρονα, οι εκπρόσωποι της γραφειοκρατίας δαιμονοποιούν στα κοινωνικά δίκτυα κάθε εκδήλωση υποστήριξης της 11ης Ιουλίου. Πρόσφατα παραδείγματα αυτού είναι οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον του αριστερού ψηφιακού περιοδικού La Joven Cuba και οι συλλήψεις που υπέστησαν ορισμένοι Κουβανοί σοσιαλιστές μόνο και μόνο για το γεγονός ότι έδειξαν αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της 11ης Ιουλίου. Ταυτόχρονα, η Κουβανική γραφειοκρατία έχει εξαπολύσει επιθέσεις εναντίον του διεθνούς Τροτσκισμού, επειδή αυτοί ήξεραν πώς να στέκονται στο πλευρό της εργατικής τάξης και όχι όπως οι Σταλινικές οργανώσεις, οι οποίες έχουν επίσης αναλωθεί στη δαιμονοποίηση των διαδηλώσεων της 11ης Ιουλίου από το εξωτερικό.

Με εξαίρεση μια μειοψηφία οργανώσεων, το σύνολο των Τροτσκιστών ήταν σε θέση να δει στην 11η Ιουλίου μια διαμαρτυρία που δεν ήταν οργανικά αντικαπιταλιστική, αλλά είχε λαϊκό χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Τροτσκισμός αγωνίζεται για να έρθει η εργατική τάξη στην εξουσία και όχι όπως ο Σταλινισμός και τα παράγωγά του, που απλά θέλουν να γίνουν κυβέρνηση – άσχετα αν αυτό γίνεται με την κατάληψη υπουργείων σε μια κυβέρνηση όπως αυτή του Γκαμπριέλ Μπόριτς [στη Χιλή -Σ.τ.Μ], η οποία καταπιέζει το λαό των Μαπούτσε. Οι Κομμουνιστές θα καταδικάζουν πάντα τις επιθέσεις που εξαπολύει η γραφειοκρατία και ο Σταλινισμός εναντίον της Κουβανικής κριτικής Αριστεράς και στέλνει έναν επαναστατικό χαιρετισμό στις Τροτσκιστικές οργανώσεις και τους αγωνιστές που έχουν ταχθεί υπέρ των συλληφθέντων της 11ης Ιουλίου.

Ενώ μετά τη Διεθνή Εκδήλωση του Λέοντα Τρότσκι, που πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα τον Μάιο του 2019, και μετά τη γέννηση των Comunistas, ο Τροτσκισμός αποβιβάστηκε στην Κούβα για να μην φύγει ποτέ, η 11η Ιουλίου ενίσχυσε τους δεσμούς αυτών των επαναστατικών οργανώσεων με την Κουβανική εργατική τάξη, κυρίως με την κριτική αριστερά. Η 11η Ιουλίου χρησίμευσε για να ριζοσπαστικοποιήσει τη σοσιαλιστική σκέψη χιλιάδων νέων Κουβανών. Σε αυτή τη μακρά και σταδιακή πολιτική διαδικασία ιδεολογικής συνειδητοποίησης, ο Τροτσκισμός έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο. Αν υπάρχουν “συγχυσμένοι επαναστάτες” στην Κούβα, αυτοί δεν είναι οι νεαροί σοσιαλιστές που βγήκαν να διαμαρτυρηθούν την 11η Ιουλίου και που σήμερα διαβάζουν την Προδομένη Επανάσταση, [το περίφημο βιβλίο του Λ. Τρότσκι – Σ.τ.Μ.] αλλά εκείνοι οι αφελείς Μαρξιστές που εξακολουθούν να βλέπουν την Κουβανική καπιταλιστική γραφειοκρατία ως μια κυβέρνηση που προσπαθεί να οικοδομήσει το σοσιαλισμό.

Η Κουβανική γραφειοκρατία ενισχύει όλο και περισσότερο τους δεσμούς της με τον ιδιωτικό οικονομικό τομέα. Οι Κουβανοί ηγέτες ή οι στενοί συγγενείς τους γίνονται ιδιοκτήτες ιδιωτικών επιχειρήσεων, ενώ η κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του επίσημου Τύπου, νομοθετεί υπέρ της ανάπτυξης της αστικής τάξης και την προπαγανδίζει. Ήδη στο σχέδιο Συντάγματος του 2019 η ίδια γραφειοκρατία πρότεινε να αφαιρεθεί από τη Magna Carta ότι η Κούβα σκοπεύει να οικοδομήσει τον κομμουνισμό. Ήταν η λαϊκή πίεση της εργατικής τάξης που κατάφερε να επαναφέρει στο Σύνταγμα του 2019 τον ρητό σκοπό της οικοδόμησης του κομμουνισμού. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η γραφειοκρατία διόρθωσε την ντενγκτσιαοπινιστική της πορεία. Αντιθέτως, εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να επιβάλει ανενόχλητη το Διάταγμα Εργασίας, κατέστειλε τις λαϊκές διαμαρτυρίες της 11ης Ιουλίου και δίνει δύναμη στη νέα αστική τάξη. Όποιος βλέπει σε αυτή τη γραφειοκρατία μια κυβέρνηση που προσπαθεί να οικοδομήσει το σοσιαλισμό είναι ένας συγχυσμένος επαναστάτης.

Αυτοί που ξεσηκώθηκαν στις 11 Ιουλίου ήταν ταπεινοί άνθρωποι που είχαν βαρεθεί την έκρυθμη κατάσταση. Ακόμα και αν υπήρξαν μεμονωμένες αντεπαναστατικές πράξεις, η 11η Ιουλίου δεν είναι κάτι για να μετανιώνουμε, αλλά πρέπει να καλλιεργούμε ένα κριτικό πνεύμα, επειδή η κριτική αριστερά δεν μπόρεσε να ηγεμονεύσει τη δυσαρέσκεια της εργατικής τάξης, ούτε να φέρει στις λαϊκές πλειοψηφίες μια πραγματική πρόταση για το σοσιαλισμό. Οι Κομμουνιστές απαίτησαν και θα απαιτούν πάντα την απελευθέρωση των συλληφθέντων της 11ης Ιουλίου, οι οποίοι, χωρίς καμία σχέση με ακροδεξιές οργανώσεις, εξακολουθούν να εκτίουν ποινές και έχουν καταδικαστεί σε υπερβολικές ποινές. Οι Κομμουνιστές δεν θα συμμαχήσουν ποτέ με οποιαδήποτε δεξιά ομάδα, ούτε θα συναλλαγούν με τους εκπροσώπους τους. Η Επανάσταση δεν χτίζεται με την αντεπανάσταση, αλλά με την ανύψωση της συνείδησης της εργατικής τάξης.

Οι συνθήκες που οδήγησαν στην έκρηξη της 11ης Ιουλίου έχουν τις ρίζες τους σε μια οικονομική κρίση που προκλήθηκε από την κατάρρευση της τουριστικής βιομηχανίας -του βασικού πυλώνα μιας ήδη αδύναμης οικονομίας το 2019- και την εντατικοποίηση του αμερικανικού εμπάργκο, αλλά μεγάλη βαρύτητα έχει και η κακοδιαχείριση της κυβέρνησης. Το 2021, όταν ξέσπασαν οι διαμαρτυρίες, που σημαδεύτηκαν από σοβαρές ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων στο αποκορύφωμα της πανδημίας, η Κουβανική κυβέρνηση διέθεσε πάνω από το 50% του προϋπολογισμού για τον τουρισμό, μια βιομηχανία που εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν ανύπαρκτη και για την οποία ήταν γνωστό ότι θα χρειαζόταν χρόνια για να ανακάμψει.

Οι συνθήκες που οδήγησαν στην αυθόρμητη εξέγερση της 11ης Ιουλίου δεν έχουν επιλυθεί, σε πολλές περιπτώσεις έχουν επιδεινωθεί. Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος έχει πλήξει σκληρά την Κουβανική οικονομία, προκαλώντας πλέον ελλείψεις καυσίμων και επιδεινώνοντας τις ελλείψεις σε τρόφιμα. Ωστόσο, η Κουβανική κυβέρνηση συνεχίζει να μην μπορεί να προσφέρει μια αποτελεσματική λύση στην κρίση, βασιζόμενη ακόμη περισσότερο στον τουρισμό, μια βιομηχανία που θα χρειαστεί χρόνια για να αναπτυχθεί. Από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο του τρέχοντος έτους, λίγο πάνω από μισό εκατομμύριο τουρίστες έφτασαν στην Κούβα. Ταυτόχρονα, η Κουβανική γραφειοκρατία προωθεί τη διάλυση της κρατικής γαστρονομίας, η οποία, αν και αναποτελεσματική, αποτελεί καπιταλιστική προδοσία να ενθαρρύνει την αντικατάστασή της από τον ιδιωτικό τομέα παροχής υπηρεσιών. Με αυτόν τον τρόπο, η αστική τάξη είναι αυτή που καταλήγει να συσσωρεύει τρόφιμα, τα οποία πουλάει σε τιμές σχεδόν αδύνατον να αντέξουν οικονομικά οι λαϊκές πλειοψηφίες. Ενώ η γραφειοκρατία και η αστική τάξη, οι συγγενείς, οι ακόλουθοι και οι εκπρόσωποί τους διασκεδάζουν σε πολυτελή μπαρ, εστιατόρια και ξενοδοχεία, πολλές φορές οι φτωχές Κουβανικές εργατικές οικογένειες δεν έχουν καν ψωμί, επειδή ο ιδιωτικός τομέας το μεταπωλεί σε τιμές που είναι αδύνατον να αγοραστούν κανονικά.

Η Κουβανική εργατική τάξη δεν έχει τρόπο να ελέγξει τις αποφάσεις της γραφειοκρατίας και οι κυβερνώντες συνεχίζουν να μιλούν με συνθήματα. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια αυξανόμενη πολιτική απάθεια και απόρριψη του Μαρξισμού μεταξύ της Κουβανικής νεολαίας, η οποία ταυτίζει το σοσιαλισμό με το λόγο και τις πρακτικές της γραφειοκρατίας.

Η Κουβανική γραφειοκρατία δεν αναμορφώνεται, και δεν θα επιτρέψει στην εργατική τάξη να ελέγξει τις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις της. Μόνο στο σοσιαλισμό μπορεί η Κουβανική εργατική τάξη να βρει λύση στη σημερινή κρίση και ο σοσιαλισμός, ο πραγματικός και αυτός που πρέπει να οικοδομηθεί, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της εργατικής δημοκρατίας και του εργατικού ελέγχου των μέσων παραγωγής.

Ζήτω η Κουβανική και η διεθνής εργατική τάξη!

Για μια νέα Κομμουνιστική Διεθνή!

Προς τον κομμουνισμό!

Συντακτική Επιτροπή των Comunistas – μεσημέρι Δευτέρας 11 Ιουλίου 2022

μετάφραση Αρ. Μα.