200.000 διαδηλωτές στην Αθήνα!
Εκατοντάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα!
Γενική απεργία και διαδηλώσεις σε πόλεις και χωριά ενάντια στο σύστημα που βάζει τα καπιταλιστικά κέρδη πάνω απ’ τις ζωές!
Μαζική απαίτηση: “να φύγει τώρα ο Μητσοτάκης”!
ρεπορτάζ Θόδωρου Κουτσουμπού
Δεν ήταν απλώς μια μεγάλη, ογκώδης απεργιακή συγκέντρωση. Δεν ήταν μόνο μια πολύ μεγάλη, δυναμική διαδήλωση. Τα ανθρώπινα ποτάμια που πλημμύρισαν την Αθήνα την Τετάρτη 8 Μαρτίου είναι πλέον κοινωνικό κίνημα. Ένα κίνημα των μαθητών και φοιτητών, της νεολαίας, της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Ενάντια στο σύστημα που αδιαφορεί για τις ζωές των ανθρώπων, ενάντια στο σύστημα και την κυβέρνηση που ιδιωτικοποιεί/ξεπουλάει κάθε τι, που απαξιώνει κάθε δημόσια υπηρεσία κοινωνικής ωφέλειας για να κερδίζουν τα αδηφάγα παράσιτα του καπιταλισμού.
Η γενική απεργία κηρύχθηκε ως αποτέλεσμα της οργής και της αγανάκτησης από την αδιανόητη τραγωδία με 57 (τουλάχιστον) νεκρούς από τη σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου προς την 1η Μαρτίου. Αυτό δεν ήταν δυστύχημα, ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Το αποτέλεσμα της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, της απαξίωσης, της μη πρόσληψης προσωπικού, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της εργασίας με το μπλοκάκι και επίσης, του διορισμού κυβερνητικών “ημέτερων” σε θέσεις κλειδιά χωρίς εργασιακή εμπειρία. Η οδύνη και το πένθος μετατράπηκαν σε οργή από την απόπειρα του πρωθυπουργού της χώρας Μητσοτάκη να μετακυλίσει τις ευθύνες στον “ανθρώπινο παράγοντα” και το “ανθρώπινο λάθος” για να δικαιολογήσει τα πεπραγμένα τα δικά του και της κυβέρνησής του, πρωταθλήτριας στην ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και στην απορρύθμιση όλων των ασφαλιστικών δικλείδων για την ασφάλεια του κοινού και των εργαζομένων στο τρένο (που θρηνούν 9 νεκρούς μηχανοδηγούς μεταξύ των 57 θυμάτων). Η ΑΔΕΔΥ που αρχικά είχε κηρύξει 4ωρη στάση εργασίας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) μετέτρεψε την απόφασή της σε 24ωρη απεργία. Η Μέρα της Γυναίκας, που ιστορικά συνδέθηκε με τους αγώνες των εργατριών υφαντουργίας της Νέας Υόρκης στις 8 Μάρτη του 1857 ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους, και που στη Φεβρουαριανή Ρωσική Επανάσταση συνδέθηκε με τη διεκδίκηση ψωμιού και ειρήνης από τις εργάτριες της Πετρούπολης, για άλλη μια φορά, συνδέεται με τα αιτήματα για ασφάλεια ενάντια στη θανατοπολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη (και των προηγούμενων καπιταλιστικών κυβερνήσεων). Δεν είναι μια εξωτερική χρονική σύμπτωση, αλλά έκφραση της βαθύτερης σχέσης τους.
Στην απεργία συμμετείχε το ΕΚΑ, το ΕΚ Πειραιά, η Ομοσπονδία του ΟΣΕ, το Μετρό, δεκάδες εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες και εκατοντάδες σωματεία όλης της χώρας. Μόνο η ΓΣΕΕ δεν συμμετείχε στην απεργία, με τον ισόβιο καρεκλοκένταυρο πρόεδρό της να δηλώνει, ύστερα από πολλές πιέσεις ότι δεν δέχεται να κηρύξει απεργία γιατί… σε λίγες μέρες θα έχει συνέδριο! Ανεξάρτητα όμως από την απεργοσπαστική στάση του κυρίου Παναγόπουλου, η απεργία σημείωσε επιτυχία. Στα λιμάνια δεν έλυσε κανένας κάβος καθώς η ΠΝΟ και όλα τα ναυτεργατικά σωματεία κήρυξαν 24ωρη απεργία. Στο λεκανοπέδιο τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ έμειναν ακινητοποιημένα και μόνο το Μετρό και ο Ηλεκτρικός κινήθηκαν 12:00 – 16:00 το πρώτο και 11:00 – 17:00 το δεύτερο για να διευκολύνουν την μετάβαση των διαδηλωτών στο κέντρο.
Σε πάνω από 80 πόλεις και σε πάρα πολλά χωριά μεγάλα ή μικρά οργανώθηκαν συγκεντρώσεις και πορείες. Για παράδειγμα, διαδηλώσεις έγιναν στην Ικαρία, στην Ανάφη, ακόμη και στη… Σκάλα Λακωνίας!
Στην Αθήνα από τις 12 το μεσημέρι, μέχρι τις 4 μ.μ. ανθρώπινα ποτάμια πλημμύρισαν το κέντρο. Λίγο μετά τη 1 μ.μ. στο Σύνταγμα, μπροστά στη Βουλή, το κατάστρωμα της Αμαλίας και τα πεζοδρόμια ήταν γεμάτα, αρχικά από “ασύντακτο”, ανοργάνωτο κόσμο και λίγο αργότερα από μεγάλες ομάδες απεργών (ΠΟΕ-ΟΤΑ και σωματεία εργαζομένων στους δήμους κ.ά.). Ακόμα δεν είχαν λήξει οι ομιλίες των συνδικαλιστών στα Προπύλαια, όπου η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στην Κλαυθμώνος (ΑΔΕΔΥ-ΕΚΑ) και στα Χαυτεία (πρωτοβάθμια σωματεία, αριστερές οργανώσεις και αναρχία). Αυτός ο χείμαρος διαδηλωτών έπιανε την πλατεία Συντάγματος, όλη την Πανεπιστημίου και όλη την Σταδίου. Αν ένα μεγάλο κόμμα είχε τόσους οπαδούς σε προεκλογική του συγκέντρωση θα μιλούσαν για 300.000 ή και παραπάνω. Σύμφωνα με “αστυνομικούς κύκλους” που επικαλείται η Καθημερινή, οι διαδηλωτές ήταν πάνω από 40.000, όμως η Αστυνομική Διεύθυνση δεν εξέδωσε ανακοίνωση. Η Εφ.συν υπολογίζει ότι ήταν 100.000. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι ήταν πολύ παραπάνω κοντά στις 200.000.
Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ που συνήθως φθάνει πρώτο στη Βουλή, αυτή τη φορά δεν τα κατάφερε λόγω του συγκεντρωμένου πλήθους. Έτσι, αναγκάστηκε να κατηφορίσει την Πανεπιστημίου, έκανε τον κύκλο της Ομόνοια μέσω της Σωκράτους, για να βρεθεί πίσω από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά στην Σταδίου. Πριν κινηθεί προς τα πίσω, η κορυφή του ήταν στην οδό Κριεζώτου κοντά στο Σύνταγμα και το τέλος στην Πατησίων. Εκτός των ομοσπονδιών και των συνδικάτων, ξεχώριζαν το φοιτητικό μπλοκ και κυρίως ένα πλήθος πολλών χιλιάδων μαθητών, το πιο ζωντανό και εκφραστικό κομμάτι όλης της μεγάλης διαδήλωσης. Πανό αρκετών σχολείων έδειχναν ότι τα σχολεία είναι υπό κατάληψη.
Στην Κλαυθμώνος, όπου συνήθως ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός με την πρόθυμη συνδρομή κάποιων αριστερίστικων ρεφορμιστικών οργανώσεων, δεν ξεπερνούσαν τις 10.000, τούτη τη φορά είχαν πολλαπλάσιο αριθμό διαδηλωτών. Την Τετάρτη 8 Μαρτίου, εδώ ήταν η ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, Σιδηροδρομικοί, το ΣΕΚ με ένα πανό της Ανταρσύα, αλλά και η αναρχική συλλογικότητα ΑΠΟ. Πίσω ακολουθούσαν οι μαχόμενοι καλλιτέχνες και σπουδαστές των καταλήψεων των καλλιτεχνικών σχολών που εδώ και δύο μήνες έχουν αφήσει το στίγμα τους στην πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας.
Μαζικό ήταν επίσης το μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων, με χιλιάδες αγωνιστές μαζί με τα μπλοκ των αριστερών οργανώσεων, ανάμεσά τους το ΕΕΚ, η Ανταρσύα (ΝΑΡ) και αναρχικές συλλογικότητες. Πριν την εκκίνηση της πορείας συνδικαλιστές από διάφορους κλάδους είχαν ομιλίες.
Αστυνομική βία
Από νωρίς το πρωῒ η αστυνομία είχε απαγορεύσει τη λειτουργία των σταθμών του μετρό σε όλο το κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα, Πανεπιστημίου, Ομόνοια, Μοναστηράκι, Ευαγγελισμός). Προφανώς ο Θεοδωρικάκος και το επιτελείο της ΓΑΔΑ ήθελαν και να δυσκολέψουν την μετάβαση του κόσμο στη διαδήλωση και να δημιουργήσουν το κατάλληλο “αντι”-τρομοκρατικό κλίμα. Μάταια βέβαια, κυρίως αυτό που πετυχαίνουν είναι να εξοργίζουν τον κόσμο. Όπως φώναζαν πολλοί διαδηλωτές για μπάτσους έχουν χρήματα, για τα τρένα δεν μπορούσαν να να κάνουν προσλήψεις προσωπικού και να λειτουργήσουν τα ηλεκτρονικά συστήματα που θα απέτρεπαν την τραγωδία. Από πολύ νωρίς το πρωῒ αστυνομικά μπλόκα από ΜΑΤ και ΥΜΕΤ είχαν στηθεί παντού, ενώ ομάδες ασφαλιτών με πολιτικά ήταν σκορπισμένες σε διάφορα σημεία. Δεκάδες ήταν οι προληπτικές προσαγωγές, εκ των οποίων έγιναν 15 συλλήψεις.
Οι επιθέσεις της αστυνομίας κλιμακώθηκαν γύρω στις 3:30 στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, σε απόσταση από την πορεία, όταν κάποιοι από το “μπλακ μπλοκ” πέταξαν πέτρες στα ΜΑΤ στο υπουργείο Οικονομίας. Ισχυρές βόμβες κρότου λάμψης εκτοξεύτηκαν, και μετά από λίγο το ίδιο επαναλήφθηκε κοντά στο χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη, στη Βουλή. Και ενώ η πορεία χιλιάδων διαδηλωτών κατευθυνόταν προς τα Προπύλαια και την Ομόνοια, βάρβαρες και απρόκλητες επιθέσεις συνεχίστηκαν, ρίχνοντας εν ψυχρώ πάνω στο πλήθος τα χημικά και τις βομβίδες κρότου-λάμψης με κίνδυνο ζωών. Στη γωνία Κοραή και Πανεπιστημίου είδαμε μια νέα κοπέλα να πέφτει κάτω από την εισπνοή των χημικών.
Η βία επεκτάθηκε και κατά των φοιτητών που έκαναν κατάληψη της Πρυτανείας, με τους μπάτσους να επιχειρούν να εισβάλουν, ανεπιτυχώς…
Τα επεισόδια και οι ρίψεις χημικών ανάγκασαν το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, που πορευόταν στη Σταδίου με κατεύθυνση τη Βουλή, να επιστρέψει στην Ομόνοια.
***
Αυτή η κυβέρνηση έχει ήδη γίνει “κόκκινο πανί”. Και ένα γιγάντιο κίνημα αναπτύσσεται. Η αναμέτρηση είναι μπροστά μας. Τα συνδικάτα και το Εργατικό Κέντρο Πειραιά αποφάσισαν νέα συγκέντρωση στο Σύνταγμα την Κυριακή 12 Μάρτη, στις 12 το μεσημέρι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να υποστηριχθεί αυτή η δράση. Όμως, αυτό που είναι αναγκαίο τώρα, είναι να παλευτεί και να οργανωθεί μια γενική πανεργατική απεργία διαρκείας, μαζί με καταλήψεις όλων των σχολών (ήδη μερικές δεκάδες βρίσκονται ήδη σε κατάληψη) και επίσης των σχολείων (που αρκετά είναι επίσης σε κατάληψη). “Δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις, ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης”, όπως λέει ένα σύνθημα των σπουδαστών των καλλιτεχνικών σπουδών. Ο Μητσοτάκης και οι χρυσοκάνθαροι του χρηματιστικού κεφαλαίου, αυτοί που καταστρέψανε και ξεπουλήσανε στους Ιταλούς τον σιδηρόδρομο δεν μπορούν να τον αναστήσουν, ούτε να παράσχουν ασφάλεια. Τα τρένα πρέπει να εθνικοποιηθούν άμεσα χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο, με χρηματοδότηση του εκσυχρονισμού τους και της ασφαλούς κίνησης. Η αρχή πάνω στην οποία πρέπει να στηριχθεί η λειτουργία του σιδηροδρόμου είναι ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως η υγεία, η παιδεία, το ψωμί και το ηλεκτρικό ρεύμα, είναι κοινωνικά αγαθά, όχι αντικείμενα πλουτισμού και κερδοσκοπίας.
