Από τις 9 Ιανουαρίου και μετά ένα από τα βασικά σημεία της παγκόσμιας ταξικής πάλης φαίνεται να είναι η Νιγηρία.
Στην πιο πολυάνθρωπη χώρα της Αφρικής οι μάζες έχουν βγει στους δρόμους, τα εργατικά συνδικάτα κήρυξαν γενική απεργία, ενώ σημειώνονται συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας με νεκρούς και τραυματίες.
Αιτία, ή καλυτέρα αφορμή ήταν η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στις 1 Ιανουαρίου. Σε μια χώρα πετρελαιοπαραγωγό, οι φτωχοί βλέπουν το επίπεδο ζωής να πέφτει ακόμη περισσότερο και να μην μπορούν να αγοράζουν ούτε πετρέλαιο. Η τιμή του λίτρου ανέβηκε από 45 σεντς το λίτρο στα 94. Ας σημειωθεί ότι στην πλούσια σε πετρέλαιο και άλλες ύλες Νιγηρία η πλειοψηφία των κατοίκων ζουν με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα!
Εκατοντάδες πλακάτ και πανό στους δρόμους έγραφαν «Αρκετά». Η ιστορική φύση των διαδηλώσεων βρίσκεται πρώτα απ’ όλα στο μέγεθος του πλήθους στους δρόμους. Πάνω από 300.000 είναι καθημερινά στους δρόμους στην πρωτεύουσα και άλλες τόσες χιλιάδες σε όλες τις πόλεις, με διαδηλωτές εξοργισμένους με την αύξηση των καυσίμων και του πετρελαίου, σε μια χώρα που το βιοτικό επίπεδο είναι ιδιαίτερα χαμηλό και κυριαρχεί η απόλυτη φτώχεια. Η οργή και δυσφορία των Νιγηριανών είναι πρωτοφανής. Πέρα από τη σημαντικότατη παρουσία εργατών, φτωχών και αγροτών, υπάρχει και ένα μεγάλο τμήμα των διαδηλωτών που προέρχεται καθαρά από τη μικροαστική τάξη. Και «καθωσπρέπει» επαγγελματίες, όπως γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, μικροεπιχειρηματίες κ.λ.π.
Μαγαζιά, γραφεία, εμπορικά κέντρα παρέμειναν για μέρες κλειστά, μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι ήταν άδειοι και παντού το μόνο που έβλεπες, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα μαρτυρίες, ήταν διαδηλωτές.
Για πρώτη φορά ίσως, με την εξαίρεση των αγώνων στη Νότια Αφρική, οι εργατικές μάζες βγαίνουν στο προσκήνιο με γενική απεργία και μαζικές διαδηλώσεις, σε μια χώρα που η ταξική συνείδηση είναι αρκετά καθυστερημένη (το θρησκευτικό αίσθημα είναι πολύ βαθύ). Μπορεί η αρχή να ήταν το αίτημα για την μείωση της τιμής των καυσίμων και του πετρελαίου αλλά πλέον το κάθε τμήμα της κοινωνίας φέρνει και τα δικά του αιτήματα, όσο μετριοπαθή και αν φαίνονται μερικές φορές. Αποτελούν σημαντικά βήματα για μια ήπειρο που ο ιμπεριαλισμός την είχε ουσιαστικά καταστρέψει. Άλλωστε ο ιός της Βόρειας Αφρικής ήταν λίγο δύσκολο να μην εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη. Το μέλλον ανήκει στις ίδιες τις προλεταριακές και αγροτικές μάζες.
