Μία τεράστια πολιτική παγίδα επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα.
Ο λόγος για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού την οποία έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση από το 2019.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση, μετά από ”κοινωνική διαβούλευση” σχεδιάζει να αυξήσει τον κατώτατο μισθό από τον ερχόμενο Ιανουάριο και, παράλληλα, να καταργήσει τη διαφορά 14% μεταξύ του κατώτατου μισθού των νέων έως 24 ετών και όσων είναι πάνω από 24 ετών.
Κανείς από το εργατικό κίνημα, δεν μπορεί να ταχθεί -φυσικά- ενάντια σε αυτά τα μέτρα, σε συνθήκες που ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα έχει μειωθεί κατά 25% στη διάρκεια της μνημονιακής οκταετίας, ενώ οι 24αρηδες από το 2012 αμείβονται με 503 ευρώ και οι… 25αρηδες με 586 ευρώ για την ίδια εργασία. Ούτε λόγος! Η μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% και η θέσπιση του υποκατώτατου μισθού των νέων από την συγκυβέρνηση Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) το 2012 πρέπει να ανακληθεί. Αλλά πόσο αποτελουν ”ανάκληση” τα μέτρα που προωθεί η σημερινή κυβέρνηση ;
Καθόλου, είναι η απάντηση. Και αυτό για 3 λόγους :
1) Σύμφωνα με το πιθανό σενάριο η αύξηση που θα αποφασίσει η κυβέρνηση για τον κατώτατο μισθό θα ανέλθει στο 2% έναντι 25% που έχουν χάσει κατά μέσο όρο οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα από το 2009. Με άλλα λόγια, θα αντισταθμισθεί λιγότερο από το 1/10 των απωλειών της περασμένης 8ετίας. Το αντιστάθμισμα αυτό προφανώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανένα καυτό πρόβλημα των εργαζομένων, όπως τα ”κόκκινα” δάνεια, οι οφειλές προς την εφορία, η αύξηση των φόρων ή η εισαγωγή άλλων (π.χ. ΕΝΦΙΑ), αλλά και οι μειώσεις συντάξεων και μισθών στο δημόσιο κατά 25%…
2) Η αύξηση αυτή θα αφορά αποκλειστικά τους αμειβόμενους με τον κατώτατο μισθό και όχι όλους τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή αφορά 400.000 έναντι 2,3 εκατομμυρίων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και άλλων 750.000 του δημοσίου. Έτσι μόνο 1 στους 5 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα θα λάβει την εν λόγω αύξηση. Οι υπόλοιποι 4 στους 5 ή αλλιώς η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα λάβει καμία απολύτως αύξηση.
Η κυβερνητική θέση σύμφωνα με την οποία τα 4/5 αυτά μπορούν σταδιακά να πάρουν αυξήσεις μέσω των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, είναι ”αέρας κοπανιστός”.
Καμία κλαδική εργοδοτική ένωση δεν πρόκειται να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το αντίστοιχο κλαδικό εργατικό σωματείο, πριν καθορισθεί ο νέος κατώτατος μισθός (δηλαδή πριν το 2019), ενώ η προοπτική των σταδιακών αυξήσεων στον κατώτατο μισθό κάθε χρόνο ή ακόμα και κάθε εξάμηνο απομακρύνει ακόμα περισσότερο νέες, μαζικές συμφωνίες για κλαδικούς μισθούς πάνω από τον εκάστοτε κατώτατο μισθό. Εξάλλου, η ρήτρα ”αντιπροσωπευτικότητας” των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων -την οποία έχει θεσπίσει η κυβέρνηση – αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα υπογραφής τους…
3) Η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού των 24αρηδων νέων θα συνοδευθεί από επιδότηση των εισφορών τόσο των εργαζομένων, όσο και των εργοδοτών. Συγκεκριμένα, το 2019 θα επιδοτηθεί το 100% των εργατικών εισφορών και το 50% των εργοδοτικών εισφορών. Έτσι, εμμέσως και μάλιστα από τον κρατικό ”κορβανά” θα χρηματοδοτηθεί όχι μόνο η αύξηση του κατώτατου μισθού των νέων, αλλά και οι όποιες αυξήσεις αποφασισθούν συνολικά για τον κατώτατο μισθό. Ωστόσο, η επιδότηση αυτή θα γίνει χωρίς αυστηρούς όρους προς τους εργοδότες, π.χ. να μην προχωρήσουν σε απολύσεις και μετατροπές συμβάσεων για κάποιους μήνες πριν και κάποιους μήνες μετά την επιδότηση κ.λπ. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, πως ελάχιστες επιχειρήσεις θα μπορέσουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα επιδότησης των εισφορών και, έτσι, θα μετατρέψουν τις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης προκειμένου να αποφύγουν το επιπλέον μισθολογικό και μη μισθολογικό ”κόστος εργασίας ”.
Δ.Κ.
