Όχι σε διαθεσιμότητες, απολύσεις και εκ περιτροπής εργασία
του Σωτήρη Παπαδημητρίου
Το μεσημέρι της Τρίτης 12/5 οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, προχώρησαν σε κατάληψη των γραφείων της διοίκησης για να εμποδίσουν τους τομεάρχες της παραγωγής να δώσουν στην κεντρική διοίκηση στοιχεία για το αναγκαίο προσωπικό που χρειάζεται η παραγωγή σήμερα που το εργοστάσιο λειτουργεί στο 20% της συνολικής δυναμικότητάς του.
Οι αντεργατικοί νόμοι της κυβέρνησης είναι το εργαλείο του ειδικού εκκαθαριστή για τη μείωση του μισθολογικού κόστους της εταιρείας πέρα από την μισθολογική μείωση κατά 25% που ανακοίνωσε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Έτσι ετοιμάζει νέο σχέδιο με διαθεσιμότητες, απολύσεις ή εκ περιτροπής εργασία. Μισό μισθό για μισή ζωή.
Μπροστά στη συγκεκριμένη εξέλιξη, το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ, το μεσημέρι της Τρίτης σε έκτακτη συνεδρίαση, ομόφωνα αποφάσισε την κατάληψη των γραφείων στην Λάρυμνα ενώ παράλληλα σχεδιάζουν «άμεση κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και με νέες δράσεις στις ήδη αποφασισμένες 24ωρες».
«Αφού πρώτα φρόντισαν μέσα από την ειδική εκκαθάριση να σταματήσουν ουσιαστικά τη λειτουργία του εργοστασίου και των υπολοίπων εγκαταστάσεων της ΛΑΡΚΟ, τώρα έρχονται να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα τα σχέδιά τους, που είναι οι απολύσεις και διαθεσιμότητες», δήλωσε ο Π. Πολίτης πρόεδρος του κλαδικού σωματείου του Μετάλλου Φθιώτιδας και μέλος του ΔΣ στο εργοστασιακό σωματείο.
Αυτό που συμβαίνει στη ΛΑΡΚΟ σήμερα συμπίπτει με ό,τι αντιμετωπίζουν πολλές χιλιάδες ακόμα εργαζόμενοι της χώρας και πολλά εκατομμύρια στον πλανήτη, γιατί τυχαίνει οι αποφάσεις που προωθούνται και υλοποιούνται από την σημερινή κυβέρνηση αν και είχαν υπογραφτεί στα μνημόνια από τρεις προηγούμενες κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, να συμπίπτουν με τις νέες ανάγκες για μέτρα από τη νέα οικονομική κρίση που η πανδημία την μετέτρεψε στον υπ’ αριθμό ένα κίνδυνο για την ιδια τη ζωή.
Έτσι σήμερα στην ΕΑΒ οι εργάτες βρίσκονται σε κινητοποίηση προκειμένου να μην υποστούν τις μισθολογικές περικοπές που ζήτησε ο νέος ελεγκτής να υλοποιήσει η διεύθυνση της εταιρίας. Η ΕΛΒΟ, η ΕΑΣ και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έπονται μιας και εν μέσω της νέας κρίσης δεν βρίσκονται επενδυτές και είναι ενταγμένες στον ίδιο μνημονικό σχεδιασμό με την ΛΑΡΚΟ. Η ΔΕΗ με την απολιγνητοποιηση μειώνει κατά 5000 τις θέσεις εργασίας, ενώ τα ΕΛΤΑ παρά την αύξηση κταακόρυφα της ζήτησης των υπηρεσιών, απόλυσαν 1200 συμβασιούχους.Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ προχώρησε στην απόλυση 75 εργαζόμενων, εξειδικευμένων τεχνιτών, οι οποίοι εργάζονταν τρία χρόνια στην εταιρεία.Η ΣΝΑΪΝΤΕΡ ΕΛΕΚΤΡΙΚ ανακοίνωσε στους εργαζομένους ότι στις 31/10/20 θα κλείσει και θέλει την συναίνεσή τους για να γίνει αυτό ομαλά. Η Aegean Air Lines απαιτεί από την κυβέρνηση να πληρώσουν οι φορολογούμενοι το χρέος της, και ετοιμάζει να απολύσει χιλιάδες εργαζόμενους.
Η βιομηχανική ζώνη στο Σχηματάρι αυτό το διάστημα μετατρέπεται στο κέντρο εργασιακής αγανάχτησης της βιομηχανικής εργατικής τάξης, γεμάτο ανασφαλείς εργαζόμενους, ανέργους, υποψήφιους ανέργους και μερικώς απασχολήσιμους με μισό μισθό και ζωή. Είναι η πυριτιδαποθήκη της χώρας.
Σε όλους τους εργασιακούς χώρους που έχουν ήδη ανοίξει, ή ανοίγουν λίαν συντόμως, επιχειρούνται πολιτικές καταστροφικού «νοικοκυρέματος» της ζωής των εργατών.
Οι παραπάνω αναφορές αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα αυτού που συμβαίνει γύρω μας που μπορεί όμως να αποκαλύψει το μέγεθος του προβλήματος. Δεν υπάρχουν λύσεις που να εξασφαλίζουν ταυτόχρονα και τα κέρδη και τις θέσεις εργασίας των εργατών. Συγχρόνως, γίνεται καθαρό το πόσο κοινά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους.
Όλοι οι εργαζόμενοι εν μέσω επευφημιών για «ηρωισμό» και «χειροκροτημάτων» αντιμετωπίζουν την πλήρη απελευθέρωση της εργασίας στις ορέξεις των εργοδοτών, ντυμένη με ακριβοπληρωμένη στα ΜΜΕ μουσική υπόκρουση «προστασίας». Όλοι στην προσπάθεια να αντιδράσουν ενάντια στην μοίρα που τους προδιαγράφουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους, συναντούν την αντεργατική νομοθεσία, νέα και παλαιότερη που με τα μνημόνια φρόντισαν να νομοθετήσουν για να βγάλουν παράνομη κάθε διαμαρτυρία των εργατών.
Αλλά συνάδελφοι ακριβώς αυτή η κοινή μοίρα που διαπιστώνεται πλέον από κάθε εργάτη είναι σήμερα και η δύναμή μας. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που πέρα από τις σημαντικές διαφορές με την δεκαετία των ‘70, οι εργάτες αντιμετωπίζουν από κοινού την απειλή για την δουλειά και την ζωή, την δική τους και των οικογενειών τους. Εκείνη την δεκαετία η ΛΑΡΚΟ αποτελούσε την ναυαρχίδα του εργατικού κινήματος και η νίκη της έδωσε φτερά στον αγωνα και των υπόλοιπων εργατών.
Και σήμερα μπροστά στη νέα απειλή η λύση μπορεί να είναι μόνο κοινή -αλλιώς δεν θα υπάρξει. Πρέπει τώρα χωρίς άλλη καθυστέρηση οι εργάτες να αποχτήσουν κοινό αγωνιστικό βηματισμό. Και γι’ αυτό πρέπει άμεσα να γίνουν οι απαραίτητες συναντήσεις και συνεννοήσεις.
Πηγή φωτογραφίας: Akrefnio Web Nikos Kollias
