του Μιχάλη Μπαρμπαρέσου
Το κακό είναι ότι οι αρρώστιες δεν έχουν χιούμορ. Είναι αδύνατο να φανταστούμε έναν πονόδοντο να κάνει πλάκα και μια βουλωμένη αρτηρία να λέει ανέκδοτα με μπαλόνια. Απ’ την άλλη ίσως είναι καλύτερα έτσι, γιατί αν είχαν και χιούμορ θα ήταν ανίκητες. Επίσης, δυσκολεύονται και με τις εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, αν αυτός ο ιός έλεγε, ”χτυπάω τους πάντες, εκτός απ’ τους ποδοσφαιριστές”, πόσο διαφορετική θα ήταν η καραντίνα μας! Ο μισός πληθυσμός θα ήταν ευτυχισμένος, όλη μέρα τόπι, από πρέμιερ λιγκ μέχρι β΄ εθνική Μολδαβίας, τρέλα. Πού καιρός για ενδοοικογενειακή βία, συγκρούσεις, καταθλίψεις, τίποτα, it’s a man’s world. Ο Τραμπ θα είχε γλυτώσει την ξεφτίλα, αφού οι ενέσεις χλωρίνης θα ήταν μια καλή λύση για τον άλλο μισό πληθυσμό. Ο Χαρδαλιάς δε θα χρειαζόταν ν’ αποδείξει πόσο ετοιμοπόλεμος είναι και μάλλον δε θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος που βγήκε σε συνέντευξη τύπου με αδιάβροχο. Ακόμα, ίσως να μη χρειάζονταν και οι ζωντανές συνδέσεις με τις βίλες διασήμων, που μας ζητούν να μείνουμε σπίτι για να νικήσουμε, πλημμυρίζοντας με αλληλεγγύη τα ημιυπόγεια των ανέργων, που χρωστάνε και τέσσερα νοίκια. Και ποιος θα έδινε σημασία σε μια τηλεψυχολόγα με ύφος γιόντα και χιλιοπροβαρισμένο καθησυχαστικό χαμόγελο, την ώρα που δίπλα μας δεν προλαβαίνουν να θάψουν τους νεκρούς τους.
Δυστυχώς, όλ’ αυτά δε συμβαίνουν κι έτσι η αντρική καραντίνα τραβάει την ανηφόρα. Ξημερώνει μια ατελείωτη μέρα, κάνεις τις δουλειές σου, σχεδόν τίποτα δηλαδή κι αρχίζεις τα τηλέφωνα στους υπόλοιπους καημένους. Πρώτα λέτε τα σκληροπυρηνικά, τι μαγείρεψες σήμερα, αν σου πέτυχε το λεμονάτο, πότε θ’ ανοίξουν τα μπαρ, αυτά. Όσοι δεν είναι γαύροι, μπορούν να σκοτώσουν και λίγη ώρα συζητώντας ποια είναι η ωραιότερη παρουσιάστρια. Εμείς όμως όχι, μόνο mega, το κανάλι του προέδρου, το κανάλι μας. Όταν ο πρόεδρος αγοράζει κάτι, είναι και δικό μας, ”τα μαθες ρε, θα πάρουμε και τη forthnet” κι εσύ χαίρεσαι. Έτσι λοιπόν και τον κολλητό του σεβασμιότατο Πειραιώς Σεραφείμ να βάλει να μιλάει όλη μέρα στο ποίμνιο (άκου λέξη), εμείς mega, τέλος. Αναγκαστικά λοιπόν, μετά τα βασικά μιλάς για ποδόσφαιρο. Τι θα πει δεν υπάρχει ποδόσφαιρο; Γιατί και πριν που υπήρχε μήπως μιλούσαμε ποτέ για μπάλα; Τα ίδια θέματα έχουμε, μόνο οι διαιτητές μας έχουν λείψει. Κι επίσης είναι ευκαιρία αφού μιλάμε μεταξύ μας να εστιάσουμε στα δικά μας ζόρια, που δυσκολευόμαστε να τα υποστηρίξουμε έξω, να προετοιμάσουμε τη γραμμή μας. Κατ’ αρχην, τι γίνεται με το noor1, έχει μείνει κανένας μάρτυρας ζωντανός; Μετράμε, δυο εμφράγματα, ένας καρκίνος, ένας τέζα στα κρατητήρια δυο δολοφονίες κι ένα τροχαίο στη λίμνη Οντάριο. Πού θες να ξέρω εγώ τι έγινε στη λίμνη Οντάριο; Πήγαινε ρώτα τον κάπτεν Μαρκ και το Θλιμμένο Μπούφο, απ’ το γνωστό κόμικ που έμεναν εκεί. Εδώ όμως κόβεις την πλάκα κι επειδή όλη η κωλοχώρα υποψιάζεται ότι κάτι περίεργο συνδέει όλους αυτούς τους θανάτους, παίρνεις ύφος Ευαγγελάτου, που είναι και στο κανάλι μας και λες: έχετε κανένα στοιχείο, έχει αποδειχθεί τίποτα, σταματήστε την κουβέντα καφενείου, εντάξει; Άσε που κάποιος εισαγγελέας την είχε βάλει στο αρχείο, ένας άλλος την ξανάβγαλε, μετά παραιτήθηκε, ήρθε άλλος, τελικά τι είναι αυτό το αρχείο και γιατί το λένε έτσι;
Ελάχιστοι παρακολουθούν τι έγινε στον Πειραιά απ’ όταν πήραμε το δήμο. Έφαγαν ψωμάκι φτωχά παιδιά, στο δημαρχείο, στο Καραϊσκάκη, στο λιμάνι, έκρηξη διορισμών εν μέσω κρίσης, δεν είναι και λίγο. Ναι, ήταν στη θύρα 7, τι να κάνουμε, απ’ τον Πειραιά ήταν, όχι απ’ το Γκύζη. Στη ζωή της πόλης οι ρόλοι ξεκάθαροι. Θυρα7 και αδελφοί Σέρβοι στη νύχτα κι ένα μερίδιο στη Χρυσή Αυγή, που κρατάει την πόλη καθαρή. Κάνουμε τη δουλειά μας, αυτοί τη δική τους, συνεργαζόμαστε όπου χρειάζεται κι είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ακόμα και τώρα που κλαψούριζαν στα δύσκολα κι έδιναν ο ένας τον άλλο, τιμώντας τους ταγματασφαλίτες προγόνους τους, πασχίζουμε να καλύψουμε το κενό. Τι να πεις, ο πρόεδρος τα βάζει με όλους, αγοράζει κυβερνήσεις, εταιρείες, ανθρώπους, έχει το θρύλο πρώτο, ο μητροπολίτης κηρύττει το ελλάς ελλήνων χριστιανών, στη πιο χέβι μέταλ βερσιόν του κι εσείς λιποψυχείτε μπροστά στο φάντασμα ενός ράπερ.
Ξαναβγήκαν στον αφρό και τα στημένα, χα χα! σιγά, τίποτα δε θα γίνει. Στην πρώτη γραμμή της μάχης οι γραφίδες του τάγματος ”Κώστας Νικολακόπουλος”, με την πολιτική καθοδήγηση του Κώστα Καραπαππά. Από πίσω ο περήφανος λαός. Σας βοηθήσαμε, σας στηρίζουμε, αλλά μην το τραβάτε γιατί θα έχετε την τύχη του σύριζα που ξεπουλήθηκε στο Σαββίδη. Καλά πρώτη φορά ακούτε για στημένα στην Ελλάδα, ή μήπως νομίζετε πως θα θυσιαστούμε εμείς για να γλεντάει αυτός που μπουκάρει με το κουμπούρι στο γήπεδο κι ο άλλος που βουτάει τον διαιτητή απ’ τ’ αποτέτοια του (μετά στραβώνανε που τους λέγανε ΛΜΑΤ), είστε γελασμένοι, τόσος κόπος πετάμενος για ένα ματσάκι στον τζόγο, ποτέ. Τα θέλουμε όλα και παντού, ο καρχαρίας δεν μένει ποτέ ακίνητος, δεν μπορεί, είναι κατασκευαστικό το θέμα, μόνο έτσι υπάρχει. Οπότε επαγρύπνηση, συνεχής επίθεση, καλή προετοιμασία τώρα στην καραντίνα και προσοχή στα φαντάσματα. αυτά δεν είναι απλοί ιοί, έχουν και χιούμορ…
