της Κατερίνας Μάτσα
« Κανονικούς πρόσφυγες» αποκάλεσαν τους Ουκρανούς πρόσφυγες που κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να σωθούν, οι αρμόδιοι υπουργοί, Μηταράκης και Βούλτεψη. Πρόθυμα θα τους δεχτούν στη χώρα και θα τους δώσουν αμέσως άσυλο, δήλωσαν. Άλλωστε, αυτή είναι η γραμμή των αφεντικών τους, σε Ευρώπη και Αμερική, και δεν έχουν παρά να συμμορφωθούν.
Οι πύλες της Ευρώπης άνοιξαν για να δεχτούν πρόσφυγες για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο της Συρίας. Μέχρι τώρα τους άφηναν να πνίγονται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, έκαναν πλάτες στην ελληνική πολιτική «να κάνουμε αβίωτη τη ζωή αυτών που έρχονται για να μην έρθουν άλλοι». Έτσι, δέχονταν τις βίαιες επαναπροωθήσεις στην Τουρκία από το ελληνικό λιμενικό και την Frontex, τους εν ψυχρώ πνιγμούς ανυπεράσπιστων ανθρώπων, που τους πέταξαν στη θάλασσα ενώ δεν ήξεραν κολύμπι, το στοίβαγμα χιλιάδων προσφύγων σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες διαβίωσης και τόσες άλλες θηριωδίες.
Οι ελληνικές Αρχές, λοιπόν, παραμέρισαν την ξενοφοβία, που αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό τους, και υπόσχονται θερμή υποδοχή και κοινωνική ένταξη στους Ουκρανούς πρόσφυγες, που άρχισαν ήδη να καταφθάνουν. Εξάλλου αυτοί είναι λευκοί και χριστιανοί, όχι μελαψοί και μουσουλμάνοι!
Οι ίδιες ρατσιστικές διακρίσεις γίνονται και στα σύνορα της Ουκρανίας από τους συνοριοφύλακες. Σύμφωνα με δημοσιεύματα (Εφ. Συν. 2/3/22), τόσο η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ όσο και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης ζήτησαν από τις χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία να κρατήσουν ανοιχτά τα σύνορά τους για όλους τους πρόσφυγες, γιατί έφτασαν καταγγελίες για ρατσιστική στάση συνοριοφυλάκων, Ουκρανών και Πολωνών, ότι απωθούν βίαια Αφρικανούς, μη επιτρέποντάς τους να μπουν σε μέσα μεταφοράς προκειμένου να φύγουν από τη χώρα, ότι σε ορισμένα συνοριακά περάσματα επαναπροωθούν βίαια μη-Ουκρανούς πολίτες, κ.ά. Οργισμένη ανακοίνωση εξέδωσε και η Αφρικανική Ένωση. Το θέμα έφτασε και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με τους αρμόδιους, φυσικά, να το αρνούνται.
Είναι, πραγματικά, απαράδεκτο να γίνονται τέτοιες διακρίσεις στις πλάτες δυστυχισμένων, ξεριζωμένων ανθρώπων που όλοι είναι θύματα πολεμικών καταστροφών. Η διαδρομή της προσφυγιάς είναι πικρή και τραυματική, όποια και αν είναι η αφετηρία της, όπου και αν κατευθύνεται.
Το κίνημα Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες πρέπει να σταθεί και αυτή τη φορά στο πλευρό όλων των προσφύγων, χωρίς διακρίσεις, δίνοντας μαζί τους τη μάχη για την εξασφάλιση των αναγκαίων όρων ανθρώπινης διαβίωσης και ισότιμης κοινωνικής ένταξης στη χώρα μας ή σε όποια χώρα επιθυμούν οι ίδιοι. Δίνοντας τη μάχη ενάντια στην ξενοφοβία και το ρατσισμό σε όλα τα επίπεδα.