Κάτω τα χέρια από το 8ωρο, τα σωματεία και την απεργία
Κάτω ο νόμος Χατζηδάκη και η κυβέρνηση της ΝΔ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
Πέμπτη 16 Ιουνίου – Αθήνα, πλ. Κοραή, 7 μ.μ.
Με προκήρυξή της η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση καλεί σε συμμετοχή στην Εργατική Διαδήλωση της Πέμπτης 16/6 ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη, για την υπεράσπιση των εργατικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Η προκήρυξη αναφέρει:
Στην εποχή που η ταξική πάλη οξύνεται όλο και περισσότερο, εξαιτίας των αξεπέραστων κρίσεων του παρακμάζοντος καπιταλισμού, οι οποίες διαδέχονται η μία την άλλη και αποδεικνύονται η μία χειρότερη από την άλλη, τα εργοδοτικά λόμπι και το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό τους έχουν βάλει στο στόχαστρό τους, τις εργατικές οργανώσεις, τα σωματεία και τη συλλογική δράση, καθώς ξέρουν πολύ καλά, ότι οι ενώσεις των εργαζόμενων είναι οι μόνες που μπορούν να θέσουν σε αμφισβήτηση και να κλονίσουν την πολιτική υπεροχή και ισχύ τους. Το ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις, της Νέας Δημοκρατίας με την απροκάλυπτη νεοφιλελεύθερη ατζέντα, έως του ΣΥΡΙΖΑ με τον αριστερό φερετζέ, δεν περιορίστηκε όλα αυτά τα χρόνια μόνο σε οικονομικά ζητήματα, αλλά προχώρησε και σε πτυχές της οργάνωσης της εργασίας που απηχούν τη συλλογική υπόσταση της εργατικής τάξης, φροντίζοντας να την πλήξουν και να την αποδομήσουν. Δεν ξεχνάμε το νομοθέτημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που έθεσε ως προϋπόθεση το 50%+1 ως ελάχιστο ποσοστό για την κήρυξη απεργίας από ένα σωματείο. Οι αστοί ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι ο ταξικός αντίπαλος και τι πρέπει να κάνουν για να τον αφοπλίσουν. Στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και δεκαετίες τα εργοδοτικά λόμπι πιέζουν και έχουν πετύχει να θέσουν τις βάσεις για την περιστολή με νομικά μέσα της επιχειρησιακής δυνατότητας των εργατικών σωματείων να οργανώνουν απεργιακούς αγώνες για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων εργασίας.
Εδώ και πάνω από δύο χρόνια, με το Βρούτση και το Χατζηδάκη στο Υπουργείο Εργασίας, προετοιμαζόταν η μεθοδική και εκτεταμένη καταστολή της συνδικαλιστικής δράσης με νομικά μέσα. Με το νόμο 4808/2021 που ψηφίστηκε πριν από ένα χρόνο με την υπογραφή του διαβόητου Χατζηδάκη, του ίδιου που καθάρισε ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ, καταφέρθηκε ένα καίριο πλήγμα στη δυνατότητα των εργαζόμενων να συνδικαλίζονται και να οργανώνονται σε σωματεία. Ο νόμος Χατζηδάκη φρόντισε να βάλει τα θεμέλια για να τεθούν υπό έλεγχο οι οργανώσεις των εργατών, για να διευκολυνθεί το φακέλωμα και οι διώξεις όσων εργαζόμενων προσπαθούν να δώσουν πνοή στη συλλογική δράση μέσα από τα σωματεία τους. Η εγγραφή στο ΓΕΜΗΣΟΕ, οι τηλε-εκλογές και οι διάφορες τηλε-διαδικασίες, η υποχρεωτική «διαμεσολάβηση», η προστασία της απεργοσπασίας, το προσωπικό «ασφαλείας» που ισοδυναμεί με ακύρωση της απεργίας, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, η περιστολή του δικαιώματος της απεργίας, είναι το σκηνικό που έστησε ο αστικός νόμος για να ξεριζώσει η κυβέρνηση των αφεντικών κάθε φύτρα εργατικής συλλογικής δράσης που θα μπορούσε να βγάλει και να απλώσει τα κλαδιά της.
Ο νόμος Χατζηδάκη άνοιξε επίσης το δρόμο για να διαλυθεί ακόμα περισσότερο ό,τι είχε απομείνει για να μην έχει η παροχή εργασίας τα χαρακτηριστικά δουλείας. Οχτάωρο, υπερωρίες, σχέση εξαρτημένης εργασίας γίνονται όλα εργασιακές συνθήκες μίας άλλης εποχής, που οι νεότερες γενιές εργαζόμενων θα τις έχουν μόνο ακουστά τους.
Όλα αυτά πέρασαν από τη Βουλή πριν ένα χρόνο, αφού εγκαταλείφθηκε και προδόθηκε ένας αγώνας που έδινε πολλές ελπίδες ότι θα μπορούσε και την ψήφιση του νόμου να εμποδίσει και να γίνει η αρχή για να παραμεριστεί για πάντα ο ξοφλημένος μηχανισμός της ΓΣΕΕ και του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού που τον στηρίζει και ο οποίος είναι ο βασικός υπεύθυνος για τις ασταμάτητες ήττες που δέχεται το συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα τις τελευταίες δεκαετίες.
Η εργατική διαδήλωση της 16 Ιούνη 2022 με σύνθημα την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη καθιστά σαφές ότι για το ανεξάρτητο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να γίνει ανεκτή η καθυπόταξη των σωματειακών οργανώσεων στις βουλές των αφεντικών. Ο νόμος Χατζηδάκη συνιστά πολιτική ήττα της εργατικής τάξης και κανένας έντιμος συνδικαλιστής δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την παραδοχή της ήττας αυτής, γιατί είναι ζήτημα «ζωής και θανάτου» η προάσπιση των συνδικαλιστικών ελευθεριών στην ταραγμένη εποχή που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Την εποχή της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της στέρησης, της άγριας εκμετάλλευσης, της απανθρωποίησης της εργασίας, της εξουθένωσης από το διαρκή ανταγωνισμό και την ανασφάλεια.
Είναι καθήκον της εργατικής πρωτοπορίας να κάνει λάβαρο του αγώνα της την ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη, ταυτόχρονα με την ανατροπή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και την ανατροπή των πολιτικών που δίνουν ανάσα στα αφεντικά, ρουφώντας το εργατικό αίμα – για την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό.
Μαχόμενη Εργατική Κίνηση
