Η εργατική δολοφονία του πακιστανού εργάτη στα Υφαντήρια Παντελίδη, που ξεψύχησε από εξάντληση στην ώρα της δουλειάς, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης, κάθε εργαζόμενου που ζει από τον ιδρώτα του. Έχουν προηγηθεί σοβαροί τραυματισμοί εργαζομένων (Ασπρόπυργος), θάνατοι ιδιαίτερα στους οδηγούς δικύκλων, εμφάνιση εργατικών ασθενειών, ως αποτέλεσμα της καθημερινής πίεσης μέσα στους χώρους δουλειάς, που υπό το φόβο της ανεργίας, χιλιάδες εργαζόμενοι υπομένουν ανείπωτους κινδύνους και ταλαιπωρίες. Το σύστημα προσπαθώντας να απαντήσει στην κρίση του, σακατεύει και σκοτώνει την ίδια την πηγή της δημιουργίας, τη ζωντανή εργασία, αφού πρώτα έχει δημιουργήσει έναν απέραντο εργατικό υπερπληθυσμό.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πιστή στην εφαρμογή των Μνημονίων, έχει ήδη δώσει το πράσινο φως με την απουσία οποιονδήποτε όρων Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, οι προσωρινές συμβάσεις και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, αυξάνουν καθημερινά τα ατυχήματα που οφείλονται επιπρόσθετα στην άρνηση των αφεντικών να πληρώσουν για την εκπαίδευση των εργαζόμενων, ιδιαίτερα σε περιστασιακά αντικείμενα εργασίας.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ξεκουφαίνει με τη σιωπή της. Άλλωστε ανέχτηκε και βοήθησε στο να υπάρχει αυτή η κατάσταση.
Ως εδώ! Πρέπει να δράσουμε! Μαζί! Στην υπεράσπιση της εργασίας!
