Οι απεργιακές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ιταλίας στις 18 και 19 Οκτώβρη αποδεικνύουν ότι μια νέα κατάσταση έχει αρχίσει να αναπτύσσεται στην ταξική πάλη της Ευρώπης.
Είναι η πρώτη φορά τους τελευταίους μήνες που η ιταλική εργατική τάξη προχωράει σε διαδηλώσεις ενάντια στην Κυβέρνηση Λέττα. Τα τρία μεγάλα συνδικάτα CISL, CGIL και UIL που καλούσαν σε κινητοποιήσεις δεν κάλεσαν ωστόσο σε Πανεθνική Γενική Απεργία αφήνοντας την ευθύνη για την Γενική Απεργία στα σωματεία βάσης.
Η απεργιακές κινητοποιήσεις γίνονται ενάντια στο νέο προϋπολογισμό της Κυβέρνησης για το 2014. Μειώσεις μισθών και πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο, γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας ιδιαίτερα στη νεολαία, άγρια φορολογία. Ο πρόεδρος της ιταλικής ένωσης Βιομηχάνων –Confindustria επέκρινε την Κυβέρνηση για ατολμία στην «μείωση του κόστους εργασίας». Η ιταλική άρχουσα τάξη ζητάει περισσότερο αίμα εργαζομένων από την αδύναμη και επικίνδυνη Κυβέρνησή της.
Οι διαδηλώσεις, ιδιαίτερα στη Ρώμη, αντανακλούν την έκρυθμη κατάσταση που υπάρχει σε μια χώρα που αντιμετωπίζει οξεία κρίση χρέους και έντονη πολιτική κρίση. Απόκτησαν μαχητικό χαρακτήρα δίνοντας σε πολλές περιπτώσεις μάχες σώμα με σώμα με τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που κινητοποίησε η Κυβέρνηση. Η καταστολή έχει φέρει σαν αποτέλεσμα 12 συλληφθέντες διαδηλωτές. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων – PCL (Ιταλικό τμήμα της CRFI) κατέβηκε με ένα ισχυρό, μαζικό και μαχητικό μπλοκ στους δρόμους παλεύοντας για την ανατροπή της Κυβέρνησης και την κοινωνική επανάσταση των εργατών.
