Στις Η.Π.Α, μέσα στις συνθήκες κρίσης και παρακμής της ισχυρότερης ιμπεριαλιστικής χώρας, συγκεντρώνονται όλα τα στοιχεία που απειλούν να οδηγήσουν την αμερικανική κοινωνία κι όλο τον κόσμο στην κόλαση – αν δεν ανατραπούν και μπορούν να ανατραπούν από το αναπτυσσόμενο κίνημα της εργατικής τάξης, που πρέπει όμως να αναπτύξει την πολιτική της ανεξαρτησία από τα κόμματα του αστικού κατεστημένου. Kοινωνικός πόλεμος και φασιστικές, ρατσιστικές επιθέσεις στο εσωτερικό και μια ρητορική φιλοπόλεμη που εξοικειώνει την κοινή γνώμη με τη χρήση πυρηνικών όπλων την Kορέα ή αλλού είναι οι σάπιοι καρποί της σηπόμενης αμερικανικής δημοκρατίας υπό τον Tραμπ.
Mέσα συνθήκες πολιτικής σήψης η «νέα» ακροδεξιά επιχειρεί να κλιμακώσει τις δολοφονικές της πρακτικές, να τρομοκρατήσει, να τραυματίσει ακόμη και να σκοτώσει τους κατ’ αυτήν «υπάνθρωπους», με λίγα λόγια τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, χάρη μιας ισχνής μειοψηφίας «καθαρών» και «αμόλυντων» «λευκών».
Στις 12 Αυγούστου το χώμα στην πόλη Σάρλοτσβιλ της πολιτείας Bιρτζίνια βάφτηκε με αίμα, όταν ένα φασιστικό μίασμα δολοφόνησε την 32χρονη Χέδερ Χέγιερ, μέλος του συνδικάτου «Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου» και τραυμάτισε άλλους 19.
Την Παρασκευή 11 Αυγούστου, οι υποστηρικτές της… «λευκής υπεροχής» και Νεοναζί βάδισαν στους δρόμους του Σάρλοτσβιλ με πυρσούς, θυμίζοντας συμμορίες λυντσαρίσματος παλαιοτέρων δεκαετιών. Φώναζαν «Αίμα και γη», «Δεν μας εξουσιάζουν Εβραίοι» και «Χαϊλ Τραμπ». Κάποιοι από τους «διαδηλωτές» φορούσαν τη στολή της Κου Κλουξ Κλαν, άλλοι περιβραχιόνια με τη Σβάστικα και καπέλα που έγραφαν «Κάντε την Αμερική Μεγάλη Πάλι» και άλλοι έμοιαζαν με χίπστερ της alt-right (εναλλακτική δεξιά, η πολιτική ομπρέλα κάτω από την οποία βρήκαν «σπίτι» όλοι οι φασίστες, ναζί και ρατσιστές). Λεωφορεία με φασίστες και ρατσιστές είχαν έρθει από όλη την Αμερική. Για να «πάρουν πίσω τη χώρα από Εβραίους, Μαύρους, μετανάστες και έκφυλους».
Αρχικά άκουσαν την εμπρηστική ομιλία του επιφανούς ηγέτη της ακροδεξιάς Σπένσερ, που επιθυμεί εθνοκάθαρση στις Η.Π.Α. Στη συνέχεια βάδισαν στο κέντρο του πανεπιστημίου όπου είναι το άγαλμα του στρατηγού των Νοτίων, Λι. Η «διαμαρτυρία» τους πραγματοποιήθηκε επειδή το δημοτικό συμβούλιο εξετάζει το ενδεχόμενο απομάκρυνσης του αγάλματος – σύμβολο εξύμνησης του ρατσισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το άγαλμα του Λι είναι ένα από 1.000 μνημεία εξύμνησης των Νότιων, της δουλείας και του ρατσισμού.
Το Σάββατο 12/8 λοιπόν, οι «διαδηλωτές» βγήκαν στους δρόμους, έτοιμοι για μάχη. Νεοναζιστικές ιστοσελίδες τους προέτρεπαν τις προηγούμενες μέρες να έχουν μαζί τους ρόπαλα, ασπίδες και άλλα όπλα. Έτσι, οι φασίστες οπλισμένοι ετοιμάζονταν να παρελάσουν σε μια από τις πιο φτωχές και πολυφυλετικές περιοχές της πόλης, προχωρώντας προφανώς σε πογκρόμ.
Η φασιστική όμως πορεία αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά από μια ισχυρή αντιφασιστική αντι-διαδήλωση. Eργάτες, σοσιαλιστές, κομμουνιστές αντιφασίστες, αναρχικοί κ.λπ. ήταν προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τη φασιστική απειλή στους δρόμους.
Αυτού του είδους η γενναιότητα και αποφασιστικότητα εξόργισε τους φασίστες που επιτέθηκαν στους αντιρατσιστές με τα ρόπαλά τους. Ένας από τους φασίστες ή υποστηρικτής της «λευκής υπεροχής», ο Άλεξ Φιλντς καθόταν στο αμάξι του και παρακολουθούσε την αντιφασιστική διαδήλωση. Ο Φιλντς είχε ταξιδέψει από το Οχάϊο για να συμμετάσχει στη φασιστική συγκέντρωση και είχε φωτογραφηθεί με τμήμα της Νεοναζιστικής οργάνωσης «Πρωτοπόρα Αμερική». Kαθώς η αντιδιαδήλωση κινούνταν, πάτησε το γκάζι και σκότωσε την Χέγιερ και τραυμάτισε 19 άλλους αντιφασίστες. Επίσης άλλοι 14 αντιφασίστες τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των μετέπειτα συγκρούσεων. Η πράξη αυτή, όπως και η δολοφονία άλλων ανθρώπων από φασίστες π.χ. του Παύλου Φύσσα, είναι η φυσική και απολύτως λογική συνέπεια της πολιτικής και «ιδεολογίας» του φασισμού, του ρατσισμού, του ναζισμού και όλων των αντιλήψεων περί «καθαρών» φυλών κ.λπ. Πρόκειται για μια «πολιτική» βίας, εκφοβισμού και «τελικών λύσεων».
Tα ακροδεξιά και αστικά Μ.Μ.Ε. δεν εξέφρασαν κανέναν αποτροπιασμό για τη δολοφονία της Χέγιερ και τον τραυματισμό 19 ανθρώπων. Ορισμένα από αυτά προσπάθησαν να εξηγήσουν τα γεγονότα στο Σάρλοτσβιλ και το ζήτημα του φασισμού και του ρατσισμού παίζοντας το «ψυχολογικό» χαρτί, μιλώντας απλά για μερικά σάπια μήλα, τα προβλήματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που οδηγούν ένα κομμάτι της νεολαίας στις φασιστικές ομάδες. Σίγουρα υπάρχουν πλήθος παράγοντες που συνδέονται μ’ ένα περίπλοκο τρόπο και που καθορίζουν τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. Η ψυχολογική προσέγγιση μπορεί να εξηγήσει ως ένα βαθμό γιατί κάποιοι οδηγούνται στο φασισμό αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει τη δημιουργία κινήματος και την ανάπτυξή του ή εξαφάνιση του.
Oι φιλελεύθεροι σχολιαστές θέλουν με κάθε τρόπο να αποφύγουν την ταξική προσέγγιση. Ο ρατσισμός, φασισμός και η άκρα δεξιά είναι αναπόσπαστα τμήμα του καπιταλισμού. Όσο υπάρχει ταξική κοινωνία στην εποχή της καπιταλιστικής παρακμής και ιδίως σε περιόδους κρίσης, πάντα θα αναδύεται ο φασισμός και η άκρα δεξιά. Η αστική τάξη ή τμήματα της καλλιεργούν το ρατσισμό και το σωβινισμό για να συντηρήσουν την κοινωνική και ταξική ανισότητα και τελικά την ταξική τους κυριαρχία. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να τους συντηρήσει όλους, όποτε ας παλεύουμε ο ένας εναντίον του άλλου και όχι ενωμένοι κατά της καπιταλιστικής τάξης, που είναι ο μόνο τρόπος για να νικήσουμε. Το ζήτημα του φασισμού δεν είναι ψυχολογικό ζήτημα αλλά κοινωνικό και ταξικό ζήτημα. Όπως οι δυνάμεις της ταξικής αλληλεγγύης συσπειρώνονται σε περιόδους κρίσης το ίδιο κάνουν και οι δυνάμεις της κοινωνικής αντίδρασης και αντεπανάστασης.
Οι δυνάμεις της άκρας δεξιάς πάντα προσελκύουν τα πιο καθυστερημένα στοιχεία της κοινωνίας, τα πιο αλλοτριωμένα μικροαστικά στοιχεία, καθώς και από το λούμπεν προλεταριάτο. Οι ιδέες της άκρας δεξιάς και του φασισμού ελκύουν τμήματα που έχουν συντριφτεί από τον καπιταλισμό, από το μεγάλο κεφάλαιο και όπου μέσα στην απελπισία τους ο σωβινισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός φαίνεται να προσφέρει μια «λύση» μια διέξοδο. Σήμερα ακόμα δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος ανάδυσης ενός μαζικού κινήματος φασισμού και αντίδρασης. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι η εμφάνιση φασιστικών ομάδων δεν αποτελεί απειλή και κίνδυνο. Ακόμα και αν αυτές οι δυνάμεις είναι μικρές είναι πάντα εν δυνάμει επικίνδυνες. Τα γεγονότα στο Σάρλοτσβιλ το απέδειξαν και η αστική τάξη μπορεί να τις χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε στιγμή κρίνει αναγκαίο κατά της εργατικής τάξης για τη σωτηρία του συστήματός της. Ας γυρίσουμε όμως στο Σάρλοτσβιλ.
Επιφανείς «προσωπικότητες» της άκρας δεξιάς γιόρτασαν τη δολοφονία της νεαρής Χέγιερ. Ο νέο Ναζί Έρικσον, δημοσίευσε την ιστορία της δολοφονίας της Χέγιερ στο Facebook συνοδεύοντάς την με χαρούμενες φατσούλες. Και στο twitter έγραψε «ένα άλλο τροχαίο». Aλλά και ο Τραμπ «καταδικάζοντας» τη βία «και από τις δυο πλευρές», ουσιαστικά επικροτούσε τους υποστηρικτές της λευκής υπεροχής.
Η άκρα δεξιά σκόπευε να μετατρέψει τη συγκέντρωση στο Σάρλοτσβιλ σε επίδειξη δύναμης αλλά στην πραγματικότητα απέδειξε, παρά τη φρικιαστική δολοφονία της Χέγιερ, την ασημαντότητα των δυνάμεών της. Μετά από μήνες σχεδιασμού και παρά το ότι πολλοί «διαδηλωτές» είχαν έρθει από άλλα μακρινά μέρη των Η.Π.Α., η αντιφασιστική συγκέντρωση υπερτερούσε αριθμητικά της φασιστικής (οι αντιφασίστες ήταν διπλάσιοι). Σε μεγάλο βαθμό η προσέλευση των αντιφασιστών αποδεικνύει τον πραγματικό «συσχετισμό των δυνάμεων» μέσα στην εργατική τάξη και νεολαία.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι οι οργανώσεις της εργατικής τάξης και της αριστεράς δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από την αστυνομία και το αστικό «δημοκρατικό» κράτος. Δεν μπορούμε να περιμένουμε το αστικό κράτος να αφοπλίσει την ακροδεξιά. Ως θεσμός, η αστυνομία προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του κράτους. Από μια ταξική άποψη επιτελούν το ίδιο έργο με τους φασίστες, απλά από επίσημη «νόμιμη θέση. Η αστυνομία και το αστικό κράτος δεν είναι φίλοι της εργατικής τάξης. Το αντίθετο μάλιστα. Πρέπει λοιπόν να πολεμήσουμε τον φασισμό με τις δικές μας, τις προλεταριακές μεθόδους και μέσα.
Αντιστεκόμαστε στη φασιστική επίθεση, όπου και όποτε λάβει χώρα. Κάθε φορά που εμφανίζεται το αυγό του φιδιού πρέπει να συντρίβεται αμείλικτα. Η αντιφασιστική πάλη, η πάλη εναντίον της άκρας δεξιάς είναι μια καθαρά ταξική πάλη. Είναι μια κοινωνική και ταξική πάλη, μέρος της ευρύτερης πολιτικής μας πάλης κατά της ανισότητας, της εκμετάλλευσης, των απίστευτα πενιχρών μισθών, της ανεργίας, του ρατσισμού, της αστυνομικής βίας και καταστολής και γενικά όλης της εξαθλίωσης και φρίκης του καπιταλισμού. Η πάλη εναντίον της άκρας δεξιάς και του φασισμού συνδέεται αναπόσπαστα με την πάλη κατά του καπιταλισμού. Όπως είχε γράψει το 1939 ο Χορκχάϊμερ, αν δεν είσαι έτοιμος να μιλήσεις για τον καπιταλισμό καλύτερα να μην μιλάς για το φασισμό.
Από αυτήν την άποψη είναι ιδιαίτερα σημαντική κάθε κινητοποίηση ενάντια στο φασισμό στην Αμερική και αλλού. Οι μαζικές κινητοποιήσεις των αντιφασιστών έδειξαν το δρόμο και απέτρεψαν πολλές κινητοποιήσεις των φασιστών στη συνέχεια.
Aρ. Mα.