του Ερνέστο Αγγελή

Οι εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας των ΗΠΑ, των εταιρειών Ford, General Motors και Stelantis, απεργούν από τις πρώτες ώρες της 15ης Σεπτεμβρίου, διεκδικώντας την κατάργηση του ισχύοντος μισθολογικού συστήματος, εξαιτίας του οποίου οι νεοπροσλαμβανόμενοι υποαμείβονται, χωρίς κανένα από τα επιδόματα και τις προβλέψεις που ισχύουν για τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Επικεφαλής αυτής της σημαντικής απεργίας, η οποία για πρώτη φορά θέτει με σαφήνεια στο στόχαστρο την υπερεκμετάλλευση των νεότερων εργατών, είναι το Συνδικάτο των Εργατών της Αυτοκινητοβιομηχανίας (UAW), που κινητοποιεί στους δρόμους χιλιάδες εργάτες στο Ντητρόιτ, όπου βρίσκονται εγκαταστάσεις της Ford αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας. Οι πικετοφορίες και οι πορείες που οργανώνονται σε τακτική πλέον βάση, αρχίζουν να γίνονται αισθητές και σε άλλους εργασιακούς χώρους που είναι σε αναβρασμό.

Οι εργάτες βγαίνουν στο δρόμο απεργώντας, δίνοντας ένα σημαντικό πλήγμα στα συμφέροντα των επιχειρηματιών και αποκαλύπτοντας μέσα από αυτήν τη δράση τους, το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι ίδιοι οι καπιταλιστές. Είναι χαρακτηριστικό, σε μια έκφραση της πίεσης που αντιμετωπίζει λόγω της απεργίας το καρτέλ των τριών εταιρειών, ότι ο διευθύνων σύμβουλος της Φορντ, δήλωσε πως “το παραγωγικό μας σύστημα είναι λόγω της αλληλοσύνδεσής του προστατευμένο από τις στοχευμένες απεργίες του Συνδικάτου”, ενώ δύο μέρες μετά, ο συνάδελφός του στην General Motors, διαμήνυσε στους εργάτες στο Κάνσας, ότι το εργοστάσιο θα κλείσει λόγω των επιπτώσεων στην έλλειψη των ανταλλακτικών που έχει η απεργία σε άλλο εργοστάσιο της περιοχής.

Τα βασικά αιτήματα του συνδικάτου, είναι η αύξηση των μισθών για τους νεοπροσλαμβανόμενους και τους ήδη εργαζόμενους σε επίπεδα που να καλύπτουν τις ανάγκες τους, η μείωση των ημερών εργασίας και μέτρα προστασίας από την επιχειρούμενη στροφή της βιομηχανίας στα ηλεκτρικά οχήματα.

Είναι αξιοσημείωτο, ότι το ωρομίσθιο για έναν νεοπροσλαμβανόμενο εργάτη στην αυτοκινητοβιομηχανία, είναι στα 14 δολάρια, αντίστοιχο με αυτό ενός εργαζόμενου στην εστίαση. Αυτή η αμοιβή, έχει καθοριστεί από τους καπιταλιστές, ακριβώς στον απόηχο της μεγάλης έκρηξης του 2008, χωρίς καμία αλλαγή τα χρόνια που ακολούθησαν. “Δεκατέσσερα χρόνια μετά, οι εργάτες μας είναι ακόμα σε χρεοκοπία”, είπε ο πρόεδρος του Συνδικάτου.

Το βασικό αίτημα του Συνδικάτου, που είναι η κατάργηση του συστήματος “δύο ταχυτήτων”, έχει μείνει ανικανοποίητο από τις μέχρι τώρα απαντήσεις των καπιταλιστών αλλά και της κυβέρνησής τους, του Μπάιντεν. Η αναταραχή που έχει προκληθεί από αυτήν την απεργιακή δράση των εργατών, έχει γίνει αισθητή πολιτικά, όχι μόνο στην καπιταλιστική κυβέρνηση, αλλά και στους εξ αριστερών επικριτές της, όπως ο Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος σε ομιλία του, έθεσε το ρητορικό ερώτημα του “πώς μπορεί να επιβιώσει ο εργάτης, με τέτοιο μισθό;”.

Την απεργία κάνουν συνολικά 12.700 εργάτες, με τους μισούς από αυτούς να είναι από την Stellantis. Συνολικά, τα μέλη του UAW είναι 146.000. Η απεργία αποκαλείται από το συνδικάτο Η απεργία, την οποία το συνδικάτο αποκαλεί «Stand Up Strike», στοχεύει συγκεκριμένα εργοστάσια της Ford, της General Motors και της Stellantis, που κατασκευάζει μάρκες Chrysler, Dodge, Jeep και Fiat. Οι ηγέτες των συνδικάτων επέλεξαν νέα εργοστάσια-στόχους για μια απεργία “κατά κύματα”, εάν οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη νέας συμφωνίας με τις αυτοκινητοβιομηχανίες συνεχίσει να αποτυγχάνει. Η στρατηγική έχει σχεδιαστεί για να κρατήσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες σε αδράνεια και να αξιοποιήσει τη θέση της ένωσης για ένα καλύτερο συμβόλαιο από τις προσφορές που έχουν κάνει μέχρι τώρα οι αυτοκινητοβιομηχανίες του Ντιτρόιτ. Το καρτέλ των τριών εταιρειών, απορρίπτει το βασικό αίτημα του συνδικάτου για τους νεοπροσλαμβανόμενους, χαρακτηρίζοντας το σαν “εξωπραγματικό, οδηγώντας στο να χάσει στον ανταγωνισμό με τις άλλες εταιρείες”. Για να γίνει περισσότερο αντιληπτή η βαρύτητα της απεργίας, αρκεί να ειπωθεί ότι αυτές οι τρεις εταιρείες, ελέγχουν το 40% της εγχώριας αγοράς οχημάτων στις ΗΠΑ. Οι καπιταλιστές κοστολογούν την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργατών, στα 100 δισεκατομμύρια δολάρια.

Προς το παρόν, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Σον Φαίην, απορρίπτει τις προτάσεις των εκπροσώπων του καρτέλ και η απεργία συνεχίζεται. Η απεργία, την οποία το συνδικάτο αποκαλεί «Stand Up Strike», στοχεύει συγκεκριμένα εργοστάσια της Ford, της General Motors και της Stellantis, που κατασκευάζει μάρκες Chrysler, Dodge, Jeep και Fiat. Οι ηγέτες των συνδικάτων είπαν ότι θα επιλέξουν νέα εργοστάσια-στόχους για απεργία σε διάφορα κύματα, εάν οι διαπραγματεύσεις συνεχίσουν να αποτύχουν για τη σύναψη νέων συμφωνιών με τις αυτοκινητοβιομηχανίες. Η στρατηγική έχει σχεδιαστεί για να κρατήσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες σε αδράνεια και να αξιοποιήσει τη θέση της ένωσης για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο συμβόλαιο από τις προσφορές που έχουν κάνει μέχρι τώρα οι αυτοκινητοβιομηχανίες του Ντιτρόιτ.

Τι είναι το STAND UP STRIKE;

Το συνδικάτο εργατών αυτοκινητοβιομηχανίας UAW εξηγεί:

Το Stand Up Strike είναι η απάντηση της γενιάς μας στο κίνημα που έχτισε το σωματείο μας, στις “καθιστικές” απεργίες του 1937.

Τότε, όπως και τώρα, αντιμετωπίζουμε τεράστια ανισότητα σε ολόκληρη την κοινωνία μας. Τότε, όπως και τώρα, ο κλάδος μας αλλάζει γρήγορα και οι εργαζόμενοι μένουν πίσω. Τότε, όπως και τώρα, το εργατικό μας κίνημα επαναπροσδιορίζεται.

Αυτή είναι μια απεργία που μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου, δίνοντας στους κεντρικούς μας διαπραγματευτές τη μέγιστη δυνατότητα και τη μέγιστη ευελιξία για να κερδίσουν ένα συμβόλαιο ρεκόρ.

Πώς λειτουργεί το STAND UP STRIKE;

Το Stand Up Strike είναι μια νέα προσέγγιση στον απεργιακό αγώνα. Αντί να απεργήσουν όλα τα εργοστάσια ταυτόχρονα, επιλεγμένες περιοχές καλούνται να «Σταθούν» (να απεργήσουν) και μετά να αποχωρήσουν από την απεργία. Όσο περνάει ο καιρός, περισσότερες περιοχές μπορεί να κληθούν να «Σταθούν» και να συμμετάσχουν στην απεργία. Αυτό μας δίνει τη μέγιστη δύναμη και τη μέγιστη ευελιξία στον αγώνα μας να κερδίσουμε ένα δίκαιο συμβόλαιο σε κάθε μία από τις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες.

Οι περιοχές που ΔΕΝ καλούνται να συμμετάσχουν στο Stand Up Strike θα συνεχίσουν να εργάζονται…

Γιατί δεν χτυπάμε όλοι μαζί σε όλες τις εγκαταστάσεις των τριών μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών;

Αυτή η επιλογή είναι ακόμα στο τραπέζι. Το Stand Up Strike παρέχει στους κεντρικούς μας διαπραγματευτές τη μέγιστη ευελιξία. Το Stand Up Strike δίνει στο σωματείο μας τη δυνατότητα να κλιμακώσει τον αγώνα σε μια εθνική, καθολική απεργία, αν χρειαστεί. Κρατά τις εταιρείες να μαντεύουν και δημιουργεί οικονομική δυνατότητα έναντι των τριών μεγάλων με την πάροδο του χρόνου, εάν αρνηθούν να διαπραγματευτούν ένα συμβόλαιο που μας αξίζει.