Στο επίκεντρο της 11ης Μαρξιστικής Διεθνιστικής Κατασκήνωσης της ΟΕΝ/ΕΕΚ
Μερικές μέρες μετά το πραξικόπημα του στρατού στην Τουρκία κι ενώ το δεύτερο πραξικόπημα του Ερντογάν είναι σε εξέλιξη, ένα μήνα μετά το Brexit και εν τω μέσω της μεγάλης τραπεζικής κρίσης της Ιταλίας, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η 11η Μαρξιστική Διεθνιστική Κατασκήνωση του ΕΕΚ και της νεολαίας του, της ΟΕΝ, στην Ερέτρια Εύβοιας.
Από τις 21 έως τις 27 Ιούλη, σύντροφοι και φίλοι, με μεγάλη και έντονη τη συμμετοχή της νεολαίας, μαζί με τους διεθνείς μας συντρόφους, σε μια συντροφική ατμόσφαιρα, ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια μοναδική πολιτική διοργάνωση. Παρόντες και παρούσες ήταν σύντροφοι και συντρόφισσες από το DIP (Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα/CRFI-Τουρκία), από Nότια Aφρική και Bρετανία, Pωσία και Φινλανδία.
Τα ζητήματα του ιμπεριαλισμού και της Επανάστασης, του Εθνικισμού και του Διεθνισμού, των αγώνων και των προοπτικών της Εργατικής Τάξης και της νεολαίας, αποτέλεσαν την θεματική βάση της πλούσιας συλλογικής θεωρητικής εργασίας, στις 8 Ολομέλειες και τις 4 κατά ομάδες συνεδριάσεις.
Η 11η Μαρξιστική Διεθνιστική Κατασκήνωση σημαδεύεται από τον έμπρακτο διεθνισμό του ΕΕΚ και του DIP της Τουρκίας. Tο ζήτημα του πραξικοπήματος στην γείτονα χώρα αποτέλεσε αντικείμενο ιδιαίτερης συζήτησης, στο πλαίσιο ακριβώς της παρακμής, κρίσης, αστάθειας και αναταράξεων του ιμπεριαλιστικού στάτους. Στο πλαίσιό της πραγματοποιήθηκαν επίσης ενημερώσεις για την κατάσταση στη Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία, Νότια Αφρική και Φιλανδία.
Την Δευτέρα 25 Ιούλη πραγματοποιήθηκε ανοιχτή συζήτηση για τις σεξιστικές και ρατσιστικές δολοφονίες στο Ορλάντο και το Ντάλας των ΗΠΑ, με εισήγηση της ΟΕΝ ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και για μια επαναστατική παρέμβαση στο LGBTQI+ κίνημα με τη συζήτηση να επεκτείνεται στην εκρηκτική πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ. Συγχρόνως είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε εφτά μέρες μιας συλλογικά οργανωμένης ζωής, με τις αξέχαστες βραδιές χορού, ανάμεσα στις οποίες το γλέντι με τους απαγορευμένους στην Τουρκία κουρδικούς επαναστατικούς χορούς, τους αγώνες ποδοσφαίρου και την υπέροχη συλλογική κουζίνα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκέντρωσε η εξαιρετική θεατρική παράσταση που δόθηκε για την 11η Μαρξιστική Κατασκήνωση από την Ομάδα Πείρα(γ)μα, το βράδυ της Κυριακής 24 Ιούλη. Μέσα σε έργο 1 ώρας και 20 λεπτών, παρουσιάζεται με λιτό και συγκλονιστικό τρόπο, η ζωή του κομμουνιστή Ναπολέοντα Σουκατζίδη, εκτελεσμένου μαζί με 199 ακόμα κομμουνιστές κρατούμενους (ανάμεσα στους οποίους και 12 τροτσκιστές) από τους ναζί στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944. Στη δραματοποίηση του μυθιστορήματος «Ο Κύκλος των ‘μάταιων’ πράξεων» του Σπύρου Τζόκα, από τη σκηνοθέτη Αγγελική Κασόλα, ο Ναπολέων Σουκατζίδης, αφηγείται την ζωή του, τα χρόνια εξοριών και φυλακίσεων και την ηρωική απόφασή του να μη δεχτεί να εξαιρεθεί από τους υπόλοιπους προς εκτέλεση κρατούμενους, λόγω της ιδιότητάς του ως διερμηνέας στο στρατόπεδο, απορρίπτοντας την πρόταση του διοικητή του στρατοπέδου λίγο πριν την μεταφορά τους στην Καισαριανή.
Κρίση και Πόλεμος
Το κεντρικό θέμα της Κατασκήνωσης, είναι η φύση της εποχής. Ο σύντροφος Σάββας Μιχαήλ (Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε του ΕΕΚ), την Παρασκευή 22 Ιούλη, προχώρησε σε μια πρώτη παρουσίαση της διεθνούς κατάστασης. Η σύγκρουση Ρωσίας-Δύσης, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη Μέση Ανατολή και ο πόλεμος εναντίον των προσφύγων στην Ευρώπη, τροφοδοτούνται από την επιδείνωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που 9 χρόνια μετά το ξέσπασμά της έχει αποκτήσει ανεξέλεγκτη δυναμική. Η άνοδος των αμερικάνικων επιτοκίων δανεισμού το Δεκέμβρη του 2015, σηματοδοτεί την επιδείνωση της ύφεσης και αύξηση της ανεργίας για την εργατική τάξη. Η Κίνα, από προωθητική οικονομική μηχανή εξελίσσεται σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της παγκόσμιας οικονομίας, ιδιαίτερα μετά τον Αύγουστο του 2015, ενώ στην περιοχή της Άπω Aνατολής οι γεωπολιτικές αναταράξεις οξύνονται κάτω από την πίεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της Ιαπωνίας.
Όπως έχει δηλώσει ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην ΕΣΣΔ στα χρόνια της κατάρρευσής της (1989-1991), «η Δύση πληρώνει βαρύ τίμημα για την αυταπάτη ότι κέρδισε στον ψυχρό πόλεμο». Η μαύρη τρύπα της Ουκρανίας, η κρίση στη Ρωσία, η κοινωνική ερημοποίηση ολόκληρης της Ανατολικής Ευρώπης, είναι η μαρτυρία της αποτυχίας των ντόπιων αστικών ολιγαρχικών ελίτ να δημιουργήσουν μια βιώσιμη καπιταλιστική βάση και αντίστοιχο πολιτικό καθεστώς. Η Νατοποίηση στην περιοχή, οι κίνδυνοι πολέμου τη στιγμή που το ίδιο το ΝΑΤΟ έχει εσωτερικές διαμάχες την επαύριον του Brexit, κάνουν τους κινδύνους πολέμου εντονότερους παρά ποτέ. Τα τέρατα του φασισμού στην Ουκρανία και του ISIS στην Ασία, κάνουν την αντεπαναστατική εμφάνισή τους. Στην Τουρκία η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πτέρυγες της μπουρζουαζίας, εκδηλώνει την αποτυχία του κεμαλισμού να στήσει ένα σύγχρονο αστικό κράτος αλλά και την αποτυχία του Ερντογάν να διατηρήσει την καπιταλιστική Τουρκία ως μια ηγέτιδα περιφερειακή δύναμη στον αραβομουσουλμανικό κόσμο.
Ο μύθος του «τέλους της επανάστασης και του κομμουνισμού» θάβεται μέσα στις φλόγες των επαπειλούμενων πολέμων αλλά και επαναστάσεων. Το σύστημα είναι σε οριακό σημείο. Μια ιταλική έξοδος από το ευρώ θα είναι το τέλος του ευρώ και η πλήρης κατάρρευση της Ευρωζώνης, ένα βίαιο σοκ που θα ξεπερνά την Lehman Brothers και το κραχ του 1929. Το λίμνασμα του κεφαλαίου σημαίνει ανεργία και ταυτόχρονα υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Ο σ. Γιάννης Αγγέλης μίλησε για την εκρηκτική πραγματικότητα που διαμορφώνει το βρετανικό δημοψήφισμα υπέρ του Brexit και η κρίση στην Ιταλία σε συνδυασμό με την κορύφωση της κρίσης στη Μέση Ανατολή, με το πραξικόπημα στην Τουρκία. Υπάρχει μεγάλη φυγή γιγάντιων όγκων κεφαλαίων από την Ευρώπη (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία) και ταυτόχρονα ανυπαρξία περιθωρίων επένδυσής τους οπουδήποτε αλλού. Ο ευρωπαϊκός και ιδιαίτερα ο ιταλικός ιμπεριαλισμός δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κρίση τους.
Στην Ελλάδα, στον «σπασμένο κρίκο» όπου συναντιέται το χάος της Μέσης Ανατολής και η παγκόσμια κρίση στο δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, ένα κομμάτι της άρχουσας τάξης φοβάται ότι δεν θα έχει θέση στην «επόμενη μέρα» λόγω της απαίτησης του «Κουαρτέτου των θεσμών» για έλεγχο των διοικήσεων των τραπεζών. Μπαίνουμε σε έναν άνευ προηγουμένου σεισμό στα θεμέλια του μεταχουντικού συστήματος του καπιταλισμού στην Ελλάδα. Γι’ αυτό είναι εγκληματική και δόλια η προσπάθεια ενός κομματιού της αριστεράς να στηρίξει το «grexit», «πρόταση» μερίδας της αστικής τάξης και την ίδια στιγμή που η Ε.Ε αποσυντίθεται να θέσει ως βασικό πρόταγμα του εργατικού κινήματος την «έξοδο από το ευρώ» μέσα στον καπιταλισμό. Το στρατηγικό αδιέξοδο του ιμπεριαλισμού τόσο σε σχέση με την κρίση της Ε.Ε όσο και την ανεξέλεγκτη κατάσταση στην Ασία, θέτει σε εντελώς νέα βάση τα επαναστατικά καθήκοντα της εργατικής τάξης και δίνει νέες δυνατότητες στην πάλη για την παγκόσμια ολοκλήρωση της Οκτωβριανής επανάστασης.
Στην απογευματινή εισήγηση, ο σ. Σάββας Μιχαήλ, μετά από μια ανάλυση της ιστορικής διαδικασίας που οδήγησε στον ιμπεριαλισμό στα τέλη του 19ου αιώνα, επικεντρώθηκε στην θεωρητική ανάλυση του ιμπεριαλισμού από τον Λένιν ως εποχής παρακμής του καπιταλισμού και μετάβασης στον κομμουνισμό. Το χρηματιστικό κεφάλαιο που κυριαρχεί στον ιμπεριαλισμό, μια φαινομενικά απρόσωπη δύναμη που απαιτεί απεριόριστη κυριαρχία, κορυφώνει όλες τις αντιφάσεις του κεφαλαίου και της εργασίας, κάνοντας επιτακτική την ιστορική ανάγκη της καταστροφής του καπιταλισμού, από την εργατική επανάσταση. Το κεφάλαιο, μοιάζει με ανάποδη πυραμίδα που διαρκώς ταλαντεύεται και αναπόφευκτα πέφτει, γιατί δεν μπορεί να βρει λύση στο εσωτερικό του πρόβλημα, την πτώση του ποσοστού του κέρδους και το μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας. Το παραγωγικό δυναμικό της ανθρωπότητας έχει ξεπεράσει το εθνικό κράτος. Οι καπιταλιστές δεν το έχουν ξεπεράσει αλλά ο καπιταλισμός συνολικά δεν μπορεί να γυρίσει πίσω σε αυτό. Η εργατική τάξη έχει βγει στους δρόμους στη Γαλλία και η Λεπέν και οι υπόλοιποι φασίστες δεν τους έχει νικήσει.
Ιδιαίτερη βαρύτητα στην 11η Μαρξιστική Κατασκήνωση είχε η παρουσία και οι εισηγήσεις της αντιπροσωπείας των μελών του DIP της Τουρκίας. Το Σάββατο 24 Ιούλη, στην ομιλία τους για την κατάσταση στην Τουρκία, τόνισαν ότι το πραξικόπημα είναι μια κορύφωση της διαδικασίας Συριοποίησης της Τουρκίας ενώ η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης από το δεσποτικό καθεστώς Ερντογάν θέτει νέα καθήκοντα στο εργατικό κίνημα και την επαναστατική του πρωτοπορία. Οι συντρόφισσες ανέλυσαν όλο το χρονικό της αποσταθεροποίησης της Τουρκίας από το 2013 μέχρι σήμερα, την συγκλονιστική εξέγερση του Γκεζί, τους απεργιακούς αγώνες των μεταλλεργατών το 2015 και την εξέγερση των Κούρδων στο Κομπάνι της Ροζάβας. Η προσπάθεια του Ερντογάν να σταθεροποιήσει την εξουσία του τον έκανε να κηρύξει πόλεμο ενάντια στους Κούρδους το 2015. Η ανάγκη για μια εργατική διέξοδο από τη βαρβαρότητα του φιλο-ιμπεριαλιστικού καθεστώτος του Ερντογάν και ενάντια στο καπιταλιστικό κράτος-υποχείριο του ιμπεριαλισμού, περνά μέσα από την πάλη του DIP για την εργατική εξουσία και την συντριβή του ιμπεριαλισμού. Οι δύο συντρόφισσες που μαζί με 4 ακόμα γυναίκες μέλη του DIP, έχουν αποτελέσει το τελευταίο εξάμηνο στόχο δικαστικής δίωξης του κράτους για τη δράση τους ενάντια στην καταπίεση των κουρδισσών ανταρτισσών και ανταρτών, τελείωσαν την ομιλία τους τονίζοντας τη σημασία που έχει η διεθνιστική πάλη της εργατικής τάξης και της CRFI (της Συντονιστικής Eπιτροπής για την Eπανίδρυση της Tέταρτης Διεθνούς) με τα λόγια: «Ζήτω ο Προλεταριακός Διεθνισμός – Ζήτω η Τέταρτη Διεθνής»!
Η Εργατική Επανάσταση στο Προσκήνιο
Με τον τίτλο «Από την Ελλάδα στην Γαλλία και ξανά στην Ελλάδα – Η εργατική επανάσταση στο προσκήνιο» πραγματοποιήθηκε η επόμενη ολομέλεια της Κατασκήνωσης, την Κυριακή 24 Ιούλη. Ο σ. Σάββας Μιχαήλ, μετά από μια συνοπτική κριτική στις τάσεις που υποκαθιστούσαν και υποκαθιστούν την πάλη για μια οριοθέτηση της επανάστασης από τον ρεφορμισμό στο όνομα ενός ασαφούς «αντικαπιταλισμού», προχώρησε στην ανάλυση των κινητήριων δυνάμεων της ευρωπαϊκής επανάστασης, εστιάζοντας στο απεργιακό κίνημα στη Γαλλία.
Μετά την κατάρρευση της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής του καπιταλισμού, το 2007, έχουν ακολουθήσει δύο φάσεις κινητοποιήσεων: τα κινήματα της κατάληψης των πλατειών και οι απεργιακοί αγώνες στην Ισπανία και την Ελλάδα, το 2010-12, και η αραβική κοινωνική επανάσταση. Η δεύτερη φάση της σύγκρουσης, μέσα στην επιδείνωση της κρίσης μετά το 2015, φέρνει την εργατική τάξη στο προσκήνιο ως επαναστατική δύναμη. Ο Σ. Μιχαήλ, με ζωντανή μαρτυρία από τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία, μίλησε για τον «εργατικό ταξικό χαρακτήρα» του κινήματος. Μετά την γενική απεργία της 31 Μάρτη, γίνονται γενικές απεργίες και διαδηλώσεις όπου δεκάδες χιλιάδες εργατών με κόκκινες σημαίες τραγουδούν τη Διεθνή και σκληρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής του καθεστώτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης Ολαντ-Βαλς λαμβάνουν χώρα. Εκατοντάδες απεργιακές επιτροπές και συνδικάτα έχουν κάνει ζήτημα πάλης τους την Γενική Απεργία Διαρκείας, ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Aνασταλτικός παράγοντας είναι απουσία πολιτικής εναλλακτικής προοπτικής καθώς οι οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς, όπως το NPA (Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα) και της Loute Ouvriere (Εργατική Πάλη) συμμετέχουν μεν στους αγώνες αλλά δεν θέτουν ζήτημα πολιτικής ανατροπής της ψευτο-σοσιαλιστικής κυβέρνησης Oλάντ και εργατικής εξουσίας. Η εργατική εξέγερση, υποστηριζόμενη από το κίνημα Nuit Debout στις πλατείες, θέτει αντικειμενικά το ζήτημα της εξουσίας. Σε αυτές τις συνθήκες η καθυστέρηση στην οικοδόμηση ενός Επαναστατικού Κόμματος είναι επιτακτικό να αντιμετωπιστεί μέσα στη φωτιά αυτής της μάχης, στο πλαίσιο της πάλης για μια Εργατική Επαναστατική Διεθνή, την Τέταρτη Διεθνή.
Εθνικισμός και Διεθνισμός
Το επόμενο κρίσιμο θέμα που απασχόλησε την Κατασκήνωση είναι αυτό του Εθνικισμού και του Διεθνισμού στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της κρίσης της Ε.Ε. Ο σ. Φοίβος Χολέβας, γραμματέας του Συμβουλίου Δράσης της ΟΕΝ, στην εισαγωγική ιστορική και πολιτική παρουσίαση του εθνικισμού και της μετάλλαξής του στην εποχή του ιμπεριαλισμού, άσκησε έντονη κριτική στον «αριστερό εθνικισμό».
Στην εισήγησή του ο σ. Θόδωρος Κουτσουμπός (Κ.Ε. ΕΕΚ/αρχισυντάκτης Νέας Προοπτικής), επέστησε την προσοχή ενάντια στο κλίμα «υπεράσπισης της πατρίδας από το προλεταριάτο» που προσπαθούν να στήσουν από την αριστερά, τη στιγμή που δεν είναι απλώς «το τζίνι του ευρωσκεπτικισμού» μετά το Brexit που έχει βγει αλλά όλα τα αντίπαλα «τζίνια» της επανάστασης και της αντεπανάστασης.
Ο Θ. Κουτσουμπός αναφέρθηκε στη γέννηση και την έννοια του προλεταριακού διεθνισμού, την θεμελιακή αρχή του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης που απορρέει από την υλική πραγματικότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης αλλά και τη διεθνή δυναμική της πάλης της εργατικής τάξης. Όλη η πάλη των Μαρξ-Ένγκελς και αργότερα των μπολσεβίκων της 3ης και 4ης Διεθνούς, στηρίζεται στην επαναστατική διεθνή και διεθνιστική φύση του προλεταριάτου. «Το εθνικό κράτος ανήκει στην αστική τάξη» ενώ «οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα» έχουν εξηγήσει οι Μαρξ και Ένγκελς. Στην εισήγηση έγινε εκτενής ανάλυση για την αναγκαιότητα του διεθνισμού σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε παρακμή, αποδεικνύοντας ότι το σύνθημα την Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης, είναι η λύση και η προοπτική. Η σύγκρουση και η συντριβή του σταλινισμού είναι απαραίτητη στην πάλη για την εκπαίδευση στο διεθνισμό, με το χτίσιμο Επαναστατικών Κομμάτων και μιας Επαναστατικής Διεθνούς, της Τέταρτης Διεθνούς.
Αγώνες και προοπτικές της εργατικής τάξης και της νεολαίας στην Ελλάδα
Την Τρίτη 26 Ιούλη παρουσιάστηκε το ζήτημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας από τη σκοπιά των μαθημάτων των αγώνων, των προοπτικών και των καθηκόντων που έχουμε μπροστά μας. Στην αρχική εισήγηση, ο σ. Νίκος Πελεκούδας (Κ.Ε ΕΕΚ) ανέλυσε την κρίση και τη χρεοκοπία του καπιταλισμού στην Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκε μέσα στα σχέδια του ιμπεριαλισμού για την καπιταλιστική παλινόρθωση τη δεκαετία του 90 και μετά. Ο ομιλητής επιχειρηματολόγησε γιατί τα καθήκοντα της εργατικής τάξης σήμερα, στην κορύφωση των αντιφάσεων του καπιταλισμού, είναι επαναστατικά, καθώς τόσο η κοινωνική καταστροφή όσο και το νέο κύμα χρεοκοπιών και απολύσεων (Μαρινόπουλος, Jet Oil, κ.ά) έχουν συνέπειες που απαιτούν μια επαναστατική απάντηση. Το ΕΕΚ κάνει κριτική στην προσαρμογή σειράς οργανώσεων στον κυβερνητικό γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Ο εισηγητής τόνισε την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στην ελαστική εργασία και την δουλειά με όρους δουλείας στο δημόσιο τομέα, τις απολύσεις και την ανεργία, τα εργοδοτικά εγκλήματα στους τόπους δουλειάς και διαπίστωσε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί μορφές αυτο-οργάνωσης των πιο καταπιεσμένων στρωμάτων της εργατικής τάξης. Τόνισε ιδιαίτερα τη σημασία του Μεταβατικού Προγράμματος της εργατικής τάξης και την ανάγκη για το χτίσιμο του Κόμματος της επανάστασης με μια διορατική ταχτική και στρατηγική σε αυτή την απότομη στροφή της ταξικής πάλης. Τέλος μίλησε για την πολιτική σημασία που έχει το κάλεσμα του ΕΕΚ για μια Πανελλαδική Αγωνιστική Συνδιάσκεψη για την διαμόρφωση της ανεξάρτητης εργατικής απάντησης στην κρίση.
Η σ. Θάλεια Τραγάκη (Κ.Ε. ΕΕΚ, Σ.Δ. ΟΕΝ), παρουσίασε την εκρηκτική κατάσταση στη νεολαία. Από τους αγώνες που ακολούθησαν την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 και τους αγώνες το 2010-12, μέχρι τη δεύτερη φάση, τις μαθητικές κινητοποιήσεις του Οκτώβρη 2015 και το κίνημα αλληλεγγύης στο Νίκο Ρωμανό και το βαρύνοντα ρόλο της νεολαίας στην περίοδο του Δημοψηφίσματος και προηγουμένως, στη σύγκρουση με τους φασίστες δολοφόνους του Παύλου Φύσσα και το κράτος που τους προστατεύει, η νεολαία απορρίπτει τον χαρακτηρισμό «χαμένη γενιά» και παλεύει να βρει το δρόμο της ταξικής αναμέτρησης με όλο το σύστημα. Καθώς βιώνει την ανεργία και τον αποκλεισμό από την διαλυόμενη εκπαίδευση, τον κοινωνικό αποκλεισμό συνολικά, αποκτά συνείδηση της αναγκαιότητας μιας πολιτικής λύσης στο κοινωνικό αδιέξοδο. Ο καπιταλισμός στη σήψη του προσπαθεί να δημιουργήσει εξατομίκευση, ηττοπάθεια, αλλά η βίαιη προλεταριοποίηση της νεολαίας δεν του δίνει περιθώρια επιτυχίας. Η συντρόφισσα τέλος κάλεσε στην πάλη της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας, για να κερδίσει η νεολαία την ταυτότητά της και τη ζωή, με το μόνο δυνατό τρόπο, την προλεταριακή επανάσταση.
Ο σ. Γρηγόρης Δαφνής (μέλος της Κ.Ε του ΕΕΚ) έκανε μια θεωρητική ανάλυση και ανατομία της εργατικής τάξης, του επαναστατικού υποκειμένου της ιστορίας σε μια εποχή που κυριαρχείται από την ανεργία. Στη βάση των αναλύσεων του Μαρξ για τον ενεργό και εφεδρικό στρατό εργατών, ο σ. Γ. Δαφνής εστίασε στις τρεις κατηγορίες του εργατικού υπερπληθυσμού με τις οποίες το κεφάλαιο διαχωρίζει τους εργάτες (ρευστή – λανθάνουσα – στάσιμη) λέγοντας ότι ζήτημα είναι η κατανόηση του πως αναπτύσσεται αυτή η θεωρία σήμερα. Η ανάπτυξη του καπιταλισμού σε προηγούμενους αιώνες ήταν συνυφασμένη με τη λειτουργία αυτών των διαχωρισμών. Στις δύο από αυτές τις κατηγορίες του εργατικού υπερπληθυσμού ανήκουν σήμερα οι κατεστραμμένοι αγρότες, μικροαστοί και οι μετανάστες (λανθάνον υπερπληθυσμός) ενώ στον στάσιμο υπερπληθυσμό ανήκουν οι ανίκανοι για εργασία και τα ορφανά των μεταναστών. Τέλος ένα αυξανόμενο μέρος πολλών κοινωνικών στρωμάτων πετιέται στην κατάσταση της εξαθλίωσης, του παουπερισμού. Ο Γ. Δαφνής τόνισε ότι για την διαιώνιση της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε συνθήκες καπιταλιστικής παρακμής και ενώ κυριαρχεί η κίνηση από τον ενεργό πληθυσμό στον υπερπληθυσμό και όχι το αντίστροφο, το σύστημα βάζει το τείχος των νόμων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των φασιστών προκειμένου να περιφρουρήσει τους διαχωρισμούς και να εμποδίσει την ενότητα των εργατών που είναι επαναστατική. Το καθήκον του Επαναστατικού Κόμματος είναι η συντριβή αυτού του τείχους, με όπλο όργανα πάλης που επιτρέπουν την ενότητα των εργατών, νικώντας τα εμπόδια και ξεπερνώντας τους περιορισμούς του συνδικαλισμού. Οι νέες μορφές οργάνωσης (Κέντρα αγώνα, αυτο-οργανωμένα κινήματα, κοινωνικά ιατρεία κ.ά) είναι απαραίτητες. Η συστηματική επέμβαση σε κάθε επίπεδο της πάλης της εργατικής τάξης απαιτεί την ανάπτυξη της στρατηγικής και του προγράμματος του Επαναστατικού Κόμματος.
Η 7ήμερη εκπαιδευτική διαδικασία του ΕΕΚ και της ΟΕΝ εκτός των ομιλιών των συντρόφων από την Τουρκία είχε την ευκαιρία να ακούσει ενημερωτικές εισηγήσεις και παρεμβάσεις από τους υπόλοιπους διεθνείς συντρόφους. Ο σύντροφος Ιωσήφ Άμπραμσον, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Ρώσικου Κόμματος Κομμουνιστών (RPK-Ρωσία), γνωστός στο ελληνικό εργατικό κίνημα από την παρουσία του στις Διεθνείς Συνδιασκέψεις και τις εκδηλώσεις του ΕΕΚ, μίλησε την Τρίτη 26 Ιούλη, για τον μόνο πρακτικά δυνατό Ουμανισμό-Ανθρωπισμό, τον Κομμουνισμό. Αναφέρθηκε επίσης στο σχέδιο του Λένιν για την πολιτιστική επανάσταση, μια βασική συνιστώσα της πάλης για τη παγκόσμια σοσιαλιστική μεταμόρφωση της κοινωνίας. Αυτή η διαδικασία διαλύθηκε από το σταλινισμό οδηγώντας στην πληρη κατάρρευση το 1989-91. Στη συνέχεια ο σ. Ι. Άμπραμσον, μίλησε για την κατάσταση στη Ρωσία που βουλιάζει στην ύφεση και τον υπερπληθωρισμό (10-12%). Το καθεστώς Πούτιν συγκλονίζεται από μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς και είναι αντιμέτωπο με μια αυξανόμενη δυσαρέσκεια. Ο σύντροφος τόνισε την αναγκαιότητα ανάπτυξης της διεθνιστικής πάλης ανάμεσα στις αριστερές οργανώσεις της Ρωσίας και το ΕΕΚ, για την ανατροπή του καπιταλισμού και χαιρέτισε την ηγεσία και τα μέλη του ΕΕΚ για την μεγάλη τους οργανωτική βελτίωση στη διεξαγωγή του φετινού Κάμπινγκ.
Για την κρίση του καπιταλισμού και τις συνέπειες του Brexit, μίλησε ο μαρξιστής Λατίφ Πάρκερ (σοσιαλιστικό περιοδικό Κριτίκ, Αγγλία) σε μια σειρά παρεμβάσεών του. Χαρακτήρισε την νίκη του Brexit ως μια απρόσμενη ήττα για την πλειοψηφία της βρετανικής αστικής τάξης, αποδίδοντας μεγάλο μέρος των ψήφων στην εργατική τάξη της χώρας. Οι συνέπειες για όλο τον καπιταλισμό από το Brexit, θα είναι μεγάλες είπε, καθώς το 50% των εξαγωγών της Βρετανίας πηγαίνουν στην Ε.Ε. Η ανεργία και η φτώχεια έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον η μετανάστευση εκτός Αγγλίας είναι πολύ μεγαλύτερη, πλέον, της μετανάστευσης προς την Αγγλία. Στην παρέμβασή του ο σύντροφος Γκόντφρηντ (Νότια Αφρική), ανέφερε την φράση του Γκράμσι ότι «όταν μια παλιά κοινωνία πεθαίνει και η νέα δυσκολεύεται να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων», παραλληλίζοντας την επανάσταση με μια οδυνηρή αλλά όμορφη γέννα του σοσιαλισμού. Στη Νότια Αφρική η καπιταλιστική υπερ-εκμετάλλευση των εργατών έχει γίνει ανεξέλεγκτη με την εργατική συνδικαλιστική γραφειοκρατία να είναι σε πλήρη συνεργασία με τους καπιταλιστές και με εισοδήματα εκατομμυρίων δολαρίων. Τέλος αναφέρθηκε στα συμβόλαια εργασίας μηδενικών ωρών που έχουν εμφανιστεί στην Αγγλία.
Η 11η Μαρξιστική Κατασκήνωση του ΕΕΚ και της ΟΕΝ, θέτει πολύ ψηλά τον πήχη των προκλήσεων και των καθηκόντων που αντιμετωπίζουμε σε μια ιστορική καμπή, με μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο. Μετά την παρουσίαση όλης της συζήτησης και των θεμάτων που απασχόλησαν τις 10 ομάδες της Κατασκήνωσης στην τελευταία ολομέλειά της, ο σ. Γρηγόρης Δαφνής συνοψίζοντας τα βασικά σημεία, κάλεσε στην πάλη για τον επαναστατικό διεθνισμό, ενάντια στις ντόπιες άρχουσες τάξεις σε Ελλάδα και Τουρκία, για τη μετατροπή κάθε πολεμικής απειλής σε επανάσταση. Το κύριο ζήτημα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, για το τέλος των μνημονίων και του καπιταλισμού, συνδέεται με την πάλη του ΕΕΚ για μια επαναστατική ανατροπή της Κυβέρνησης Σύριζα-Ανελ, από την εργατική τάξη, για την εργατική εξουσία και μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση. Μετά την 11η κατασκήνωση προχωράμε μπροστά, στο μέλλον της επανάστασης και του κομμουνισμού. Οι σύντροφοι ολοκλήρωσαν την Κατασκήνωση, τραγουδώντας τον ύμνο της Διεθνούς. Προχωράμε μπροστά με το ΕΕΚ, για την Τέταρτη Διεθνή της νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ερνέστος Αγγελής
