Eκατό χρόνια μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και καθώς η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση βαίνει άλυτη, οι προετοιμασίες για μια νέα αιματηρή αναμέτρηση παγκόσμιας κλίμακας προχωρούν με πυρετώδεις ρυθμούς.
1. TA ΒΑΛΤΙΚΑ ΚΡΑΤΗ AIXMH TOY NATO KATA THΣ ΡΩΣΙΑΣ
Στις 23 Αυγούστου, ο Αμερικάνος αντιπρόεδρος Μπαϊντεν ταξίδεψε στη Λετονία για να επαναβεβαιώσει τη δέσμευση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να ξεκινήσει πόλεμο με τη Ρωσία σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ της Ρωσίας και των Βαλτικών κρατών.
Σήμερα τα Βαλτικά κράτη αποτελούν μέρος της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, μέσα στο πλαίσιο του σχεδιασμού του ΝΑΤΟ για περικύκλωση της Ρωσίας, ενός σχεδίου που ξεκίνησε ουσιαστικά με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Τα τρία εμπλεκόμενα κράτη, Λετονία, Λιθουανία και Εσθονία, έχουν συνολικό πληθυσμό έξι εκατομμύρια. Ήταν μέρος της Ρωσικής αυτοκρατορίας πριν την επανάσταση του 1917 και ενσωματώθηκαν στην Ε.Σ.Σ.Δ. μετά το σύμφωνο του 1939 μεταξύ Στάλιν και Χίτλερ και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από τη Σοβιετική Ένωση, τελικά, το 1990.
Το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε ανατολικά και περιέλαβε την Δημοκρατία της Τσεχίας, την Ουγγαρία και την Πολωνία το 1999, τα Βαλτικά κράτη, τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβενία και Σλοβακία το 2004 και Αλβανία και Κροατία το 2009. Όλες σχεδόν αυτές οι χώρες ήταν μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Η ΝΑΤΟϊκή επέκταση μετατόπισε τα σύνορα του ΝΑΤΟ κατά 800 χιλιόμετρα και τις στρατιωτικές του δυνάμεις σε ακτίνα 100 χιλιομέτρων από το Λένιγκραντ ή Πετρούπολη.
Με την υποστήριξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, οι Βαλτικές χώρες εξοπλίζονται με τρελούς ρυθμούς. Μεταξύ 2014 και 2015 η Εσθονία αύξησε τον πολεμικό προϋπολογισμό της κατά 6,6%, η Λετονία κατά 13,7% και η Λιθουανία κατά 32,7%. Μια μέρα πριν από την επίσκεψη Μπαϊντεν, η Λιθουανία έκανε τη μεγαλύτερη αγορά όπλων στην ιστορία της, ξοδεύοντας μισό δισεκατομμύριο δολάρια για την αγορά 88 μαχητικών οχημάτων.
Οι φιλοαμερικάνικες κυβερνήσεις-ανδρείκελα αυτών των ιδιαίτερα ασταθών χωρών, που μαστίζονται από εθνικές και κοινωνικές εντάσεις, χαρακτηρίζονται από τον υπέρμετρο αντιρωσικό σωβινισμό και τον μιλιταρισμό τους.
2. O ΓIAΠΩNEZIKOΣ IMΠEPIAΛIΣMOΣ AΦHNEI ΠIΣΩ TO ΦIΛEIPHNIKO ΠPOΣΩΠEIO
Η Ιαπωνία σκοπεύει να παρατάξει ένα νέο είδος πυραύλου στη θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, όπου η Ιαπωνία έχει εμπλακεί σε μια έντονη εδαφική διαμάχη με την Κίνα. Η απόφαση αυτή αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημα στην πορεία του πρωθυπουργού Άμπε και του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος για την επαναστρατιωτικοποίηση της Ιαπωνίας. Το νέο πυραυλικό σύστημα της Ιαπωνίας θα κατασκευάζεται τοπικά, στην αναπτυσσόμενη αμυντική βιομηχανία της Ιαπωνίας και δεν θα παρέχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή κάποιο άλλο σύμμαχο. Ο νέος πύραυλος θα μπορεί να χτυπήσει πλοία με εμβέλεια 300 χιλιομέτρων, που είναι ό,τι «καλύτερο» μπορεί να προσφέρει σήμερα το οπλοστάσιο της Ιαπωνίας.
Το υπουργείο άμυνας σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το νέο πύραυλο για να ενισχύσει την πολεμική βιομηχανία του. Τον Απρίλιο του 2014 καταργήθηκε η απαγόρευση που υπήρχε, σύμφωνα με την οποία η Ιαπωνία δεν μπορούσε να πουλήσει πολεμικό εξοπλισμό σε άλλες χώρες. Το Φεβρουάριο του 2015, η Ιαπωνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει βοήθεια σε ξένους στρατούς για πρώτη φορά μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, η κυβέρνηση ελπίζει να επεκτείνει τη στρατιωτική της επιρροή, σε μεγάλο βαθμό σε βάρος της Κίνας.
Αυτό μάλιστα ειδικά όταν η Ιαπωνία βρίσκεται σε διαμάχη με την Κίνα για τους πέντε ακατοίκητους βράχους που αποτελούν τα νησιά Ντιαογιου, ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία κρίσης στην Ασία τα τελευταία χρόνια. Το 1914 ο Ομπάμα διακήρυξε ότι τα νησιά καλύπτονταν από την Αμερικανικη-Ιαπωνική συμφωνία ασφάλειας, απειλώντας την Κίνα ουσιαστικά με πόλεμο αν αμφισβητήσει τον έλεγχο της Ιαπωνίας πάνω σε αυτά τα «νησιά». Η δέσμευση των Η.Π.Α. και η γενικότερη θέση της εναντίον της Κίνας έχει ενθαρρύνει την Ιαπωνία, η οποία έχει κρατήσει μια πιο επιθετική στάση στην περιοχή.
Η κυβέρνηση Άμπε με τη βοήθεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού πετά τους τελευταίους περιορισμούς που είχαν επιβληθεί στον Γιαπωνέζικο ιμπεριαλισμό μετά την ήττα του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την ψήφιση, το Μάρτιο, της κατάργησης των απαγορεύσεων για υπερπόντιες στρατιωτικές αποστολές, τώρα η κυβέρνηση Άμπε θέλει να προχωρήσει σε αναθεώρηση του συντάγματος της χώρας και κατάργηση του «πασιφιστικού άρθρου» που απαγορεύει στην Ιαπωνία να εμπλακεί σε πόλεμο. Φυσικά όλη η Ιαπωνική καπιταλιστική τάξη στηρίζει τις αλλαγές αυτές.
Ήδη γιαπωνέζικα στρατεύματα εκπαιδεύονται για να σταλούν στο Νότιο Σουδάν το Νοέμβριο. Ενώ τυπικά πρόκειται για «ανθρωπιστική» επέμβαση, στην πραγματικότητα πρόκειται για τη γενική πρόβα για υπερπόντιες επιχειρήσεις του Ιαπωνικού ιμπεριαλισμού καθώς και αξίωση μεριδίου στο Σουδάν λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα.
Η επανεμφάνιση του Ιαπωνικού ιμπεριαλισμού μπορεί να συγκριθεί με παράλληλες εξελίξεις και στην Ευρώπη, όπου η Γερμανική καπιταλιστική τάξη ακολουθεί ένα πρόγραμμα επαναστρατιωτικοποίησης και στοιχεία μέσα στο αστικό, πολιτικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο προσπαθούν να μετριάσουν ή να αρνηθούν τα εγκλήματα των Ναζί.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό αναβίωσης του Ιαπωνικού ιμπεριαλισμού και άρνησης των παλιών εγκλημάτων του, ο διορισμός στο υπουργείο άμυνας της ακροδεξιάς Ινάντα αποδεικνύει τη στροφή της Ιαπωνίας σε μια πιο επιθετική, εθνικιστική και στρατιωτική εξωτερική πολιτική. Η εν λόγω κυρία έχει φωτογραφηθεί με γνωστά στελέχη της άκρας δεξιάς στην Ιαπωνίας όπως με τον Γιαμάντα, στέλεχος νεοναζιστικής ομάδας. Η υπουργός εξωτερικών αρνείται ότι η Ιαπωνία έχει διαπράξει εγκλήματα πολέμου, όπως π.χ. η κακοποίηση των «γυναικών παρηγοριάς», των «ερωτικών» σκλαβωμένων γυναικών που χρησιμοποίησε ο Ιαπωνικός στρατός πριν και κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Μάλιστα, όταν ρωτήθηκε πρόσφατα αν ο Ιαπωνικός ιμπεριαλισμός είχε εισβάλλει ποτέ σε άλλες Ασιατικές χώρες, απάντησε ότι «εξαρτάται πώς το βλέπει κάποιος».
Ωστόσο, αυτή η άρνηση των εγκλημάτων πολέμου δημιουργεί προβλήματα στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την προσπάθεια δημιουργίας μιας αντικινεζικής συμμαχίας μεταξύ Ιαπωνίας και Νότιας Κορέας. Αξίζει να θυμίσουμε ότι η Κορέα ήταν ένα από τα κύρια θύματα του Ιαπωνικού ιμπεριαλισμού στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.
Aρ. Mα.
