Ένας μοναχικός νέος, ο οποίος ζει παρατηρώντας τους άλλους, αφήνεται μόνο για τέσσερεις νύχτες ΟΛΗΣ του της ζωής να ζήσει τον έρωτα.
Αυτό είναι το νόημα του αριστουργήματος του Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΙ, ”Λευκές νύχτες”.
150 χρόνια μετά την κατάργηση της δουλοπαροικίας και το θάνατο του μεγαλοφυούς συγγραφέα οι καινούργιοι υπό κατασκευή δουλοπάροικοι ”κερδίζουν” από το αποτρόπαιο και γηραλαίο καθεστώς του καπιταλισμού το “δικαίωμα” μιας λευκής νύχτας.
Μιας νύχτας που δεν έχει φως, ως ώφειλε, από το όνομά της.
Μιας νύχτας που ξεκίνησε το 2008 με την de facto χρεοκοπία του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Μιας νύχτας που έχει δημιουργήσει επίσημα πάνω από 200 εκατ. ανέργους, και δισεκατομμύρια υποαπασχολούμενους παγκοσμίως.
Μιας νύχτας δισεκ. εργαζομένων του ενός ευρώ, που εργάζονται στα “ σύγχρονα” Νταχάου.
Μιας νύχτας με κατεστραμμένους μικροαστούς που κινδυνεύουν να γίνουν λεία των φασιστών όπου γης.
Αυτή την άσχημη νύχτα προσπαθούν σ’ αυτή τη χώρα οι κακοφορμισμένες αστικές κυβερνήσεις όλων των ειδών και οι τοπικοί κολαούζοι τους να μας την παρουσιάσουν ως νύχτα του success story.
1.500.000 εκατ. άνεργοι, 3.500.000 ανασφάλιστοι, εκατομμύρια εργαζόμενοι, και υποαπασχολούμενοι πληρωμένοι και απλήρωτοι και αυτοί προσπαθούν να μας “πείσουν” ότι βρισκόμαστε στο δρόμο της ανάπτυξης.
Πόσοι από εμάς μετά την “επιτυχημένη” περσινή νύχτα σήμερα είναι άνεργοι;
Πόσα καταστήματα που πέρυσι ήταν ανοιχτά τώρα έχουν κατεβάσει ρολά;
Πόσοι εργαζόμενοι και κατεστραμμένοι μικρομαγαζάτορες βρίσκονται στο δρόμο και βιώνουν μια ανθρωπιστική καταστροφή μέσα απο την προσωπική τους τραγωδία;
Συμμετέχουν ή όχι συνειδητά, οι τοπικοί κολαούζοι, σ’ αυτήν την απάτη της πλαστής ”ευτυχίας”;
Ποιούς προσπαθούν να ξεγελάσουν με τους ζουρνάδες και τα νταούλια τους;
Προσπαθούν να μας κάνουν να “ξεχάσουμε” ότι σε λίγες μέρες θα έρθει η πλημμυρίδα των φόρων για να πληρώσουμε εμείς την χρεοκοπία του συστήματός τους.
Να ξεχάσουμε την αύξηση του ρεύματος, του νερού, των δημοτικών τελών, τις ανάγκες των παιδιών μας.
Να ξεχάσουμε τους καθηγητές που απέλυσαν, τους χαλυβουργούς των μαζικών απολύσεων, τους απολυμένους της ΕΡΤ, τους σχολικούς φύλακες, τους απολυμένους στα πανεπιστήμια,τους εργαζομένους στους ΟΤΑ που έρχεται η σειρά τους, τους απολυμένους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ.
Να ξεχάσουμε τον ηρωικό αγώνα των καθαριστριών, που συμβολίζουν την ανίκητη δύναμη της εργατικής τάξης.
Αυτές είναι οι λευκές νύχτες που μας τάζουν.
Κανείς μα κανείς δεν πρόκειται να πέσει στην παγίδα της απάτης τους.
Γιατί;
Γιατί το σύστημά τους, ο καπιταλισμός, πνέει τα λοίσθια, την θανάσιμη αγωνία του, και δεν μπορεί να βγει απο αυτήν την κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ’ όλο τον κόσμο, παρά με ένα και μοναδικό τρόπο. Την επαναστατική ανατροπη του.
Λευκές νύχτες και καπιταλισμός είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Δημ. Γεωργίου
