ΔIEΘNIΣTIKH EKΔHΛΩΣH ΣTHN AΘHNA

Για τις προοπτικές της παγκόσμιας επανάστασης

Για μια Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Επαναστατικών οργανώσεων.

Την Δευτέρα 17/12 στη Νομική σχολή Aθήνας πραγματοποιήθηκε Διεθνιστική εκδήλωση οργανωμένη από το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα με ομιλητές τους Marco Ferrando και Franco Grisolia από το Partito Communista dei Lavoratori (Iταλία), Levent Dolek από το Επαναστατικό Εργατικό Κομμα –DIP (Τουρκία), Nestor Pitrola και Pablo Rieznik από το Partido Obrero (Aργεντινή) και τον Σαββα Μιχαήλ από το ΕΕΚ.

Η πραγματοποίηση της διεθνιστικής εκδήλωσης με τη συμμετοχή οργανώσεων από την ΣΕΤΔ (Συντονιστική Επιτροπή για την Επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς) έχει ιδιαίτερη σημασία μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας, όπου ο προλεταριακός διεθνισμός είναι αναγκαίος όσο ποτέ για μια εργατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.

Η Αριστερά εντός και εκτός των τειχών βλέπει «λύσεις» στα στενά εθνικά πλαίσια, μιλάει για επιστροφή στη δραχμή, εθνική ανάπτυξη, υπέρβαση της κρίσης μέσω «αριστερών» κυβερνήσεων ή αναζητά το Παράδειγμα στη Βραζιλία και την Αργεντινή.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον γραμματέα της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας σ. Νίκο Τζιρή που τόνισε τη σημασία της διεθνιστικής διεξόδου από την κρίση μέσα από την κοινή πάλη της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας εργατικής τάξης. Σ’ αυτή την πάλη οι οργανώσεις της ΣΕΤΔ για την οικοδόμηση της Επαναστατικής Διεθνούς είναι αναγκαία όσο ποτέ.

Την εκδήλωση χαιρέτησε ο συν. Μάκης Αναγνώστου πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της ΒΙΟΜΕΤ που τόνισε ότι η εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα έχουν ανάγκη από τέτοιες διεθνιστικές συναντήσεις και κυρίως από δυνάμεις σαν το ΕΕΚ που κρατάνε ζωντανή την επαναστατική φλόγα.

Στη συνέχεια ο σ. Marco Ferrrando αναφέρθηκε στις προοπτικές για τη δημιουργία επαναστατικών κομμάτων σε όλο τον κόσμο καθώς και στην πολιτική και οικονομική κρίση που βρίσκεται η Ιταλία. Η άρχουσα τάξη στην Ιταλία βρίσκεται σε αντιφατική θέση. Περνάει μια άλυτη εσωτερική κρίση την ίδια στιγμή που εξαπολύει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους εργαζόμενους, -την μεγαλύτερη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο- με μέτρα 45 δις ετησίως, καταδικάζοντας έτσι το μέλλον τους για τα επόμενα 20 χρόνια.

Η πολιτική κρίση στην Ιταλία εκφράζεται με το γεγονός ότι λίγο πριν την προεκλογική περίοδο κανείς δεν ξέρει ποιο κόμμα θα κατέβει, με ποιο πρόγραμμα, ποιες θέσεις. Σε όλους τους κύκλους της άρχουσας τάξης επικρατεί το ερώτημα «τι να κάνουμε για να μην γίνουμε Ελλάδα». Πίσω από το φόβο τους δεν κρύβεται μόνο ο φόβος της οικονομικής κατάρρευσης αλλά κυρίως ο φόβος ότι ο χώρος που θα ανοίξει μια οικονομική κατάρρευση σε συνθήκες καθεστωτικής κρίσης θα δώσει το έναυσμα να βγουν πλατύτερες μάζες στο προσκήνιο και στην κοινωνική επανάσταση.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στηρίζει την άρχουσα τάξη. Η ρεφορμιστική αριστερά αντί να εκμεταλλευτεί την κρίση της αστικής τάξης παρεμβαίνει έτσι ώστε να αποτρέψει την κοινωνική επανάσταση. Η CGΙL (αντίστοιχη ΓΣΕΕ) συνδιαλλάσσεται με τα αφεντικά κι έχει φτάσει σε σημείο να προτείνει μέτρα που θα ζήλευε και ο Μπερλουσκόνι.

Η Sinistra e Liberta έχει υπογράψει ήδη συμφωνία που δεσμεύει κάθε επίδοξη κυβέρνηση της αριστεράς να συνεχίσει τα μέτρα Μόντι.

Η Rifondazione Comunista, το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να κάνει μέτωπο με ένα δεξιό κόμμα τύπου Ανεξάρτητοι Έλληνες, με επικεφαλής τον πρώην δικαστικό Nτε Πιέτρο.

Το Kομμουνιστικό Kόμμα Eργαζομένων (PCL) βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση. Ενώ οι άλλοι παίζουν το ρόλο του πυροσβέστη κοινωνικών εξεγέρσεων, οι σύντροφοι του PCL παίζουν το ρόλο του εμπρηστή. Παλεύοντας σε κάθε εργατικό αγώνα, για να μπορεί ο κάθε εργάτης να καθορίζει την τύχη του, για να ανοίξει ο δρόμος στην εξουσία των εργατών. Αναγκαίο μέσο γι’ αυτή την πάλη είναι η οικοδόμηση του επαναστατικού κόμματος για την νίκη της κοινωνικής επανάστασης.

Ο σ. Francο Grizolia μίλησε για τον ανισόμερο αλλά συνεχώς ανοδικό αγώνα που δίνουν οι μάζες σε όλο τον κόσμο. Η αραβική επανάσταση που ανέτρεψε μια σειρά καθεστώτα στη Βόρειο Αφρική είναι ξανά εδώ με την Αίγυπτο, τη Συρία την Παλαιστίνη όπου η εργατική τάξη εξεγείρεται. Για να νικήσουμε όμως χρειαζόμαστε όσο ποτέ το επαναστατικό κόμμα. Ένα διεθνιστικό αντιγραφειοκρατικό κόμμα σε κάθε χώρα για την νίκη της παγκόσμιας επανάστασης.

Ο σ. Levent Dolek από την Τουρκία αναφέρθηκε στην επαναστατική διαδικασία σε όλη τη Mεσόγειο με αφετηρία την Αραβική Επανάσταση. Πολλές αυτοκρατορίες (Ρωμαϊκή, Οθωμανική) προσπάθησαν να ενοποιήσουν κάτω από την κυριαρχία τους τη Μεσόγειο, βάζοντας τους λαούς να σφάζονται μεταξύ τους. Μονάχα ο προλεταριακός διεθνισμός μπορεί να ενοποιήσει τους καταπιεσμένους κάθε χώρας και με την νίκη της κοινωνικής επανάστασης να έχουμε μια πραγματική κοινωνική απελευθέρωση για τους λαούς της Mεσογείου.

Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική ο ιμπεριαλισμός επενέβη παντού, όμως τώρα, στη δεύτερη φάση, δείχνει ότι όχι μόνο δεν είναι παντοδύναμος αλλά χρεοκοπεί στα ίδια του τα μητροπολιτικά κέντρα. Μετά από 10 χρόνια κατοχής στο Ιράκ το μόνο που κατάφεραν οι αμερικανοί είναι, αφού ισχυροποιήθηκε το Ιράν στη περιοχή, να μαζέψουν τα στρατεύματά τους και φύγουν.

Στην Τουρκία η αστική τάξη ακολουθώντας το δρόμο του «διαίρει και βασίλευε» οξύνει το θρησκευτικό χάσμα μεταξυ Σουνιτών και Σιιτών σε μια προσπάθεια να ελέγξει τους από κάτω. Είναι αδύναμοι όσο ποτέ και γι’ αυτό τρέμουν μια οργάνωση που θα ενοποιεί σε μια γροθιά την εργατική τάξη πέρα από θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Η κρίση ηγεσίας του παγκόσμιου προλεταριάτου είναι αυτή που καθυστερεί τη νίκη της κοινωνικής επανάστασης. Γι’ αυτό και πρέπει να παλέψουμε κάτω από την τεταρτοδιεθνιστική σημαία. Τέλος, ο σύντροφος Levent Dolek αναφέρθηκε στους πολιτικούς και ανθρώπινους δεσμούς που συνδέουν το DIP με το ΕΕΚ και συγκινημένος είπε: «να ξέρουν οι Έλληνες εργάτες ότι στην Τουρκία δεν υπάρχουν μόνο εθνικιστές τούρκοι αλλά και σύντροφοί σας που όπως στον εμφύλιο το 45-49 πολέμησε ο αντάρτης Καπετάν Κεμάλ στις γραμμές του ΔΣΕ έτσι και σήμερα είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε στο πλευρό σας για την νίκη της κοινωνικής επανάστασης στην Ελλάδα».

Επόμενος ομιλητής ήταν από το Partido Obrero o σ.Pablo Rieznik, που εξέφρασε την αλληλεγγύη του στους διωκόμενους αγωνιστές του ΕΕΚ από το κράτος και αναφέρθηκε στην κοινή ιστορική πορεία του ΕΕΚ και του P.O. Είναι σημαντικό, επισήμανε, ότι η ΣΕΤΔ προέβλεψε και προετοιμάστηκε γι’ αυτήν την κρίση. Το 2001 η Αργεντινή αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο στις απαρχές της κρίσης. Η Ελλάδα κατέχει τώρα αυτήν την θέση, όμως η κρίση βρίσκεται σε μια επόμενη, χειρότερη φάση της. Γι’ αυτόν το λόγο παραβρεθήκαμε σύντροφοι του P.O στην Ελλάδα για να οργανώσουμε τη πάλη μας και να παλέψουμε για μια διεθνή συνδιάσκεψη επαναστατικών οργανώσεων από όλο τον κόσμο.

Ο σ. Nestor Petrola, ηγετικό στέλεχος του P.O. και του κινήματος των Πικετέρος, αναφέρθηκε στην κοινή επαναστατική εμπειρία του 2001 στην Αργεντινή που τώρα τη βιώνουμε εμείς στην Ελλάδα από το Δεκέμβρη του 2008 και μετά. Όταν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στην Αργεντινή δολοφόνησε τον σ. Μαριάνο Φερέυρα ένα κύμα διαδηλώσεων ξέσπασε. Ο Μαριάνο έγινε σύμβολο του αγώνα της νεολαίας σε όλη τη Λατινική Αμερική. Κάτω από την πίεση του κινήματος καταφέραμε να βάλουν στη φυλακή 7 από την ομάδα δολοφόνων του Μαριάνο. Η αποδοχή του Μαριάνο και οι αγώνες στο όνομά του συμπυκνώνουν το μίσος ενάντια στην πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ο ρόλος της οποίας είναι παρόμοιος με της Xρυσής Aυγής στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα μετά το Δεκέμβρη του 2008 μια σειρά από μορφές αυτοοργάνωσης εμφανίστηκαν, λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, όπως στην Αργεντινή. Χαρακτηριστικά ο σ.Pablo είπε: «Παραβρεθήκαμε στη λαϊκή συνέλευση του Άγιου Δημητρίου και αισθανθήκαμε τόσο οικεία, λες και μιλάγαμε σε συνέλευση στην Αργεντινή!»

Στη συνέχεια μίλησε για τις αυταπάτες της Αριστεράς που συγκρίνει την οικονομία της Ελλάδας με εκείνη της Αργεντινής και δημιουργεί σύγχυση στις μάζες για έξοδο από την κρίση μέσα στον καπιταλισμό. Στην Αργεντινή τα κεφάλαια από την εξαγωγή σόγιας (που η Αργεντινή ήταν πρώτη στο κόσμο) δόθηκαν στο Δ.Ν.Τ και έτσι απέφυγαν την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Οι αριστερές εθνικιστικές κυβερνήσεις στην Λατινική Αμερική με τις οποίες συναντιέται ο Τσίπρας δεν εκφράζουν τίποτε άλλο από προσπάθειες να συγκρατήσουν τις μάζες. Οι κυβερνήσεις όμως αυτές έχουν φτάσει στα όριά τους και φοβούνται όσο τίποτε την κοινωνική επανάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στην Αργεντινή έκανε ότι μπορούσε για να αποτρέψει κοινή κάθοδο μικροαστικών και εργατικών μαζών γι’ αυτό μάλιστα και μετέθεσε προγραμματισμένες διαδηλώσεις σε διαφορετική ημερομηνία ώστε να μην συμπέσουν με την πανευρωπαϊκή απεργία και πάρουν άλλες, διεθνιστικές διαστάσεις.

Επίσης ο σ. Petrolla αναφέρθηκε στις άγριες απεργίες στην Κίνα την οποία ακόμα και τώρα κεντροαριστερά την θεωρεί «ατμομηχανή» που θα βγάλει τον παγκόσμιο καπιταλισμό από την κρίση.

Κλείνοντας είπε ότι «οι πετυχημένες συζητήσεις που έγιναν στην συνάντηση της ΣΕΤΔ οδήγησαν στην απόφαση για μια Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Επαναστατικών οργανώσεων. Στις γραμμές μας βρίσκεται η ελπίδα του παγκόσμιου προλεταριάτου».

Τελευταίος ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο σ. Σάββας Μιχαήλ που τόνισε την κρισιμότητα της κατάστασης στην παγκόσμια ταξική πάλη. Δεν υπάρχουν εθνικές λύσεις, ο διεθνισμός για μας δεν είναι διακηρύξεις αλλά πρακτική αρχή, επαναστατική πάλη παγκόσμια. Η διέξοδος ή θα δοθεί με επανάσταση και σε διεθνή κλίμακα ή θα ζήσουμε τη βαρβαρότητα.

Ο σ. Σάββας Mιχαήλ καταδίκασε τη δολοφονική επίθεση της ναζιστικής χρυσής αυγής κατά του Δ. Στρατούλη, βουλευτή και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ – επίθεση που συνέπεσε με την διαδήλωση που είχε νωρίτερα στην Κοκκινιά. Πίσω από τους φασίστες βρίσκεται το βαθύ κράτος, ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός. Από την δεκαετία του 90 ετοίμαζαν κάθε λογής φασιστοσυμμορίες, και ιδίως μετά το 2001 με τους τρομονόμους και το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Η στάση της αριστεράς απέναντι στον φασισμό είναι στη λογική «να τους ταράξουμε στη νομιμότητα». Βλέπει την πάλη ενάντια στο φασισμό σαν πάλη της δημοκρατίας ενάντια στο φασισμό. Πρέπει να ετοιμάσουμε τη δικιά μας αντεπίθεση. Η πορεία του κινήματος εξαρτάται από τη δική μας δράση που θα πάρει διαστάσεις κοινωνικής επανάστασης. Σε καμια περίπτωση δεν πρέπει να αποσυνδέουμε, όπως πολλοί αναρχικοί την αντιφασιστική πάλη από τη μαζική προλεταριακή επαναστατική δράση. Πρέπει το σιδερένιο χέρι της επανάστασης να συντρίψει το αστικό κράτος και συγχρόνως να διαλύσει τις φασιστικές συμμορίες.

Ο κύκλος που άνοιξε το Aργεντινάζο δεν έχει κλείσει σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό είναι που ενώνει τον Δεκέμβρη του 2008, τις αραβικές επαναστάσεις, τη δολοφονία του Μαριάνο. Καταδικάζουν τη νέα γενιά, μιλάνε ξεδιάντροπα ότι η νεολαία θα βρει δουλειά μετά το 2050. Δεν έχουν καμία ελπίδα, εμείς είμαστε η μόνη ελπίδα! Η βάση της ΣΕΤΔ και αυτό που μας ένωσε είναι ότι ο ιστορικός κύκλος του 1917 δεν έχει κλείσει. Γι’ αυτό το λόγο ετοιμάζουμε Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη στην Ευρώπη. Στην ήπειρο που γέννησε τον καπιταλισμό, θα θάψουμε τον καπιταλισμό!

Γ.Σ

Xαιρετισμός από τη BIOME

Tο σωματείο εργατοϋπαλλήλων της βιομηχανικής μεταλλευτικής χαιρετίζει την εκδήλωση. Kαι ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Γιατί για εμάς είναι μεγάλης σημασίας να παρευρεθούμε σε μια τέτοια εκδήλωση και τόσο μεγάλου ενδιαφέροντος θέμα .

Πρέπει ακόμη να ευχαριστήσουμε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, για την στήριξή του, από την αρχή που ιδρύθηκε η επιτροπή αλληλεγγύης και σε όλο τον αγώνα αλλά και σε επιμέρους προβλήματα που αντιμετωπίσαμε.

Και θέλω επίσης να πω πως οι σχέσεις εμπιστοσύνης χτίζονται με αυτόν τον τρόπο.

Και ότι η εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα είναι και κρατιέται ακόμα σε κάποιο πολύ καλό σημείο γιατί ευτυχώς βρίσκονται τέτοιες δυνάμεις δίπλα μας. Που κρατούν την επαναστατική φλόγα αναμμένη! και με λάδι πολύ καλής ποιότητας!!

Νέα Προοπτική τεύχος#540# Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012